Χθες το βράδυ, στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, άνοιξε μια χαραμάδα φωτός σε εκείνους τους εσωτερικούς κόσμους που συχνά μένουν βυθισμένοι στη σκιά. Το Κέντρο Κοινότητας Δήμου Ρόδου με Παράρτημα Ρομά, σε συνεργασία με τη μονάδα παρέμβασης «Ξένιος Ζευς», παρουσίασαν την παράσταση «Πίσω από τις Σιωπές» – ένα θεατρικό δρώμενο που δεν ήρθε απλώς να ψυχαγωγήσει, αλλά να αφυπνίσει.
Όταν η σιωπή γίνεται κραυγή και η κοινωνία πρέπει να ακούσει
Στη σκηνή απλώθηκε μια σύνθεση λόγου, μουσικής και συγκίνησης, βασισμένη στο κείμενο των Αντώνη Γιασιράνη, Γιούλας Γιασιράνη και Πένης Παπακώστα. Η Γεωργία Πιπίνου προλόγισε με την ηρεμία και τη σαφήνεια μιας φωνής που γνωρίζει τη σημασία των λέξεων που πρόκειται να ακουστούν.
Όταν οι άνθρωποι ενώνονται, οι σιωπές υποχωρούν
Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαβιαράς έπλασε έναν χώρο όπου η σιωπή έπαψε να είναι απουσία∙ έγινε σώμα, ανάσα, παρουσία. Εκεί, πάνω στη σκηνή, η ποίηση συνάντησε την αφήγηση και το βιωματικό θέατρο, κι όλες μαζί ζύμωσαν έναν καθρέφτη – όχι για να δούμε απλώς τους άλλους, αλλά κι εκείνα τα κομμάτια του εαυτού μας που συνήθως φοβόμαστε να κοιτάξουμε.
Τη μουσική επιμέλεια είχε η Έβελυν Χώχου, η οποία χάρισε στη βραδιά μια μελωδία που κύλησε απαλά μέσα στην αίθουσα, σαν εξομολόγηση. Το τραγούδι της αποτέλεσε τον λεπτό μίτο που ένωνε τις ιστορίες, δίνοντας στον λόγο την απαραίτητη ανάσα.
Η σκηνή φωτίζει όσα ζουν στο σκοτάδι της ψυχής
Στην παράσταση συμμετείχαν, με σειρά εμφάνισης:
Έβελυν Χώχου, Έφη Βαμβούρη, Χριστίνα Κιτσαή, Φλώρα Πολυταρίδη, Γιώργος Καλτέκης, Μαρία Κονισσή.
Παρουσίαση: Στέλλα Παπασάββα.
Αφήγηση: Γεωργία Πιπίνου – Νίκος Χαβιαράς.
Την επιμέλεια δράσης συντόνισαν πολλοί άνθρωποι με αφοσίωση και γνώση – μια ομάδα που εργάστηκε με σεβασμό, ευαισθησία και βαθιά επίγνωση του θέματος: Χριστίνα Καραγιάννη, Μαρία Παπανικολάου, Γιούλα Γιασιράνη, Αντώνης Γιασιράνης, Πένη Παπακώστα, Γεωργία Πιπίνου, Φωτεινή Ζανεττή, Δρ. Μαρκαντωνάκης Γεώργιος, Ιωάννα Ηρακλέους, Αθηνά Κώτη, Κατερίνα Παναγιά, Νίκος Χαβιαράς, Στέλλα Παπασάββα.
Μέσα από εξομολογητικούς μονολόγους και λεπτές δραματουργικές κινήσεις, η παράσταση έφερε στο προσκήνιο θέματα που συχνά προτιμάμε να ψιθυρίζουμε: την κατάθλιψη, τις κρίσεις πανικού, τη διπολική διαταραχή, τη σχιζοφρένεια, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, τις διατροφικές διαταραχές. Κάθε αφήγηση ήταν μια μικρή πυγολαμπίδα: φαινομενικά εύθραυστη, μα ικανή να φωτίσει μια ολόκληρη διαδρομή.
Εντυπωσιακή ήταν η ομιλία από την Μαρία Κλαδάκη Επίκουρη Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα της Δημοτικής Εκπαίδευσης της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Συντονίστρια Γραφείου Δωδεκανήσου του Πανελλήνιου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, η οποία καταχειροκροτήθηκε.
Στόχος αυτής της δράσης δεν ήταν απλώς η ενημέρωση. Ήταν η αποστιγματοποίηση, η βαθιά κατανόηση, η καλλιέργεια ενσυναίσθησης. Ήταν μια πρόσκληση προς όλους μας να δούμε ότι πίσω από κάθε σιωπή κρύβεται μια ιστορία, κι ότι κάθε ιστορία αξίζει να ακουστεί με προσοχή και τρυφερότητα.
Το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Ρόδου, ένας θεσμός που στηρίζει καθημερινά τις ευάλωτες ομάδες του νησιού, απέδειξε για ακόμη μια φορά πόσο ζωτικής σημασίας είναι τέτοιες πρωτοβουλίες.
Το μόνο πικρό σημείο της βραδιάς ήταν η ηχηρή απουσία ενός εκπροσώπου του Δήμου Ρόδου από το κοινό. Σε μια δράση που αγγίζει τόσο βαθιά και τόσο άμεσα την τοπική κοινωνία, η παρουσία τους θα είχε τη δική της συμβολική – αλλά και ουσιαστική – βαρύτητα.
Κι όμως, παρά την απουσία αυτή, η αίθουσα γέμισε με κάτι πολύτιμο: ανθρώπους που άκουσαν, ένιωσαν, συμμετείχαν. Ανθρώπους που βγήκαν από το θέατρο ίσως λίγο πιο ευαίσθητοι, λίγο πιο πρόθυμοι να προσέξουν τον διπλανό τους.
Γιατί τελικά, η παράσταση «Πίσω από τις Σιωπές» δεν ήταν απλώς ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Ήταν μια υπενθύμιση ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι πολύπλοκη, εύθραυστη και πάντοτε άξια κατανόησης. Και πως αν μάθουμε να ακούμε τις σιωπές – τις δικές μας και των άλλων – ίσως μπορέσουμε να γίνουμε μια κοινωνία λίγο πιο ανθρώπινη.
Σχόλια