Σαπφώ, η δέκατη μούσα

Στη Μυτιλήνη, οι εκκεντρικές Homosexuals κάθε καλοκαίρι έρχονται με τσάρτερς για τα θρυλικά σε όλο τον κόσμο beach party τους με διαγωνισμούς χορού και καλλιστείων, όπου γυναίκες παίζουν μουσική, κάνουν νυχτερινό μπάνιο, ανταλλάσσουν εμπειρίες και φιλιά. 

Γυναίκες από την Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Βραζιλία, Βουλγαρία, Καναδά, Τσεχία, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισλανδία, Ιράν, Ιρλανδία, Ισραήλ, Ιταλία, Λετονία, Μεξικό, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Ρωσία , Σλοβενία, Σουηδία, Ελβετία, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο,  ΗΠΑ και αρκετές άλλες χώρες φθάνουν κάθε χρόνο στη Μυτιλήνη για συμμετάσχουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Γυναικών και να κάνουν νέες φιλίες.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Γυναικών είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που κάθε καλοκαίρι, από το 1970, γιορτάζει στην Ερεσό της Μυτιλήνης την ιστορία, τον πολιτισμό, τα επιτεύγματα και την ποικιλομορφία των γυναικών.
Όλες οι γυναίκες είναι ευπρόσδεκτες, ανεξάρτητα από τη φυλή, την ηλικία, τα ενδιαφέροντα ή τη σεξουαλικότητα.
Ο φετινός εορτασμός θα γίνει από τις 8-22 Σεπτεμβρίου 2012.

Το enlefko παραβρέθηκε σ αυτό το Φεστιβάλ, για πρώτη φορά, το 2005. Είναι μια γιορτή στην οποία βλέπεις όλη τη γυναικεία αλληλεγγύη και ενότητα στο απόγειό της. Στην Ερεσό είδαμε από κοντά εκδηλώσεις που σπάνε τα κόμπλεξ της ελληνικής κοινωνίας.
Οι κάτοικοι το μόνο που βρίσκουν να πουν είναι ότι τουλάχιστον οι λεσβίες είναι οι μόνες που διατηρούν την παραλία και την κατασκήνωση καθαρή!

Να είσαι από μια μεριά και να βλέπεις τους παππούδες του χωριού να παίρνουν τα τουμπερλέκια τους για να συνοδέψουν το τραγούδι των γυναικών. Αρμονία.
Χορός, καμάκι, λιώματα, χώματα και γέλια, χωρίς ενοχλήσεις και ενοχές. Κουβέντες, ζήλιες και παρεκτροπές, κάθε βράδυ.
Ησυχία και ξεκούραση τα πρωινά και μετά, κατά το μεσημεράκι, όλες πάνε για καφέ στα μπαρ.
Εκεί γινόταν διαγωνισμοί τραγουδιού καθώς και καλλιστείων, όπου πέφτει μεγάλο γέλιο. Το απογευματάκι, που δεν έκαιγε ο ήλιος, οι πάντες βρίσκονταν στη θάλασσα κάνοντας μπάνιο, παίζοντας βόλεϊ και διοργανώνοντας αγώνες, από ποδόσφαιρο ως κωπηλασία με κανό.

Την έχουνε αγαπήσει και παινέσει από την εποχή της μέχρι και σήμερα για την ομορφιά και την τρυφεράδα της ερωτικής της ποίησης, αλλά και για την αμεσότητα που πλησιάζει τον αναγνώστη.  Ο λόγος για την Σαπφώ, μια από τις σημαντικότερες μορφές της Αρχαίας Λυρικής ποίησης, (μαζί με τον Αλκαίο κι ίσως κι ένα - δύο άλλους, όπως τον Αρχίλοχο και τον Ανακρέοντα).

Σαπφώ, η δέκατη μούσα
Πολλοί την έχουνε αποκαλέσει "δέκατη μούσα" και σε αρκετές ελληνικές πόλεις στήθηκαν εικόνες της προτομής της. Μετά το θάνατό της οι Μυτιληνιοί έκοψαν νόμισμα με τη μορφή της. Στις Συρακούσες κατασκεύασαν κενοτάφιο σε ανάμνησή της. Ο Πλάτωνας την έχει αποκαλέσει σοφή κι ο Οράτιος στη 2η ωδή του μας λέει ότι κι οι νεκροί ακόμα ακούνε με θαυμασμό τα τραγούδια της σε ιερή σιγή στον κάτω κόσμο.
Κόρη αριστοκρατικής οικογένειας και συγκεκριμένα του Σκαμανδρώνυμου και της Κλείδας, είχε τρεις αδελφούς, τον Λάριχο, τον Χάραξο και τον Ευρύγιο.

Η Σαπφώ ταξίδεψε στη Σικελία κι έμεινε λίγα χρόνια στις Συρακούσες, γύρω στο 600 π.Χ.- μπορεί και για να απομακρυνθεί από πολιτικές αναταραχές στη Μυτιλήνη. Επιστρέφει στην πατρίδα της γύρω στο 590-580 π.Χ. μετά την κατάλυση της τυραννίας, επί Πιττακού του Μυτιληναίου.
Είχε διαδοθεί αρκετά ένας θρύλος ότι αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα από ένα ακρωτήρι της Λευκάδας, για τα όμορφα μάτια ενός νέου που λεγόταν Φάων. Δεν φαίνεται όμως να αληθεύει ούτε αυτός ο μύθος, μάλλον οφείλεται στην παρερμηνεία κάποιου ποιήματός της, όπου η Σαπφώ εξυμνεί την ομορφιά του Φάωνος, ακόλουθου της Αφροδίτης.

Η ιδιωτική της ζωή έχει συζητηθεί πολύ, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές αξιόπιστες πληροφορίες για να μπορούμε να διακρίνουμε μεταξύ μύθων, κουτσομπολιών την αλήθεια.
Έχει αναφερθεί ότι είχε ερωτευτεί γυναικεία πρόσωπα στο περιβάλλον τη, και ιδιαίτερα με την Ατθίδα, την Τελέσιππα και την Μεγάρα.
Έχουν αναφερθεί επίσης ως μαθήτριές της: η Αναγόρα η Μιλήσια, η Γογγύλα η Κολοφώνια και η Ευνείκια η Σαλαμίνια.
Την εποχή εκείνη στη Λέσβο τα κορίτσια της ανώτερης οικονομικής τάξης συχνά εκπαιδεύονταν στη μουσική και το τραγούδι, σε κάτι μεταξύ ωδείων και εστέτ καλλιτεχνικών σαλονιών, που διατηρούσαν μεγαλύτερες και πιο έμπειρες γυναίκες και φαίνεται ότι η Σαπφώ ήταν μια από τις τελευταίες. Ως "αντίτεχνές" της, δηλαδή γυναίκες που έκαναν το ίδιο, αναφέρονται: η Γοργώ, η Ανδρομέδα και η Μίκα.

To 380 o Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός διέταξε για πρώτη φορά να καίγονται τα ποιήματα της Σαπφώς. Στη συνέχεια, το 1073 οι εκκλησιαστικές αρχές του Βυζαντίου και της Ρώμης διέταξαν να καούν όλα τα βιβλία που είχαν απομείνει με ερωτικά ποιήματα της Σαπφώς, με συνέπεια τα ελάχιστα αποσπάσματα που σώζονται σήμερα να καλύπτουν ένα ελάχιστο ποσοστό του συνολικού της έργου, τυχαία ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών σε περιοχές που δεν ήταν ισχυρή η επιρροή της εκκλησίας, το 1897 και αργότερα.