ΕΝ ΛΕΥΚΩ - enlefko

Χθες πήγε για ψήφιση στη Βουλή το περιβόητο νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των τυχερών παιγνιδιών. Τι προβλέπει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Τη δυνατότητα να «σπείρουν» σε όλη την ελληνική επικράτεια 30.000 «φρουτάκια», ένα μέρος των οποίων θα διαχειρίζεται ο ΟΠΑΠ και τα υπόλοιπα θα παραχωρηθούν σε μεγάλους επιχειρηματικούς όμιλους. Μάλιστα, για να πετάξουν απ' έξω τους ανεπιθύμητους μικροτζογαδόρους, έχουν θεσπίσει αυστηρούς όρους για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό, καθώς προβλέπεται ότι σε αυτόν θα μπορούν να συμμετάσχουν μόνον Ανώνυμες Εταιρείες με καταβεβλημένο κεφάλαιο 400.000 ευρώ και προσκόμιση εγγυητικής επιστολής ύψους 200.000. Για να ξέρουμε γιατί μιλάμε: Η αγορά του τζόγου, νόμιμου και παράνομου, αντιστοιχεί σε 10 δισ. ευρώ (στοιχεία υπουργείου Οικονομικών). Από τη χρυσοφόρα αυτή πίτα, τη μερίδα του λέοντος τη διεκδικούν φυσικά οι μεγαλοκαρχαρίες, ενώ σημαντικά είναι και τα οφέλη του κράτους, το οποίο προβλέπει ότι το 2011 θα βάλει στα ταμεία του 700 εκατ. ευρώ, τα οποία θα...

Πήλιο! Το βουνό των θεών και των ημίθεων! Το διάλεξαν οι 12 Θεοί του Ολύμπου για θερινή κατοικία τους και υψώνεται με την ψηλότερη κορφή του να φτάνει στα 1.624 μ., επιβλητικό και καταπράσινο, βορειοδυτικά του Βόλου. Οι θρύλοι, οι μύθοι και οι παραδόσεις του, εξάπτουν τη φαντασία και προσθέτουν στο φυσικό του κάλος την δική τους πινελιά προκαλώντας τους επισκέπτες να μυηθούν στον αρχαίο κόσμο της χώρας των Κενταύρων. Ο πλούτος του βουνού σε θεραπευτικά βότανα από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα συνδυάζεται με τον μύθο του Κενταύρου Χείρωνα –γιο του Κρόνου- που διδάσκει στον Ασκληπιό την ιατρική τέχνη. Κοντά του μαθήτευσαν ο Ηρακλής , ο Αχιλλέας και ο Ιάσονας, που ξεκίνησε να φέρει από την μακρινή Κολχίδα το Χρυσόμαλλο δέρας με την κατασκευασμένη από τα αιωνόβια δένδρα του Πηλίου Αργώ. Σ αυτό το βουνό, ο Πάρις έδωσε στην πιο όμορφη το μήλο της έριδος, που έγινε η αιτία για τον Τρωικό πόλεμο και εδώ πάλι έγινε ο γάμος θνητού και θεάς, του βασιλιά Πηλέα με την θεά Θέτιδα. που τους τρ...

Το τελευταίο μεγάλο τσουνάμι στο Αιγαίο συνέβη στις 9 Ιουλίου του 1956 στην Αμοργό. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, τα Δωδεκάνησα και ιδιαίτερα η πόλη της Ρόδου έχουν πληγεί πολλές φορές στο παρελθόν από κύματα τσουνάμι έπειτα από ισχυρούς σεισμούς, όπως το 227 και 148 π.Χ. στην αρχαιότητα, αλλά και πιο πρόσφατα το 1481, το 1609, το 1741 και το 1851. ΣΤΗ ΦΩ ΤΟΓΡΑΦΙΑ: Οι συνέπειες από το σεισμό στη Ρόδο που έγινε στις 3 Μαϊου του 1481 (Από το βιβλίο του Καουρσέν, 1496). Οι ιστορικές μαρτυρίες που μέχρι τώρα έχουν συγκεντρωθεί, αλλά και οι υπαίθριες έρευνες επιστημόνων από τα Πανεπιστήμια Τοχοκού και Κυγιότο της Ιαπωνίας, αλλά και της Άγκυρας, που έγιναν στις ακτογραμμές τόσο της Ρόδου όσο και στις τοποθεσίες Νταλαμάν και Φετιγιέ στη Μικρά Ασία, δεν αφήνουν αμφιβολίες ότι αυτά τα ισχυρά κύματα και ίσως και άλλα που παραμένουν ακόμη άγνωστα, όχι μόνο υπήρξαν, αλλά προκάλεσαν και μεγάλες καταστροφές. «Πράγματι, τα κύματα αυτού του τύπου είναι εξαιρετικά βίαια», προσθέτει ο Γεράσιμος Παπ...

Οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως την πλούσια ιστορική κληρονομιά της Λαοδικείας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αρχαία πόλη στην Τουρκία μετά την Έφεσο. Πρόκειται για την «Εκκλησία του Τίμιου Σταυρού» που ανακαλύφθηκε στις ανασκαφές που γίνονται στην αρχαία Λαοδικεία, που βρίσκεται στο σημερινό Denizli και είναι μια από τις επτά εκκλησίες που αναφέρονται στη Βίβλο, στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Το βαπτιστήρι που βρίσκεται μέσα στην εκκλησία, μεγάλο μέρος του οποίου διατηρεί την αυθεντικότητα του, θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα και τα συναρπαστικότερα του χριστιανικού κόσμου. Οι ανασκαφές συνεχίζονται στην αρχαία πόλη που χρονολογείται πριν από 2.500 χρόνια.

Είναι μια καλή ευκαιρία τέτοιες μέρες να γίνεται μια αναζωπύρωση της εθνικής μνήμης του παρελθόντος. Είναι όμως και μια ευκαιρία να τιμήσουμε όσους αγωνίσθηκαν για την εθνική μας υπόθεση. Εξ άλλου κοντά στις πτώσεις πρέπει να θυμόμαστε και τις ανατάσεις. Ευκαιρία λοιπόν αυτές οι εθνικές μνήμες να αποτελέσουν και επετείους εθνικής αυτογνωσίας. Το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκα στους Βαρβάρους της Κρήτης, το χωριό απ’ όπου κατάγεται ο Έλληνας διανοητής και λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης. Έκανα ένα ευλαβικό προσκύνημα στη Μεγαλόνησο για να διαπιστώσω από κοντά το μέγεθος της αξίας και τη μοναδικότητα της. Και με την ευκαιρία εκείνου του οδοιπορικού αξίζει να θυμηθούμε αυτό που έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης πριν πάρει από το ταπεινό Ηράκλειο το δρόμο προς την Αιωνιότητα: “Κρατώ ολόκληρη την Ελλάδα κάτω από τα βλέφαρα μου”. “Τίποτα θαρρώ δε μου λείπει. Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, που θέλουν να τη γκρεμίσουν. Μα αυτή είναι αιώνια. Το ξέρω καλά και θα βγει κι από τη δοκιμασία αυτή ...

Ανέκαθεν η Ρόδος στα χωριά, τα μαράσια και την πόλη, γλεντούσε και χόρευε πολύ την Αποκριά. Οι παλιοί θυμούνται με νοσταλγία τις χοροεσπερίδες του Διαγόρα, της Εργάνης Αθηνάς και της Προόδου Νεοχωρίου. Επίσης θυμούνται τον μεγάλο επίσημο χορό του Καρναβαλιού, που τον έλεγαν Μπάλλο ιν Μάσκερα και γινόταν στο υπερπολυτελές Αλμπέργκο ντέλλε Ρόζε. Εκεί που είναι σήμερα το Καζίνο, η αριστοκρατία του νησιού, οι στρατιωτικοί και πολλοί αξιωματούχοι με τις οικογένειές τους ξεφάντωναν μέχρι το πρωί με αποκριάτικες στολές, πανάκριβες τουαλέτες και χρωματιστές μάσκες, χορεύοντας υπό τους ήχους της περίφημης ορχήστρας των μαέστρων Αλμπεργιέτι και Βένγκους. Στο Νιοχώρι το αποκορύφωμα της Αποκριάς εκτός από τις παρδαλές καμουζέλες δινόντουσαν λαϊκοί χοροί στα σταυροδρόμια και τις πλατειούλες, όπως το Γαϊτανάκι στο ρυθμό του βαλς και της Μαζούρκας και ο Αρκουδιάρικος χορός με μια αλυσοδεμένη καμουζέλα- αρκούδα που χοροπηδούσε στους χτύπους του τσιγγάνικου ντεφιού. Οι παλαιότεροι θυμούνται ένα σατυρι...

Τα αληθινά λαϊκά είδωλα, όπως και οι ήρωες των παραμυθιών, γίνονται γνωστά μόνο με το μικρό τους όνομα. Αν σας πω Μίκης π.χ. ξέρετε πως εννοώ τον Θεοδωράκη. Θέλω να πω ότι υπάρχουν μερικά πρόσωπα όπως η Χιονάτη, η Εβίτα, η Αλίκη, ο Μίκης που αρκεί το μικρό τους όνομα, χωρίς τίτλους και επώνυμα, να αποκαταστήσει την οικειότητα και να ταυτισθεί με πρόσωπα γνωστότατα σε όλους μας. Μια φορά λοιπόν κι έναν καιρό η για ν ακριβολογούμε μια φορά κι ένα βράδυ του 1981 η Νταϊάνα ξεκίνησε την καριέρα της ως Νταϊάνα Σπένσερ, συνέχισε ως Λαίδη Ντι, μετά έγινε πριγκίπισσα Νταϊάνα και τέλος έφυγε από τη ζωή κι από το παραμύθι, έτσι απλά ως Νταϊάνα. Την ώρα που η θλιμμένη πριγκίπισσα έκανε αγώνα για τις νάρκες, η ίδια πάτησε τη χειρότερη νάρκη, τη νάρκη της αθρωποφάγας αγοράς των δήθεν ειδήσεων. Στο σημείο αυτό, πριν μιλήσουμε για τους κερδισμένους και τους χαμένους από τον τραγικό χαμό της πριγκίπισσας της Ουαλίας, ας δούμε τις ημερομηνίες της ζωής της, μιας ζωής που μοιάζει σαν παραμύθι... 1η Ιουλ...

Το Αμπού Ντάμπι είναι η οικονομική, τραπεζική και πετρελαϊκή πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής και συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία στα δυτικά και στα νότια, το Κατάρ στα βορειοδυτικά και το Ομάν στα ανατολικά. Η πόλη προσφέρει εγκαταστάσεις τελευταίας τεχνολογίας για συνέδρια σε χώρους που βρίσκονται σε μια ώρα πτήσης από οπουδήποτε στον Περσικό Κόλπο καθιστώντας τη το τέλειο περιφερειακό εμπορικό κέντρο. Είναι η πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων από το 1793, ενώ η πόλη ιδρύθηκε το 1761. Την εποχή εκείνη ο εμίρης έχτισε ένα κάστρο γύρω από ένα πηγάδι, γνωστό στις μέρες μας ως παλάτι του Αλ Χουάν η Λευκό Κάστρο. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση λέγεται και «Γη της γαζέλας» γιατί οι πρώτοι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια τους κοντά στην πηγή που έπιναν νερό οι γαζέλες. Επειδή η πόλη δεχόταν συχνά επιδρομές από πειρατές ο εμίρης του Αμπού Ντάμπι συμμάχησε με τα σουλτανάτα της Μουσκάτης και του Ομάν. Η συμμαχία αυτή δεν διήρκεσε πολύ και στις αρχές του 19ου αιώνα συμμάχησαν με τους Βρετανούς...