Σαν σήμερα, 25 Μαίου 1935 ο θρυλικός σπρίντερ και άλτης Τζέσε Όουενς, ο μύθος των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936, σπάει έξι παγκόσμια ρεκόρ σε μία ώρα.Ο Τζέιμς Κλιβελαντ Όουενς ζούσε σε γκέτο μια ζωή που σίγουρα δεν θα την ευχόταν ούτε στον χειρότερο εχθρό του. Για να επιβιώσει αυτός και η οικογένεια του έκανε πολλές και διάφορες δουλειές, όπως ντελίβερι, τσαγκάρης και βοηθός μηχανικών αυτοκινήτων, δουλειές που τον βοήθησαν να καταλάβει την αγάπη του για το τρέξιμο, το οποίο ήταν η μόνη του διέξοδος από τα προβλήματα.
Έκανε προπόνηση μετά το σχολείο και πριν πιάσει βάρδια ως τσαγκάρης. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό για πρώτη φορά όταν ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ 9.40 στις 100 γιάρδες, περίπου 91 μέτρα σε κάτι σχολικούς αγώνες, ενώ το 1933 έκανε και 7.56μ. στο μήκος στο Σικάγο.
Το 1935 και το 1936 σάρωσε τις πρωτιές στα πρωταθλήματα NCAA. Το ρεκόρ του με τέσσερα χρυσά μετάλλια στο NCAA ισοφαρίστηκε από τον Ξαβιέρ Κάρτερ το 2006.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι δέχθηκε πάμπολλα κρούσματα ρατσισμού κατά τη διάρκεια και τον κολεγιακών του χρόνων, αφού στα ταξίδια που έκανε για τους αγώνες έτρωγε και κοιμόταν σε μέρη ειδικά για μαύρους, ενώ αναγκάστηκε από κάποιο σημείο και μετά να δουλεύει μερική απασχόληση για να καλύπτει τα έξοδο της σχολής του.
Ήταν μέλος της αδελφότητας ΑΠΑ, την πρώτη αδελφότητα που καθιέρωσε τα ελληνικά γράμματα και ήταν ειδικά για αφρο-Αμερικανούς.
Ο αθλητής που τόλμησε
Το 1936 ήταν η χρονιά που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή και να τον γράψει η ιστορία. Να τον συζητούν όλοι και να γίνει άξιος προσοχής ακόμα και πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του. Η στέρηση της γερμανικής υπηκοότητας από τους Εβραίους το 1935 από τον Χίτλερ λίγο έλειψε να τινάξει τους Αγώνες στον αέρα. Η Αθλητική Ένωση των ΗΠΑ αποφάσισε να μποϊκοτάρει τη διοργάνωση, απόφαση που άλλαξε( με δύο ψήφους διαφορά ), μετά τη διαβεβαίωση του Χίτλερ ότι δεν πρόκειται να γίνουν διακρίσεις σε βάρος των Εβραίων και των μαύρων.
Ο Αμερικανός ταπείνωσε τον αιμοσταγή δικτάτορα Αδόλφο Χίτλερ, με τα τέσσερα χρυσά μετάλλια που κατέκτησε, δίνοντας έτσι ένα πολύ μεγάλο χαστούκι στα περί ανωτερότητας της άριας φυλής και ανάγκασε τον Χίτλερ να εγκαταλείψει το Ολυμπιακό Στάδιο για να αποφύγει την απονομή των μεταλλίων στο μεγάλο αθλητή.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές εκείνης της διοργάνωσης ήταν το αγώνισμα του μήκους, που ήταν το δεύτερο αγώνισμα του. Μεγάλο φαβορί στο αγώνισμα ο Γερμανός Λούτζ Λόνγκ. Ο Όουενς κάνει τις πρώτες προσπάθειές του. Οι κριτές τις θεωρούν άκυρες. Ο Γερμανός Λουτζ Λόνγκ κανονικά θα έπρεπε να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Γιατί όχι μόνο θα κέρδιζε ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά δεν θα χρειαστεί να "απολογηθεί" στα οργισμένα πρόσωπα των διοργανωτών για ένα ακόμα χαμένο μετάλλιο από έναν ...μαύρο.
Όμως όχι. Ο Λονγκ πλησιάζει τον Όουενς. Θαυμάζει τον αθλητή για τα προσόντα και το θάρρος του. Του υποδεικνύει να ξεκινήσει το άλμα του αισθητά πριν τη γραμμή του άκυρου. Και τον ενθαρρύνει να "πετάξει" όσο πιο μακρυά μπορεί. Και όλα αυτά στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, μπροστά στα μάτια των Αρχών του Ναζισμού, μπροστά στα μάτια του Χίτλερ μέσα σε ένα στάδιο που βράζει από εθνικιστική οργή!
Ο Όουενς κάνει το μεγαλύτερο άλμα. Και κερδίζει το χρυσό. Και ο Λονγκ τον πλησιάζει και με ειλικρινές βλέμμα θαυμασμού και εκτίμησης τον συγχαίρει θερμά!
"Όλα τα μετάλλια και τα κύπελλα που κέρδισα στη ζωή μου δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στη φιλία που μου χάρισε ο Λουτζ Λονγκ!", είχε δηλώσει ο Όουενς λίγο καιρό αργότερα. Μάλιστα, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι πριν τους αγώνες τον επισκέφτηκαν στο Ολυμπιακό Χωριό άνθρωποι της Adidas για να υπογράψουν μαζί του αποκλειστικό συμβόλαιο.
Ο Όουενς παρά το γεγονός ότι έκανε κάτι το οποίο έμοιαζε ακατόρθωτο δεν προσκλήθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο για συγχαρητήρια, ούτε έλαβε κάποιο τηλεγράφημα από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Μπορεί να πέτυχε τόσες διακρίσεις, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι αυτομάτως θα γινόταν ο μεγάλος σταρ, αφού στην Αμερική δεν ξεχνούσαν έτσι εύκολα ότι ήταν μαύρος.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες δούλεψε σε βενζινάδικο και σε καθαριστήριο, ενώ ταξίδεψε ανά τον κόσμο, πραγματοποιώντας ομιλίες.
Μετά από 35 χρόνια ακατάπαυστου καπνίσματος, πέθανε στα 66 του από καρκίνο στον πνεύμονα στο Τουκσόν της Αριζόνα.
Το 1984 ένας δρόμος κοντά στο στάδιο του Βερολίνου πήρε το όνομα του. Δυο γραμματόσημα με την φιγούρα του βγήκαν το 1990 και το 1998. Επίσης, πολλές πλατείες και πάρκα έχουν πάρει το όνομα του, ενώ το στάδιο στίβου του πανεπιστημίου του Οχάιο, έχει το όνομα του. Τέλος, μπήκε στο hall of fame των αθλητών από την Αλαμπάμα το 1970.
Σχόλια