Αν και υπάρχουν ευρήματα που αποδεικνύουν ότι η περιοχή της Γέρασας, 50 χλμ. βόρεια του Αμάν (Ιορδανία), κατοικούνταν από τους νεολιθικούς χρόνους, η πόλη άνθησε την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο πλούτος της έμεινε στην ιστορία, ώστε να ονομάζεται "Πομπηία της Μέσης Ανατολής".
Η Γέρασα έφθασε στο αποκορύφωμα της ακμής της τον 3ο αιώνα μ. Χ., όταν της απονεμήθηκε ο τίτλος της αποικίας. Από εκεί και ύστερα, με το μαρασμό των καραβανιών λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του θαλάσσιου εμπορίου και την καταστροφή της Παλμύρας το 272 μ. Χ., η παρακμή ήταν αναπόφευκτη.
Το 1806 ανακαλύφθηκαν τα αρχαία της πόλης, το 1925 άρχισε η συντήρηση των ερειπίων και τρία χρόνια αργότερα ξεκινούν οι ανασκαφές. Συνεχίζονται μέχρι σήμερα και αποκάλυψαν δύο θέατρα, αγορά και ρωμαϊκά λουτρά.
Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν ηλικιωμένοι Μακεδόνες, ενώ τα ρωμαϊκα χρόνια ο πληθυσμός αυξήθηκε και αριθμούσε 20.000 κατοίκους. Θεωρείται η πιο ωραία ρωμαϊκή πόλη της Ανατολής. Σύμφωνα με τον Πολύβιο, μια μεγάλη πύλη οδηγούσε στο εσωτερικό της πόλης, όπου υπήρχαν μεγάλοι πλακόστρωτοι δρόμοι, στοές, λουτρά, αγορά, Νυμφαίο, μεγάλα θέατρα, και ναοί αφιερωμένοι στον Δία και στην Άρτεμη.
Η κεντρική λεωφόρος περιβαλλόταν από κίονες κορινθιακού ρυθμού, οι οποίοι στέκονται όρθιοι μέχρι και σήμερα. Επίσης, υπήρχε περιβαλλοντική μέριμνα και επιβάλλονταν πρόστιμα σε όποιον ρύπαινε την πόλη.
Η Γέρασα έφθασε στο αποκορύφωμα της ακμής της τον 3ο αιώνα μ. Χ., όταν της απονεμήθηκε ο τίτλος της αποικίας. Από εκεί και ύστερα, με το μαρασμό των καραβανιών λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του θαλάσσιου εμπορίου και την καταστροφή της Παλμύρας το 272 μ. Χ., η παρακμή ήταν αναπόφευκτη.
Το 1806 ανακαλύφθηκαν τα αρχαία της πόλης, το 1925 άρχισε η συντήρηση των ερειπίων και τρία χρόνια αργότερα ξεκινούν οι ανασκαφές. Συνεχίζονται μέχρι σήμερα και αποκάλυψαν δύο θέατρα, αγορά και ρωμαϊκά λουτρά.
Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν ηλικιωμένοι Μακεδόνες, ενώ τα ρωμαϊκα χρόνια ο πληθυσμός αυξήθηκε και αριθμούσε 20.000 κατοίκους. Θεωρείται η πιο ωραία ρωμαϊκή πόλη της Ανατολής. Σύμφωνα με τον Πολύβιο, μια μεγάλη πύλη οδηγούσε στο εσωτερικό της πόλης, όπου υπήρχαν μεγάλοι πλακόστρωτοι δρόμοι, στοές, λουτρά, αγορά, Νυμφαίο, μεγάλα θέατρα, και ναοί αφιερωμένοι στον Δία και στην Άρτεμη.
Η κεντρική λεωφόρος περιβαλλόταν από κίονες κορινθιακού ρυθμού, οι οποίοι στέκονται όρθιοι μέχρι και σήμερα. Επίσης, υπήρχε περιβαλλοντική μέριμνα και επιβάλλονταν πρόστιμα σε όποιον ρύπαινε την πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου