Οι βράχοι στις δυο πλευρές του δρόμου και τα σεληνιακά και σουρεαλιστικά τοπία, θυμίζουν έργο του Άντονυ Γκαουντί.
Μοιάζουν με δόντια, σφήνες και πριόνια, ψηλόλιγνα, φευγάτα. Αλλού σε αποχρώσεις του ροζ κι αλλού κάτασπροι καλυμμένοι με ένα καφετί πέτρινο σκουφί.
Είναι ν’ απορεί κανείς ποια αόρατη δύναμη τις κρατάει σε τέτοια ευάλωτη ισορροπία, αιώνες τώρα.
(Φωτό από το ταξίδι μου στην Καππαδοκία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου