Σήμερα θα γράψω για ευτυχισμένες στιγμές που πέρασα σε όμορφους τόπους. Για ένα υπέροχο, έρημο, ηλιόλουστο, φθινοπωρινό απόγευμα στο Πήλιο, όπου έμαθα τι σημαίνει ομορφιά, γαλήνη και συμφιλίωση με τον εαυτό μου…
Για μία θεϊκή ξάπλα στο γρασίδι του λόφου Τζανίκολο, στη Ρώμη, έχοντας απλωμένη μπροστά μου μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου....
Για μία περιπλάνηση στη άνω πόλη της αγαπημένης μου Μονεμβασιάς, μια καστροπολιτεία αυστηρά για δύο.
Για την Πράγα του ονείρου που μου έμαθε τα παραμύθια και τη Ντίσνεϊλαντ του Ορλάντο όπου πίστεψα σ αυτά.
Για τον απίστευτο έναστρο ουρανό μιας μυστηριακής, καλοκαιριάτικης νύχτας στο οροπέδιο της Νίδας, κάτω από το Ιδαίο Άντρο, στην Κρήτη…
Για άλλον έναν γεμάτο με άστρα βραδινό ουρανό στο λιμάνι του Καστελόριζου με μόνη παρέα την εκκωφαντική σιωπή και φυσικά για μια κοντινή απόδραση στη Σύμη, όπου δεν αντέχεται τόση ομορφιά.…
Για το καλύτερο ηλιοβασίλεμα που είδα στο Κι Γουέστ της Φλόριδα.
Ως φανατικός sunsetάκιας ανακάλυψα και το τέλειο: Προτείνω να πάτε στην Κω, Αύγουστο. Φορέστε αθλητικά παπούτσια και πάρτε το δρόμο για τη Ζιά. Στο τέλος της διαδρομής σας περιμένει η μυσταγωγία του εσπερινού, υπό το φως των κεριών που τρεμοπαίζουν κατά τρόπο φαντασμαγορικό στο εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου, χτισμένο από τον όσιο Χριστόδουλο. Εσείς, ο Θεός και η υπέροχη φύση. Να πάτε λίγο νωρίτερα στο βουνό, όταν ο ήλιος ετοιμάζεται να γείρει και μια ορεινή δροσιά αγκαλιάζει την πλαγιά. Τα χρώματα της ίριδας παρελαύνουν στον ουρανό κι εκρήγνυνται σε διάφορες αποχρώσεις βάφοντας τη Δύση με κόκκινο και πορτοκαλί. Ένα μεθυστικό άρωμα απορροφά τις αισθήσεις σας καθώς τα νυχτολούλουδα απλώνουν το άρωμά τους παντού. Οι έννοιες και τα προβλήματα, μοιάζουν πολύ μακρινά καθώς θα ρουφάτε την τελευταία γουλιά καφέ στο παρακείμενο σνακ μπαρ. Στο βάθος μακριά, ίσα που φαίνεται, η ψαρόβαρκα να λικνίζεται απαλά στο κύμα του Αιγαίου, κάπου ανάμεσα σε Ίμια, Κάλυμνο, Ψέριμο και Μικρασιατικά παράλια με την πανσέληνο να σκηνοθετεί τη δική της υπερπαραγωγή.
Από τα ταξίδια μου κορυφαίο ήταν το πρώτο μου στην Κωνσταντινούπολη, το 1991, όπου εκτός από το Πατριαρχείο, μπήκα με κάμερα στο εσωτερικό της Αγίας Σοφίας (σε εποχή που ήταν τρέλα να πεις σε Τούρκο ότι είσαι δημοσιογράφος από την Ελλάδα). Συγκλονισμένος μέσα από μια SONY προσπάθησα να μεταδώσω στο ροδίτικο Κανάλι «4» -με την συγκίνηση που νοιώθει κάθε χριστιανός- ότι εκεί το 626 κατά την Άλωση ο Πατριάρχης Σέργιος εμψύχωσε τους υπερασπιστές της Βασιλεύουσας, ψάλλοντας για πρώτη φορά το “Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια”.
Και βέβαια, από όλα τα παραπάνω ταξίδια, η ναυαρχίδα Ρόδος δεν συγκρίνεται με κανένα προορισμό γιατί είναι πολλοί προορισμοί σε έναν. Είναι το Μαϊάμι και η Γαλλική Ριβιέρα μαζί. Είναι και Κυκλάδες αν πας στη Λίνδο, αλλά και Κρήτη με τις τροπικές παραλίες αν κάνεις μπάνιο στη νότια Ρόδο. Επιπλέον μοιάζει και με Ελβετία στον Προφήτη Ηλία.
Δικαιολογημένα λοιπόν για τη φύση, την ποικιλία, τον μύθο και την Μεσαιωνική της Πόλη οι επισκέπτες την ερωτεύονται από την πρώτη στιγμή.
Τέλος η Ρόδος έχει ένα ακόμα ατού: Είναι προορισμός πέντε αστέρων για όλο το χρόνο.
Σχόλια