Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει/κοντά σου να 'ρθει μια χαραυγή/καινούργια αγάπη να σου ζητήσει/ Κάνε λιγάκι υπομονή /Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου/ και μες στο κλάμα μη ξαγρυπνάς/ Τι κι αν δεν βρίσκεται στην αγκαλιά σου;/ Θα 'ρθεί μια μέρα, μην το ξεχνάς./ Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει/ κι ο έρωτάς σας θ' αναστηθεί./ Καινούργια αγάπη θα ξαναζήσεις,/ κάνε λιγάκι υπομονή.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1949 με τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου. Πρόκειται σε πρώτη ανάγνωση για ένα ερωτικό τραγούδι. Σύμφωνα όμως με τον Νέαρχο Γεωργιάδη (Ρεμπέτικο και πολιτική. Σχολιασμένη ανθολόγηση του λαϊκού τραγουδιού, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», 1993, σελ. 295) ανήκει στην κατηγορία των αλληγορικών τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη.
Λόγω της λογοκρισίας που υπήρχε στους στίχους αλλά και τη μουσική ήδη από την εποχή του δικτάτορα Μεταξά, πολλοί συνθέτες αναγκάζονταν να καμουφλάρουν όσα ήθελαν να πουν και να τα ντύνουν με το ένδυμα ερωτικών τραγουδιών.
Μια πρώτη ένδειξη για την πολιτική σημασία του τραγουδιού είναι η απαγόρευσή του που επαναλαμβανόταν σε διαταγές της αστυνομίας ακόμα και μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Οι χωροφύλακες έσπαγαν με λύσσα τις πλάκες με αυτό το τραγούδι, όπου κι αν το συναντούσαν (βλ. Νέαρχος Γεωργιάδης, ό.π., σελ. 183).
Σε μια σειρά τραγουδιών του Τσιτσάνη της περιόδου αυτής η έννοια «συννεφιά» δηλώνει την άσχημη κατάσταση του εμφυλίου, ενώ η «χαραυγή» την καλυτέρευση αυτής της κατάστασης και την επιστροφή των εξορίστων από τους τόπους εξορίας τους.
Εδώ το τραγούδι με τον Γιώργο Νταλάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου