Ο σημερινός πρωϊνός μου καφές στο ολοκαίνουργιο Aggeli Park, στην περιοχή Αγγελή – Κοσκινού στη Ρόδο δεν ήταν απλά μια στιγμιαία απόλαυση. Σήμερα τον χάρηκα πριν τον ρουφήξω, γιατί με …ταξίδεψε νοερά στην Ινδία. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία, ο καφές μου συμβόλιζε το διάσημο Ταζ Μαχάλ γνωστό από τη διαχρονική ιστορία αγάπης, που εκατομμύρια άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο συρρέουν για να την ξαναζήσουν, θαυμάζοντας το μοναδικό αυτό μνημείο.
Αυτός ο καφές ίσως ήταν η καλύτερη «εισαγωγή» για το αυριανό μου ταξίδι στη Βιέννη. Εκεί ξεκινώντας από τα έπιπλα βλέπεις τη διαφορά: από βελούδο και comfy σε ψυχρά σύγχρονα και μοντέρνα. Αρκετά καφέ προσφέρουν μικρά πιάτα με μεζέδες όπως λουκάνικα και επίσης επιδόρπια, κέικ και τούρτες.
Σε πολλά κλασικά καφέ (για παράδειγμα Café Diglas, Café Central, Café Prückel), τις απογευματινές ώρες η ατμόσφαιρα συνοδεύεται με ήχους από πιάνο. Το πόσο σημαντικό ρόλο έχουν διαδραματίσει τα Βιεννέζικα καφέ στην κουλτούρα και στην παράδοση της πόλης, μπορεί να φανεί και από το γεγονός ότι στα τέλη του 19ου αιώνα, οι κορυφαίοι συγγραφείς της εποχής συναντιόντουσαν σε αυτά και μάλιστα γράφανε κιόλας.
Ένα από τα διασημότερα καφέ της Βιέννης είναι το 'Κεντρικό καφέ' (Café Central) που άνοιξε το 1860 σε κοντινή απόσταση από το ανάκτορο Χόφμπουργκ (Hofburg) των Αψβούργων αυτοκρατόρων και στα τέλη του 19ου αιώνα αποτέλεσε σημαντικό σημείο για τα δρώμενα της διανοητικής σκηνής της πόλης.
Αυτή τη φορά λέω να πάω στο Καφέ Λάντμαν (Cafe Landtmann), όπου ο Σίγκμουντ Φρόιντ περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά φιλοξένησε και άλλες διασημότητες από την Μαρλένε Ντήτριχ μέχρι το Γερμανό καγκελάριο Βίλλυ Μπραντ.
Περιττό να σας πω ότι (πάλι) θα δοκιμάσω το περίφημο κέικ σοκολάτα, το ... «ορίτζιναλ», στο ζαχαροπλαστείο Ζάχερ που το φτιάχνουν με τη συνταγή που χρησιμοποιείτο για τον Φραγκίσκο Ιωσήφ (όπως θέλει ο μύθος). Όσο κρύο κι αν έχει στη Βιέννη θα στηθώ στην ουρά- όπως κι άλλες φορές- μέχρι να έρθει η σειρά μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου