Το Νησί του Πάσχα ζητά από τους Βρετανούς το κλεμμένο άγαλμα

Το νησί του Πάσχα, με έκταση μόλις 64 τετραγωνικά μίλια, είναι το πιο απομονωμένο κατοικημένο νησί του κόσμου με 2.270 κατοίκους. Βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, 2.000 μίλια δυτικά από την κοντινότερη ήπειρο (τη Νότια Αμερική) και 1.400 μίλια από το πλησιέστερο κατοικημένο νησί. Το όνομα «Νησί του Πάσχα» οφείλεται στον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ο οποίος έφτασε εκεί το Πάσχα του 1722.

Το νησί παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, εξαιτίας της ύπαρξης των μνημειακών διαστάσεων λαξευμένων μορφών, των ταφικών της μνημείων, κτηρίων και μνημείων που αποδίδονται σε γηγενείς αρχαιότερων εποχών. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν τα γιγάντια λίθινα αγάλματα ή Μοάι, τα οποία πολλές φορές απεικονίζουν αρχαίους θεούς των αρχαίων κατοίκων του νησιού, ύψους και 10 μέτρων, πολλά από τα οποία είναι ημιτελή. Τα αρχαιότερα αγάλματα χρονολογούνται στον 8ο αιώνα π.Χ. και κατασκευάστηκαν από τους προγόνους των ιθαγενών Πολυνησίων που ζουν σήμερα στο νησί.

Οι ...εξωγήινοι, η Ατλαντίδα κι άλλα πολλά φανταστικά και περίεργα έχουν κατά καιρούς επιστρατευτεί για να εξηγήσουν το μυστήριο των τεράστιων μεγαλιθικών μνημείων ή Μοάι, στο νησί του Πάσχα.

Σύντομα η απογοήτευση των εξερευνητών μετατράπηκε σε έκπληξη και απορία, όταν αντιλήφθηκαν τις σειρές των τεράστιων μονολιθικών αγαλμάτων, που σήμερα αποτελούν το σήμα κατατεθέν του νησιού του Πάσχα.

Πάνω από 200 τέτοια αγάλματα έστεκαν κάποτε σε τεράστιες πέτρινες πλατφόρμες κατά μήκος της παραλίας. Τουλάχιστον 700 άλλα, σε διάφορα στάδια κατασκευής, κείτονται παρατημένα σε λατομεία ή σε αρχαίους δρόμους μεταξύ των λατομείων και της ακτής.

Τα περισσότερα από τα στημένα αγάλματα ήταν μονολιθικά, είχαν κατασκευαστεί απευθείας πάνω στο βράχο και ύστερα είχαν με κάποιο τρόπο μεταφερθεί και στηθεί στα βάθρα στην παραλία, σε απόσταση συχνά έξη μιλίων από τη θέση κατασκευής, παρόλο που είχαν ύψος 10 μέτρα και βάρος μέχρι 82 τόνους! Μάλιστα, κάποια από τα πεσμένα αγάλματα, έφταναν τα 20 μέτρα ύψος και τους 270 τόνους!

Από την πρώτη στιγμή που ανακαλύφθηκε το νησί του Πάσχα από Ολλανδούς θαλασσοπόρους τον 18ο αιώνα μέχρι και σήμερα, κανείς δεν μπόρεσε να βρει πειστικές εξηγήσεις για την ύπαρξη των γιγάντιων πέτρινων αγαλμάτων που βρίσκονται στο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού.

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, τους πρώτους αιώνες οι κάτοικοι ζούσαν στο νησί ειρηνικά και χωρίς προβλήματα. Όμως κάποια στιγμή αναπτύχθηκαν εμφύλιες έριδες οι οποίες οδήγησαν στην ταχεία αποψίλωση των δασών για την κατασκευή αυτών των αγαλμάτων. Μέσα σε λίγους μόλις αιώνες, οι κάτοικοι του νησιού κατέστρεψαν τα δάση, εξαφάνισαν τα ζώα και τα φυτά, ώσπου τελικά είδαν την πολύπλοκη κοινωνία τους να οδηγείται στο χάος και στον κανιβαλισμό!

Το νησί παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον και το 1995 η UNESCO χαρακτήρισε την περιοχή (Εθνικό Πάρκο Ράπα Νούι) ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, κοντά στην οποία βρίσκεται και η τοποθεσία του Άχου Τονγκαρίκι με την μεγαλύτερη συγκέντρωση Μοάι στο νησί.

Το πιο εντυπωσιακό από αυτά τα αγάλματα εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο! Είναι χιλίων ετών και το αγαπημένο των τουριστών. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Τζο Αν Βαν Τιλμπουργκ το πήραν (όπως τα γλυπτά του Παρθενώνα) από το νησί του Πάσχα Βρετανοί ναυτικοί το 1868. Τώρα, η κυβέρνηση της Χιλής προσπαθεί να ανακτήσει το άγαλμα εκ μέρους του αυτόχθονα λαού του νησιού του Πάσχα. Να σημειωθεί πως η Χιλή προσάρτησε το νησί που απέχει περισσότερο από 2.200 μίλια από τις ακτές της, το 1888.