Δίπλα στο λιμάνι της Σύρου δεσπόζει το κτίριο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Σ αυτό το χώρο υπήρχε το Δημοτικό Κρεοπωλείο και γύρω του κουτούκια, μαγειρεία, καπηλειά και κάβες της εποχής. Εκεί συναντιόντουσαν για κρασοκατανύξεις και φαγοπότια οι γλεντζέδες της εποχής που ξεφάντωναν με τις πενιές του Μάρκου Βαμβακάρη.Ένα άλλο σημείο που συναντιόντουσαν οι εργάτες, ο λαϊκός κόσμος, οι μάγκες και οι κουτσαβάκηδες ήταν η γειτονιά του Μάρκου στην Άνω Σύρο.
Μια εικόνα της διασκέδασης εκείνης της εποχής μας δίνει το μουσείο Βαμβακάρη με προσωπικά του αντικείμενα, αλλά πιο ζωντανή είναι η Κατώγα του Λιλή, όπου μέχρι το 1955 αντηχούσε η πολυτραγουδισμένη Φρακοσυριανή με την παραδοσιακή τσαμπούνα (γκάϊντα) κ
αι το τύμπανο (τουμπί).Για την εποχή εκείνη αν είναι στα κέφια του μπορεί να σας μιλήσει ο Λεονάρδος Ρούσσος (φωτό), φίλος του Μάρκου, ένας ζωντανός θρύλος στις μέρες μας.
«Οι μπουζουξήδες στη Σύρα παίζανε μόνοι, όμως σε γάμους, σε βαφτίσια τους παίρνανε αυτουνούς και διάφορα άλλα όργανα, κλαρίνα και κιθάρες κι απαρτίζανε μια κομπανία από 4-5 άτομα και πηγαίνανε στα πανηγύρια και σε όλα».
«Σύρα η απάνω χώρα σου
με την ανηφοριά σου,
με τα πολλά σκαλάκια σου
και με το Σαμπαστιά σου».
Στην Άνω Σύρο, το Κάστρο κατοικήθηκε το 12ο αιώνα. Ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι την προσεγγίζουν περιφερ
ειακά μόνο σε τρία σημεία, όπου ήταν οι τρεις από τις συνολικά εφτά πύλες της οχυρωμένης πόλης.Στης Σύρας τον ανήφορο
κανέλλα και γαρύφαλο.
Με το που φτάνεις σε πλημμυρίζει μια γαλήνη. Σπίτια μικρά, λιτά, διώροφα. Χαρούμενα πορτοπαράθυρα, μπουκανβίλιες και γεράνια στις αυλές, ασβεστωμένες καμάρες. Στα δαιδαλώδη καλντερίμια χαρακτηριστικές είναι οι κυκλικές εξομαλύνσεις των γωνιακών τοίχων για να μπορούν να στρίβουν τα φορτωμένα ζώα. Όσοι έχουν το κουράγιο να ανέβουν τα χίλια σκαλιά μέχρι το ψηλότερο σημείο ανταμείβονται με μια μοναδική θέα προς το Αιγαίο. Προτείνω να ανεβείτε στην Άνω Σύρο με ταξί και να επιχειρήσετε την κάθοδο προς την Ερμούπολη με τα πόδια κι όποιος …αντέξει.
Σχόλια