Εξαφανίζονται οι υγρότοποι στο Αιγαίο

Από τους 672 υγρoτόπους που κατέγραψε το πρόγραμμα του WWF Ελλάς «Προστασία των Νησιωτικών Υγροτόπων της Ελλάδας» σε 65 νησιά του Αιγαίου, μόνο δύο προστατεύονται επαρκώς. Και αυτό, παρά το γεγονός πως πολλοί εξ αυτών βρίσκονται εντός των ορίων προστατευταίων ή προστατευόμενων περιοχών.
Τα μπαζώματα, οι επιχωματώσεις, οι εκχερσώσεις, η δόμηση και η ρύπανση με στερεά απορρίμματα είναι οι κυριότερες παράνομες δραστηριότητες που υποβαθμίζουν και συρρικνώνουν τους νησιωτικούς υγροτόπους της Ελλάδας.
Η διατήρηση όμως των υγροτόπων είναι αποφασιστικής σημασίας και για την επιβίωση των δεκάδων υδρόβιων ειδών που υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο στα νησιά μας. Κάποια από τα σημαντικότερα ενδημικά είδη υπάρχουν στα Δωδεκάνησα, όπως το γκιζάνι της Ρόδου και ο βάτραχος της Καρπάθου.
Το ενδημικό ψάρι της Ρόδου (γκιζάνι, Ladigesocypris ghigii), που αν και καταφέρνει να ζει στο εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον των ρεμάτων του νησιού, θεωρείται ένα από τα πλέον απειλούμενα με εξαφάνιση είδη ψαριών των γλυκών νερών στην Ευρώπη, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια ένας από τους πληθυσμούς του έχει ήδη εξαφανιστεί (στη λίμνη των Νάνων), ενώ αυτοί που απομένουν έχουν τάσεις μείωσης.
Ο ενδημικός βάτραχος της Καρπάθου (Pelophylax cerigensis) είναι γνωστός μόνο από μια τοποθεσία του νησιού. Το είδος απειλείται κυρίως λόγω της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων του - μόνιμα ή εποχικά τέλματα και λιμνούλες γλυκού νερού, και ρύακες.
Αν και αρκετοί υγρότοποι στα νησιά του Αιγαίου είναι τόσο υποβαθμισμένοι που σίγουρα θα εξαφανιστούν στο άμεσο μέλλον, μπορούμε τουλάχιστο να συμβάλλουμε και εμείς στη διάσωση εκατοντάδων άλλων.

Κλικ στο Λιχτενστάϊν

Ο ζάπλουτος πρίγκιπας του Λιχτενστάιν διοικεί το κράτος από τον επιβλητικό μεσαιωνικό πύργο του. Οι 34.000 πολίτες του πριγκιπάτου ζουν τις ήσυχες ζωές τους στα μικρά χωριά τους, που βρίσκονται σε μια απότομη πλαγιά των Άλπεων. Έχουν το σπάνιο προνόμιο να κατοικούν στο τελευταίο κομμάτι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ¬ ένα κομμάτι γήινου παραδείσου.

Mια μικρή χώρα στριμωγμένη ανάμεσα στην Ελβετία και την Αυστρία. Με συνολική έκταση 160 τετρ km, το Λιχτενστάιν είναι το τέταρτο μικρότερο κράτος στην Ευρώπη με πληθυσμό 34.498 κατοίκους. Αυτό το μικροσκοπικό πριγκιπάτο με τους περιορισμένους φυσικούς πόρους δεν έχει αεροδρόμιο, κατάφερε όμως και έγινε μια ευημερούσα περιοχή.

Η ιστορία του Λιχτενστάιν άρχισε το 1719, όταν ο αυτοκράτορας Charles VI ίδρυσε το ομώνυμο Πριγκιπάτο. Το 1806, το μικρό κρατίδιο έγινε μέλος της Συνομοσπονδίας του Ρήνου και έλαβε την κυριαρχία, την οποία διατήρησε μέχρι σήμερα. Η ιστορία της Βουλής των Λιχτενστάιν ξεκινά από την εποχή του Μεσαίωνα. Η οικογένεια του Λιχτενστάιν είναι μία από τις παλαιότερες οικογένειες ευγενών της Αυστρίας. Από το 1136 υπάρχει αναφορά στο όνομα Hugo του Λιχτενστάιν.

Oι Λιχτενστάιν είναι από τις παλαιότερες αριστοκρατικές οικογένειες (το γενεαλογικό δένδρο της φτάνει στον 12ο αιώνα). Πέρασαν αρκετές δεκαετίες πριν κάποιος πρίγκιπας Λιχτενστάιν πατήσει πραγματικά το πόδι του στο φέουδό του, όμως τώρα το Λιχτενστάιν είναι ένα από τα τρία μικροσκοπικά κράτη (μαζί με την Ανδόρα και το Μονακό) που ο ΟΟΣΑ περιλαμβάνει στα «φορολογικά καταφύγια», τα οποία δεν συνεργάζονται με τις φορολογικές αρχές. Χάρη σ΄ αυτή τη μη συνεργασία, το πριγκιπάτο και οι 35.000 κάτοικοί του έχουν από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα στην Ευρώπη, ενώ η οικογένεια έχει συγκεντρώσει περιουσία 4 έως 5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Στο Λιχτενστάιν, ο αρχηγός του κράτους έχει την εξουσία να παύει την κυβέρνηση και να διορίζει δικαστές, ενώ διατηρεί εκτεταμένα επιχειρηματικά συμφέροντα σε ακίνητα και σε μία από τις σημαντικότερες κρατικές εταιρείες, τον τραπεζικό όμιλο LGΤ.
Ανέγγιχτο από τις διαδικασίες ενοποίησης της Ευρώπης και θεωρητικά αυτεξούσιο, το Λιχτενστάιν αποτελεί έναν πολύ καλό προορισμό για το ξένο χρήμα που αναζητεί έναν ασφαλή και διακριτικό φορολογικό παράδεισο. Υποστηριζόμενο από τη σχεδόν μηδενική φορολογία και το σταθερό ελβετικό φράγκο, οι πολίτες του Λιχτενστάιν απολαμβάνουν το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο της ευρωπαϊκής ηπείρου. Από τη δεκαετία του ’50 χάρη στη διαφοροποιημένη οικονομία του, που κατέχει μια από τις πιο ελκυστικές θέσεις στην Ευρώπη, είναι παράδεισος για τους φορολογούμενους όλου του κόσμου.

Η βασιλική οικογένεια του Λιχτενστάιν έχει στην ιδιοκτησία της τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, την LGΤ. Το σύστημα του Λιχτενστάιν λειτουργεί ως εξής: το πριγκιπάτο έχει 15 τράπεζες και περισσότερους από 300 επιτρόπους, συνήθως δικηγόρους, που διαχειρίζονται χιλιάδες «στίφτουνγκεν», δηλαδή «ιδρύματα». Οι ξένοι πελάτες των τραπεζών του Λιχτενστάιν προτιμούν τα στίφτουνγκεν από κάθε άλλη επένδυση επειδή, αν βάλουν χρήματα σ΄ αυτά, δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η λίστα της LGΤ δείχνει πως στο Λιχτενστάιν έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς για να φοροδιαφεύγουν περίπου 100 Βρετανοί, 100 Σουηδοί, 200 Γάλλοι, 150 Ιταλοί, 100 Αμερικανοί, 20 Αυστραλοί, 10 Νεοζηλανδοί και αδιευκρίνιστος αριθμός Ισπανών και Καναδών.

Οι πολίτες του Λιχτενστάιν μιλούν γερμανικά και χρησιμοποιούν το ελβετικό νόμισμα, παρά το γεγονός ότι η χώρα πρόσφατα ενίσχυσε τις εθνικές της εξουσίες, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του ταχυδρομικού και τηλεπικοινωνιακού της συστήματος. Το Λιχτενστάιν απέκτησε επίσης πέρυσι τον πρώτο ρωμαιοκαθολικό αρχιεπίσκοπό του.
Πρωτεύουσα είναι η Βαντούζ (5.300 κάτοικοι) κύρια εμπορική περιοχή της χώρας με πολλά καταστήματα αναμνηστικών και εστιατόρια. Το σπουδαιότερο αξιοθέατο είναι το κάστρο που δεσπόζει στην πόλη.

Δεν υπάρχει πιο εύκολο μέρος για να φτάσετε στο Λιχτενστάιν διότι βρίσκεται κυριολεκτικά στην καρδιά της Ευρώπης και σε μικρή απόσταση από τις μεγάλες μητροπόλεις: Ζυρίχη είναι περίπου 1 ώρα μακριά, Μόναχο περίπου 3 ώρες, Innsbruck περίπου 2,5 ώρες, και στο Μιλάνο περίπου 3 ώρες. Επίσης τρία αεροδρόμια βρίσκονται σε απόσταση περίπου μια ώρα κοντά: Zürich-Kloten 115 χλμ., Altenrhein 50 km και Friedrichshafen 85 km.