Το Φθινόπωρο μας χτύπησε την πόρτα.
Κι είναι γεμάτο είδωλα της νιότης. Σελίδες πλημμυρισμένες με τη γλυκιά μελαγχολία του τέλους του Καλοκαιριού και την αργή προσδοκία της καινούργιας αρχής.
Με μυρωδιά νοτισμένης γης, συννεφιές και θάλασσα που αγριεύει.
Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου