Λίγα λεπτά απόσταση, πιο ψηλά απο το Μονοδένδρι και 41 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα, στο Κεντρικό Ζαγόρι, ο δρόμος φιδογυρίζει ανεβαίνοντας στο βουνό κι άλλο, δίνοντας σου μια αίσθηση όμορφη εκει πάνω, που δεν ξέρω να την περιγράψω αλλιώς.Κατ'αρχήν δεν έχει έλατα, παρά το ότι θα πίστευε κανείς οτι σε τέτοιο υψόμετρο θα έπρεπε να εχει και έλατα. Και όσο προχωράς, τόσο ψάχνεις να βρείς πού ειναι αυτο το "πέτρινο δάσος" που λέει η πινακίδα στο χωριό.
Εν τέλει συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι ήδη σε αυτό, απλά ο δρόμος περνά ανάμεσά του.
Πρέπει να σταματήσεις και να κατέβεις για να θαυμάσεις αυτο το μοναδικό θέαμα, που από όσα εχω δει εγω, μόνο με κατι σαν τα Μετέωρα μπορώ να το συγκρίνω κάπως. Οι πέτρες ειναι στρωμένες σαν να τις εχει τοποθετήσει ανθρώπου χέρι.
Το χωριό δεσπόζει μπρος από τη χαράδρα του Βίκου. Γνώρισε μεγάλη εμπορική και οικονομική ανάπτυξη κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Εκείνη την εποχή ανεγέρθηκαν σχολεία, εκκλησίες και αρχοντικές οικίες που κοσμούν σήμερα τους μαχαλάδες του χωριού. Υπήρξε η γενέτειρα των εθνικών ευεργετών Μάνθου και Γεωργίου Ριζάρη. Είναι κτισμένο σε ύψος 1060 μέτρων και διατηρεί αλώβητη την παραδοσιακή λιθόκτιστη αρχιτεκτονική.
Το Μονοδένδρι κτισμένο σε κατάφυτη έκταση, στο βάθος διακρίνεται το φαράγγι του Βίκου.
Ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής είναι η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, που αναστηλώθηκε με δαπάνη των αδελφών Ριζάρη και δεσπόζει στην κεντρική πλατεία (μεσοχώρι) του χωριού. Σημαντική είναι και η συμβολή των κληροδοτημάτων των Ριζάρηδων με το εκθεσιακό κέντρο και την χειροτεχνική σχολή. Το αμφιθεατρικά κτισμένο πέτρινο θέατρο, στα όρια του οικισμού, αποτελεί χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων κατά την θερινή περίοδο.
Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, δίπλα στο χωριό, κτισμένο στο χείλος του φαραγγιού του Βίκου, προσφέρει απίστευτης ομορφιάς πανοραμική θέα. Είναι από τις παλαιότερες μονές στην περιοχή του Ζαγορίου, ιδρύθηκε το 1412 με δαπάνη του βοεβόδα Μιχαήλ Θεριανού, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από την εξουσία του Δεσπότη της Ηπείρου Καρόλου Α' Τόκκου. Στην περιοχή δεσπόζουν οι πέτρινοι πύργοι στη θέση Οξιά και οι παράπλευρες σπηλιές στα βράχια του φαραγγιού, που αποτελούσαν καταφύγιο για τους κατοίκους την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται αξιόλογη τουριστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα κατά την χειμερινή περίοδο. Αρκετά δημοφιλή είναι και τα ορειβατικά μονοπάτια που διαπερνούν το χωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου