Ρίο, τραγουδάνε και χορεύουν όλο το χρόνο

Σύμβολο διασκέδασης, το Ρίο φαντάζει με παράδεισο, όπου οι ηδονές προσφέρονται απλόχερα στην αμμουδιά, στο γρασίδι του Μαρακανά, στα στέκια της σάμπα και στο ξεφάντωμα του διασημότερου Καρναβαλιού στον κόσμο.
Η άλλη όμως πλευρά του νομίσματος κρύβει εξαθλίωση και αιματηρές συγκρούσεις στις φαβέλες.

Τι να πρωτοπεί κανείς για τη μοναδική ομορφιά του, τις ατέλειωτες παραλίες, τη διάσημη νυχτερινή ζωή και το καρναβάλι του Ρίο;
Ο κόλπος Γκουαναμπαρά ανακαλύφθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1502 και σε αυτή την ημερομηνία οφείλει η πόλη το όνομά της (Ρίο ντε Τζανέιρο = ποταμός του Ιανουαρίου).
Η ανακάλυψη έγινε από μία πορτογαλική αποστολή από τον εξερευνητή Γκασπάρ ντε Λέμος, κυβερνήτη ενός πλοίου του στόλου του Πέντρο Αλβάρες Καμπράλ. Στην αποστολή συμμετείχε και ο Αμέρικο Βεσπούτσι από τη Φλωρεντία ως παρατηρητής, απεσταλμένος του βασιλιά Μανουέλ του Α'.
Στην περιοχή του Ρίο, εκείνη την εποχή, κατοικούσαν οι αυτόχθονες φυλές των Τούπι, Πούρι, Μποτό κούντο και Μαξακαλί.
Σύμφωνα με το σχετικό θρύλο, οι Πορτογάλοι ναυτικοί ονόμασαν την περιοχή Ρίο, καθώς πίστεψαν ότι η είσοδος του κόλπου ήταν ουσιαστικά η εκβολή ενός ποταμού, αν και κανένας έμπειρος ναυτικός δεν θα έκανε τέτοιο λάθος στην πραγματικότητα.

Η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Βραζιλίας (1763-1960) και της πορτογαλικής αυτοκρατορίας (1808-1821).
Οι κάτοικοι είναι γνωστοί ως Καριόκας (Cariocas) και είναι για τον καθένα σαν τίτλος τιμής. Είναι περήφανοι για την κουλτούρα τους και δεν θέλουν ν' ακούν για τις φαβέλες και την εγκληματικότητα.
Ο πληθυσμός της Ρίο είναι περίπου 6.094.183, σε μια περιοχή 1182,3 km². Ο πληθυσμός της ευρύτερης μητροπολιτικής περιφέρειας εκτιμάται στα 11-12 εκατομμύρια.
Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας μετά από το Σάο Πάολο, διάσημη για τη θεαματική φυσική θέση της, τους εορτασμούς καρναβαλιού, τους πεζόδρομους με τα μαυρο-ασπρα μωσαϊκά και τον χαλαρό τρόπο ζωής των κατοίκων, με βάση στο χορό, τον έρωτα και τη θάλασσα.

Κάποια απο τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης, πέρα απο τις παραλίες, είναι το γιγαντιαίο, τεχνοτροπίας Art Deco, άγαλμα του Ιησού (φωτό) στην κορυφή του λόφου Corcovado. Τα ανοιχτά του χέρια δείχνουν αριστερά προς τη «zona norte» με το θρυλικό γήπεδο Μαρακανά και δεξιά προς τις παραλίες Κοπακαμπάνα και Ιπανέμα.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1922 και τα αποκαλυπτήριά του αποτέλεσαν μέρος των εορτασμών για τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας της Βραζιλίας. Ψηφίστηκε πρόσφατα ένα από τα επτά σύγχρονα θαύματα του κόσμου.
Είναι επισκέψιμο καθημερινά από τις 8.30 το πρωί ώς τις 7 το απόγευμα και προσφέρει, αν μη τι άλλο, υπέροχη θέα προς τον κόλπο Guanabara. Το ευκολότερο είναι να πάτε με ταξί.

Η περιήγηση μπορεί να συνεχιστεί στο προάστιο Sao Cristovao, όπου βρίσκεται η είσοδος του πάρκου Quinta da Boa Vista με το αυτοκρατορικό μέγαρο που στεγάζει το Εθνικό Μουσείο. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το ξακουστό γήπεδο Μαρακανά.
Στο Ρίο βρίσκεται επίσης το μεγαλύτερο δάσος του κόσμου ενδιάμεσο αστικής περιοχής, το δάσος Tijuca.
Στο Ρίο θα βρείτε επιπλέον πολλά μουσεία μοντέρνας τέχνης, καθώς και το Μουσείο του Καρναβαλιού που βρίσκεται δίπλα στο ξακουστό Σαμπαδρόμιο, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στη Βραζιλία. 

Αξιοθέατα είναι και τρία επιβλητικά κτίρια: το Centro Cultural do Banco do Brazil, το νεοκλασικού ρυθμού παλάτι που στεγάζει το Ιστορικό Μουσείο και το Αυτοκρατορικό Παλάτι του πορτογαλικού θρόνου.
Αξιόλογες είναι και οι μπαρόκ εκκλησίες Sao Francisco και Igreja de Nsde Candelaria.

Tέλος, αν θέλετε να έχετε μια γεύση από το αληθινό Ρίο οργανώστε μια επίσκεψη στις φαβέλες. Προσοχή, δεν θα πάτε μόνοι σας, αλλά με γκρουπ. Γενικά, μη κυκλοφορείτε πουθενά με ρολόϊ η χρυσά νομίσματα.
Τι θα φάτε; Αν είστε φίλοι του κρέατος, του ρυζιού και των φασολιών, δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα!
Οι Βραζιλιάνοι συμπαθούν τους έλληνες, απόδειξη ότι δίνουν αρχαία ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους. Οι Βραζιλιάνες μας θεωρούν "Έλληνες Θεούς"-  Θεός γι αυτές σημαίνει "Ωραίος άντρας".
Αν αναζητάτε εξωτικές παραλίες, έντονη νυχτερινή ζωή και μοναδικές εμπειρίες, το ταξίδι στο Ρίο είναι η ιδανική επιλογή.

Δυο λόγια για την Βραζιλία:
Είναι η 5η σε έκταση και πληθυσμό μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο και παράγει το 9ο μεγαλύτερο ΑΕΠ παγκοσμίως- το οποίο μεγενθύνεται με ταχύτατους ρυθμούς. 
Κι όμως, αντί να βρίσκεται μεταξύ των δέκα πλουσιότερων στον κόσμο, η υπέρμετρα άδικη κατανομή του πλούτου και η εξαγωγή μεγάλου μέρους του οικονομικού προϊόντος που παράγεται από βραζιλιάνικα χέρια στο εξωτερικό, καθηλώνουν το μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας μόλις στα 3.324 δολάρια, κατατάσσοντας τη Βραζιλία στην 74η θέση διεθνώς. Το αποτέλεσμα είναι μεγάλες μάζες του πληθυσμού της να βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η Βραζιλία παράλληλα φιλοξενεί μία τεράστια βιοποικιλότητα και πολυσχιδές φυσικό περιβάλλον, ιδιαίτερα εκτεταμένους φυσικούς πόρους και ένα πλήθος προστατευόμενων οικοσυστημάτων.
Ο πληθυσμός της χώρας είναι 198.739.269, με βάση εκτιμήσεις του 2009.
 Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα αποτελέσματα δημογραφικής έρευνας, το 49,4% (περίπου 93 εκατομμύρια) του πληθυσμού είναι λευκοί, το 42,3% (περίπου 80 εκατομμύρια) είναι μιγάδες (γνωστοί και ως Πάρντο), το 7,4% (περίπου 13 εκατομμύρια) είναι μαύροι, ενώ το 0,5% (1 εκατ.) ασιατικής καταγωγής και το 0,4% (περίπου 520,000) αυτόχθονες ιθαγενείς. Οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι έχουν απώτερη καταγωγή από τους ιθαγενείς κατοίκους της χώρας, τους πρώτους Πορτογάλους αποίκους και Αφρικανούς σκλάβους.
Το 73,6% του πληθυσμού είναι καθολικοί, κάνοντας τη Βραζιλία τη χώρα με το μεγαλύτερο καθολικό πληθυσμό στον κόσμο. 15,4% είναι Προτεστάντες και 7,4% του πληθυσμού θεωρούνται αγνωστικιστές ή άθεοι.