Αν γνώρισε πίκρες ο Ελύτης στη μοναξιά μέσα στον παράδεισο;Του νεαρού Αναγνωστάκη, 1945:
Φτάνει πια η γαλάζια αιθρία του Αιγαίου
με τα ποιήματα που ταξιδεύουν σε ασήμαντα νησιά
για να ξυπνήσουν την ευαισθησία μας.
Του Λεοντάρη, 1972:
Βγάλε πια τα γαλάζια σου και δε σου πάνε
παράτα με με το Αιγαίο και τα νησιά του.
Του Μαρκίδη, 1978:
Σβήστηκε πια τ' όνομά σου απ' τα ληξιαρχεία του Αιγαίου
και τσακίστηκαν στο ρο της φρονιμάδας όλα τα ρο του έρωτα.
Του Σινόπουλου, 1980:
Κι εκείνο το νησί που αγάπησες
όλο το Αιγαίο μια σκάφη με σκατά.
Ο Οδυσσέας Ελύτης εξακολουθεί να περιποιείται με το βάλσαμο των λέξεων του τις πληγές του κόσμου.
Τον ακούμε ακόμα:
Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.
ΣΤΗ ΦΩΤΟ: Πίνακας του Κώστα Καββαδία - Μαχητικά MIRAGE 2000 EG/BG της 114 Π.Μ. επιστρέφουν στη βάση τους έχοντας ολοκληρώσει ακόμα μία αποστολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου