Σεβίλλη, το πιο διάσημο Πάσχα

Η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας δεν συμπεριλαμβάνεται στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων όσων Ελλήνων ταξιδιωτών επισκέπτονται την Ισπανία. Όμως εκτός από την πλούσια φυσική ομορφιά αξίζει να την προτιμήσετε μόνο και μόνο για τη Semanda Santa (Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα), που εορτάζεται με τις μοναδικές παρελάσεις εκπροσώπων από όλες τις εκκλησίες της Σεβίλλης (περίπου 57 αδελφότητες). Η γιορτή έχει τις ρίζες της στο μακρινό 1521.

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών πουθενά αλλού δεν γιορτάζεται μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα πνευματικότητας. Η ζωή στην πόλη προσωρινά παραλύει και η Σεβίλλη υμνεί τη θρησκευτική της πίστη και την ομορφιά.

Εδώ, ο άκρατος καθολικισμός συναντάει το ανδαλουσιανό ταμπεραμέντο σε μια μοναδική φιέστα χωρίς όρια. Τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας παρελαύνουν χιλιάδες πιστοί. Οι εορτασμοί αρχίζουν την Κυριακή των Βαίων με τελετή στο αίθριο των Πορτοκαλεών (El Patio de los Naranjos) του καθεδρικού ναού και τελειώνουν το Μεγάλο Σάββατο.

Την Μεγάλη Πέμπτη, ημέρα της κορύφωσης των θρησκευτικών τελετών, όλα θυμίζουν ένα καλοστημένο μιούζικαλ, μια διονυσιακή γιορτή, ένα ξεφάντωμα ωρών, μια εμπειρία μοναδική. Οι δρόμοι ευωδιάζουν από άρωμα κεριού, λιβανιού και λεμονανθών και οι πιστοί βυθίζονται στην πνευματικότητα που αποπνέουν οι λιτανείες και η περιφορά των εικόνων. Συχνά διαπερνούν τον αέρα οι σπαραχτικές κραυγές που συνοδεύουν τις "saetas” (τραγούδια φλαμένκο που θρηνούν τα Πάθη του Χριστού). Συχνά ακούγονται εκπληκτικές στροφές από γνωστούς ή αγνώστους τραγουδιστές των παραδοσιακών φλαμέγκο, ενώ το πλήθος ζητωκραυγάζει «Γουάπα, γουάπα» δηλαδή «όμορφη, όμορφη, είσαι η πιο όμορφη απ’ όλες» απευθυνόμενο στην Παναγία.

Σύμφωνα με διάταγμα που εκδόθηκε το 1604 και ισχύει μέχρι στις μέρες μας, κάθε αδελφότητα που είναι τριών ειδών και ονομάζονται penitenciales, γνωρίζει με απόλυτη ακρίβεια το «υποχρεωτικό» δρομολόγιό της, τα 4 σημεία δηλαδή από τα οποία περνούν όλοι οι επιτάφιοι, προερχόμενοι από το παρεκκλήσι τους και στη συνέχεια κατευθυνόνται και πάλι προς αυτό.

Οι καθολικοί επιτάφιοι είναι μεγάλα άρματα, πάνω στα οποία υπάρχουν αναπαραστάσεις από το Θείο Δράμα. Ονομάζονται pasos από το λατινικό passus που σημαίνει σκηνή. Τα πρώτα pasos χρονολογούνται μετά τη Σύνοδο του Τρέντο στην Ιταλία (1545-1563) και σκοπός τους ήταν να δείξουν στους πιστούς – στην συντριπτική τους πλειοψηφία αναλφάβητοι, άρα και ανίκανοι να διαβάσουν τη Βίβλο – σκηνές από το ιερό βιβλίο και το μαρτύριο του Ιησού τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Έτσι, πάνω σε ένα paso, εκτός από την κυρίαρχη φιγούρα – συνήθως ο Ιησούς ή η Παναγία – μπορεί κανείς να δει ολόκληρες σκηνές, όπως η Σταύρωση, η Αποκαθήλωση, η Ταφή, η είσοδος στα Ιεροσόλυμα, η σύλληψη του Ιησού από τους Ρωμαίους κ.λ.π. Βέβαια, υπάρχουν και pasos με μόνο την κυρίαρχη φιγούρα πάνω τους.

Όλο το paso είναι στολισμένο με φύλλα χρυσού και ασημιού, αλλά και με λουλούδια. Τα φορέματα της Παναγίας πολλές φορές είναι ανεκτίμητης αξίας. Το βάρος ενός paso είναι κυριολεκτικά ασήκωτο και το κουβαλούν στους ώμους τους οι αφανείς ήρωες της Μεγάλης Εβδομάδας, οι θρυλικοί costaleros, που με αυτόν τον τρόπο υπηρετούν την αδελφότητα και παίρνουν άμεση συγχώρεση από τον Κύριο.

Δυο Παναγίες …χωρίζουν τη Σεβίλλη στα δύο. Η πρώτη, η Esperanza της Macarena (συνοικία της πόλης), αποτελεί το μεγαλύτερο σύμβολο της σεβιλιάνικης Μεγάλης Εβδομάδας και είναι γνωστή ως η Κυρία και Μητέρα της Σεβίλλης (La Señora y Madre de Sevilla). Η Triana, η πιο λαϊκή γειτονιά της πόλης, λατρεύει, βλέπετε, τη δική της Esperanza. Η φιγούρα της Παρθένου που στεγάζεται στη διάρκεια του χρόνου στο παρεκκλήσι της Αγίας Άννας, είναι το αντίπαλο δέος της Macarena. Και αυτό διότι πρόκειται για την αγαπημένη Παναγία των τσιγγάνων.

Την καλύτερη περιφορά εικόνας οργανώνει η συνοικία της Μακαρένα, που είναι πολιούχος της Σεβίλλης. Συμμετέχουν περίπου 70.000 «Ναζωραίοι» (Νazarenos) ντυμένοι με τη στολή της αδελφότητας (cofradias) στην οποία ανήκουν.

Η Σεβίλλη είναι γνωστή και για το περίφημο Πανηγύρι του Απριλίου (La Feria de Abril) που πραγματοποιείται την τρίτη εβδομάδα μετά την Κυριακή του Πάσχα. Στο Μεσαίωνα η γιορτή είχε μορφή εμποροπανήγυρης. Από τον 19ο αιώνα το πανηγύρι οργανώνεται σε ειδικό χώρο, στο Campo de Feria και συγκεντρώνει κόσμο από όλη την Ισπανία.

Στα πολύχρωμα περίπτερα οι Σεβιλλιάνοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές χορεύουν και τραγουδούν ως τα ξημερώματα. Οι ευγενείς της πόλης ντυμένοι με υπέροχες ανδαλουσιανές στολές διασχίζουν έφιπποι τους δρόμους και στην αρένα Μαεστράνθα διεξάγονται ταυρομαχίες με τους καλύτερους ταυρομάχους της χώρας.

Το άσχημο είναι ότι πολλές εκδηλώσεις είναι κλειστές για το κοινό και τις παρακολουθούν μόνο προσκεκλημένοι. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν μόνο ορισμένα περίπτερα, όπως για παράδειγμα του Ναυτικού Ομίλου με εισιτήριο γύρω στα 30 ευρώ.

Γνωριμία με την πόλη

Δίπλα στον πανύψηλο μιναρέ Χιράλντα (Giralda) βρίσκεται ο καθεδρικός ναός, το σημαντικότερο χριστιανικό μνημείο της Σεβίλλης, που κρύβει στο εσωτερικό του καλλιτεχνικούς θησαυρούς μεγάλης αξίας. Εδώ βρίσκεται και το μνημείο με τα οστά του Χριστόφορου Κολόμβου. Το ανάκτορο Αλκαθάρ (Alcazar) είναι το δεύτερο μαυριτανικό μνημείο που θα τραβήξει την προσοχή σας. Η αρχιτεκτονική και η διακόσμηση είναι χαρακτηριστικό δείγμα αραβοανδαλουσιάνικου ρυθμού που ονομάζεται μουντεχαρικός. Ο περίπατος στις απέραντες αίθουσες του παλατιού, στις αυλές και στους κήπους με τις λιμνούλες και τα περιστύλια, ανάμεσα σε φοίνικες και πορτοκαλιές, είναι μαγευτικός.

Γύρω από τον καθεδρικό και το Αλκαθάρ απλώνονται οι πιο γραφικές γωνιές της πόλης. Είναι η συνοικία Σάντα Κρουθ (Santa Cruz), η παλιά εβραϊκή γειτονιά, που διατηρεί αναλλοίωτη την ατμόσφαιρα περασμένων εποχών. Αυθεντική σεβιλλιάνικη ατμόσφαιρα θα βρείτε και στην περιοχή Μακαρένα (Macarena), παλιά εργατική συνοικία, όπου υψώνεται η εκκλησία της Παναγίας της Μακαρένα. Οαση δροσιάς και ηρεμίας είναι το πάρκο της Μαρίας Λουίζας που απλώνεται δίπλα στην εντυπωσιακή Πλάθα ντε Εσπάνια (Plaza de Spana), την πλατεία που είναι στολισμένη με ασπρογάλαζα κεραμικά πλακάκια -χαρακτηριστικά της ανδαλουσιάνικης τέχνης.

Καθώς το σούρουπο πέφτει, απολαύστε τη θέα της πόλης από τη γέφυρα της βασίλισσας Ισαβέλας που θα σας οδηγήσει στην απέναντι όχθη του Γουαδαλκιβίρ (Guadalquivir). Στη γραφική συνοικία της Τριάνα (Triana) βρίσκονται χαρακτηριστικές ανδαλουσιάνικες ταβέρνες, την ώρα που τα φώτα της πόλης ανάβουν οι πρώτες νότες φλαμένκο ξεπηδούν από τις κιθάρες και πλημμυρίζουν παθιασμένες μελωδίες τον καλοκαιριάτικο ουρανό.

Τα αξιόλογα μουσεία δεν λείπουν από την πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας. Αξίζει να επισκεφθείτε το Museo de Bellas Artes (Μουσείο Καλών Τεχνών) όπου φιλοξενούνται αξιόλογα έργα διάσημων Ισπανών ζωγράφων, το μουσείο του φλαμένκο, καθώς και το μουσείο των ταυρομαχιών.