Κοριτσάκι έπαθε αλλεργικό σοκ από τηγανιτές
πατάτες με κάρυ, που μαγείρεψε η μαμά της, αφού μία ώρα μετά το γεύμα
κατέρρευσε και δε μπορούσε να αναπνεύσει.
Σύμφωνα με τους γονείς της, το άτυχο κοριτσάκι που ήταν 12 ετών και μοναχοπαίδι, έπασχε από άσθμα, αλλά δεν είχε εμφανίσει στο παρελθόν κάποια αλλεργία στο φαγητό.
Ωστόσο, ειδικοί ισχυρίζονται ότι την αλλεργία την προκάλεσαν οι τηγανιτές πατάτες, οι οποίες πολλές φορές μπορεί να εμπεριέχουν κι άλλα συστατικά πέρα από πατάτα.
Θυμίζω:
Ανέκαθεν, η αρχική άγνοια για το δηλητηριώδες του στελέχους, των φύλλων και των πράσινων καρπών της προκάλεσε πολλές δηλητηριάσεις στους Ευρωπαίους και έκανε τους καταναλωτές επιφυλακτικούς, ενώ η γεύση που είχαν οι πρώτες παραγωγές ήταν τραχιά και προκαλούσε κάψιμο στο λαιμό.
Αν καταναλωθεί μαζί με γαλακτοκομικά, έχει πολύ ανώτερη πρωτεϊνική αξία από μια μπριζόλα.
Είναι ένα από τα λίγα αμυλούχα τρόφιμα που περιέχουν και αντιοξειδωτική
βιταμίνη C, που βοηθά στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου, τον οποίο
επίσης περιλαμβάνει στο υγιεινό οπλοστάσιό της (μαζί με κάλιο, ασβέστιο,
μαγνήσιο και φώσφορο). Για να διαφυλαχθεί καλύτερα η βιταμίνη C, η
πατάτα θα πρέπει να φυλάσσεται στο σκοτάδι και να μαγειρεύεται στον
ατμό, με τη φλούδα.Οι τηγανητές πατάτες προστατεύονται καλύτερα από την οξείδωση αν: Είναι
χοντροκομμένες, μαγειρευτούν σε μπόλικο παρθένο ελαιόλαδο (να τις
σκεπάζει) και χαμηλή θερμοκρασία (120 βαθμούς), σερβιριστούν μόλις
αρχίζουν να χρυσίζουν και ραντιστούν με μπόλικο λεμόνι.
Αν φυλαχτεί σε σκοτεινό, ξηρό, αεριζόμενο χώρο και θερμοκρασία γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου, η πατάτα μπορεί να συντηρηθεί έως και 2 μήνες. Η θερμοκρασία δωματίου την κάνει να βλαστάνει και να αφυδατώνεται, ενώ η πλαστική σακούλα να μουχλιάζει.
Στην Ιρλανδία η πατάτα πρωτοκαλλιεργήθηκε το 1588. Στη Γερμανία, η πρώτη συνταγή με πατάτες έκανε την εμφάνισή της νωρίτερα, το 1581. Η αρχική της χρήση στη Γαλλία του 17ου αιώνα ήταν ως ζωοτροφή και η επίσημη αναγνώρισή της ως τρόφιμο υψηλής θρεπτικής αξίας για τον άνθρωπο στην ίδια χώρα έγινε μόλις το 1785.
Στο Μουσείο της Πατάτας στο Μόναχο ο επισκέπτης μπορεί να ενημερωθεί για τις άγνωστες χρήσεις της πατάτας σε ξύδια, ποτά, καφέδες, πουτίγκες, κέικ, ψωμιά και ως πρώτη ύλη για την παραγωγή χαρτιού, πούδρας, σαπουνιού, βιολογικού καυσίμου.
Εκτός από ανοικτές κίτρινες, υπάρχουν κόκκινες και μπλε πατάτες. Οι τελευταίες δεν είναι γενετικά τροποποιημένες, αλλά οφείλουν το ασυνήθιστο κυανό χρώμα τους (που διατηρείται και μετά το βράσιμο) στη φυσική χρωστική ανθοκυανίνη.
Σε αντίθεση με την πεποίθηση που επικρατεί, η πατάτα (βραστή ή στον ατμό) δεν παχαίνει, ακόμα και αν καταναλώνεται σε κάθε γεύμα, αφού οι θερμίδες της (82/100 γρ.) είναι λιγότερες σε σχέση με άλλα αμυλούχα τρόφιμα (ζυμαρικά: 115, λευκό ρύζι: 120). Μόνο ο ακατάλληλος τρόπος μαγειρέματος ή ο συνδυασμός της με μια λιπαρή σάλτσα μπορούν να μετατρέψουν την άπαχη, κυριολεκτικά, πατάτα σε βόμβα θερμίδων.
Οι αθλητές, οι ηλικιωμένοι, όσοι υποφέρουν από ρευματικές παθήσεις και γαστρικές ενοχλήσεις έχουν κάθε λόγο να την αγαπούν: 400 γρ. πατάτας πριν από έναν αθλητικό αγώνα δίνουν την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζονται οι αθλητές, προλαμβάνοντας μυϊκές κράμπες και υπογλυκαιμία. Επίσης, αποτρέπει τον υποσιτισμό και την έλλειψη καλίου στη διατροφή των ηλικιωμένων, ενώ η κατανάλωση φρεσκοστυμμένου χυμού πατάτας το πρωί με άδειο στομάχι προτείνεται από πρακτικούς ως γιατροσόφι για πεπτικά προβλήματα. Επειδή κατατάσσεται στα αλκαλικά τρόφιμα, τα οποία διατηρούν τη βιολογική ισορροπία οξέων και βάσεων στο σώμα, είναι εξαιρετική στην αντιμετώπιση ρευματικών παθήσεων και αρθρίτιδας, βοηθώντας επίσης στη δέσμευση του υπερβολικού ουρικού οξέος.
Σύμφωνα με τους γονείς της, το άτυχο κοριτσάκι που ήταν 12 ετών και μοναχοπαίδι, έπασχε από άσθμα, αλλά δεν είχε εμφανίσει στο παρελθόν κάποια αλλεργία στο φαγητό.
Ωστόσο, ειδικοί ισχυρίζονται ότι την αλλεργία την προκάλεσαν οι τηγανιτές πατάτες, οι οποίες πολλές φορές μπορεί να εμπεριέχουν κι άλλα συστατικά πέρα από πατάτα.
Θυμίζω:
Ανέκαθεν, η αρχική άγνοια για το δηλητηριώδες του στελέχους, των φύλλων και των πράσινων καρπών της προκάλεσε πολλές δηλητηριάσεις στους Ευρωπαίους και έκανε τους καταναλωτές επιφυλακτικούς, ενώ η γεύση που είχαν οι πρώτες παραγωγές ήταν τραχιά και προκαλούσε κάψιμο στο λαιμό.
Αν φυλαχτεί σε σκοτεινό, ξηρό, αεριζόμενο χώρο και θερμοκρασία γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου, η πατάτα μπορεί να συντηρηθεί έως και 2 μήνες. Η θερμοκρασία δωματίου την κάνει να βλαστάνει και να αφυδατώνεται, ενώ η πλαστική σακούλα να μουχλιάζει.
Στην Ιρλανδία η πατάτα πρωτοκαλλιεργήθηκε το 1588. Στη Γερμανία, η πρώτη συνταγή με πατάτες έκανε την εμφάνισή της νωρίτερα, το 1581. Η αρχική της χρήση στη Γαλλία του 17ου αιώνα ήταν ως ζωοτροφή και η επίσημη αναγνώρισή της ως τρόφιμο υψηλής θρεπτικής αξίας για τον άνθρωπο στην ίδια χώρα έγινε μόλις το 1785.
Στο Μουσείο της Πατάτας στο Μόναχο ο επισκέπτης μπορεί να ενημερωθεί για τις άγνωστες χρήσεις της πατάτας σε ξύδια, ποτά, καφέδες, πουτίγκες, κέικ, ψωμιά και ως πρώτη ύλη για την παραγωγή χαρτιού, πούδρας, σαπουνιού, βιολογικού καυσίμου.
Εκτός από ανοικτές κίτρινες, υπάρχουν κόκκινες και μπλε πατάτες. Οι τελευταίες δεν είναι γενετικά τροποποιημένες, αλλά οφείλουν το ασυνήθιστο κυανό χρώμα τους (που διατηρείται και μετά το βράσιμο) στη φυσική χρωστική ανθοκυανίνη.
Σε αντίθεση με την πεποίθηση που επικρατεί, η πατάτα (βραστή ή στον ατμό) δεν παχαίνει, ακόμα και αν καταναλώνεται σε κάθε γεύμα, αφού οι θερμίδες της (82/100 γρ.) είναι λιγότερες σε σχέση με άλλα αμυλούχα τρόφιμα (ζυμαρικά: 115, λευκό ρύζι: 120). Μόνο ο ακατάλληλος τρόπος μαγειρέματος ή ο συνδυασμός της με μια λιπαρή σάλτσα μπορούν να μετατρέψουν την άπαχη, κυριολεκτικά, πατάτα σε βόμβα θερμίδων.
Οι αθλητές, οι ηλικιωμένοι, όσοι υποφέρουν από ρευματικές παθήσεις και γαστρικές ενοχλήσεις έχουν κάθε λόγο να την αγαπούν: 400 γρ. πατάτας πριν από έναν αθλητικό αγώνα δίνουν την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζονται οι αθλητές, προλαμβάνοντας μυϊκές κράμπες και υπογλυκαιμία. Επίσης, αποτρέπει τον υποσιτισμό και την έλλειψη καλίου στη διατροφή των ηλικιωμένων, ενώ η κατανάλωση φρεσκοστυμμένου χυμού πατάτας το πρωί με άδειο στομάχι προτείνεται από πρακτικούς ως γιατροσόφι για πεπτικά προβλήματα. Επειδή κατατάσσεται στα αλκαλικά τρόφιμα, τα οποία διατηρούν τη βιολογική ισορροπία οξέων και βάσεων στο σώμα, είναι εξαιρετική στην αντιμετώπιση ρευματικών παθήσεων και αρθρίτιδας, βοηθώντας επίσης στη δέσμευση του υπερβολικού ουρικού οξέος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου