Ο Κολόμβος στο Πλούσιο Λιμάνι

Σαν σήμερα το 1493, ο Χριστόφορος Κολόμβος με τη ναυαρχίδα του βασιλικού στόλου της Ισπανίας "Σάντα Μαρία" (φωτογραφία) αποβιβάζεται σ' ένα νησί, που το ονόμασε San Juan Bautista (Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής). Αργότερα το νησί αυτό μετονομάστηκε σε Πουέρτο Ρίκο.

Βρίσκεται στη Κεντρική Αμερική, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Πρόκειται για το μικρότερο και ανατολικότερο από τα νησιά των Μεγάλων Αντιλλών. Έχει έκταση 13.790 τ. χλμ. και πληθυσμό 3.958.128 κατοίκους και αποτελεί υπερπόντια κτήση των ΗΠΑ. Από το 1952 είναι μαζί με τα γύρω του νησιά αυτοκυβέρνητη πολιτεία (Ελεύθερη Συνδεδεμένη Πολιτεία του Πουέρτο Ρίκο), εξαρτημένη στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα από τις ΗΠΑ.

Πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Ινδιάνοι της φυλής των Αραουάκ.Για πρώτη φορά εγκαταστάθηκαν μόνιμοι άποικοι Ισπανοί το 1509 με την επίβλεψη του πρώτου κυβερνήτη, του Χουάν Πόνσε ντε Λεόν. Το 1521, ιδρύθηκε η πρωτεύουσα του νησιού, η Σαν Χουάν. Γρήγορα, οι Ισπανοί εξαφάνισαν τους ιθαγενείς και εγκατέστησαν μεταφερμένους από την Αφρική δούλους στις φυτείες και τα ορυχεία χρυσού, που ήταν πλούσια την εποχή εκείνη.

Το 1918, μεγάλος σεισμός έπληξε το νησί και προκάλεσε δεκάδες θυμάτων, όπως επίσης και εκτεταμένες υλικές καταστροφές, ιδίως στο δυτικό τμήμα του και το λιμάνι του Μαγιαγκουές. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, το Πουέρτο Ρίκο ήταν σημαντική αεροπορική και ναυτική βάση των ΗΠΑ, καθώς εξασφάλιζε την προστασία της διώρυγας του Παναμά. Το 1948 αποδόθηκε στους κατοίκους του Πουέρτο Ρίκο το δικαίωμα να εκλέγουν μόνοι τους τον κυβερνήτη και τα μέλη της βουλής και της γερουσίας.

Πουέρτο Ρίκο σημαίνει στα ελληνικά Πλούσιο Λιμάνι.Σήμερα διαθέτει ουρανοξύστες, σύγχρονες λεωφόρους αλλά και τροπικά δάση, εξωτικές παραλίες και παραδοσιακή, ισπανική αποικιακή αρχιτεκτονική.

Πρωτεύουσα του Πουέρτο Ρίκο είναι το Σαν Χουάν (421.958 κάτ.). Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Μπαγιαμόν (220.262 κάτ.) στο βόρειο τμήμα του νησιού, η Πόνσε (187.749 κάτ.) στο νότιο τμήμα, η Κάγκουας (133.447 κάτ.) στο κεντροδυτικό, η Μαγιαγκουές (100.371 κάτ.), σημαντικό λιμάνι των δυτικών ακτών του Πουέρτο Ρίκο, κ.ά.

Το λιμάνι του Σαν Xουάν αποτελούσε σταθμό που κανένα διερχόμενο εμπορικό πλοίο δεν μπορούσε να αγνοήσει. Σήμερα πάλι, αποτελεί σταθμό που κανένα κρουαζιερόπλοιο δεν αγνοεί.

Χειμωνιάτικο όνειρο στο Καρπενήσι

Παραμένει μία από τις πιο προικισμένες σε βουνίσια ομορφιά περιοχές της Ελλάδας. Ο λόγος για το Καρπενήσι: Αλπικό τοπίο, ξενώνες και ξενοδοχεία που ζωντανεύουν το χειμωνιάτικο όνειρο, τζάκια που καπνίζουν ολημερίς, χωριά βυθισμένα στο χιόνι, ποτάμια που προσφέρονται για να ανεβάσετε σφυγμούς και ένα χιονοδρομικό κέντρο-μαγνήτης για τους φαν του χειμώνα.

Δραστηριότητες:
Οι χωμάτινες διαδρομές μέσα στα έλατα για τους λάτρεις της τετρακίνησης, ιππασία στην κοιλάδα του Καρπενησιώτη, σκι στο Βελούχι και conoe-kayak στη λίμνη των Κρεμαστών.

Να πάτε:

* Στο όμορφο χωριουδάκι Βουτύρο. Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, ανάμεσα στα έλατα, τις βελανιδιές και τα τρεχούμενα νερά ζούσαν οι Αμαδρυάδες, νεράιδες του δάσους.

* Στο μοναστήρι του Προυσού και στην κοιλάδα της Ποταμιάς.

* Στο παραδοσιακό Μεγάλο και Μικρό Χωριό για μερακλίδικο ελληνικό καφέ ψημένο στο μπρίκι, το ζεστό γαλακτομπούρεκο του Καρβέλη που φτιάχνεται μπροστά στο πελάτη και το εκμέκ καταίφι.

* Στα Φιδάκια ένα από τα ομορφότερα χωριά της Στερεάς, στολισμένο με στενά πλακόστρωτα, παλιά πέτρινα αρχοντικά και ιδανικό φόντο τη λίμνη των Κρεμαστών.

Που να φάτε:

Για τους απαιτητικούς της γεύσης το βουνό προστάζει τσίπουρα και μεζέδες μπροστά στο αναμμένο τζάκι.

"Xάνι". Στον Γάβρο, για νοστιμότατα μαγειρευτά διά χειρός κ. Mαρίκας.
"Xωριάτικο". Στο Mικρό Xωριό, για εξαίσιες σούβλες και κρεατικά.
"Πανόραμα". Στο Καρπενήσι, για λουκάνικα με πράσο.
"Νερόμυλος". Λίγο πριν τα Άγραφα για ψητές πέστροφες και νόστιμη φασολάδα.

Μη φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε το αρωματικό ελατίσιο μέλι, τα καρύδια, μαρμελάδα με βούτυρο, τυρόπιτες και χορτόπιτες, χυλοπίτες, τραχανά, λικέρ κράνι, φρέσκο τυρί τσαλαφούτι και γλυκό του κουταλιού κάστανο.

Πως θα πάτε:

Το Καρπενήσι απέχει 293 χλμ. από την Αθήνα και η καλύτερη διαδρομή είναι μέσω Λαμίας - Pάχης Tυμφρηστού. Kάνετε μόνο μία στάση στη Mακρακώμη, για μπουγάτσα στο «Σερραϊκόν». Προβλήματα λόγω χιονιού ή πάγου μπορεί να συναντήσει κανείς μετά το χωριό Τυμφρηστός.

Εδώ, το επίσημο site για την περιοχή.

Ανανεωμένο το Χιονοδρομικό στα Καλάβρυτα

Το ανανεωμένο Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων, το οποίο παρουσίασε το στρατηγικό σχεδιασμό και τις καινοτομίες για τη νέα χειμερινή περίοδο 2010 – 2011.

Μιλώντας, ο διευθύνων σύμβουλος του Χιονοδρομικού Κέντρου κ. Ευθύμιος Βαζαίος, είπε ότι στόχος είναι η δημιουργία μιας ανοικτής γραμμής επικοινωνίας με τους επιχειρηματίες της περιοχής προκειμένου να γνωρίζουν το έργο και τις δράσεις του χιονοδρομικού και να δημιουργηθούν συνεργασίες με σκοπό την ανάπτυξη.

Στην ίδια εκδήλωση παρουσιάστηκαν οι καινοτομίες της νέας χιονοδρομικής περιόδου, όπως η δημιουργία του μοναδικού snowboard park στην Ελλάδα με προδιαγραφές ανάλογες με αυτές των χιονοδρομικών πάρκων των Aλπεων, η δημιουργία συστήματος αυτόματης ενημέρωσης των χιονοδρόμων από διάφορα σημεία της πόλης των Καλαβρύτων κ.ά.

Παράλληλα, ανακοινώθηκε η έναρξη της λειτουργίας ενός ειδικά διαμορφωμένου ερπυστριοφόρου οχήματος, με το οποίο οι επισκέπτες θα κάνουν περιήγηση στο βουνό.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο λειτουργεί από το 1988 στη θέση Ξηρόκαμπος, σε απόσταση 14 χλμ. από τη μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων.

Πλέον τα Καλάβρυτα έχουν εξελιχθεί σ’ ένα Τουριστικό Κέντρο με δεκάδες ξενοδοχειακές μονάδες, ανάλογο αριθμό καταστημάτων αναψυχής (καφέ, ταβέρνες, μπαρ) και χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Χελμού και σε υψόμετρο από 1.650 έως 2.340 μέτρα.

Λειτουργούν επτά (7) αναβατήρες (2 αρχαρίων, 2 τύπου καρέκλας και 3 συρόμενοι) με συνολική δυνατότητα μεταφοράς 5.000 ατόμων ανά ώρα, που εξυπηρετούν 12 πίστες όλων των επιπέδων συνολικού μήκους 20 χιλιομέτρων.

Ακόμη διαθέτει πίστες cross country ski, μονοπάτια ορειβατικού σκι και μονοπάτια πορείας και ορειβασίας.

Υπάρχουν τρία κτίρια υποδοχής χιονοδρόμων και επισκεπτών για ξεκούραση, καφέ ή φαγητό.

Οι χώροι στάθμευσης είναι άνετοι, ενώ διαθέτει σταθμό Α΄ Βοηθειών, καταστήματα ενοικιάσεως εξοπλισμού και σχολή σκι.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο λειτουργεί καθημερινά κατά τη χειμερινή περίοδο, η οποία διαρκεί από τα μέσα Δεκεμβρίου έως τα τέλη Απριλίου. Οι επισκέπτες του κέντρου φθάνουν τους 100.000 κατά τη χειμερινή περίοδο και είναι στην πλειονότητά τους νεαρής ηλικίας και όλων των επιπέδων γνώσης του σκι.

Στην κορυφή Νεραϊδόραχη του Χελμού και σε υψόμετρο 2.340 μ., δίπλα στις εγκαταστάσεις του Χιονοδρομικού Κέντρου Καλαβρύτων λειτουργεί από το 2006 το υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο Αρίσταρχος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με διάμετρο 2,3 μέτρα, το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στα Βαλκάνια και στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Το τηλεσκόπιο αυτό κατασκευάστηκε στη Γερμανία από την εταιρεία Carl Zeiss Jena GmbH και χρηματοδοτήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας και από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Το τηλεσκόπιο αυτό μπορεί να παρατηρεί αντικείμενα σε απόσταση 5 δις. ετών φωτός, μια απόσταση αντίστοιχη της ηλικίας του ηλιακού συστήματος.

Το τηλεσκόπιο ονομάστηκε Αρίσταρχος προς τιμή του αρχαίου Έλληνα αστρονόμου Αρίσταρχου, που πρώτος αυτός συνέλαβε τη θεωρία του ηλιοκεντρικού συστήματος.

Το χιονοδρομικό είναι σε απόσταση περίπου 15 χιλιομέτρων από τα Καλάβρυτα, 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 100 χιλιόμετρα περίπου από την Πάτρα και αυτό το κάνει να είναι πολύ προσιτό στους φίλους του ΣΚΙ, ακόμα στη θέση Διάσελο Αυγού σε υψόμετρο 2000 μετρα υπάρχει και ορεινό καταφύγιο με τζάκι που μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 15 άτομα και απέχει περίπου μισή ώρα πεζοπορία.

Στο λιμάνι του Δον Κιχώτη

Γήϊνη και μυστηριακή, σε καλεί να βουτήξεις στα λαμπερά χρώματά της και σε παρακινεί,
αφού την ανακαλύψεις σπιθαμή προς σπιθαμή, να εξερευνήσεις τα βουνά της.

Η Ναύπακτος, πρωτεύουσα του νομού Αιτωλοακαρνανίας, το όνομά της το οφείλει στο ότι εδώ εντοπίσθηκε ο πρώτος ναυτικός οικισμός, όπου κατασκευάσθηκαν πλοία, αρχικά από τους Λοκρούς και αργότερα από τους Δωριείς, προκειμένου να περάσουν στην απέναντι ακτή της Πελοποννήσου. Από τη λέξη ναύς (πλοίο) και το πήγνυμι (κατασκευάζω) προήλθε το τοπωνύμιο Ναύπακτος.

Οι Ενετοί την ονόμαζαν «Λεπάντο».

Το ταξίδι της Ναυπάκτου στην Ιστορία ξεκινά, επίσημα, το 1104 π.Χ., όταν οι Δωριείς καταφθάνουν στη Ναύπακτο και κατασκευάζουν πλοία για να περάσουν απέναντι, στην Πελοπόννησο.

Χάρη στη γεωγραφική της θέση, καθώς ήλεγχε την είσοδο του Κορινθιακού κόλπου, βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής των δυνατών κάθε εποχής. Για τον λόγο αυτό, το 454 π.Χ., οι Αθηναίοι, με αρχηγό τον ναύαρχο Τολμίδη, καταλαμβάνουν τη Ναύπακτο και εγκαθιστούν στην πόλη τους συμμάχους τους Μεσσήνιους.

Οι Μεσσήνιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ναύπακτο μετά την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς. Πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν τη διαχείριση της Ναυπάκτου κατά την μακραίωνη ιστορία της, όπως οι Αθηναίοι, οι Αχαιοί, οι Θηβαίοι, οι Μακεδόνες, ενώ, λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της θέσης, αποτέλεσε, για κάποια περίοδο, την πρώτη πόλη της Αιτωλικής Συμπολιτείας, τόπο συγκέντρωσης των αντιπροσώπων των πόλεων που αποτελούσαν την Συμπολιτεία.

Χτυπήθηκε πολλές φορές από εισβολείς, κατακτητές, πειρατές, ακόμη κι από στοιχεία της φύσης, όπως λοιμούς και σεισμούς. Σημαντικό σημείο στην πορεία της ιστορίας της είναι το έτος 217 π.Χ., όταν, στα Κοίλα της Ναυπάκτου, πραγματοποιήθηκε συνέδριο ειρήνης και κάλεσμα ενότητας, και ακούστηκε ο λόγος του Αγέλαου, που προειδοποιούσε για τη θύελλα που ερχόταν από τη Δύση. Η Ναύπακτος, τελικά, τέθηκε υπό την κατοχή των Ρωμαίων. Στους μεταχριστιανικούς αιώνες, πολλοί βάρβαροι, όπως Ούννοι, Σλάβοι, Βούλγαροι, Σαρακηνοί, λεηλατούν την περιοχή της Ναυπάκτου, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην αφάνεια και τον οικονομικό μαρασμό. Το 1210, η πόλη προσαρτάται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, οπότε και αρχίζει η ανάπτυξή της.

Το 1407, η Ναύπακτος κυριεύεται από τους Ενετούς και παραμένει στην κατοχή τους για 92 χρόνια. Το χρονικό αυτό διάστημα, στην πόλη κατασκευάζονται νέα κτίρια, εμπορικοί σταθμοί, αποθήκες, ενώ το κάστρο συντηρείται, ενισχύεται, και αποκτά την σημερινή του μορφή. Είναι το μοναδικό κάστρο στην Ευρώπη με πέντε αμυντικά διαζώματα, πέντε αμυντικές ζώνες, δηλαδή.

Το 1499, η πόλη περιέρχεται στα χέρια των Οθωμανών. Ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Β΄, θέλοντας να εξασφαλίσει την είσοδο του Κορινθιακού από ενδεχόμενη δυτική επίθεση, έχτισε τα δύο κάστρα του Ρίου και του Αντιρρίου, τα «Μικρά Δαρδανέλλια».
Σταθμός στην ιστορία της Ναυπάκτου είναι το έτος 1571. Στην θαλάσσια περιοχή, που τότε ήταν γνωστή ως «Κόλπος της Ναυπάκτου», διεξάγεται μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες της παγκόσμιας ναυτικής ιστορίας, η «Ναυμαχία της Ναυπάκτου».

Η γρήγορη κατάκτηση των ελεύθερων περιοχών της Μεσογείου από τους Οθωμανούς άρχισε να δημιουργεί προβλήματα στους Χριστιανούς ηγεμόνες. Μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο που παρουσιαζόταν για τη Δύση, τα ναυτικά κράτη της Βενετίας, της Ισπανίας, του Βατικανού , της Μάλτας ένωσαν τους στόλους τους και με τις ευλογίες του Πάπα Πίου του Ε΄, ετοιμάστηκαν να αντιμετωπίσουν τον Οθωμανικό στόλο. Οι δύο στόλοι συναντήθηκαν, στις 7 Οκτωβρίου 1571, στον Κόλπο της Ναυπάκτου.

Οι δυνάμεις του Χριστιανικού στόλου κέρδισαν μια από τις μεγαλύτερες νίκες κατά των Οθωμανών. Το 1699 πραγματοποιήθηκε ανακατάληψη της Ναυπάκτου από τους Οθωμανούς και η πόλη αρχίζει να παρακμάζει. Η Ναύπακτος ελευθερώνεται το 1829 από τον Αυγουστίνο Καποδίστρια, τον αδελφό του Κυβερνήτη Ιωάννη. Η Ναύπακτος, όμως, πέρα από τη ανέγγιχτη ιστορία της, είναι μια πόλη -πολιτισμός.

Είναι μια γαλήνια πόλη, κτισμένη αμφιθεατρικά σε πευκόφυτη πλαγιά. Το όμορφο βενετσιάνικο κάστρο της και το παλιό κυκλικό λιμάνι, με τους δύο γραφικούς πύργους στην είσοδό του, θα γοητέψει και τους πιο απαιτητικούς επισκέπτες. Κάνοντας έναν περίπατο και περνώντας από το Ασκληπιείο, το Ρολόι, τον Πύργο του Μπότσαρη, την Οικεία Τζαβέλλα, έχεις τη δυνατότητα να ανακαλύψεις τα χνάρια των Βυζαντινών, των Ενετών, των Οθωμανών και όλων των λαών που πέρασαν από τη Ναύπακτο.

Το καλοδιατηρημένο κάστρο, με τις αλλεπάλληλες σειρές τειχών στην κορυφή του λόφου, είναι από τα πιο όμορφα της Ελλάδας και πραγματικό στολίδι για την πόλη.

Τα τελευταία χρόνια η πόλη εκσυγχρονίζεται με πολλά καινούργια μαγαζιά στην παραλία, διατηρώντας όμως το παραδοσιακό ύφος της. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι η κίνηση αυξάνεται σημαντικα. Θα βρείτε ταβέρνες με μαγειρευτά, εστιατόρια, ουζερί με θαλασσινά και καφετέριες.

Στον "Ευ-οίνο", εκτός από τις γεύσεις, εντυπωσιάζουν και τα ονόματα: Μπαρούτι, μολότοφ, αντάρα, απαγωγή... Δοκιμάστε κατσάδα (κοτόπουλο με μπέϊκον, γιαούρτι και μαϊντανό. Στο "Bocca di Rossa", δίπλα στο κύμα, γευθείτε φρέσκα ζυμαρικά ολικής αλέσεως με σολομό και ριζότο. Οι εραστές της γλυκιάς αμαρτίας θα βρείτε στο "Sweet & Salty" αφράτες κρέμες.

Όπου κι αν καθίσετε κάτω από τα πλατάνια που φθάνουν μέχρι το κύμα ,θα έχετε μπροστά σας φόντο τη θάλασσα κι απέναντι την Πάτρα, το Αίγιο και το Παναχαϊκό όρος.

Υπέροχες παραλίες είναι της Χιλιαδούς, 11 χλμ. από την πόλη, το Μοναστηράκι, παραλιακό χωριό 12 χλμ. ανατολικά, ο Πλατανίτης, αλλά και της Ψανής δυτικά, του Γρίμποβου ανατολικά, του Σκαλώματος, του Μαραθιά, της Στεργούλας.

Η Ναύπακτος προσφέρεται και για χειμερινές διακοπές. Μία εκδρομή στον ποταμό Εύηνο, και στα γύρω χωριά, θα σας εκπλήξουν από τη φυσική ομορφιά τους και θα σας ενθουσιάσουν με τις δυνατότητες που έχετε για δραστηριότητες στη φύση.Το Χάνι του Μπανιά είναι ο αγαπημένος τόπος όσων λατρεύουν το ράφτιγκ και το καγιάκ.

Αν όμως θέλετε να ζήσετε μοναδική ατμόσφαιρα προτιμήστε το Πάσχα. Τη Μεγάλη Παρασκευή όλοι οι επιτάφιοι συναντιώνται στο λιμάνι, ενώ ταυτόχρονα σβήνουν τα φώτα της πόλης, ανάβουν μεγάλες φωτιές στις ντάπιες και γίνεται εντυπωσιακή καύση πυροτεχνημάτων, ενώ τα μεγάφωνα μεταδίδουν εκκλησιαστική μουσική.

Φεύγοντας από τη Ναύπακτο ένα είναι βέβαιο. Το μοναδικό σε ομορφιά λιμανάκι της δεν το ξεχνάς ποτέ. Οσο για τους Ρουμελιώτες που ζουν στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα; Τον τόπο τους δεν τον αλλάζουν με τίποτα, γι αυτό δεν κάνουν μεταδημότευση και επιπλέον δίνουν τα πάντα για να στηριχθεί και να μη σβήσει η γενέτειρα. Και με την πρώτη ευκαιρία πάνε στο πατρικό τους και μεταλαμβάνουν το νερό, τον αέρα και την «άγια» γη τους.

Πως θα πάτε:

Ακολουθώντας της εθνική Αθηνών - Πατρών, περνάτε τη γέφυρα Ρίου - Αντιρίου και νάτη μετά την έξοδο προς τα δεξιά. Εναλλακτική λύση το παραδοσιακό ΚΤΕΛ στη Κηφισού (τηλ. 210 5129293, που έχει καθημερινά δρομολόγια.

Μπουτάν, η "χώρα του Δράκου"

Το Μπουτάν είναι μια χώρα της Ν. Ασίας με έκταση 47km² και πληθυσμό 672,425. Βρίσκεται στις παρυφές των Ανατολικών Ιμαλαΐων και συνορεύει προς Β. με την Κίνα, και προς όλες τις άλλες κατευθύνσεις με την Ινδία. Μέγιστο μήκος της χώρας από Α. προς Δ. είναι 190 μίλια και το μέγιστο πλάτος της 90. Αποτελεί μια έκταση περίπου 46.500 τ. χλμ.

Οι ντόπιοι ονομάζουν το Μπουτάν Ντρουκ Ζουλ, που σημαίνει χώρα του Δράκου.

Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς Γίγκμε Κεσάρ Ναμγκιάλ Βανγκτσούκ , τέταρτος κατά σειρά από ανεξαρτησίας της Χώρας. Πρωθυπουργός από το 2007 είναι ο Λιόνπο Κινζάνγκ Ντορζί. Η Κυβέρνηση στη τοπική γλώσσα λέγεται Dzongda και απαρτίζεται από 18 Υπουργεία.

Τον 9ο αι. το Θιβέτ προσαρτά το Μπουτάν. Ο πρώτος αντιβασιλέας του Μπουτάν ανακηρύχτηκε τον 12ο αι. Το 1557 το Μπουτάν έγινε κράτος, όταν ο Λάμα Σαμπντουγκ Λα Φα ίδρυσε μια κοσμική και συγχρόνως πνευματική εξουσία και διαίρεσε τη χώρα σε οκτώ επαρχίες με περιφερειακούς κυβερνήτες.

Όταν το 17ο αι. χωρίστηκε η κοσμική από την πνευματική εξουσία κυριάρχησε για 300 χρόνια σχεδόν μια δυαδική εξουσία του ιερέα Λάμα και του πρωθυπουργού και αργότερα βασιλιά. Με μια συμφωνία μάλιστα που υπογράφτηκε το 1910 η Αγγλία ανέλαβε τον έλεγχο του Μπουτάν, έλεγχος ο οποίος το 1949 πέρασε στην Ινδία.

Στη χώρα οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές για την Εθνοσυνέλευση, που απαρτίζεται από 47 έδρες, έγιναν στις 24 Μαρτίου του 2008, στις οποίες έλαβαν μέρος δύο πολιτικά κόμματα: το Κόμμα για την Ειρήνη και την Ευημερία στο Μπουτάν (DPT για το Druk Phuensum Tshogpa), το οποίο προήλθε από τη συγχώνευση του Ενωμένου Λαϊκού Κόμματος του Μπουτάν και το Κόμμα Όλου του Λαού, υπό την ηγεσία του πρώην Πρωθυπουργού Γίγκμε Τίνλεϊ και το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (PDP). Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 80%.

Η Πάρο, χτισμένη σε υψόμετρο 2.200 μ. είναι δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Μπουτάν με 20.000 κατοίκους. Η πρωτεύουσα Θιμπού, βρίσκεται σε απόσταση σαράντα χιλιομέτρων, φωλιασμένη κι αυτή σε κοιλάδα. Ο πληθυσμός της είναι 30.000 κι εδώ έχουν την έδρα του ο βασιλιάς και οι τρεις βασίλισσες που είναι αδελφές, αλλά κατοικούν σε ξεχωριστά παλάτια.

Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία με το γειτονικό Νεπάλ, αλλά και πολλές διαφορές, όπως ότι τα 2/3 του Μπουτάν καλύπτονται από δάση. Το Μπουτάν είναι το μόνο μέρος στα νότια των Ιμαλαίων στο οποίο μακροχρόνια έχουν εγκατασταθεί Θιβετιανοί.

Μέχρι το 1960 δεν υπήρχαν επίσημα σχολεία, εκτός από τις θρησκευτικές σχολές. Σήμερα μόλις το 20% των είναι εγγράμματοι, ενώ σπουδές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνεχίζουν μόλις το 2% των παιδιών. Τα υπόλοιπα εργάζονται. Παρ’ ότι η χώρα έχει ηλεκτρισμό παντού και εξάγει ενέργεια στην Ινδία, ο αναλφαβητισμός, ο μέσος όρος ζωής και η παιδική θνησιμότητα είναι το χειρότερο σημείο μετά το Αφγανιστάν.
Το 90% των κατοίκων ζει από τη γεωργία. Παράγονται ρύζι, καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι και πατάτες. Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη είναι η κτηνοτροφία κυρίως βοοειδών, ενώ η βιομηχανία είναι υποτυπώδης.

Όσον αφορά τη θρησκεία επικρατεί μια λαμαϊστική μορφή του Βουδισμού Μαχαγιάνα. Πίσω από το κάθε τι βρίσκεται η θρησκεία. Πάντως μη νομίσετε πως σ’ αυτό το βουδιστικό κράτος θα συναντήσετε ασκητικούς μοναχούς. Στο Μπουτάν κυριαρχεί η χαρά της ζωής και οι μοναχοί συμμετέχουν στις μουσικές και τους χορούς σε όλες τις γιορτές.

Συνήθως οι θρησκευτικές γιορτές διαρκούν πέντε μέρες, είναι αφιερωμένες στον Guru Rinpoche και σε άλλες θεότητες. Ονομάζονται tsechus, γίνονται στα τζονγκ και περιλαμβάνουν τελετουργικούς χορούς μεταμφιεσμένων, που φοράνε κίτρινα ρούχα και μάσκες ζώων. Οι γιορτές είναι η μοναδική περίπτωση που επιτρέπεται στους ξένους να μπουν στα ιερά κτίρια.

Η Πουνάκα είναι από τα πιο όμορφα χωριά στο Μπουτάν και παλιότερα ήταν η «χειμερινή πρωτεύουσα» λόγω του ήπιου κλίματος της περιοχής. Το τζονγκ του χωριού κτίστηκε το 1637 σε στρατηγική θέση, στο σημείο που ενώνονται οι ποταμοί Phochhu και Mochhu. Καταστράφηκε τέσσερις φορές από πυρκαγιά και μια από σεισμό το 1897, ενώ συχνές ήταν και οι καταστροφές από πλημμύρες.

Εκείνο που όλοι οι τουριστικοί οδηγοί συνιστούν είναι η επίσκεψη στη «Φωλιά του Τίγρη», ένα μοναστήρι που κρέμεται σ’ ένα γκρεμό. Λέγεται ότι στο σημείο αυτό έφτασε πριν από χίλια χρόνια ο Guru Rinpoche, ο Μεγάλος Δάσκαλος, καβαλώντας μια ιπτάμενη τίγρη και έμεινε για τρεις μήνες σε μια σπηλιά. Στο σημείο αυτό χτίστηκε αργότερα το μοναστήρι, που έχει εκπληκτική η θέα γι αυτό και οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά. Και κάτι σχετικό: Πουθενά στον κόσμο δεν είδα να ευχαριστούν τον φωτογράφο όταν τους φωτογραφίζει, αυτό συμβαίνει μόνο στο Μπουτάν.

Μη χάσετε να παρευρεθείτε στις τοπικές γιορτές στο τζονγκ Βανγκτού, όπου οι ντόπιοι φορούν έντονα χρωματιστά μεταξωτά ενδύματα, ενώ όλοι οι θεατές κάθονται οκλαδόν.

Υφαντά υφάσματα, σκαλιστές μάσκες, υφαντά καλάθια, ξύλινα μπολ, χειροποίητα προϊόντα από χαρτί, λεπτά μεταλλικά χειροποίητα αντικείμενα και πίνακες είναι τα πιο συνηθισμένα είδη που αγοράζονται από τους ταξιδιώτες στο Μπουτάν.

Οι επίσημες ομιλούμενες γλώσσες στο Μπουτάν είναι η τοπική Ντζόνγκα (dzongha), η Λόχτσαμ (Lohtsam) (διάλεκτος του Νεπάλ) και βεβαίως η Αγγλική.

Η ώρα είναι 6 ώρες μπροστά από την GMT.

Τοπικό νόμισμα είναι το Νγκούλτρουμ (Nu.). Οι πιστωτικές κάρτες γίνονται δεκτές καθώς και το δολάριο Αμερικής.

Στο Μπουτάν, η ηλεκτρική ενέργεια τρέχει σε 220/240 volts, με στρογγυλή τρύπα δύο και τρία pin-pin στις πρίζες.

Όπως και οι Ινδίες, έτσι και το Μπουτάν εξαρτάται από τους μουσώνες. Οι περισσότερες βροχές πέφτουν από Ιούνιο μέχρι και Οκτώβριο. Η καλύτερη περίοδος γι αυτό το ταξίδι είναι από το Μάρτιο ως το Μάϊο κι από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο.

Δεν απαιτούνται εμβολιασμοί, συνιστάται όμως εμβόλιο κατά της χολέρας και της ελονοσίας.

Η επίσκεψη για τους τουρίστες επιτράπηκε μόλις το 1974. Μπορείτε να πάτε μέσω Δελχί και μέσω Μπανγκόγκ. Αν με το καλό πάτε σας συνιστώ στο αεροπλάνο να διαλέξετε θέση προς το παράθυρο. Τα Ιμαλάϊα διαγράφονται μαγευτικά πίσω από τα σύννεφα των μουσώνων.

Το μοναδικό αεροδρόμιο στη χώρα βρίσκεται στην κοιλάδα Πάρο.

Ο ερωτικός μυστικισμός της δεν χωράει στις κάμερες

Ο μεγάλος ερωτικός μυστικισμός της δεν χωράει στις ψηφιακές κάμερες παλάμης των τουριστών της. Η ουσία των πραγμάτων εμφανίζεται ξύνοντας την επιφάνεια της τουριστικής κοινοτυπίας.

Μυστηριακά δωμάτια, θρύλοι για καταστροφικά πάθη, ιστορίες για νύχτες βελούδινες και αμαρτωλές κρυμμένες σε τοίχους τραχείς και πέτρινους. Ιστορίες που χάνονται στο φως της μέρας και ανασαίνουν ξανά και ξανά υπό την προστασία του Μεγάλου Μαγίστρου των Ιπποτών.

Η Ρόδος, που πρόσφατα ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός στην Ευρώπη και ο πέμπτος στον κόσμο, έχει το δικό της επίσημο site στο οποίο θα βρείτε όλες τις χρήσιμες πληροφορίες.

Eδώ βίντεο για τη Ρόδο με την κάμερα του enlefkotv

Επόμενη στάση, Μαλδίβες

Οι εξωτικοί προορισμοί της δυτικής Ασίας τώρα έρχονται πιο κοντά μας. Το ταξίδι των ονείρων μας βρίσκεται μόνο λίγες ώρες μακριά, αφού η Emirates, πρόσθεσε επιπλέον δρομολόγια προς Μαλδίβες και Σρι Λάνκα από την Αθήνα. Συνολικά 14 και 18 πτήσεις την εβδομάδα αντίστοιχα. Επιπλέον λατρεύουμε το γεγονός ότι έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε πρωϊνές, απογευματινές η και βραδινές πτήσεις.

Eδώ, βίντεο από το ταξίδι των ονείρων μας.

Αϊτή! Κι όμως υπάρχει πλούτος εδώ, αλλά βρίσκεται στα χέρια 150 οικογενειών

Η βασανισμένη Αϊτή διατηρεί όλα τα θλιβερά ρεκόρ: της μεγαλύτερης παιδικής θνησιμότητας, του χαμηλότερου προσδόκιμου ζωής, του υψηλότερου ποσοστού ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, του μεγαλύτερου ποσοστού αναλφαβητισμού και ανεργίας, των πιο βάρβαρων δικτατοριών, της πιο διαδεδομένης σύγχρονης παιδικής σκλαβιάς. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ήταν ο μπροστάρης της ελευθερίας στο δυτικό ημισφαίριο.

Δείτε εδώ, φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι μας στην Αϊτή, που έγινε το 1999.

To πανόραμα της Ανδαλουσίας (Ισπανία)

Θα το δεις να στέκει στη μέση του Ατλαντικού σαν πλοίο ασάλευτο εδώ και 3.000 χρόνια. Σχεδόν όλα τα τραγούδια των alegrias – φλαμένκο ρυθμός, τραγούδι και χορός- στους στίχους τους μιλάνε για το Κάντιθ. Η πόλη είναι η μητέρα των alegrias, λέξη που στα ισπανικά σημαίνει χαρά.

Το Κάντιθ είναι μια ακμάζουσα οικονομική περιοχή του ισπανικού Νότου, με 135.000 κατοίκους και πολύ μεγαλύτερους αριθμούς επισκεπτών. Η τοπική οικονομία όμως δεν έχει υπνωτισθεία από το εύκολο κέρδος των τουριστικών υπηρεσιών και τις υποσχέσεις της τουριστικής μονοκαλλιέργειας. Έτσι το Κάντιθ εξακολουθεί να διαθέτει κραταιά οικονομική ζωή σε τομείς παραγωγής και υπηρεσιών, που σχετίζονται με τη μακρά και στερεή σχέση της πόλης με τη ζωή της θάλασσας.

Ναυτιλία, αλιεία και ναυπηγική είναι οι τρεις βασικοί πυλώνες της θαλάσσιας οικονομίας της, οι οποίοι συμπληρώνονται από το ευρισκόμενο σε προνομιακή θέση λιμάνι του Κάντιθ – στο ξεκίνημα του Ατλαντικού ωκεανού- το οποίο αποτελεί σημαντική πύλη εξαγωγών των ισπανικών προϊόντων προς τις χώρες της Αμερικής. Η γεωγραφία επεφύλαξε για το ασφαλές φυσικό λιμάνι της πανέμορφης ανδαλουσιανής πόλης το ρόλο της σημαντικότερης βάσης του βασιλικού στόλου της χώρας, κατά την περίοδο που αναπτυσσόταν η ισπανική αποικιοκρατία.

Επίσης το Κάντιθ υπήρξε το κύριο διαμετακομιστικό κέντρο εισόδου στο ισπανικό έδαφος των λεηλατημένων θησαυρών που υφάρπαξαν από τους ντόπιους αμερικανικούς πληθυσμούς οι κονκισταδόρες και οι πρώτοι έποικοι του Νέου Κόσμου, δραστηριότητα από την οποία προέκυψε η θεαματική οικονομική, πνευματική και καλλιτεχνική ακμή της πόλης κατά τον 16ο αιώνα.

Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται κάποιος για το Κάντιθ είναι ότι βρίσκεται σε μια πόλη που έχει λατρευτεί από τους κατοίκους της. Δεν το ακούς μόνο στα τραγούδια τους, το βλέπεις στα μάτια τους κάθε φορά που ρωτάς κάτι γι’ αυτήν. Το δεύτερο είναι η αδυναμία τους στη θάλασσα και η στενή σχέση μαζί της. Η πόλη γνώρισε τη μεγαλύτερη άνθησή της τον 18ο αιώνα, οπότε αποτελεί κέντρο εμπορικών συναλλαγών, κυρίως λόγω θέσης, που απέφεραν ιδιαίτερα πλούτη και κίνηση.

Την πόλη του Κάντιθ χαρακτηρίζουν –όπως και πολλές άλλες πόλεις της Ανδαλουσίας- οι πολυάριθμες πλατείες: Plaza San Juan de Dios, Plaza Candelaria, Plaza de la Catedral, Plaza San Antonio, Plaza de la Mina, Plaza de Espana, Plaza de las Flores είναι μόνο κάποιες από αυτές. Στην Plaza de Espana κυριαρχεί το πάρκο με το μνημείο που έχει αφιερωθεί στο Σύνταγμα του 1812, έργο του γλύπτη Aniceto Marinas και του αρχιτέκτονα Lopez Otero.

Η είσοδος στην παλιά πόλη γίνεται από τις Puertas de Tierra (Πύλες της Γης). Η ιστορία για τα τείχη που παρέμειναν απόρθητα στην προέλαση των δυνάμεων του Ναπολέοντα, έχει και αυτή τη δική της θέση στα τραγούδια της πόλης.

Με την παραμικρή υπέρβαση του θερμόμετρου οι ντόπιοι, αλλά και από τις γύρω περιοχές εγκαταλείπουν τις δραστηριότητές τους για περιπάτους πλάϊ στο κύμα, δίνοντας στην πόλη μια νέα ταυτότητα. Η πανέμορφη παραλία de la Caleta εντός της πόλης φρουρείται στα δεξιά της από το Castillo de Santa Catalina, ενώ στην αντικρινή πλευρά στέκει το Castillo de San Sebastian, προσφέροντας μοναδική θέα.