Η Ζάκυνθος, ή το «Τζάντε», ή Φιόρο του Λεβάντε κατά τους Βενετσιάνους, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή νησιά της χώρας μας. Και η παραλία "Ναυάγιο", είναι η πιο γνωστή παραλία της, δημιούργημα μιας ιδιοτροπίας της φύσης και ενός ναυτικού ατυχήματος υπό μυθιστορηματικές συνθήκες.
Ζάκυνθος όμως δεν είναι μόνο το Ναυάγιο. Υπάρχουν κι άλλες μαγικές παραλίες με τιρκουάζ νερά και απαλή σαν πούδρα άμμο που κάνουν τη Ζάκυνθο ονειρική. Οι παραλίες στο ανατολικό μέρος του νησιού (Τσιλιβί, Τραγάκι, Αλυκές, Αλυκανάς) είναι πιο ήσυχες, με καθαρά, διαυγή νερά συνδυάζοντας άμμο και βότσαλο. Οι παραλίες στον κόλπο Λαγανά (Καλαμάκι, Λαγανάς, Δάφνη, Κερί στο νοτιότερο άκρο της Ζακύνθου) είναι πιο αμμουδερές, με ζεστά και ρηχά νερά. Οι παραλίες του δυτικού μέρους του νησιού (Πόρτο Βρώμη, Πόρτο Ρόξα) είναι μικρού μήκους, απόκρημνες, με δροσερά και κρυστάλλινα νερά. Ειδικά ο Λιμνιώνας θυμίζει φιόρδ, με βαθυπράσινα νερά.
Πιο αναλυτικά:
Τα Ξύγκια είναι μια υπέροχη παραλία στα βορειοανατολικά της Ζακύνθου και μοναδική στο νησί καθώς τα νερά της είναι ιαματικά αφού τα σπήλαια που βρίσκονται δίπλα της εκκρίνουν θειάφι.
Η δυτική ακτή της Ζακύνθου χαρακτηρίζεται από φανταστικά φυσικά μέρη όπως το Ναυάγιο, οι κόλποι του Πόρτο Λημνιώνα, του Πόρτο Ρόξα και η παραλία του Πόρτο Βρώμη με το μικρό νησάκι μπροστά. Η δυτική ακτή έχει μία φανταστική θάλασσα με μοναδικά χρώματα και το μεγαλύτερο μέρος της είναι προσιτό μόνο με σκάφος. Η δυτική πλευρά προσφέρει ένα αξέχαστο ηλιοβασίλεμα από τον φάρο στο Κερί, στο Ναυάγιο και στο χωριό Καμπί.
Η ανατολική πλευρά έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία από παραλίες με άμμο. Εδώ υπάρχουν το Τσιλιβή, οι Αλυκές (αγαπημένη των windsurfers) και η Αμπούλα, ενώ βόρεια βρίσκονται όμορφες βραχώδης παραλίες όπως ο Μακρύς Γιαλός.
Για το Ναυάγιο με τα σμαραγδένια νερά, τη λευκή άμμο και τις άσπρες βραχώδεις πλαγιές, αξίζει να προστεθεί πως το όνομα της παραλίας οφείλεται στο ναυτικό ατύχημα του εμπορικού πλοίου «Παναγιώτης», που στις 30 Σεπτεμβρίου 1982 με παράνομο φορτίο κούτες με αφορολόγητα τσιγάρα, προσάραξε στο συγκεκριμένο σημείο. Ο μοναδικός αυτός συνδυασμός της ανέγγιχτης από το ανθρώπινο χέρι παραλίας με το σκουριασμένο σκαρί στο μέσον της δημιούργησε το πιο πολυφωτογραφημένο θέμα στην Ζάκυνθο. Η παραλία απέχει 31 χλμ. από τη Χώρα της Ζακύνθου.
Προτού συμβεί το ναυάγιο, η περιοχή ήταν γνωστή στους ψαράδες της δυτικής ορεινής περιοχής και σε κάποιους υποψιασμένους αναζητητές της φυσικής ομορφιάς του νησιού, έτσι όπως προσφερόταν από ψηλά, από τους απόκρημνους γκρεμούς, σαν έφταναν εκεί για να ξεκουράσουν το μάτι τους, να αναπνεύσουν τον αγέρα του βουνού και της θάλασσας και να θαυμάσουν το μοναδικά στολισμένο με μύρια χρώματα ηλιοβασίλεμα. Σε όσους δηλαδή έφταναν στις πέρα του Αγίου Γεωργίου στα Γκρεμνά, απόκρημνες πλαγιές των βουνών.
Η πρόσβαση γίνεται μόνο μέσα από τη θάλασσα. Από το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου, τις Αλυκές και από το Σχινάρι ξεκινούν πυκνά δρομολόγια με καραβάκια. Προνοήστε να πάρετε μαζί σας νερό και φαγητό.
Επειδή το καλοκαίρι υπάρχει πολύ στριμωξίδι προτείνω να πάτε μέχρι το κοντινότερο λιμανάκι με το αυτοκίνητο και από εκεί να πάρετε ένα μικρό πλεούμενο.
Για όσους θέλουν να θαυμάσουν την παραλία με το ναυάγιο από ψηλά, πρέπει να φτάσουν μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών. Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι υπάρχει μια σιδερένια εξέδρα που κρέμεται στο κενό, από εκεί θα θαυμάσετε με δέος την πανέμορφη παραλία με το ναυάγιο και τις γύρω απόκρημνες ακτές.
Κοντά στη Ζάκυνθο υπάρχει το Μαραθονήσι, στο οποίο θα φτάσετε με βαρκάκι από το Κερί. Πρόκειται για ένα μικρό ιδιωτικό νησί, τόπος αναπαραγωγής της χελώνας καρέτα -καρέτα. Η πρόσβαση γίνεται μόνο από τη θάλασσα, ενώ απαγορεύεται η αγκυροβόληση. Το Μαραθονήσι προσφέρει την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε δύο υπέροχες παραλίες: η μία με βότσαλα, από την οποία μπορείτε να φτάσετε κολυμπώντας σε μια πελώρια σπηλιά, η άλλη είναι μια μεγάλη λωρίδα αμμουδιάς που κατηφορίζει προς τη θάλασσα. Μην παραλείψετε να πάτε και στις σπηλιές του ακρωτηρίου Μαραθιά.
Τη Ζάκυνθο τη λένε και "νησί των ποιητών" γιατί στην ομορφιά της είχε ενδώσει και ο Αμερικανός ποιητής και λογοτέχνης Edgar Allan Poe, ενώ μέσα στην πόλη, στην οδό Φωσκόλου, βρίσκεται το σπίτι του Ούγο Φώσκολο, του εθνικού ποιητή της Ιταλίας. Κάνοντας μια σύντομη περιήγηση στη Ζάκυνθο πρέπει να δείτε: Το εμπορικό κέντρο της πόλης με τις παραδοσιακές βενετσιάνικες καμάρες αφού το νησί δεν εγκατέλειψε ποτέ το βενετσιάνικο παρελθόν του, που έχασε τραγικά και αμετάκλητα με τους σεισμούς του Αυγούστου του 1953. Επισκεφθείτε τον Άγιο Διονύσιο (θα εντυπωσιαστείτε από τα έργα τέχνης και τις τοιχογραφίες), το ενετικό κάστρο στη γραφική Μπόχαλη, το Μουσείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθινών, το Μιλάνειο Ναυτικό Μουσείο, την Καθολική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου, το Μουσείο Κατοχής και Εθνικής Αντίστασης στο σπίτι του Γ. Ξενόπουλου όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια, το Πέτρινο Πάρκο Ασκός και το Εθνικό θαλάσσιο πάρκο Ζακύνθου. Λίγο πιο έξω από την πόλη βρίσκεται η Μπόχαλη που προσφέρει πανοραμική θέα πάνω από όλη την πόλη και το Ιόνιο. Επίσης, να βγείτε αναμνηστικές φωτογραφίες στον καταπράσινο λόφο του Στράνη, εκεί όπου ο Σολωμός έγραψε τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν». Να πάτε και στις Βολίμες θεωρούνται η πρωτεύουσα των βουνίσιων χωριών του νησιού, είναι χτισμένες αμφιθεατρικά με θέα το οροπέδιο. Μια ωραία εκδρομούλα είναι να πάτε σε κάποια από τα 44 χωριά του νησιού, κυρίως στα ορεινά Άγιος Λέοντας (Αηλιός), Λιθακιά, Καταστάρι, Ορθωνιές, Μαριές, Καμπί με το μυκηναϊκό νεκροταφείο, Βολίμες, Φαγιάς, Κούκεσι, Γερακαρία, Μαχαιράδο, Λούχα, Γύρι, Οξωχώρα και Πηγαδάκια.
Στη Ζάκυνθο γενικά θα ευχαριστηθείτε εκπληκτικό σπιτικό φαγητό με αφράλα (το φυσικό θαλασσινό αλάτι που μαζεύουν απ’ τα βράχια), φρέσκα θαλασσινά και θα γευθείτε πολύ καλή ιταλική κουζίνα. Δοκιμάστε ντόπια κοκκινιστά (κόκορα «σάρτσα», κουνέλι γεμιστό και λαδερά) κλασικά ζακυνθινά πιάτα. Οι γεύσεις είναι δυνατές και έντονες, η δε κόκκινη σάλτσα δεν περιέχει νερό σε καμία περίπτωση.
Σίγουρα, αξίζει μια επίσκεψη στη Ζάκυνθο γιατί δεν τελειώνει ποτέ, όσο κι αν την ανακαλύπτεις, αφού έχει πολλά πράγματα να κάνεις, πολλά μέρη να δεις, πολλές παραλίες να βουτήξεις. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι αδύνατο να μην πετύχεις μια γιορτή με επτανησιακούς χορούς, μαντολίνα και μελωδικές φωνές. Στα πανηγύρια ψήνεται επιτόπου η φυτούρα, πατροπαράδοτο γλυκό της Ζακύνθου με χοντρό σιμιγδάλι τηγανισμένο σε καυτό λάδι, πασπαλισμένο με ζάχαρη και κανέλα.
Πως θα πάτε: Ακτοπλοϊκώς μέσω Κυλλήνης ή με πτήσεις της Aegean Airlines.
Πιο αναλυτικά:
Τα Ξύγκια είναι μια υπέροχη παραλία στα βορειοανατολικά της Ζακύνθου και μοναδική στο νησί καθώς τα νερά της είναι ιαματικά αφού τα σπήλαια που βρίσκονται δίπλα της εκκρίνουν θειάφι.
Η δυτική ακτή της Ζακύνθου χαρακτηρίζεται από φανταστικά φυσικά μέρη όπως το Ναυάγιο, οι κόλποι του Πόρτο Λημνιώνα, του Πόρτο Ρόξα και η παραλία του Πόρτο Βρώμη με το μικρό νησάκι μπροστά. Η δυτική ακτή έχει μία φανταστική θάλασσα με μοναδικά χρώματα και το μεγαλύτερο μέρος της είναι προσιτό μόνο με σκάφος. Η δυτική πλευρά προσφέρει ένα αξέχαστο ηλιοβασίλεμα από τον φάρο στο Κερί, στο Ναυάγιο και στο χωριό Καμπί.
Η ανατολική πλευρά έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία από παραλίες με άμμο. Εδώ υπάρχουν το Τσιλιβή, οι Αλυκές (αγαπημένη των windsurfers) και η Αμπούλα, ενώ βόρεια βρίσκονται όμορφες βραχώδης παραλίες όπως ο Μακρύς Γιαλός.
Για το Ναυάγιο με τα σμαραγδένια νερά, τη λευκή άμμο και τις άσπρες βραχώδεις πλαγιές, αξίζει να προστεθεί πως το όνομα της παραλίας οφείλεται στο ναυτικό ατύχημα του εμπορικού πλοίου «Παναγιώτης», που στις 30 Σεπτεμβρίου 1982 με παράνομο φορτίο κούτες με αφορολόγητα τσιγάρα, προσάραξε στο συγκεκριμένο σημείο. Ο μοναδικός αυτός συνδυασμός της ανέγγιχτης από το ανθρώπινο χέρι παραλίας με το σκουριασμένο σκαρί στο μέσον της δημιούργησε το πιο πολυφωτογραφημένο θέμα στην Ζάκυνθο. Η παραλία απέχει 31 χλμ. από τη Χώρα της Ζακύνθου.
Προτού συμβεί το ναυάγιο, η περιοχή ήταν γνωστή στους ψαράδες της δυτικής ορεινής περιοχής και σε κάποιους υποψιασμένους αναζητητές της φυσικής ομορφιάς του νησιού, έτσι όπως προσφερόταν από ψηλά, από τους απόκρημνους γκρεμούς, σαν έφταναν εκεί για να ξεκουράσουν το μάτι τους, να αναπνεύσουν τον αγέρα του βουνού και της θάλασσας και να θαυμάσουν το μοναδικά στολισμένο με μύρια χρώματα ηλιοβασίλεμα. Σε όσους δηλαδή έφταναν στις πέρα του Αγίου Γεωργίου στα Γκρεμνά, απόκρημνες πλαγιές των βουνών.
Η πρόσβαση γίνεται μόνο μέσα από τη θάλασσα. Από το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου, τις Αλυκές και από το Σχινάρι ξεκινούν πυκνά δρομολόγια με καραβάκια. Προνοήστε να πάρετε μαζί σας νερό και φαγητό.
Επειδή το καλοκαίρι υπάρχει πολύ στριμωξίδι προτείνω να πάτε μέχρι το κοντινότερο λιμανάκι με το αυτοκίνητο και από εκεί να πάρετε ένα μικρό πλεούμενο.
Για όσους θέλουν να θαυμάσουν την παραλία με το ναυάγιο από ψηλά, πρέπει να φτάσουν μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών. Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι υπάρχει μια σιδερένια εξέδρα που κρέμεται στο κενό, από εκεί θα θαυμάσετε με δέος την πανέμορφη παραλία με το ναυάγιο και τις γύρω απόκρημνες ακτές.
Κοντά στη Ζάκυνθο υπάρχει το Μαραθονήσι, στο οποίο θα φτάσετε με βαρκάκι από το Κερί. Πρόκειται για ένα μικρό ιδιωτικό νησί, τόπος αναπαραγωγής της χελώνας καρέτα -καρέτα. Η πρόσβαση γίνεται μόνο από τη θάλασσα, ενώ απαγορεύεται η αγκυροβόληση. Το Μαραθονήσι προσφέρει την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε δύο υπέροχες παραλίες: η μία με βότσαλα, από την οποία μπορείτε να φτάσετε κολυμπώντας σε μια πελώρια σπηλιά, η άλλη είναι μια μεγάλη λωρίδα αμμουδιάς που κατηφορίζει προς τη θάλασσα. Μην παραλείψετε να πάτε και στις σπηλιές του ακρωτηρίου Μαραθιά.
Τη Ζάκυνθο τη λένε και "νησί των ποιητών" γιατί στην ομορφιά της είχε ενδώσει και ο Αμερικανός ποιητής και λογοτέχνης Edgar Allan Poe, ενώ μέσα στην πόλη, στην οδό Φωσκόλου, βρίσκεται το σπίτι του Ούγο Φώσκολο, του εθνικού ποιητή της Ιταλίας. Κάνοντας μια σύντομη περιήγηση στη Ζάκυνθο πρέπει να δείτε: Το εμπορικό κέντρο της πόλης με τις παραδοσιακές βενετσιάνικες καμάρες αφού το νησί δεν εγκατέλειψε ποτέ το βενετσιάνικο παρελθόν του, που έχασε τραγικά και αμετάκλητα με τους σεισμούς του Αυγούστου του 1953. Επισκεφθείτε τον Άγιο Διονύσιο (θα εντυπωσιαστείτε από τα έργα τέχνης και τις τοιχογραφίες), το ενετικό κάστρο στη γραφική Μπόχαλη, το Μουσείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθινών, το Μιλάνειο Ναυτικό Μουσείο, την Καθολική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου, το Μουσείο Κατοχής και Εθνικής Αντίστασης στο σπίτι του Γ. Ξενόπουλου όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια, το Πέτρινο Πάρκο Ασκός και το Εθνικό θαλάσσιο πάρκο Ζακύνθου. Λίγο πιο έξω από την πόλη βρίσκεται η Μπόχαλη που προσφέρει πανοραμική θέα πάνω από όλη την πόλη και το Ιόνιο. Επίσης, να βγείτε αναμνηστικές φωτογραφίες στον καταπράσινο λόφο του Στράνη, εκεί όπου ο Σολωμός έγραψε τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν». Να πάτε και στις Βολίμες θεωρούνται η πρωτεύουσα των βουνίσιων χωριών του νησιού, είναι χτισμένες αμφιθεατρικά με θέα το οροπέδιο. Μια ωραία εκδρομούλα είναι να πάτε σε κάποια από τα 44 χωριά του νησιού, κυρίως στα ορεινά Άγιος Λέοντας (Αηλιός), Λιθακιά, Καταστάρι, Ορθωνιές, Μαριές, Καμπί με το μυκηναϊκό νεκροταφείο, Βολίμες, Φαγιάς, Κούκεσι, Γερακαρία, Μαχαιράδο, Λούχα, Γύρι, Οξωχώρα και Πηγαδάκια.
Στη Ζάκυνθο γενικά θα ευχαριστηθείτε εκπληκτικό σπιτικό φαγητό με αφράλα (το φυσικό θαλασσινό αλάτι που μαζεύουν απ’ τα βράχια), φρέσκα θαλασσινά και θα γευθείτε πολύ καλή ιταλική κουζίνα. Δοκιμάστε ντόπια κοκκινιστά (κόκορα «σάρτσα», κουνέλι γεμιστό και λαδερά) κλασικά ζακυνθινά πιάτα. Οι γεύσεις είναι δυνατές και έντονες, η δε κόκκινη σάλτσα δεν περιέχει νερό σε καμία περίπτωση.
Σίγουρα, αξίζει μια επίσκεψη στη Ζάκυνθο γιατί δεν τελειώνει ποτέ, όσο κι αν την ανακαλύπτεις, αφού έχει πολλά πράγματα να κάνεις, πολλά μέρη να δεις, πολλές παραλίες να βουτήξεις. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι αδύνατο να μην πετύχεις μια γιορτή με επτανησιακούς χορούς, μαντολίνα και μελωδικές φωνές. Στα πανηγύρια ψήνεται επιτόπου η φυτούρα, πατροπαράδοτο γλυκό της Ζακύνθου με χοντρό σιμιγδάλι τηγανισμένο σε καυτό λάδι, πασπαλισμένο με ζάχαρη και κανέλα.
Πως θα πάτε: Ακτοπλοϊκώς μέσω Κυλλήνης ή με πτήσεις της Aegean Airlines.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου