Παταγωνία, η άκρη της Γης - Tαξίδι στην άγρια γη των Ινδιάνων

Tο enlefko στην Παταγωνία, στην άκρη του κόσμου,  στη θρυλική γη των τυχοδιωκτών. Μένει τώρα να τη γνωρίσουμε. 

(Photo: Raquel Teixeira)

Μοιάζει με στοίχημα με αντίπαλο τον εαυτό σου και με μόνο σύμμαχο πάλι τον εαυτό σου. H Παταγωνία, είναι μια τεράστια περιοχή (6 φορές η Ελλάδα) που καταλαμβάνει το νότιο μέρος της Νοτίου Αμερικής, μοιρασμένη ανάμεσα στην Χιλή και την Αργεντινή. Ξεκινά από τον ποταμό Ρίο Νέγρο στον Βορρά, δηλαδή γύρω στον τεσσαρακοστό παράλληλο νοτίου πλάτους, και φθάνει ως το στενό του Μαγγελάνου, που την χωρίζει από ένα μεγάλο νησί, την περίφημη «Γη του Πυρός».

Ο Πορθμός του Μαγγελάνου, που βρίσκεται στο νότιο άκρο της Νοτίου Αμερικής, συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό ωκεανό. Έχει μήκος 580 χλμ. περίπου και πλάτος 20-30 χλμ. Πήρε το όνομά του από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Φερδινάνδο Μαγγελάνο, που πέρασε από εκεί το 1520, επιχειρώντας τον πρώτο περίπλου της υδρογείου. Το πέρασμα, είναι το πιο σημαντικό φυσικό πέρασμα μεταξύ του Ειρηνικού και του Ατλαντικού ωκεανού, αλλά θεωρείται αρκετά δύσκολο να το διαπλεύσει κανείς, επειδή το κλίμα εκεί είναι αφιλόξενο και το πέρασμα πολύ στενό. Συγκεκριμένα στο πιο στενό του σημείο το πλάτος είναι περίπου 4 χλμ. (2½ μίλια).

Η Ουσουάϊα, είναι η νοτιότερη πόλη του κόσμου, πρωτεύουσα της θρυλικής Γης του Πυρός. Από εδώ οι τουρίστες διαπλέουν τα Στενά του Μπιγκλ και κατευθύνονται στο νησί των πουλιών και στο νησί των Θαλάσσιων Λεόντων, για να δουν από κοντά την καθημερινότητα αυτών των ενδημικών ζώων που χαίρονται τα παγωμένα νερά του ωκεανού. Στην Ουσουάια. νούμερο "1" αξιοθέατο είναι το Εθνικό Παράκτιο Πάρκο της Τιέρα Ντελ Φουέγκο. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο ορεινός όγκος της οροσειράς των Άνδεων συναντά τη θάλασσα. Ο δασικός πλούτος της περιοχής φημίζεται για την πλούσια πανίδα και χλωρίδα του. Άλλα δυο σημαντικά αξιοθέατα είναι ο ποταμός Λαπατάι και η Πράσινη Λίμνη. Το μέρος αυτό αποτέλεσε καταφύγιο των πρώτων ιθαγενών κατοίκων που άφησαν σημαντικά ευρήματα στην περιοχή.

Νοτιότερη πόλη της Χιλής είναι η Πούντα Αρένας, με το καταπληκτικό τοπίο της Γης του Πυρός, γεμάτο από κωνοφόρα δένδρα και υπέροχες λίμνες. Στο βορειότερο άκρο της περιοχής σας περιμένει μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία, τα στενά του Μαγγελάνου, - όνειρο κάθε θαλασσοπόρου που έψαχνε να βρει την έξοδο στον Ειρηνικό.

Στις εσχατιές της Αμερικανικής Ηπείρου θα θαυμάσετε τα καλύτερα τοπία της νότιας Παταγονίας. Εδώ, στον κόλπο Οτβάϋ βρίσκουν καταφύγιο οι μαγγελανικοί πιγκουίνοι της νότιας Χιλής, όπου γεννάνε και μεγαλώνουν τα μικρά τους.

Στο Πουέρτο Νατάλες, στην Αργεντινοχιλιανή μεθόριο, βρίσκεται το περίφημο Τόρες Ντελ Πάινε, ένα από τα πιο διάσημα Εθνικά Πάρκα της Παταγονίας. Η θέα της Λίμνης Πεχόε από το Σέρρο Κοντόρ, οι κόνδορες στη Λος Κουέρνος, ο μεγάλος καταρράκτης και η «πικρή λίμνη» είναι μερικά από τα κορυφαία αξιοθέατα της περιοχής.

Στην όμορφη πόλη Ελ Καλαφάτε, υπάρχει ο θεαματικός Παγετώνας Περίτο Μορένο. Το μήκος αυτού του παγωμένου ποταμού είναι 30 χλμ., με «μέτωπο» περίπου 5 χιλιομέτρων και συνολική επιφάνεια 195 τ.χλμ. Κι αν όλα αυτά δεν σας έχουν ακόμα εντυπωσιάσει, σημειώστε πως το ύψος του μετώπου λίγο πριν συναντήσει τα νερά της λίμνης είναι 30-60 μέτρα, ενώ το μεγαλύτερο βάθος του αγγίζει τα 350 μ. Η σπάνια ομορφιά του και ο βρυχηθμός του καθώς η τεράστια μάζα του παγωμένου νερού που μετακινείται πάνω στο έδαφος, τον έχουν κατατάξει στα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του πλανήτη και φυσικά προστατεύεται από την Ουνέσκο.

50 χλμ. από το Ελ Καλαφάτε, υπάρχει ο Παγετώνας Ουψάλα, ο μεγαλύτερος παγετώνας του Πάρκου με συνολική επιφάνεια 1.000 τετρ. χλμ. Ανάμεσα από επιπλέοντα παγόβουνα και ονειρικά τοπία οι επισκέπτες αντικρύζουν τις Άνδεις. Στην καρδιά των Άνδεων βρίσκεται το κοσμοπολίτικο Σαν Κάρλος Μπαριλότσε, με το φημισμένο Καμπανάριο της Παναγίας των Αιθέρων.

Μια αλησμόνητη εμπειρία είναι το πέρασμα των Άνδεων. Η διαδρομή προσφέρει εκπληκτικής ομορφιάς κοιλάδες, λίμνες και δάση στους ορεινούς όγκους της Νότιας Αμερικής.

Από το Πουέρτο Πανουέλο με πλοιάριο φθάνουμε στο λιμάνι Μπλεστ και από εδώ οδικώς ερχόμαστε στο Πουέρτο Αλλέγκρε, για να κάνουμε βαρκάδα στα νερά της υπέροχης λίμνης Φρίας πριν καταλήξουμε στο λιμάνι Πουέρτο Φρίας. Μπαίνοντας στη Χιλή οδικώς ταξιδεύουμε κατά μήκος των Άνδεων προς τη Πέουλα, την πρώτη Χιλιανή πόλη μετά τα σύνορα, μετά στο Πετροχούε και καταλήγουμε στο Πουέρτο Βάρας αφού έχουμε διασχίσει την θαυμάσια περιοχή των λιμνών.

Στο Σαντιάγκο της Χιλής, μία ζωντανή μητρόπολη με 4,5 εκατομμύρια κατοίκους, η ξενάγηση περιλαμβάνει το προεδρικό Μέγαρο «Λα Μονέδα», την Πλατεία των όπλων, τον Καθεδρικό ναό και το Ταχυδρομείο. Θα περπατήσουμε στους εμπορικούς πεζόδρομους της πόλης και θα ανέβουμε στο λόφο Σάντα Λουτσία. Την ξενάγηση συμπληρώνει η επίσκεψη στην μποέμικη συνοικία Μπέλα Βίστα και στα προάστια Βατικούρα, Λας Κόντες και Προβιντέντσια με την μοντέρνα αρχιτεκτονική και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα.

Το σίγουρο είναι πως η Παταγωνία δεν είναι ένα συνηθισμένο μέρος. Απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπούν την περιπέτεια και απολαμβάνουν τις δραστηριότητες όλη την ημέρα έξω στη φύση. Μέσα στην απεραντοσύνη της Παταγωνίας και τις τεράστιες σιωπές όπου σπάνια ακούγονται ανθρώπινες φωνές, ο περιηγητής συνειδητοποιεί πόσο μικρός είναι μέσα στη φύση.

Το όνομα Παταγώνες το έδωσε στους ιθαγενείς Τεχουέλτσες (που στη δική τους γλώσσα σημαίνει οι άνθρωποι που ήλθαν από τη θάλασσα) ο πορτογάλος θαλασσοπόρος Φερδινάνδος Μαγγελάνος, ο οποίος για λογαριασμό του βασιλιά της Ισπανίας έκανε, πρώτος αυτός, τον γύρο του κόσμου και πρόσθεσε απέραντες εκτάσεις στο στέμμα της Καστίλλης.

Το τοπίο της Παταγονίας δεν είναι καθόλου μονότονο, αλλάζει διαρκώς και είναι απολαυστικό να το διασχίζει κανείς. Οι πλούσιοι εθνικοί δρυμοί, η μοναδική ενδημική πανίδα, οι απόκρημνες παραλίες, οι ειδυλλιακές λίμνες, οι παγετώνες, οι στέπες, τα ορμητικά ποτάμια, τα νησιά και δαντελωτές ακτογραμμές, συνθέτουν ένα τοπίο εξαίσιο. Τα μικρά νησάκια σπαρμένα και στις δύο πλευρές των ακτών της αποτελούν τόπο συγκέντρωσης σπάνιων πουλιών. Στο Πάρκο των Παγετώνων, οι τεράστιοι όγκοι του νερού που αργοπλέουν φέρνουν στ’ αυτιά τριγμούς σαν ψίθυρους ενός άλλου κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δείτε στο ταξίδι και πόλεις: το κοσμοπολίτικο Μπουένος Άϊρες, η ακριτική Ουσουάϊα, το Punta Arenas και το πανέμορφο San Carlos, προσφέρουν άνεση και ευκαιρίες για ξεκούραση, ψώνια και φαγητά με τα καταπληκτικά κρέατα της Αργεντινής και τα φημισμένα κρασιά και θαλασσινά της Χιλής.

Στην Παταγονία, όλα είναι γοητευτικά, σε παρασύρουν σ’ έναν κόσμο βγαλμένο από σελίδες παραμυθιού που μια καλή νεράιδα ζωντάνεψε με το ραβδί της για χάρη του επισκέπτη.

Ένα ταξίδι ζωής, για λίγους που τολμούν να φτάσουν στην κυριολεξία στην άκρη του κόσμου. Η συνολική διάρκεια αυτού του ταξιδιού είναι 17 ημέρες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ:

Το ταξίδι του Μαγγελάνου το έχει περιγράψει ο γραμματικός του Αντώνιος Πιγκαφέτα, που ο δικός μας Φώτης Κόντογλου υποστηρίζει πως ήταν από τη Ρόδο. Ο Μαγγελάνος το 1520, με τέσσερις καραβέλες, ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αποφάσισε να παραπλεύσει τις αφιλόξενες και επικίνδυνες ακτές της Αργεντινής ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει το πέρασμα από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Τον Οκτώβριο του 1520 οι καραβέλες βρέθηκαν σε ένα αραξοβόλι, εκεί όπου σήμερα είναι το παταγωνικό λιμάνι του Σαν Τζουλιάν. Οι Iσπανοί ναύτες έβγαιναν κάθε μέρα στην ακτή για να μαζέψουν ξύλα, να προμηθευτούν νερό, χόρτα κλπ., αλλά επί δύο μήνες δεν είχαν δει άνθρωπο!

Όμως... Σύμφωνα με την περιγραφή Πιγκαφέτα (και μετάφραση Κόντογλου στο βιβλίο «Οι αδάμαστες ψυχές»):

"Περάσανε δύο μήνες δίχως να δούμε άνθρωπο. Μια μέρα, εκεί που δεν το περιμέναμε, φανερώθηκε ένας άνθρωπος γίγαντας. Στεκότανε στην αμμουδιά σχεδόν γυμνός και χόρευε τραγουδώντας και ρίχνοντας στο κεφάλι του κάποια σκόνη. Ο καπετάνιος έστειλε στη στεριά έναν ναύτη, παραγγέλνοντάς του να κάνει τις ίδιες χειρονομίες, για να του δείξει πως είμαστε φίλοι του και ο αγριάνθρωπος το κατάλαβε καλά και ήρθε σε ένα μικρό νησί που είχε ξεμπαρκάρει ο καπετάνιος...

Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο μεγαλόσωμος, που το κεφάλι μας έφτανε με το ζόρι ίσαμε τη μέση του. Ο καπετάνιος τού έδωσε το όνομα Παταγκόν (σ.σ. από το ισπανικό pata που σημαίνει πόδι, δηλαδή Παταγώνας σημαίνει μακρυπόδαρος)". 

Η Πάτρα χωρίς μάσκα

Η Πάτρα δεν είναι μόνο για τις Αποκριές. Η βασίλισσα του καρναβαλιού είναι επιπλέον μια ζωντανή νεανική πόλη με πολύβουο λιμάνι και υπέροχα νεοκλασικά. Πόλη με γνήσια αστική αύρα, που κουβαλάει το άρωμα μιας άλλης εποχής. Η τρίτη μεγαλύτερη, σε πληθυσμό, πόλη της Ελλάδας έχει αριθμό κατοίκων που ξεπερνά τις 200.000. Αποτελεί το μητροπολιτικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας και είναι πρωτεύουσα του νομού Αχαΐας. Βρίσκεται στη βορειοδυτική Πελοπόννησο και αποτελεί, μέσω του λιμανιού της, τη βασική πύλη διασύνδεσης της Ελλάδας με τις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Καθόλου τυχαίο δεν είναι που υπήρξε η αγαπημένη πόλη των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, λιμάνι του Απόστολου Ανδρέα, αλλά και η Δύμη των πειρατών και του Ηρακλή.

Δεσπόζει στο μέσο του νοητού πολιτισμικού τριγώνου που σχηματίζουν η Αρχαία Ολυμπία, οι Δελφοί και η Αρχαία Επίδαυρος. Αποτελεί την έδρα του Πανεπιστημίου Πατρών και του ΑΤΕΙ. Σχεδόν τρεις ώρες και κάτι –πάνω από διακόσια χιλιόμετρα– τη χωρίζουν από την Αθήνα.

Λόγοι που αξίζει να πάτε στη Πάτρα:

Για να θαυμάσετε στην πλατεία Γεωργίου Α΄, το θέατρο Απόλλων με την αρχιτεκτονική σφραγίδα του Τσίλλερ, που αντανακλά τη χαμένη λάμψη της αστικής Πάτρας στα νερά των δύο μπρούντζινων γαλλικών σιντριβανιών που κοσμούνται με φτερωτά λιοντάρια, μία υδροχόο και έναν αυλητή.

Για να προσκυνήσετε στον καθεδρικό του Αγίου Ανδρέα, τρίτο μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό στα Βαλκάνια. Θεμελιώθηκε από τον Γεώργιο Α΄ το 1908, εγκαινιάστηκε όμως το 1974. Κάτω από τον 46μετρο τρούλο, στο εσωτερικό με τις τοιχογραφίες, τα μωσαϊκά και τα σκαλιστά μάρμαρα αιωρείται ένας εντυπωσιακός ξυλόγλυπτος πολυέλαιος. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται η παλαιά τρίκλιτη βασιλική, που αποπερατώθηκε το 1843, με σπάνιες αγιογραφίες της Επτανησιακής Σχολής και την κάρα του Απόστολου Ανδρέα.

Για να πάτε βόλτα στην ιστορική πλατεία Ψηλά Αλώνια. Εδώ υπάρχει ένα μικρό εγκαταλελειμμένο αστικό αντιαεροπορικό καταφύγιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι στοές του οποίου προστάτευσαν τους κατοίκους της γειτονιάς των Τριών Ναυάρχων και Ψηλών Αλωνιών από τους Ιταλικούς βομβαρδισμούς του 1940.

Για να επισκεφθείτε το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας με εκθέματα του ιδιωτικού και του δημόσιου βίου από τη Μυκηναϊκή έως την Ύστερη Ρωμαϊκή εποχή.

Για να καμαρώσετε στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο ιστορικά κειμήλια της Αχαΐας, κυρίως από την επανάσταση του 1821.

Για να ενημερωθείτε στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης για την αγροτική ζωή της περιοχής, βλέποντας αντικείμενα καθημερινής χρήσης, μέσα μεταφοράς καθώς και εργαστήρια επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων.

Για να θαυμάσετε το Δημοτικό Θέατρο, μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, από τα πρώτα θέατρα όπερας στην Ευρώπη. Το «Απόλλων», στην πλατεία Γεωργίου, κτίσμα του 1872 είναι και αυτό σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ.

Για να δοκιμάσετε Μαυροδάφνη της οινοποιίας Achaia Clauss, που ίδρυσε ο Βαυαρός Γουστάβος Κλάους το 1861, 8 χλμ. νοτιοανατολικά από το κέντρο της Πάτρας. Η Achaia Clauss είναι ταξιδιωτικός προορισμός από μόνη της.

Για να ανεβείτε στην Άνω πόλη όπου βρίσκεται το Ρωμαϊκό Ωδείο, που είναι προγενέστερο του Ηρώδειου της Αθήνας.

Για να πάτε στο Κάστρο της Πάτρας που χτίστηκε τον 6ο μ. Χ. αιώνα στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης. Το κάστρο φέρει τα σημάδια των κατακτητών, αλλά και των γεγονότων που σημάδεψαν την πόλη: μεταξύ άλλων πολιορκήθηκε από Σλάβους και Σαρακηνούς, καταλήφθηκε από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, χρησιμοποιήθηκε ως διοικητικό κέντρο στα οθωμανικά χρόνια, υπέστη καταστροφές στα Ορλωφικά, κλονίστηκε από δυνατό σεισμό τον 19ο αιώνα.

Για να απολαύσετε την καλύτερη θέα της πόλης στο Δασύλλιο, ιδιαίτερα την ώρα του εντυπωσιακού ηλιοβασιλέματος.

Για να πιείτε τεντούρα –το τοπικό ηδύποτο με κανέλα και γαρίφαλο– αλλά και πατρινά λουκούμια. H Πάτρα είναι φοιτητούπολη, που σημαίνει ότι τα στέκια για καφέ, προσεγμένους μεζέδες και τσίπουρο αφθονούν.

Ένα πλεονέκτημα της Πάτρας είναι ότι προσφέρει και την ευκαιρία να γνωρίσει ο επισκέπτης σχεδόν όλη την Πελοπόννησο. 

Κοντινές αποδράσεις:

Το κάστρο του Ρίου – δίδυμο μ’ εκείνο του Αντιρρίου – είναι το πιο γραφικό αξιοθέατο του λιμανιού. Γνωστότερο ως Κάστρο του Μοριά είναι χτισμένο πάνω στα ερείπια ρωμαϊκών οχυρώσεων. Χρονολογείται στο 1499 και χτίστηκε για να ελέγχει τον Κορινθιακό – το αποκαλούσαν «σιαγόνες του Κορινθιακού».

Το πιο τουριστικό θέρετρο της περιοχής είναι η Κάτω Αχαΐα (Αχαγιά), ενώ το ψαροχώρι Αλυκές επιμένει να ζει ξεχασμένο στο χθες.

Η αμμουδιά της Λακόπετρας διαθέτει ξενοδοχεία και είναι δημοφιλής πρόταση για μπάνιο.

Έξω από την Αχαϊκή πρωτεύουσα, στα δυτικά, αρχίζει ο Δήμος Παραλίας, που περιλαμβάνει όλα τα παραλιακά χωριά – Ρογίτικα, Μονοδένδρι, Βραχναίικα, Τσουκαλέικα. Στα Βραχναίικα κυριαρχούν όμορφα πέτρινα σπίτια που διατηρούν στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής, ενώ ο παραλιακός είναι γεμάτος μεζεδοπωλεία και cafes.

Αν θέλετε να ζήσετε τη fun ατμόσφαιρα του χιονοδρομικού δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τα Καλάβρυτα

Το Δάσος Στροφιλιάς είναι το μεγαλύτερο δάσος κουκουναριάς στην Ελλάδα, καλύπτει έκταση 22.000 στρεμμάτων σε μια παραλιακή λωρίδα περίπου 1.250 μέτρων και θεωρείται σημαντικός βιότοπος

Η Λιμνοθάλασσα Άραξου, γνωστή και ως λιμνοθάλασσα του Πάπα (λέγεται ότι επί Ενετοκρατίας το Βατικανό προμηθευόταν από εδώ τσιπούρες), έχει ανακηρυχθεί υγρότοπος διεθνούς σημασίας, καθώς πρόκειται για φυσικό ιχθυοτροφείο.Το τοπίο έχει μια άγρια ομορφιά, κι αν φτάσετε μέχρι το Γιαννισκάρι, η τεράστια παραλία με την ψιλή, χρυσαφένια άμμο σίγουρα θα σας αποζημιώσει.

Η Ολυμπία Οδός φέρνει την Πάτρα πολύ κοντά στην Αθήνα και προσφέρει έτσι τη δυνατότητα να ανακαλύψετε έναν ελκυστικό τουριστικό προορισμό.

Ορεινή Ναυπακτία, συναρπαστικό ταξίδι στη φύση

Tι θα έλεγες να βαδίσουμε ανάμεσα σε έλατα και καστανιές, εκεί που οι ήχοι του δάσους παραδίδουν μαθήματα αυτοσυγκέντρωσης; Σήμερα, έχω να προτείνω ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ορεινή Ελλάδα: την Άνω και Κάτω Χώρα Ναυπακτίας.

Το περίφημο Χάνι της Ρέρεσης αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στην Ορεινή Ναυπακτία. Κι ο Πλάτανος, το όμορφο κεφαλοχώρι, διατηρεί αναλλοίωτο τον παραδοσιακό χαρακτήρα του και εκπλήσσει ευχάριστα όσους το επισκέπτονται. Από την Ναύπακτο ο Πλάτανος απέχει 48,8 χλμ., από την Αθήνα: 220 χλμ., από τη Θεσσαλονίκη: 467 χλμ. και από την Πάτρα: 25,1 χλμ. Η περιοχή δεν αποκαλείται τυχαία ελληνική Ελβετία.

Ο Πλάτανος μπορεί να γίνει το ορμητήριό σου για την περιήγηση και γνωριμία των χωριών και την μοναδική φύση της περιοχής. Μπορείς να επισκευθείς την ξακουστή Χώμορη που είναι κτισμένη κάτω από το όρος Αρδίνη και είναι γνωστή μέχρι σήμερα για τα καρύδια της και το μοναστήρι της Παναγίας της Καβαδιώτισσας. Σε κοντινή απόσταση από τη Χώμορη, βρίσκεται το χωριό Αγία Τριάδα, όνομα που πήρε από τη Μονή Αγίας Τριάδας, που είχε ιδρυθεί επί Βυζαντίου.

Δες κάτω από το απόκρημνο Ξεροβούνι, ρίξε μια ματιά θαυμασμού στο χωριό Περίστα με την υπέροχη θέα προς τις κορυφές του Παναιτωλικού όρους και τα γύρω χωριά.

Κάνε μία στάση στο ξακουστό Χάνι του Λιόλιου και θαύμασε τη θέα της λίμνης από την Καστανιά.

Δες ακόμη τα χωριά Αγιος Δημήτριος και Περδικόβρυση, ανάμεσα σε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο.

Αξίζει επίσης να επισκεφθείς τα χωριά Κλεπά, το Δενδροχώρι (Τέρνοβα) της φωτογραφίας, το Λιβαδάκι (Αβώρανη), την χτισμένη στις πλαγιές του όρους Κοκκινιάς Αράχωβα, το Νεοχώρι στην πλαγιά του κατάφυτου βουνού Ψηλός Σταυρός. Tα παράλια του Κορινθιακού Κόλπου δεν απέχουν παρά μόλις 40 χιλιόμετρα από τον ατίθασο ορεινό κόσμο της Ναυπακτίας.

Δέκα χιλιόμετρα μετά από τη Ναύπακτο βρίσκεται το χωριό Ευπάλιο, απ' όπου ουσιαστικά ξεκινά η ανάβαση. Οι στροφές πληθαίνουν και γίνονται όλο και πιο ανηφορικές. Μετά τη διασταύρωση για Ποτιδάνεια, τη γέφυρα του Μόρνου και τη διασταύρωση για Λιδορίκι φτάνεις στο ορεινό χωριό Λιμνίτσα (650 υψ.), το πρώτο της διαδρομής για την Ορεινή Ναυπακτία. Στη συνέχεια ακολουθεί η Τερψιθέα με τις όμορφες εκκλησιές και τα τρεχούμενα νερά.

Αξίζει να πας στην Ορεινή Ναυπακτία:

Για να πιείς παραδοσιακό καφέ σε μπρίκι με μπόλικς φουσκάλες.

Για να ευχαριστηθείς φαγητό: Φέτα τυλιχτή με λιαστή ντομάτα, κόκορα με χοντρό μακαρόνι, γίδα με φασολάκια και κυρίως φοβερές χορτόπιτες.

Για να δοκιμάσεις σπιτικό γλυκό κουταλιού κάστανο και καρύδι.

Για να προσκυνήσεις στο Μοναστήρι της Παναγίας Βαρνάκοβας και στην Παναγία την Αμπελακιώτισσα.

Για να παραυρεθείς στη Γιορτή κάστανου και τσίπουρου που γίνεται στην Άνω Χώρα κάθε Οκτώβριο και τον Φεβρουάριο στη γιορτή τσιγαρίθρας με παραδοσιακή μπομπότα και φυσικά καλό κρασί.

Ορεινή Ναυπακτία: Ένας συναρπαστικός ορεινός προορισμός από τους πιο αυθεντικούς και «γενναιόδωρους» της Ελλάδας. Στην Ανω Χώρα Ναυπακτίας, τον Πλάτανο Ναυπακτίας, καθώς και στις άλλες περιοχές του νομού Αιτωλοακαρνανίας και της ορεινής Ναυπακτίας, υπάρχουν ξενοδοχεία, ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, επιπλωμένα διαμερίσματα και studios, διαφόρων κατηγοριών και τύπων, που μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των επισκεπτών, για μια ευχάριστη και απολαυστική παραμονή. Θα βρείς υπέροχα ξενοδοχεία, ξενώνες, βίλλες, κατοικίες και προσεγμένα ενοικιαζόμενα δωμάτια, όλων των κατηγοριών και με ποικιλία τιμών.

Πως θα πας:

Οδικώς από Αθήνα, μέσω της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου σε 2½ ώρες (223 χλμ.) και με το ΚΤΕΛ από τον σταθμό Κηφισού. Από τη Θεσσαλονίκη, μέσω Λαμίας, Μπράλου, Αμφισσας, σε 5½ ώρες (468 χλμ.).

Με αφετηρία τη Ναύπακτο, η διαδρομή μέχρι την Άνω Χώρα- έδρα του Δήμου Αποδοτίας- είναι 52 χλμ. Από τη γέφυρα του ποταμού Μόρνου ακολουθείς τον δρόμο μέσα από τα χωριά Καστράκι, Φιλοθέη ή Γρηγορίτικα- Φιλοθέη.

Καστοριά, η αρχόντισσα της λίμνης

Η Καστοριά, η γραφικότερη πόλη της Μακεδονίας, διαθέτει ιδιαίτερη μορφολογία και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Είναι μια πόλη σύγχρονη, που κρατά την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του περιβάλλοντος και της ιστορίας της, με παλιές γειτονιές, στενά δρομάκια, επιβλητικά μέγαρα, πολλά μουσεία και 74 βυζαντινές εκκλησίες.

Είναι κτισμένη σε μια χερσόνησο, που εισχωρεί στη λίμνη Ορεστιάδα και απλώνεται αμφιθεατρικά γύρω της, σε υψόμετρο 620 μ. ενώ τριγύρω της υψώνονται τα όρη Γράμμου και Βιτσίου.

Η περιήγηση στην Kαστοριά γίνεται εύκολα με αυτοκίνητο, με ποδήλατο ή και με τα πόδια.

Μπαίνοντας στην πόλη, συναντάμε το σύγχρονο κομμάτι με την αγορά, τις τράπεζες, την επιχειρηματική κίνηση και τα μοντέρνα κτίρια.

Ακολουθώντας τον παραλίμνιο δρόμο, περνάμε από τη Νότια Παραλία, το κατ΄ εξοχήν αγαπημένο κομμάτι της νεολαίας με μπαράκια, καφετέριες, εστιατόρια και ταβέρνες και κατευθυνόμαστε στη γραφική παλιά συνοικία Ντολτσό, όπου υπάρχουν με μεγαλόπρεπα καστοριανά αρχοντικά του 17ου - 18ου αι., που μαρτυρούν την οικονομική και πολιτιστική άνθηση της πόλης των γουνοποιών. Οι πλούσιοι έμποροι γουνοποιοί που επέστρεφαν από την Ευρώπη φέρνοντας μαζί τους έπιπλα, διακοσμητικά και φρέσκες ιδέες, στόλιζαν το εσωτερικό των σπιτιών με ζωγραφιές και τοποθετούσαν εντυπωσιακά ξυλόγλυπτα στις οροφές, τα ντουλάπια και τα τζάκια.

Στο αρχοντικό Νεραντζή Αϊβάζη στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο της πόλης, όπου μεταξύ άλλων υπάρχει και χώρος αναπαράστασης εργαστηρίου γουνοποιίας.

Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το Μουσείο Ενδυματολογίας με φορεσιές και κοσμήματα χαρακτηριστικά του λαϊκού πολιτισμού του τόπου, στεγασμένο στο αρχοντικό των Αδελφών Εμμανουήλ, ένα θαυμάσιο δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του 1750.

Ένα νέο Μουσείο, δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου, ιδρύθηκε τα τελευταία χρόνια, σ΄ αυτή τη γειτονιά. Το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα, με ιστορικά ντοκουμέντα και ενθυμήματα της ηρωικής αυτής περιόδου.

Το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της Καστοριάς σε σχέση με άλλους προορισμούς ήταν και παραμένει η λίμνη Ορεστιάδα, στις όχθες της οποίας είναι χτισμένη αμφιθεατρικά η Καστοριά, Μπορείτε να την απολαύσετε είτε από μακριά, καθώς δε θα χορταίνετε να την κοιτάτε, είτε εκ του σύνεγγυς, σε μια βόλτα σε ρυθμούς χαλαρωτικούς, που θα απομακρύνει όλα σας τα προβλήματα. Ακόμη ένας τρόπος είναι, να πιείτε τον καφέ σας σε ένα καραβάκι, που θα βρείτε αγκυροβολημένο, και κάνει περιηγήσεις στη λίμνη. Μέσα από την εν πλω περιήγηση θα θαυμάσετε τους παραδοσιακούς οικισμούς της πόλης με τα επιβλητικά αρχοντικά τα οποία στέκουν αγέρωχα στο πέρασμα του χρόνου.

Τέλος, αν η βόλτα δίπλα στη λίμνη μπροστά από την πόλη δε σας αρκεί και θέλετε πραγματικά να γράψετε χιλιόμετρα, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε το παράδειγμα των Καστοριανών:  να βάλετε άνετα παπούτσια και να περπατήσετε στο δρομάκι με τις ιτιές και τα πλατάνια. Θα εκπλαγείτε με τον αριθμό των ντόπιων που έχουν επιλέξει αυτήν τη μορφή άθλησης, ενώ θα συναντήσετε και πολλούς ερασιτέχνες ψαράδες στις όχθες, που περνούν ώρες εκεί με τα καλάμια τους, συνδυάζοντας το τερπνόν της θέας της λίμνης με το ωφέλιμον της ψαριάς τους.

Ο λεγόμενος «μικρός γύρος της λίμνης», είναι 7 χιλιόμετρα περίπου. Στην αρχή του μπορείτε να δείτε τη Σπηλιά του Δράκου, μεταξύ άλλων σπηλαίων στις όχθες της λίμνης με τις 7 υπόγειες λίμνες, 10 αίθουσες και 5 διαδρόμους-σήραγγες. Εδώ, έχουν βρεθεί οστά αρκούδας των σπηλαίων, ηλικίας 10.000 χρόνων. Σύμφωνα με την παράδοση, στο σπήλαιο υπήρχε ένα χρυσωρυχείο, που το φύλαγε ένας άγρυπνος δράκος.

Κατόπιν, μπορείτε να επισκεφτείτε την περίφημη Μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας και στη συνέχεια φτάνουμε στη Βόρεια Παραλία με την αρχοντική συνοικία Αποζάρι.

Άλλος ένας λόγος που ξεχωρίζει η Καστοριά είναι ο μεγάλος αριθμός βυζαντινών και μεταβυζαντινών εκκλησιών που διαθέτει. Υπάρχουν περίπου 65 και το σίγουρο είναι ότι ακόμη κι αν δεν ξέρετε πού ακριβώς βρίσκονται, θα συναντήσετε πολλές από αυτές στις βόλτες σας στην πόλη. Κυριολεκτικά, σε όποιον δρόμο κι αν στρίψετε θα βρείτε μπροστά σας μια πραγματικά αξιόλογη εκκλησία. Κάποιες από αυτές (Κουμπελίδικη, Ταξιάρχες Μητροπόλεως, Αγ. Στέφανος, Αγ. Ανάργυροι, Νικολάου Κασνίτση) μπορείτε να τις επισκεφτείτε κατόπιν συνεννόησης με το Βυζαντινό Μουσείο, το οποίο περιλαμβάνει στις συλλογές του εικόνες, γλυπτά, ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα αντικείμενα, εκκλησιαστικά αντικείμενα (χειρόγραφα, λειτουργικά σκεύη κλπ.), που καλύπτουν την περίοδο από τον 12ο μέχρι τον 17ο αιώνα.

Ο δρόμος ανηφορίζει σιγά - σιγά προς το λόφο του Προφήτη Ηλία καικαταλήγει σε ένα ιδεώδες πλάτωμα με σύγχρονες εγκαταστάσεις θεάτρου, από όπου μπορείτε να έχετε μια πανοραμική θέα της Καστοριάς και της λίμνης Ορεστιάδος. Θα μείνετε εκστασιασμένοι με το θέαμα.

Μπορείτε ακόμη να επισκεφτείτε:

- Τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Διοκλητιανούπολης, έξω από την πόλη, όπου υπάρχουν μέρος του τείχους, ρωμαϊκοί τάφοι και τρεις παλαιοχριστιανικές βασιλικές με ψηφιδωτά δάπεδα.

- Τον αρχαιολογικό χώρο του Δισπηλιού και το Οικομουσείο, 7 χλμ. από την πόλη. Πρόκειται για τα ευρήματα του μοναδικού στην Ελλάδα λιμναίου οικισμού, από τα μέσα της 6ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι τα μέσα της 4ης χιλιετίας π.Χ. Το Οικομουσείο επιχειρεί μια πιστή αναπαράσταση του οικισμού, των καλυβιών του και του τρόπου ζωής των κατοίκων του.

- Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Λαογραφίας και Προϊστορίας στο Μαυροχώρι. Εδώ παρουσιάζονται σκηνές καθημερινότητας, από κέρινες φιγούρες, σε φυσικό μέγεθος, ήθη και έθιμα της Ελλάδας, ένα προπολεμικό χωριό, με τους επαγγελματίες της εποχής, ένα σπήλαιο με Αρχανθρώπους και ποικίλα εκθέματα σε θεματικές ενότητες. Στον ίδιο χώρο συστεγάζεται και η συλλογή του κ. Πιστικού με ακριβείς μικρογραφίες των κυριοτέρων αρχοντικών, βυζαντινών εκκλησιών και μνημείων του Νομού. Παράλληλα, λειτουργεί και ως πολιτιστικό κέντρο με ποικίλες δραστηριότητες.

- Το Μουσείο Παλαιοντολογίας & Παλαιοβοτανικής Νόστιμου. Ένα σπάνιο Απολιθωμένο, υποτροπικό, Δάσος 15-20 εκατομμυρίων ετών, με οξιές, καστανιές, βελανιδιές, φοίνικες, καθώς και θαλάσσια απολιθώματα (κοχύλια, σαλιγκάρια, αστερίες, μύδια και το δόντι ενός τεράστιου καρχαρία).

Εξοπλισμένη με τα πιο σύγχρονα συστήματα ανακύκλωσης του αέρα και διατήρησης της ισορροπίας του κλίματος είναι η Σπηλιά του Δράκου στην Καστοριά, ένα από τα πιο σύγχρονα σπήλαια των Βαλκανίων.

Στη σπηλιά έχει εγκατασταθεί, μεταξύ άλλων, ηλεκτρονικό σύστημα που ελέγχει τη μετακίνηση των βράχων στο εσωτερικό της ώστε να υπάρχει ανά πάσα στιγμή ενημέρωση για τις γεωλογικές μεταβολές. Τα έργα ολοκληρώθηκαν και οι πύλες άνοιξαν για το κοινό ενώ τα επίσημα εγκαίνια θα γίνουν αύριο, 29 Δεκεμβρίου, από τον Υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο και τον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο. «Όλα αυτά συνυπάρχουν με το εξαιρετικής ομορφιάς φυσικό τοπίο της σπηλιάς», λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος Καστοριάς Γιάννης Τσαμίσης και επισημαίνει ότι οι προσπάθειες για την αξιοποίηση του σπηλαίου ξεκίνησαν από το 1998.

Συγκεκριμένα, κατασκευάστηκαν ειδικές διαδρομές κατάλληλα διαμορφωμένες, με σεβασμό στο περιβάλλον και μια πλωτή γέφυρα από την οποία μπορεί κανείς να δει τις επτά λίμνες που υπάρχουν μέσα στη σπηλιά. «Είναι το μοναδικό σπήλαιο στην Ελλάδα με λίμνες γλυκού νερού. Αυτό συμβαίνει λόγω της εγγύτητας με τη λίμνη της Καστοριάς» διευκρινίζει ο δήμαρχος. Σημειώνει εξάλλου ότι λόγω της ιδιαιτερότητας του κλίματος του σπηλαίου δεν επιτρέπεται η είσοδος σε ομάδες άνω των 12 ατόμων ώστε να αναπληρώνεται ο αέρας στο εσωτερικό του.

Η Σπηλιά του Δράκου ανακαλύφθηκε το 1940 από κατοίκους της Καστοριάς και πήρε το όνομά της από την είσοδό της που έχει τη μορφή στόματος δράκου. Μάλιστα ο μύθος της περιοχής αναφέρει ότι ο δράκος φύλαγε τη σπηλιά και έριχνε φλόγες από το στόμα του σε όποιον τολμούσε να πλησιάσει. Ακολούθησαν εξερευνήσεις και χαρτογραφήσεις του σπηλαίου το 1954, το 1963, το 1967 και το 1977 ενώ η πρώτη προσπάθεια διαμόρφωσης του χώρου της εισόδου έγινε το 1985. Μέσα στη σπηλιά ανακαλύφθηκαν οστά αρκούδας των σπηλαίων η ηλικία των οποίων εκτιμάται σε 10.000 χρόνια. Η Σπηλιά του Δράκου βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης της Καστοριάς, λίγο πριν από τη Μονή Μαυριώτισσας, κοντά στο ξωκλήσι του Αι - Νικόλα και μέσα σε ένα τοπίο με απότομους βράχους και αιωνόβια πλατάνια.

Μη φύγετε από την Καστοριά χωρίς να δοκιμάσετε ψάρια της λίμνης, γριβάδι στον ταβά, στο φούρνο με ντομάτα δηλαδή, χοιρινό με λάχανο, σαρμάδες, κεφτέδες με μακάλο (σάλτσα με αλεύρι, ντομάτα και σκόρδο), μαγειρευτά με όσπρια, για τα οποία φημίζεται η περιοχή, πιλάφι Σινώπης, αλλά και πολύ ωραίες πίτες.

Μπορείτε να αγοράσετε φασόλια, κάστανα, τραχανά, χυλοπίτες, κρασί και τσίπουρο, ενώ θα ενθουσιαστείτε με τα τυροκομικά και τις ωραίες συνταγές με άγρια μανιτάρια στο τηγάνι.

Όλες οι  εποχές προσφέρονται για ταξίδι στην Καστοριά. Το πιο δημοφιλές όμως ραντεβού αποτελούν τα Ραγκουτσάρια, το σημαντικότερο έθιμο της Καστοριάς, με μεταμφιέσεις, μουσική και χορό ( από την ημέρα των Φώτων μέχρι και τη γιορτή της Αγίας Δομινίκης στις 8 Ιανουαρίου ).

Σε απόσταση αναπνοής από την Καστοριά υπάρχει το μικρό χιονοδρομικό στο Βίτσι που απέχει μόλις 22χλμ. από την πόλη  και βρίσκεται σε υψόμετρο 1610 μ. έως 1880 μ. στο όρος Βέρνο, στην περιοχή Οξιά. Το τοπίο του είναι πανέμορφο με πίστες χαραγμένες ανάμεσα σε δέντρα οξιάς και πανοραμική θέα. Διαθέτει 3 πίστες σκι (1000-1400-1850 μ), πίστα Snowboard (1000 μ) και πίστα αρχαρίων που εξυπηρετούνται από ένα συρόμενο μονοθέσιο αναβατήρα και ένα baby lift 

Φεύγοντας από την αρχόντισσα της λίμνης θα παραδεχθείτε ότι η Καστοριά είναι μια από τις πιο ατμοσφαιρικές πόλεις στην Ελλάδα η αλλιώς η χαρά του ...φωτογράφου.

 

Οι καλύτεροι λόγοι για να πάτε στην Ξάνθη

Για να βαδίσετε στα λιθόστρωτα σοκάκια της Παλιάς Πόλης και να φωτογραφίσετε ένα αρχιτεκτονικό χαρμάνι από παραδοσιακά σπίτια (κηρύχθηκαν διατηρητέα περίπου 600 κτίρια σε όλη την Ξάνθη).

Για να κάνετε βόλτες στην κεντρική πλατεία με το ρολόι (ένας πύργος ύψους 20 μ., που κατασκευάστηκε το 1859, ως μέρος τεμένους), στη Δημοτική Αγορά (χτισμένη το 1940) και στη γειτονιά με τις 57 καπναποθήκες που έφτιαξαν Ηπειρώτες και Μακεδόνες μάστορες.

Για να δείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο στο αρχοντικό Κουγιουμτζόγλου, που παρουσιάζει την οικονομική και ιστορική διαδρομή της πόλης. (Αξίζει να προστεθεί πως στα τα τέλη του 19ου αιώνα λειτουργούσαν στην Ξάνθη προξενεία, τράπεζες, ασφαλιστικά γραφεία, καμπαρέ, 150 καταστήματα, 50 χάνια, λέσχες, σωματεία, σύλλογοι και, βέβαια, καπνεργοστάσια).

Για να επισκεφθείτε το σπίτι που γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής του το καμάρι της πόλης, ο Μάνος Χατζηδάκις. Επίσης, εδώ γεννήθηκαν ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ο συνθέτης Άκης Πάνου.

Για να καμαρώσετε την Δημοτική Πινακοθήκη, από τα παλαιότερα κτίσματα της πόλης.

Για να θαυμάσετε “Το Σπίτι της Σκιάς”. Ο καλλιτέχνης Τριαντάφυλλος Βαΐτσης, δημιουργεί έργα τέχνης από σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά, τα οποία με τον κατάλληλο φωτισμό μετατρέπονται σε σκιές στους τοίχους, όπως αυτή του Τσε Γκεβάρα, της Μέριλιν Μονρόε, του Αϊνστάιν και του Καβάφη.

Για να δείτε ταριχευμένα διάφορα είδη ζώων (αγριόγατες, λύκους, όρνεα κ.ά.) και να ενημερωθείτε για τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Για να πάτε στην καινούργια πεζογέφυρα του ποταμού Κόσυνθου και να θαυμάσετε το τοπίο. Λίγο πιο πάνω ξεκινάει το λεγόμενο «Μονοπάτι της Ζωής», μια πεζοπορική διαδρομή περίπου 1 χλμ., η οποία ακολουθεί την πορεία του ποταμού.

Για να προσκυνήσετε στο Μοναστήρι της Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας και να απολαύσετε τη θέα πρός τον κάμπο της Ξάνθης.

Για να αγοράσετε καλούδια του τόπου στο φημισμένο σε όλα τα Βαλκάνια παζάρι του Σαββάτου.

Για να δοκιμάσετε καυτερή φασολάδα, γιαουρτλού κεμπάπ, τσιγεροσαρμά, αρνάκι με γιουφκάδες (μακρόστενες χυλοπίτες), πατατόπιτα με ρύζι, σοκολατένιες καριόκες και συγκλονιστικά σιροπιαστά όπως το γκελίν μποχτσά.

Για να κάνετε ενδιαφέρουσες εξορμήσεις και ρομαντζάδα- αφού πόλη της Ξάνθης είναι η κατάλληλη βάση για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή. Πρέπει να πάτε:

- στη Λίμνη Βιστονίδα (20 χλμ. από την πόλη),

- στο Πόρτο Λάγος (26 χλμ), με τα φλαμίνγκο και τα φοινικόπτερα.

- στη Σταυρούπολη με την όμορφη θέα στο Νέστο,

- στο Παρατηρητήριο Νέστου (10 χλμ. από το χωριό Τοξότες),

- στα Πομακοχώρια (όπου οι βουλγαρικής καταγωγής μουσουλμάνοι διατηρούν τις παραδόσεις) και

- στον Λειβαδίτη με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες.

Η Ξάνθη απέχει 705 χλμ. από την Αθήνα, από τη Θεσσαλονίκη 205 χλμ. και από την Καβάλα 53 χλμ. Είναι κάπως σαν να έχεις πάει ταξίδι στην Ανατολή.

(Photo: Makis Murelatos)

Κερκίνη, το θαύμα της φύσης

Η επιφάνειά της λίμνης κυμαίνεται από 45 μέχρι 72 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το μέγιστο βάθος της από 4,7 ως 9,2 μέτρα, ανάλογα με το επίπεδο της στάθμης του νερού. Πάνω από τη λίμνη περνά μία από τις αρχαιότερες μεταναστευτικές οδούς των πουλιών. Εδώ φιλοξενούνται μεγάλοι πληθυσμοί καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Στην Κερκίνη μάλιστα αναπαράγεται ο μεγαλύτερος αριθμός από κορμοράνους και χουλιαρομύτες στην Ελλάδα, καθώς και δύο είδη γλαρονιών, το μουστακογλάρονο και το μαυρογλάρονο.

Επιπλέον, και τα ζώα που θα δούμε στην ευρύτερη περιοχή της Λίμνης Κερκίνης, είναι πολλά, εξαιρετικά και σπάνια. Όπως η βίδρα, το ζαρκάδι, το τσακάλι, ο λύκος, η αγριόγατα, ενώ υπάρχουν αρκετά κοινά είδη, όπως η αλεπού, η νυφίτσα, ο αγριόχοιρος, ο λαγός, ο σκαντζόχοιρος και ο ασβός.

Σπουδαία είναι, επίσης, και η ιχθυοπανίδα της λίμνης. Στο ευρύτερο σύστημα Κερκίνης - Στρυμόνα, έχουν καταγραφεί πάνω από 30 είδη ψαριών με εμπορικό ενδιαφέρον. Στη λίμνη και στα γύρω βουνά έχουν καταγραφεί 300 και πλέον είδη πουλιών. Από αυτά, δυο, ο αργυροπελεκάνος και η λαγόνα, είναι παγκόσμια απειλούμενα με εξαφάνιση. Παρατηρούνται ακόμη, οι πιο σημαντικές αποικίες της Ν. Βαλκανικής Χερσονήσου από κορμοράνους, χουλιαρομύτες, χαλκόκοτες και διάφορα είδη ερωδιών, ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν και νέες αποικίες και νέα είδη για την περιοχή, όπως η νανόχηνα, το φοινικόπτερο, ο κυνηκογέρακας, ο νανόκυκνος. Η Κερκίνη αποτελεί έναν από τους 11 υδρότοπους Διεθνούς Σημασίας (της σύμβασης Ραμσάρα) και μια από τις 113 σημαντικές περιοχές για τα πουλιά της Ελλάδας. Οι νομαρχιακές αποφάσεις ρυθμίζουν το κυνήγι, την αλιεία κατά την περίοδο της αναπαραγωγής και τις υλοτομίες.

Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη θέση της λίμνης υπήρχε βάλτος και το χωριό ονομαζόταν Μπούτκοβο, που σημαίνει Βαλτοχώρι. Η λίμvη, στη σκιά του όρους Μπέλες, δημιoυργήθηκε τo 1932 με τηv κατασκευή εvός φράγματoς στov πoταμό Στρυμόvα, κovτά στo χωριό Λιθότoπoς και τηv κατασκευή αvαχωμάτωv στα αvατoλικά και δυτικά. Σκoπός της δημιoυργίας της λίμvης ήταv η αvάσχεση και συγκράτηση τωv πλημμυρικώv παρoχώv τoυ Στρυμόvα, η συγκράτηση τωv φερτώv υλώv και η άρδευση της πεδιάδας τωv Σερρώv.

Σ' αυτόν τον ακριτικό Νομό των Σερρών που υπάρχει ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς θησαυρούς της Ελλάδας, σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να πάτε κι εσείς. Εκτός από την Κερκίνη, αξίζει να επισκεφθείτε τον Λιθότοπο, χωριό από τα πιο ανεπτυγμένα τουριστικά, δίπλα στο φράγμα του Στρυμόνα, τα γραφικά χωριά Άνω και Κάτω Πορόια, αλλά και το περίφημο οχυρό Ρούπελ, πάνω από το χωριό Προμαχώνας.

Εδώ θα κάνετε εξορμήσεις στην περιοχή με 4x4, βαρκάδες, ιππασία, κανό, ποδηλασία, πεζοπορία, birdwatching, τοξοβολία, πεζοπορία, ψάρεμα και spa σε θερμά λουτρά.

Μη φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε τις βουβαλίσιες μπριζόλες και λουκάνικα, το αγριογούρουνο με κυδώνι, αλλά και τα τα ψάρια της λίμνης.

Η Κερκίνη απέχει 53 χιλιόμετρα από Σέρρες και 95 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη. Η πρόσβαση είναι εύκολη, οδικώς από Θεσσαλονίκη, μέσω της επαρχιακής οδού Θεσσαλονίκης – Κιλκίς – Σερρών ή μέσω της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης – Σερρών διασταύρωση Στρυμονικού αριστερά για λίμνη Κερκίνη. Από Σέρρες, είτε μέσω της επαρχιακής οδού Σερρών – Κιλκίς, είτε μέσω της εθνικής οδού Σερρών – Θεσσαλονίκης διασταύρωση Στρυμονικού δεξιά για λίμνη Κερκίνη.

Διαβάστε περισσότερα για τα αξιοθέατα της περιοχής στον παρακάτω σύνδεσμο: http://kerkini.gr/aksiotheata/

( Φωτογραφίες: Christos Kataxenos)

Rothenburg, η κουκλίστικη πόλη του Μπετόβεν

Το Rothenburg ob der Tauber βρίσκεται στη Γερμανία, στο βόρειο τμήμα της Βαυαρίας, 104 χλμ. δυτικά από τη Νυρεμβέργη. Η πόλη είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο πάνω από τον ποταμό Tauber, στο κέντρο της χαμηλής οροσειράς του Rhön. Η επόμενη μεγάλη πόλη είναι η Fulda, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά.

Το Rothenburg πήρε το όνομά του από το κόκκινο χρώμα (Rot) που έχουν οι στέγες των σπιτιών: το (Burg) σημαίνει οχυρωμένος οικισμός και το "ob der Tauber" σημαίνει πάνω από τον ποταμό.

Από τα τέλη του Μεσαίωνα ως το 1803 ήταν μια ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη, που έφθασε στο απόγειο της δόξας της τον 15ο αι. όταν ξεπέρασε σε πληθυσμό το Μόναχο και τη Φραγκφούρτη.

Παραμυθένια πόλη την είχε ονομάσει ο συνθέτης Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ρομαντική την είπε ο διάσημος Γερμανός ζωγράφος τοπίων Eugen Bracht το 1877 και σαφώς εντυπωσιασμένοι μερικά χρόνια αργότερα, έμειναν εδώ καλλιτέχνες του Ρομαντισμού, όπως ο Hans Thoma και ο Carl Spitzweg. 

Το Ρότενμπουργκ έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες, κυρίως σε φιλμ φαντασίας. Αξίζει να προστεθεί πως ήταν και η έμπνευση για το χωριό του Πινόκιο στην ταινία της Walt Disney, το 1940.

Αξίζει να δείτε:

Το δημαρχείο Rathaus είναι ένα αξιοσημείωτο αναγεννησιακό κτήριο. Το πίσω Γοτθικό μέρος του κτιρίου χρονολογείται από το 1250, ενώ το μπροστά μέρος του, σε Αναγεννησιακό ρυθμό, προστέθηκε το 1572. Αυτό το κτίριο ήταν η έδρα της κυβέρνησης για την πόλη-κράτος κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα. 

Ο πύργος Roedertor στο ανατολικό άκρο της πόλης, είναι ανοιχτός καθημερινά για τους επισκέπτες που έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη θέα της από το υψηλότερο δωμάτιο του κτιρίου (61 μέτρα ύψος). Στο δωμάτιο εκτίθενται χειρόγραφα σχετικά με την κατασκευή και την ιστορία του τείχους της πόλης. 

Στα αξιοθέατα της πόλης περιλαμβάνεται και το Μουσείων των Εγκλημάτων, Γκάλγκεντορ, που περιέχει διάφορες συσκευές ποινών και βασανιστηρίων που χρησιμοποιούνταν κατά τον Μεσαίωνα. Είναι γνωστό και ως Βίρτσμπιργκερ Τοπ, αφού είναι η πύλη που οδηγεί στο Βίτσμπουργκ.

Στο κάστρο Μπούργκαρτεν τον Μεσαίωνα βρισκόταν το οικογενειακό κάστρο των Χόχενστάουφεν και από εδώ μπορείτε να απολαύσετε εκπληκτική θέα. Τα πιο καλοδιατηρημένα τμήματα των τειχών της πόλης βρίσκονται γύρω από το Σπίταλτορ.

Το Ράιχσταντμουζέουμ, πρώην αβαείο των Δομινικανών στεγάζει ένα μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία της πόλης. Στον γοτθικό ναό του Αγίου Ιακώβου, Ζανκτ Γιάκομπς Κίρχε, που χτίστηκε μεταξύ 1373-1464, μπορείτε να θαυμάσετε το ψηλό τέμπλο του Φρίντριχ Χέρλιν.

Το Rothenburg ob der Tauber θεωρείται "Πρωτεύουσα των Χριστουγέννων" και έχει κάθε λόγο να διατηρεί αυτό τον τίτλο. Η μικρή αυτή πόλη της Γερμανίας είναι γνωστή παγκοσμίως για το πάθος των πολιτών της για τα Χριστούγεννα. Υπάρχουν δεκάδες μουσεία, που σου μαθαίνουν την ιστορία των Χριστουγέννων, διάφορα δρώμενα και έθιμα ζωντανεύουν κάθε χρόνο στους δρόμους και τα θέατρα της. Το διασημότερο αξιοθέατο είναι φυσικά το μουσείο των Χριστουγέννων Weihnachtsmuseum. 

Αυθεντικό γλύκισμα του Ρότενμπουργκ ob der Tauber είναι η "χιονόμπαλα" (γερμ. Schneeball) - τηγανητή ζύμη σε σχήμα σαν μια μπάλα που καλύπτεται είτε με άχνη ζάχαρη ή σοκολάτα.

Φωτογραφία: Christos Kataxenos

Ζαντάρ, η κορόνα της Δαλματίας

Η πόλη κατοικείται από τον 7ο αιώνα π.Χ. με το όνομα Ζαντέρ (Jader). Αργότερα αναφέρεται με το ελληνικό όνομα Ιδάσσα, ενώ στα ρωμαϊκά χρόνια είχε το όνομα Ζαντέρα (Jadera) και αργότερα Ντιαντόρα (Diadora). Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ονομαζόταν Ζάρα και ήταν η πόλη στην οποία επιτέθηκαν οι Σταυροφόροι της Δ' Σταυροφορίας το 1202.

Το Ζαντάρ διαθέτει ένα καλοδιατηρημένο δίκτυο ρωμαϊκών δρόμων γύρω από την Ρωμαϊκή Αγορά, η οποία χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Αύγουστο, τον 1ο αιώνα.

Αποτελεί το ιστορικό κέντρο της Δαλματίας και την έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής του Ζαντάρ. Αξιοθέατα στην πόλη είναι ο οκτάγωνος πυργωτός ναός του Αγίου Δονάτου (9ος αιώνας) με το εντυπωσιακό καμπαναριό του, ο καθεδρικός ναός της Αγίας Αναστασίας (9ος-12ος αιώνας) σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής με δύο τεράστια κυκλικά βιτρό και η Ρωμαϊκή αγορά που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, στην πλακόστρωτη πλατεία Ζελένι. Χτισμένη σε μια χερσόνησο η παλιά πόλη περιβάλλεται από τείχος και αρκετά μνημεία της έχουν χαρακτηριστεί Παγκόσμια Κληρονομιά από την UNESCO.

Εκτός από τα κλασσικά αξιοθέατα, αξίζει και επιβάλλεται μια στάση στο "μουσικό όργανο" του Ζάνταρ. Πρόκειται για μια κατασκευή η οποία βρίσκεται ακριβώς στο βόρειο ανατολικό άκρο της πόλης, ένα κούφιο κατασκεύασμα σε μέρος του λιμένα, μέσω του οποίου εισέρχονται τα θαλάσσια νερά και το όργανο ανάλογα με την ένταση τους παράγει διαφορετικούς ήχους, απόκοσμους και ιδιαίτερους. Μοναδικό γεγονός, η ώρα του ηλιοβασιλέματος μετά μουσικής.

Η πόλη διαθέτει και πλήθος μουσείων μεταξύ των οποίων και το μουσείο της ιστορίας του γυαλιού, όπου εκτός από τα εντυπωσιακά εκθέματα, λειτουργεί σχολή για την επεξεργασία του γυαλιού.

Στα καντούνια, ψηλά κτίρια με βαριά οικόσημα - σημάδια αριστοκρατικής γενιάς και σκαλοπάτια οδηγούν σε ψηλότερες γειτονιές επάνω στον λόφο. Στο κέντρο οι πλατείες: με τα απαραίτητα καφέ τους, τις αγορές, τα ταβερνάκια και τους ζωγράφους να εκθέτουν στα πέτρινα σκαλοπάτια λάδια και ακουαρέλες.

Στην πολυσύχναστη παραλιακή προμενάδα (Riva), πρωτοποριακές οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις συνυπάρχουν με το παλαιότερο πανεπιστήμιο (1396) της Κροατίας. Από δω θα θαυμάσετε το κανάλι του Ζάνταρ, τα νησιά Ugljan και Pasman και την ανοικτή θάλασσα στα βορειοδυτικά, αναμένοντας «το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα του κόσμου» όπως είχε πει κάποτε ο Χίτσκοκ.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κορυφαίος ευρωπαϊκός προορισμός για το 2016 αναδείχτηκε η πόλη Ζαντάρ, πρώτος ανάμεσα στους 20 καλύτερους προορισμούς της Ευρώπης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας.

Η Aegean προτείνει να ταξιδέψετε στο Ζαντάρ "για να γνωρίσετε μια ατμοσφαιρική μεσογειακή πόλη με δυνατή αστική κουλτούρα και ανεπιτήδευτο χαρακτήρα, που τα τελευταία χρόνια κερδίζει διαρκώς διεθνείς τίτλους αναγνώρισης ως η «νέα Κροατική πρωτεύουσα του κουλ» και «το ψυχαγωγικό κέντρο της Αδριατικής». Μετά, εξορμήστε στο αρχιπέλαγος και την ενδοχώρα της βόρειας Δαλματίας, ένα σύμπλεγμα από εκατοντάδες ανέγγιχτους νησιωτικούς παραδείσους και εθνικά πάρκα απίστευτης ομορφιάς".

Σορέντο, ταξίδι μέσα στις λεμονιές

 

Μια υπέροχη πόλη με εντυπωσιακές επαύλεις, 47 χλμ. από τη Νάπολη, με ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα που εκθείασαν προσωπικότητες σαν το Γκαίτε, τον Νίτσε, τον Βάγκνερ, τον Βέρντι, τον Μπάιρον και τον Καζανόβα.

Το Σορέντο, αρχαία ελληνική πόλη, έχει την ηρεμία του τοπίου και το πάθος των 18 χιλιάδων κατοίκων του. Τα χρώματα και τα αρώματα συνδυάζονται με μια μοναδική θέα στον Κόλπο της Νάπολης, τον Βεζούβιο και το Κάπρι.

Αξιοθέατα στην πόλη: Η πλατεία Σεντίλε Ντομινόβα, το Ντουόμο με τον μαρμάρινο θρόνο του Αρχιεπισκόπου, το περιστύλιο στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, το μουσείο Κορεάλε ντι Τερανόβα και ο Καθεδρικός Ναός των Αγίων Φιλίππου και Ιακώβου )του 14ου αιώνα με πρόσοψη ανακατασκευασμένη το 1924 και πόρτες του 11ου αιώνα από την Κωνσταντινούπολη), η villa Comunale, ένα μεγάλο πάρκο με κήπους, συντριβάνια και απίστευτη θέα.

Οι σημαντικότεροι αρχαίοι ναοί του Σορέντο ήσαν εκείνοι της Αθηνάς και των Σειρήνων (ο μοναδικός ναός αφιερωμένος στις Σειρήνες σε ολόκληρο τον αρχαιοελληνικό κόσμο). Λέγεται ότι το όνομα της πόλεως είναι παραφθορά του ονόματος «Σειρήνες». Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, το Σορέντο ιδρύθηκε από τον Λίπαρο, γιο του Αύσονα, ο οποίος ήταν γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης. Η αρχαία πόλη συνδεόταν πιθανώς με τον λαό των Αυσόνων, μία από τις αρχαιότερες εθνικές ομάδες στην περιοχή. Κατά την προ-ρωμαϊκή εποχή το Σορέντο βρισκόταν υπό την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού, όπως μαρτυρεί η παρουσία του ναού της Αθηνάς, ο οποίος, επίσης κατά τον θρύλο, θεμελιώθηκε από τον Οδυσσέα.

Είναι βεβαίως ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός για την περιοχή αλλά και ολόκληρη την Ιταλία στο σύνολό της, προσελκύοντας χιλιάδες τουρίστες ετησίως και πολλά ζευγάρια που το επιλέγουν ως ρομαντικό προορισμό. Οι ορεινές ακτές του Σορέντο και τα πολυτελή ξενοδοχεία του έχουν προσελκύσει κατά καιρούς διασημότητες όπως τον Ενρίκο Καρούζο και τον Λουτσιάνο Παβαρόττι.

Δεν φεύγουμε χωρίς να αγοράσουμε λιμοντσέλο, το χωνευτικό τοπικό λικέρ από τις αιωνόβιες λεμονιές του Σορέντο. Από το 2000 τα λεμόνια του Σορέντο χαρακτηρίστηκαν προϊόν προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης και το αυθεντικό λικέρ Limoncello θα πρέπει να παράγεται 100% από λεμόνια αυτής της ποικιλίας. Το Limoncello πίνεται πάντα παγωμένο και ποτέ σε θερμοκρασία δωματίου, γιατί τότε βγάζει την «πίκρα» του λεμονιού.

Τι να φάτε: Δοκιμάστε σαλάτα ρόκα-ντομάτα-μοτσαρέλα και spaghetti alle cozze (με μύδια). Φημισμένα είναι τα ραβιόλια γεμιστά με τυρί caciotto και μαντζουράνα σε σάλτσα από ντομάτα και βασιλικό. Εξαιρετικά τα λευκά και μαύρα tagliolini με πικάντικη σάλτσα από κολοκύθα και καλαμάρια. Το τέλειο δείπνο αρχίζει μ' ένα ποτήρι Ravello Rosso και ολοκληρώνεται με την πάντα φρεσκότατη τιραμισού.

Πορθμεία και υδροπτέρυγα συνδέουν το Σορέντο με τη Νάπολη (σε 40 λεπτά), το Αμάλφι, το Ποζιτάνο, το Κάπρι και την Ίσκια. Από το κέντρο της Νάπολης μπορείτε να πάτε στο Σορέντο και με το τρένο από τον σιδηροδρομικό σταθμό Circumvesuviana (μέσω της Πομπηίας). Η διαδρομή διαρκεί περίπου 1 ώρα και 10 λεπτά.

 

 

Κ-άσος, στο τέρμα της άγονης γραμμής

Βρίσκεται ανάμεσα σε Κάρπαθο και Κρήτη. Μικρό και πετρώδες, αλλά με μεγάλη ναυτική παράδοση που έφερε πλούτη στο νησί.

Έχει έκταση 62 τετραγωνικά χιλιόμετρα και οι μόνιμοι κάτοικοι του δεν ξεπερνούν τους 1.500. Κύρια ασχολία τους είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και η αλιεία. Ολόκληρη η περιοχή που εκτείνεται από τη Σαρία (βορείως της Καρπάθου) μέχρι τις δυτικές άκρες της Κάσου, καθώς και όλα τα Κασονήσια, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός βιότοπος για τη Μεσογειακή φώκια monachus monachus.

Ευρήματα που ήρθαν στο φως στην Ελληνοκαμάρα μαρτυρούν ότι η Κάσος έχει προϊστορικές ρίζες και μάλιστα έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο (Ιλιάς Β, στ. 676-680), ενώ βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Κω. Στην κλασική εποχή ανήκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία και ήταν γνωστή για την εμπορική της δραστηριότητα. Κατά τις αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν στην Κάσο από τον Ross και τον Hiller von Gaertringen, βρέθηκαν στην περιοχή του Εμπορειού ερείπια νεκρικών θαλάμων, δεκάδες κίονες από λείο γρανίτη, δάπεδα με έγχρωμα πετράδια, τεμάχια μαρμάρινων θριγκών με χριστιανικές επιγραφές, καθώς και τετράγωνη πλάκα με αφιέρωση στον Ασκληπιό.

Το 1820, λίγο πριν ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση, ο πληθυσμός της Κάσου είχε φθάσει περί τις 12.000 και ο εμπορικός στόλος της περί τα 100 πλοία. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας δέχτηκε πολλές επιδρομές και καταστροφές, που όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο στην εξέλιξη του νησιού και στη διατήρηση των εθίμων μέχρι σήμερα. Η συμμετοχή του στόλου στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κόστισε στο νησί τη μεγάλη σφαγή τον Μάϊο του 1824. Για αρκετά χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, το νησί παρέμεινε έρημο. Στη συνέχεια ακολούθησε την τύχη των υπόλοιπων Δωδεκανήσων.

H Κάσος φημίζεται για τα πανηγύρια και τα γλέντια της. Σε όλα ακολουθείται το ίδιο εθιμοτυπικό. Οι προετοιμασίες αρχίζουν λίγες ημέρες πριν, όπου γίνεται έρανος, άσπρισμα, σφάξιμο αρνιών, φτιάξιμο του χώρου και την ίδια ημέρα μετά τον Εσπερινό οι γυναίκες κάθονται με τις ώρες, τυλίγουν τους ντουλμά(δ)ες και μαγειρεύουν τις μακαρούνες. Οι άντρες από την άλλη βολεύονται στα... μαγειριά, ανάμεσα στα κούμηλα, τα ξύλα και τη ζέστη από τις φωτιές και ξεκινούν σιγά σιγά το γλέντι.

Μεγάλη γιορτή στο νησί είναι η επέτειος του Ολοκαυτώματος που γίνεται 6 και 7 Ιουνίου. Επίσης στη διάρκεια του καλοκαιριού διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Παραδοσιακά πανηγύρια γίνονται στις 17 Ιουλίου στη γιορτή της Αγίας Μαρίνας, στις 6 Αυγούστου του Χριστού, στις 14 Σεπτεμβρίου του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Γεωργίου στο ομώνυμο μοναστήρι και 26 Οκτωβρίου του Αγίου Δημητρίου. Το μεγαλύτερο πανηγύρι γίνεται τον Δεκαπενταύγουστο στην εκκλησία της Παναγίας, που έχει κτισθεί το 1770. Επίσης τον Ιούνιο γίνεται το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας και τέλος το φημισμένο του Αγ. Μάμα στις 2 Σεπτεμβρίου που διαρκεί δυο μέρες και προσφέρεται φαγητό.

Η Κάσος έχει πέντε χωριά, που συνδέονται μεταξύ τους με ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Η μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους δεν είναι πάνω από τέσσερα χιλιόμετρα. Το Φρυ είναι η πρωτεύουσα και το μοναδικό λιμάνι του νησιού. Οι περισσότεροι επισκέπτες μένουν εδώ γιατί υπάρχουν τα πιο πολλά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια – διαμερίσματα. Το χωριό κτίσθηκε από τους κατοίκους της Αγίας Μαρίνας το 1840 όταν κατέβηκαν προς τα παράλια. Τα περισσότερα σπίτια είναι διώροφα, καλοδιατηρημένα και διατηρούν την αυθεντική αρχιτεκτονική.

Αξίζει να δείτε στην Κάσο:

- Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου της Βρύσης.

- Την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος του Θαυματουργού, με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του που κατασκευάσθηκε το 1866. Είναι ο πολιούχος του νησιού και γιορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου. 

- Την αρχαιολογική συλλογή στο παλιό δημαρχείο με επιγραφές, νομίσματα, αγγεία, όστρακα και λαογραφικά εκθέματα.

Στο Φρυ υπάρχει η οργανωμένη παραλία Κοφτερή και ο Εμπορειός. Μπορείτε επίσης να κολυμπήσετε στον Άγ. Κωνσταντίνο, 2 χλμ. νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας.

Παλιά πρωτεύουσα του νησιού ήταν το Πόλι. Απέχει 2 χλμ. από το Φρυ. Πρέπει να το επισκεφθείτε για να απολαύσετε την υπέροχη θέα των γύρω χωριών, να δείτε τα ερείπια του αρχαίου τείχους (προσέξτε ιδιαίτερα τις ενεπίγραφες ελληνιστικές πέτρινες πλάκες, σε σχήμα δίσκου από την ακρόπολη), την εκκλησία της Αγίας Τριάδας βαμμένη με γαλάζιους τοίχους και πορτοκαλί τρούλους. Περίπου μια ώρα με τα πόδια από το Πόλι βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Μάμα.

1 χλμ. νοτιοδυτικά από το Φρυ χτισμένη σε ύψωμα υπάρχει η Αγία Μαρίνα. Αξιοθέατα: Οι εκκλησίες της Αγίας Μαρίνας και του Χριστού με αξιόλογα ξυλόγλυπτα τέμπλα και περίτεχνα βωτσαλωτά δάπεδα. Το σπήλαιο Ελληνοκαμάρα. Το σπήλαιο Σελάϊ. Το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου, στις Χαδιές.

Για εξορμήσεις και σπορ η παραλία Αμμούα συγκεντρώνει αρκετό κόσμο επειδή έχει ρηχά νερά και κάτω από το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου υπάρχει η ερημική παραλία του Χέλαρθου.

Στο κέντρο του νησιού, στην αρχή μιας εύφορης κοιλάδας, υπάρχει το Αρβανιτοχώρι με πανέμορφα αρχοντικά, λουλουδιασμένους κήπους, ροδιές και συκιές. Εδώ να δείτε οπωσδήποτε την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου με το υπέροχο καμπαναριό, το βοτσαλωτό δάπεδο και τις εντυπωσιακές αψίδες στην οροφή.

Στον δρόμο που οδηγεί από το Φρυ στον Εμπορειό και στη θέση Χοχλακούλια, κοντά στην παλαιοχριστιανική βασιλική του Εξεστράτηκου (Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ), έχει βρεθεί ταφικό συγκρότημα που χρονολογείται από τον 5ο ή 6ο αιώνα μ.Χ. Ο Εμπορειός είναι το παλιό λιμάνι του νησιού. Σήμερα εξελίχθηκε σε θέρετρο της Κάσου. Απέχει 1,5 χλμ, από το Φρυ. Το σπουδαιότερο αξιοθέατο είναι ο ναός της Παναγίας, ο μεγαλύτερος στο νησί, που κτίσθηκε στη θέση πρωτοχριστιανικού ναού.

Αυτοσχέδια γλέντια με μαντινάδες σε ταβέρνες και καφενεία μπορούν να μετατρέψουν μια αποσπερία σε μια αξέχαστη βραδιά κεφιού για τους παρευρισκομένους. H Κασιώτικη κουζίνα φημίζεται και ξεχωρίζει. Γεύσεις που δεν θα συναντήσετε πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Έχουν επηρεαστεί από την Κρήτη και εμπλουτίσθηκαν από τους Κασιώτες ναυτικούς και τους Κασιώτες της Αιγύπτου. Το εντυπωσιακό είναι πως η ντόπια κουζίνα σερβίρεται ακόμη και σήμερα σε όλες τις ταβέρνες και όχι μόνο στα πανηγύρια και τις γιορτές. Αξίζει να δοκιμάσετε την τοπική συνταγή μπουστιά και μπομπάρια κρέας γεμιστό με συκωτάκια, πνευμόνια, ρύζι, σταφίδες και ξηρούς καρπούς. Επίσης φημισμένα είναι τα ντόπια τυριά ελαϊκη και σιτάκα, το μέλι, οι ξυλοκόπιτες και οι μυζιθρόπιτες.

Αξιοσημείωτο είναι ότι πολλοί Κασιώτες έλαβαν μέρος στα έργα για τη διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, ενώ οι μετανάστες του νησιού στην Αίγυπτο και την Αμερική βοήθησαν στην ανάπτυξη του νησιού τους με την ίδρυση σχολείων και γενικά έργα κοινωφελή.

Η Κάσος, στο τέρμα της «άγονης γραμμής» είναι ένα μυστικό για τους ταξιδιώτες του Αρχιπελάγους. Πόσο μάλλον ένα ακατοίκητο νησί 2 ναυτικά μίλια δίπλα της:  Στα Αρμάθια υπάρχει μια καταπληκτική αμμουδιά με πρασινογάλαζα νερά, τα Μάρμαρα, που όσοι είχαν την τύχη να την επισκεφθούν την κατατάσσουν στις καλύτερες της Μεσογείου. Τα Αρμάθια δεν ήταν πάντα έρημα και ακατοίκητα. Κάποτε εκεί λειτουργούσαν ορυχεία γύψου τον οποίο μετέφεραν τα κασιώτικα καράβια στη Μαύρη Θάλασσα. Οι εργάτες των ορυχείων, τα πληρώματα των καραβιών, οι γεωργοί που καλλιεργούσαν τότε τα χωράφια και οι σφουγγαράδες που άραζαν εκεί τα καΐκια τους συντηρούσαν ως και επτά καφενεία. Σήμερα υπάρχουν μόνο τα ίχνη των ορυχείων, τα ερείπια των αγροτόσπιτων και το ξωκλήσι της Υπαπαντής. Ευτυχώς πρόσφατα εκτιμήθηκαν η αισθητική αξία των Αρμαθιών, η ποικιλότητα των βιοτόπων και ο πλούτος σε σπάνια είδη της χλωρίδας και της πανίδας και γι' αυτό εντάχθηκαν στο ευρωπαϊκό δίκτυο «Φύση 2000».

Φεύγοντας από την Κάσο δεν έχεις πλέον καμία αμφιβολία ότι ο τόπος αυτός είναι μοναδικός. Γι αυτό οι περισσότεροι επισκέπτες είναι καταδικασμένοι να την αγαπούν για πάντα.

Απόδραση σε νεραϊδοπαραμύθι - Η Έδεσσα των νερών και των 5 αισθήσεων

Μια περιοχή που η φύση της χάρισε απλόχερα τις ομορφιές της. Ελάτε να γνωρίσετε την ιστορία της και την γαστρονομία της, να περπατήσετε δίπλα στα ποτάμια της, να θαυμάσετε τους καταρράκτες της, να γνωρίσετε την μοναδική γεωμορφολογία της. Πεδιάδες, βουνά, καταρράκτες, ποτάμια. Κρύα και ζεστά νερά, ήσυχα ή ορμητικά με λίμνες και υδροβιότοπους, όλα έτοιμα να σας χαρίσουν μια ανεπανάληπτη εμπειρία. 

Το όνομα «Έδεσσα» έχει φρυγική προέλευση και σημαίνει «πύργος στο νερό». Η περιοχή αναδείχτηκε  σε βιομηχανικό κέντρο στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς δημιουργήθηκαν εδώ υδροκίνητα κλωστοϋφαντουργεία, μεταξουργεία, νερόμυλοι, ελαιοτριβεία, σησαμοτριβεία και ταπητουργεία που της έδωσαν τον τίτλο «Μάντσεστερ των Βαλκανίων».

Η Έδεσσα δεν θα μπορούσε να λέγεται πόλη των νερών χωρίς τους περίφημους καταρράκτες της, τους μεγαλύτερους σε όλα τα Βαλκάνια. Οι καταρράκτες  της Έδεσσας βρίσκονται στην άκρη βράχου σε ένα μοναδικό γεωπάρκο με 12 καταρράκτες. Οι δύο είναι μεγάλοι, ορατοί, επισκέψιμοι και προσφέρουν μοναδική ατμόσφαιρα της δύναμης της φύσης δημιουργώντας τον μύθο της υδάτινης πολιτείας.

 Το Γεωπάρκο των Καταρρακτών εκτείνεται σε μια περιοχή πάνω από 100.000 τ.μ. και σε μία διαδρομή πάνω στο βράχο για 1,1 χλμ. (Από το Ξενία & το Βαρόσι, στο Μουσείο Νερού, το Πάρκο Καταρρακτών έως την Άνω Εστία). Πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης αποτελεί το βασικό πόλο έλξης επισκεπτών και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα στην Ελλάδα. Εδώ το πάρκο Καταρρακτών προσφέρει ανοιχτούς χώρους αναψυχής και συνάντησης για όλους.

Χώροι πολιτισμού, φύσης και αναψυχής βρίσκουν την τέλεια τοποθεσία στο χώρο των Καταρρακτών. Στην περιοχή βρίσκεται το Κέντρο Πληροφόρησης, το Πολιτιστικό Κέντρο της Έδεσσας, Μνημεία Μακεδονικής αρχιτεκτονικής, Νερόμυλοι και Υδροκίνητα Εργοστάσια,  παραδοσιακές κατοικίες, σημαντικές βυζαντινές εκκλησίες και πεζόδρομοι με μονοπάτια που οδηγούν τους επισκέπτες και τους κατοίκους της πόλης.

 Εκεί όπου το πάρκο των Καταρρακτών συναντά την άκρη του βράχου, “το φρύδι της πόλης” βρίσκεται το σκαλοπάτι όπου πατά ο Θεός για να ανέβει στον ουρανό ,σύμφωνα με τον μεγάλο Έλληνα συγγραφέα Μενέλαο Λουντέμη.

Ο χώρος είναι προσβάσιμος με σκαλοπάτια που οδηγούν σε διάφορα σημεία θέας ακόμη και κάτω από τους καταρράκτες. Ο ιονισμένος αέρας από την δύναμη του νερού που χτυπά στα βράχια κάνει πολύ καλό στην υγεία για αυτό και πολλοί επισκέπτες στέκουν αρκετή ώρα μπροστά στο θέαμα ,ενώ από την ακτίνες του ηλίου πολύ συχνά δημιουργείται το ουράνιο τόξο. Κάθε βράδυ οι καταρράκτες φωταγωγούνται και προσφέρουν μοναδικές εικόνες.

Το νερό των Καταρρακτών προέρχεται από τις πηγές του υγροτόπου Άγρα- Βρυτών -Νησίου, οι οποίες τροφοδοτούνται από τα χιόνια του Καϊμάκτσαλάν, ενώ η ροή τους είναι πλήρως ελεγχόμενη από την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού μιας και το νερό τροφοδοτεί δυο εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας, το εργοστάσιο του Άγρα και το εργοστάσιο του Εδεσσαίου.

Σε μικρή απόσταση από το πάρκο των Καταρρακτών συναντάμε την παλιά βιομηχανική υδροκίνητη ζώνη της πόλης, γνωστή ως περιοχή των Mύλων. H αφθονία των υδάτων σε συνδυασμό με τις έντονες κλίσεις του εδάφους έδωσαν την δυνατότητα εκμετάλλευσης της υδροκίνησης από τα αρχαία χρόνια (υδραλέτης).

Συστηματικότερη έγινε η εκμετάλλευση του νερού όταν από τα τέλη του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκαν στην Έδεσσα υδροκίνητα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας από Nαουσαίους Έλληνες επιχειρηματίες. Συνολικά ιδρύθηκαν έξι υδροκίνητες μονάδες με πρώτο το νηματουργείο Tσίτση και Σία το 1895, από το οποίο σώζονται μόνο ίχνη των αρχικών του εγκαταστάσεων.  Aκολούθησε η "Ένωση Bιομηχανικών Eπιχειρήσεων Eστία AE" με δύο βιομηχανικές μονάδες το 1907 και το 1926, το Kανναβουργείο της Eταιρείας Tότσκα το 1908 και το Kανναβουργείο των Aδελφών Aποστόλου και Σπυριδωνίδη το 1930. Tελευταίο ιδρύθηκε κατά την περίοδο 1929-1930 το Εριουργείο των αδελφών Σεφερτζή - Kοκκίνου το οποίο ήταν ένα από τα σπουδαιότερα εργοστάσια των Bαλκανίων.

Όλες αυτές οι βιομηχανικές μονάδες ήκμασαν κατά την περίοδο του μεσοπολέμου λόγω κυρίως του φθηνού εργατικού δυναμικού που εμπλούτισε την πόλη μετά την ανταλλαγή πληθυσμών. Όμως λόγω προβλημάτων που παρουσιάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τα υδροκίνητα εργοστάσια έκλεισαν οριστικά το 1962. 

Η Ορεινή Πέλλα χαρακτηρίζεται από μια πλούσια γεωμορφολογία και είναι ξακουστή για τα χωριά και τους οικισμούς, κατασκευασμένα σύμφωνα με την παραδοσιακή αγροτική αρχιτεκτονική. Ξεχωρίζει ο πέτρινος οικισμός του Αγίου Αθανασίου και οι ενδιαφέροντες οικισμοί της Καρυδιάς, της Κερασιάς και της Παναγίτσας. Τα περισσότερα χωριά είναι ζωντανά και χαρίζουν στους επισκέπτες εικόνες από την αγροτική ζωή της περιοχής. Τα περισσότερα κτίρια στα χωριά είναι κατασκευασμένα με πέτρα  και ξύλο. Τα σπίτια είναι μεγάλα, με εσωτερική αυλή και στέγη που φτάνει ψηλά, σε μεγάλη απόσταση από το έδαφος, και παραδοσιακά φιλοξενούσαν πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας, αλλά αποτελούσαν και λειτουργικούς χώρους για μια σειρά από τεχνικές και αγροτικές δραστηριότητες. Αυτός ο τρόπος κατασκευής χαρίζει εξαιρετική αντοχή και, σε συνδυασμό με τις ιδιότητες της κεραμοσκεπής, από την οποία αποτελείται η στέγη, επιτρέπει στα σπίτια να αντέχουν το βάρος και την υγρασία του άφθονου χιονιού και της βροχής που χαρακτηρίζουν την περιοχή. Τα επάνω πατώματα των σπιτιών συχνά χρησιμοποιούνταν για την εκτροφή μεταξοσκωλήκων, ενώ τα επίπεδα κάτω από τον πρώτο όροφο χρησίμευαν ως στάβλος για τα οικόσιτα ζώα. Το κατοικήσιμο επίπεδο του σπιτιού ήταν μεικτό, αποτελούμενο από ένα χωμάτινο επίπεδο δίπλα σε ένα ανυψωμένο ξύλινο επίπεδο όπου βρίσκονταν τα υπνοδωμάτια και άλλοι χώροι διαβίωσης. Στο κέντρο του σπιτιού υπήρχε εστία με τζάκι καμινάδα που αποτελούσε και το βασικό μέσο θέρμανσης τους κρύους χειμώνες. 

 Τα πυκνά δάση της Πέλλας καλύπτουν έως και τις μέρες μας το 70% του εδάφους, ενώ ο Εδεσσαίος ποταμός, η λίμνη Βεγορίτιδα και  ο υγρότοπος Άγρα- Βρυτών- Νησίου έχουν διαμορφώσει με τα νερά του Καιμάκτσαλάν κατάλληλες εκτάσεις για την καλλιέργεια φρούτων με χαρακτηριστικότερη την παραγωγή κερασιών και ροδακινιών.

 Το 1995, ο παραδοσιακός οικισμός του Αγίου Αθανασίου γίνεται πανελλήνια γνωστός λόγω της λειτουργίας του Χιονοδρομικού Κέντρου του Καϊμάκτσαλάν ενώ σε αρκετά χωριά αναπτύχθηκαν μονάδες παραδοσιακής φιλοξενίας, τοπικών προϊόντων, εστίασης και γαστρονομίας.   

 Τα χωριά της περιοχής είναι “ζωντανά” και οι άνθρωποί τους πρόθυμοι να μιλήσουν μαζί σας. Τα πανηγύρια οργανώνονται κύρια από τους τοπικούς συλλόγους που προσπαθούν με μεράκι να διατηρήσουν τις παραδόσεις του τόπου.

Η Έδεσσα και η Ορεινή Πέλλα φημίζονται για την ιδιαίτερη γεωμορφολογία με ψηλά βουνά και χρωματιστές πεδιάδες, για τα πληθωρικά νερά με τους καταρράκτες και τις λίμνες, για τα κρύα  ποτάμια και τα ζεστά ιαματικά νερά, αλλά και τα πλούσια τοπικά προϊόντα με κορυφαία τα πασίγνωστα κεράσια Έδεσσας τα γνωστά σε όλα τα παζάρια . 

Η Άνοιξη της Έδεσσας, ως ετήσια καθιερωμένη γιορτή ξεκινά με την έναρξη της περιόδου της ανθοφορίας και των ανθισμένων κερασιών. Με σήμα την ανθισμένη κερασιά επισκέπτες από όλη την Ελλάδα, φτάνουν στην Έδεσσα που έχει καθιερωθεί ως ανοιξιάτικος προορισμός. Από τα μέσα Απριλίου έως τις αρχές Ιουνίου το Εαρινό Φεστιβάλ με μουσική από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και τον κόσμο, η ΑνθοΕΔΕΣΣΑ με την Ανθοέκθεση, τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα συμμετοχικά παιχνίδια και ο “Μήνας Μάιος” με τις εικαστικές εκδηλώσεις Βαλκάνιων και Ελλήνων καλλιτεχνών αποτελούν για τους μυημένους επισκέπτες όσο και τους κατοίκους μια μοναδική ανοιξιάτικη συνάντηση μυσταγωγίας.

Οι “Δρόμοι του Κερασιού”  ξεκινούν από το Λευκό Λουλούδι της Κερασιάς που συνδέεται εδώ και χιλιάδες χρόνια με τον Υδάτινο Μύθο της Έδεσσας και καταλήγουν στην εξερεύνηση της άγνωστης Ορεινής Πέλλας και φυσικά στους εκλεπτυσμένους ουρανίσκους των γευσιγνωστών από όλη την Ελλάδα.  

Τι θα φάτε: Χαρακτηριστικά πιάτα της τοπικής κουζίνας, είναι το  τσουμπλέκι (στρώσεις από κρέας, λαχανικά και δαμάσκηνα σε γάστρα), το κουκουλωτό (χοιρινό με πιπεριές ή δαμάσκηνα, πράσα και τυρί),  το μπουγιουρντί (φέτα, ντομάτα και καυτερή πιπεριά σε πήλινο), το χοιρινό με κυδώνια ή κάστανα, πέστροφες, ωραιότατα ψητά κρέατα (κυρίως γουρουνόπουλο), σούπες (πολύ καλός ο πατσάς) και πίτες (ιδίως κολοκυθόπιτα).  Όσον αφορά τα γλυκά, θα βρείτε οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε φτιαγμένο με κεράσια αλλά και κουρκουμπίνια, πολλά σιροπιαστά, το δανεικό από τη γειτονική Ημαθία ραβανί και φλογέρες (φύλλο τυλιγμένο με κρέμα). Αγοράστε γλυκά, μαρμελάδες, κομπόστες, λικέρ από τα περίφημα κεράσια Βοδενών, τυρί μπάτσο, πιπεριές τσούσκες (καυτερές), χειροποίητα ζυμαρικά, τουρσιά, αποξηραμένα φρούτα. 

Από εδώ ξεκίνησε τα βήματά του ο Μέγας  Αλέξανδρος. Η αρχαία Έδεσσα πρώτη πρωτεύουσα του Μακεδονικού κράτους (μέχρι τις ανακαλύψεις του Ανδρόνικου) αποτέλεσε σημαντική πόλη της αρχαιότητας κτισμένη στο φυσικό πέρασμα, όπου κυριαρχεί η Αρχαία Εγνατία Οδός που ενώνει την Ασία με την Αδριατική. Ένας κόσμος με μύθους θρύλους, νεράιδες και δράκους που μάγεψαν τον μικρό Αλέξανδρο στα παιδικά του χρόνια.

Η γαστρονομία κυριαρχείται ακόμη και σήμερα από τον Χοίρο τον Πασίφοιλο, το μικρό γουρουνάκι που έγινε αφορμή έπειτα από ένα “ατύχημα”  που στην ιστορία καταγράφηκε ως πολιτιστική περιπέτεια.

Η αρχαία Πέλλα, η ιστορική πρωτεύουσα των Μακεδόνων έγινε η αφετηρία του νεαρού Βασιλιά που άφησε αποτυπώματα τα περίφημα μωσαϊκά βλέποντας την θάλασσα της Μεσογείου και κοιτώντας πάντα στην Ανατολή. Η επίσκεψη στους αρχαιολογικούς και μουσειακούς χώρους δίνει την ευκαιρία για στοχασμό της δύναμης του πνεύματος και της θέλησης που είχε ο μικρός Αλέξανδρος να κατακτήσει τον κόσμο. Ένα πρόγραμμα διαδραστικό και ωφέλιμο για όλη την οικογένεια που δίνει χώρο στην σκέψη, την ψυχαγωγία και την ευεξία. 

Τα Λουτρά Πόζαρ απέχουν 35 χλμ. από την Έδεσσα. Η περιοχή είναι γνωστή από τα πανάρχαια χρόνια για την ιαματική δράση των νερών της που πηγάζουν από τα σπλάχνα του βουνού και έχουν σταθερή θερμοκρασία 37 βαθμών Κελσίου. Η ωριαία παροχή φτάνει τα 650 κυβικά μέτρα, αρκετή για τη λειτουργία του υδροθεραπευτηρίου και της ανοικτής πισίνας.

Η παλιά μουσική παράδοση διατηρείται στην Έδεσσα μέχρι τις ημέρες μας και στο τέλος κάθε καλοκαιριού ομάδες κανταδόρων διασχίζουν όλες τις γειτονιές της πόλης χαρίζοντας έναν ρομαντικό αποχαιρετισμό στην εποχή των διακοπών.

Εξίσου αξιόλογη είναι και η λογοτεχνική παράδοση της Έδεσσας. Στο Γυμνάσιο της φοίτησε ο Μενέλαος Λουντέμης και εικόνες από τη ζωή της πόλης επανέρχονται συχνά στα έργα του.  Στον τομέα του Θεάτρου, το Εδεσσαϊκό Θέατρο, αλλά και το καλοκαιρινό θέατρο της Γαβαλιώτισσας δίνουν πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά δίνονται και συναυλίες διαφόρων καλλιτεχνών.  Στον τομέα των εικαστικών το εργαστήριο ζωγραφικής της Σκύδρας Art House,  εργαστήρια ζωγραφικής της Έδεσσας καθώς και ο Σύλλογος καλλιτεχνών «Απελλής»  με τη ζωντάνια τους ενεργοποιούν την πόλη. Στον τομέα της μουσικής το Δημοτικό Ωδείο Έδεσσας, το Κέντρο Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης όπως επίσης και ο ιδιαίτερος χώρος «Art Factory» που δραστηριοποιείται στην περιοχή του Κανναβουργείου, φιλοξενούν ασταμάτητα αξιόλογες φωνές.

Αξιοσημείωτη είναι και η διοργάνωση τα τελευταία χρόνια διαφόρων Φεστιβάλ στην Έδεσσα, όπως επίσης και το ατμοσφαιρικό καρναβάλι της, που εδώ και 10 χρόνια ο κόσμος το στηρίζει ενεργά και οι πεζόδρομοί της πλημμυρίζουν από τη χαρά των καρναβαλιστών 

Μία πόλη με γνωστότερο χαρακτηριστικό της τους υπέροχους καταρράκτες, δεν αποτελεί μόνο έναν τουριστικό πόλο έλξης αλλά και μία πόλη ζωντανή με διάθεση συνεχούς αυτοβελτίωσης. Διαθέτει κοινόχρηστα ποδήλατα, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα μέρος στο οποίο είναι εύκολη και δυνατή η πρόσβαση σε όλους τους χώρους περπατώντας, με στόχο την περιβαλλοντική προστασία.

Βασικό χαρακτηριστικό της ιδανικής πόλης είναι και η μεγάλη αναλογία του φυσικού περιβάλλοντος, που υπάρχει έντονα σε όλη την πόλη και ιδίως στο πάρκο των Καταρρακτών, και στις περιοχές που διαπερνούν τα 7 ποτάμια συστήματα στο δέλτα του Εδεσσαίου ποταμού αλλά και τα μέρη και διάφοροι τρόποι αναψυχής που παρέχονται σε αφθονία στην Έδεσσα.

Η Έδεσσα απέχει μόλις 100 χλμ. από το Διεθνές Αεροδρόμιο Μακεδονία Θεσσαλονίκης. Με πυκνές συνδέσεις λεωφορείων και τραίνων η πρόσβαση στην Έδεσσα είναι εύκολη. Η Έδεσσα έχει συχνές συνδέσεις με την Θεσσαλονίκη και με το τραίνο.  Η σύνδεση Έδεσσας-Θεσσαλονίκης μέσω Γιαννιτσών (39km) γίνεται οδικά (Ε86) με αυτοκινητόδρομο. Επίσης η Έδεσσα είναι κοντά στην Βέροια (45km), στην Κοζάνη Ε65 (85km), στην Φλώρινα (70km) και το Κιλκίς (90km).

(Φωτογραφία: Christos Giakkas)

Πολιτιστική βόλτα στη Μαδρίτη

Βόλτα στη Μαδρίτη - Ποδαρόδρομος στο "μίλι του πολιτισμού": Τρία μεγάλα μουσεία της πόλης βρίσκονται όλα σε πολύ κοντινή απόσταση. Σ’ αυτά ο επισκέπτης θα βρει παραπάνω πίνακες απ’ ό,τι αντέχει να δει κάποιος για μια ζωή.

Ξεκινώ φυσικά από το γνωστό Prado (Photo: falco, oberhausen/Deutschland), ένα από τα πιο διάσημα μουσεία του κόσμου, συνεχίζω στο Thyssen, που βασίζεται σε μια μεγάλη ιδιωτική συλλογή και βεβαίως θα καταλήξω στο Reina Sofia, για να χορτάσω Νταλί και Πικάσο (εδώ βρίσκεται και η Guernica).

Μαδρίτη, η πόλη που προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι πιο gurmet από το Παρίσι, πιο λαμπερή από το Μιλάνο, πιο πολύ-πολιτισμική από το Λονδίνο και πιο underground από το Άμστερνταμ.

Η Ισπανική πρωτεύουσα είναι η πόλη που ξέρει να τρώει, ξέρει να πίνει και πάνω από όλα ξέρει να ξενυχτά.

Φθινόπωρο στο Νυμφαίο

Αν σας αρέσουν οι βόλτες σε δάση οξιάς γεμάτα μανιτάρια, τα παιχνίδια στο χιόνι πλάι σε εντυπωσιακά αρχοντικά, οι εμπειρίες με κανό στη λίμνη και οι συναντήσεις με… αρκούδες, τότε Νυμφαίο. Είναι ένας πανέμορφος χειμερινός προορισμός, στις πλαγιές του Βίτσι, στα 1.350 μ., κι ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης (σύμφωνα με την UNESCO). Η αρχική ονομασία του ήταν Νιβεάστα, που στα βλάχικα σημαίνει νύμφη. Τυχαίο;

7 λόγοι για να πάτε στο Νυμφαίο:

Για να περπατήσετε στα καλντερίμια και ανακαλύψτε τη γοητεία του ήπιου ορεινού τουρισμού.

Για να δείτε το αρχοντόσπιτο του Τσίρλη, το οποίο έκανε αρχηγείο του ο Παύλος Μελάς κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.

Για να θαυμάσετε το παλιό σχολείο, την επιβλητική Νίκειο Σχολή, δωρεά του καπνέμπορου Ζαν Νίκου και το αρχιτεκτονικό σήμα κατατεθέν του χωριού που λειτουργεί σήμερα ως συνεδριακό κέντρο, φιλοξενώντας το Ενημερωτικό Κέντρο Φυσικού Περιβάλλοντος “Αρκτούρος”.

Για να επισκεφθείτε το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας Νυμφαίου.

Για να ξεναγηθείτε στο Καταφύγιο της Αρκούδας, όπου φιλοξενούνται 12 πρώην αιχμάλωτες αρκούδες σε μια περιφραγμένη έκταση 50 στρεμμάτων, μέσα σε φυσικό δάσος οξιάς.

Για να δοκιμάσετε ψητά στη σχάρα και τη σούβλα, βλάχικες πίτες (με τσουκνίδα, πράσο, τυρί, πιπεριά Φλωρίνης, κρεμμύδι κ.ά.), μαγειρευτά αλλά και κυνήγι, γίγαντες με πικάντικο λουκάνικο, κρασάτο αγριογούρουνο, ζυγούρι με δαμάσκηνα, μοσχάρι με σταφίδες ή ζαρκάδι με σάλτσα μαυροδάφνης και τραχανόσουπα.

Για να κάνετε ιππασία σε καταπράσινα λιβάδια με καθαρόαιμα αλπικά άλογα και κανό στα ήρεμα νερά της γειτονικής λίμνης Ζάζαρη (15 χλμ) και στη Χειμαδίτισα (20 χλμ), όπου συχνάζουν 141 είδη πουλιών και φύονται 150 είδη φυτών.

Το Νυμφαίο απέχει 28 χλμ. από τη Φλώρινα, 180 από τη Θεσσαλονίκη και 541 χλμ. από την Αθήνα. Μέσω της Εγνατίας Οδού θα περάσετε τη Βέροια και θα ακολουθήσετε την έξοδο για Φλώρινα και ύστερα τις πινακίδες για Αμύνταιο.