Σκι στο Πήλιο με θέα στο Αιγαίο

Πήλιο! Το βουνό των θεών και των ημίθεων! Το διάλεξαν οι 12 Θεοί του Ολύμπου για θερινή κατοικία τους και υψώνεται με την ψηλότερη κορφή του να φτάνει στα 1.624 μ., επιβλητικό και καταπράσινο, βορειοδυτικά του Βόλου.

Οι θρύλοι, οι μύθοι και οι παραδόσεις του, εξάπτουν τη φαντασία και προσθέτουν στο φυσικό του κάλος την δική τους πινελιά προκαλώντας τους επισκέπτες να μυηθούν στον αρχαίο κόσμο της χώρας των Κενταύρων.
Ο πλούτος του βουνού σε θεραπευτικά βότανα από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα συνδυάζεται με τον μύθο του Κενταύρου Χείρωνα –γιο του Κρόνου- που διδάσκει στον Ασκληπιό την ιατρική τέχνη. Κοντά του μαθήτευσαν ο Ηρακλής , ο Αχιλλέας και ο Ιάσονας, που ξεκίνησε να φέρει από την μακρινή Κολχίδα το Χρυσόμαλλο δέρας με την κατασκευασμένη από τα αιωνόβια δένδρα του Πηλίου Αργώ.
Σ αυτό το βουνό, ο Πάρις έδωσε στην πιο όμορφη το μήλο της έριδος, που έγινε η αιτία για τον Τρωικό πόλεμο και εδώ πάλι έγινε ο γάμος θνητού και θεάς, του βασιλιά Πηλέα με την θεά Θέτιδα. που τους τραγούδησαν ο Όμηρος και ο Πίνδαρος και γλέντησαν παρέα το δωδεκάθεο με τους κοινούς ανθρώπους.

Όλο το βουνό είναι κατάφυτο από δάση με πανύψηλες οξιές , βελανιδιές ,πλατάνια και αγριοκαστανιές. Τα άφθονα τρεχούμενα νερά, τα συναντά ο επισκέπτης όλες τις εποχές, άλλοτε να πέφτουν πάνω σε βράχια, μικροί αφρισμένοι καταρράκτες και άλλοτε να κυλούν με το μελωδικό κελάρυσμα τους σε ρεματιές ανάμεσα από αιωνόβια πλατάνια.

Το Αιγαίο φαντάζει πανοραμικά από την ανατολική απότομη πλευρά του Πηλίου , που καταλήγει σε γραφικές βραχώδεις ακτές και πανέμορφους όρμους με μικρές ή μεγάλες παραλίες με άμμο ή βότσαλα, όπως ο Μυλοπόταμος, ο Αι Γιάννης, οι μικροί όρμοι κάτω από τα χωριά Λαμπινού, Καλαμάκι, Νεοχώρι, Συκή και οι παραλίες Πάλτση και Ξυνόβρυση.

Ο Παγασητικός κόλπος με τα παραθαλάσσια ψαροχώρια του είναι η φυσική συνέχεια στις απαλές πλαγιές της δυτικής πλευράς του Πηλίου που καταλήγουν σε γαλήνιες και ήρεμες παραλίες όπως τα Καλά Νερά, η Άφυσσος, το Λεφόκαστρο, το Χόρτο και η Μηλίνα.
Ένα πυκνό δίκτυο πεζοπορίας προσφέρει τη δυνατότητα για διαδρομές εξαιρετικής ομορφιάς, με χωμάτινα και λιθόστρωτα μονοπάτια, πέτρινα τοξωτά γεφύρια, ξεχασμένα εξωκλήσια και παμπάλαια μοναστήρια, άγνωστα ακόμα για τους πολλούς.

Τα 24 γραφικά χωριά του Πηλίου άλλοτε, σκαρφαλωμένα σε πλαγιές, φαίνονται από μακριά και άλλοτε, χτισμένα στις καταπράσινες ρεματιές, κρύβονται από τα μάτια του βιαστικού επισκέπτη.
Τα παλιά σπίτια , αρχοντικά η απλά αγροτόσπιτα, είναι όλα χτισμένα με χοντρούς τοίχους από πέτρα με την παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Η σκεπή τους καλύπτεται από τη γκριζοπράσινη πέτρα, γνωστή ως πλάκα Πηλίου. Με την ίδια πλάκα, που αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής είναι στρωμένες οι πλατείες και οι αυλές των σπιτιών, με τις γλάστρες με τα ποικίλα λουλούδια και τα μεγάλα διακοσμητικά πια πιθάρια τους.

Το Πήλιο με τον μοναδικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας, την καλή τουριστική υποδομή που συνεχώς αναπτύσσεται, τις φυσικές του ομορφιές και την γραφικότητα του προσφέρεται για τουρισμό όλες τις εποχές.

Το χειμώνα , οι χιονισμένες πλαγιές και η μυρωδιά των ξύλων που καίγονται στα τζάκια προκαλούν στους επισκέπτες την αίσθηση της γαλήνης και της ήρεμης ομορφιάς, χωρίς να λείπουν και οι ευκαιρίες για τους πιο δυναμικούς και δραστήριους μιας και το χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες στα Χάνια λειτουργεί τις περισσότερες ημέρες.

Την άνοιξη τα ανθισμένα οπωροφόρα δένδρα, κυρίως μηλιές και αχλαδιές μαζί με τις καμέλιες , τις ορτανσίες και τις γαρδένιες κάνουν το τοπίο παραδεισένιο, ενώ με τις παραδοσιακές γιορτές, όπως τον Πηλιορείτικο γάμο, τα τοπικά καρναβάλια, τους Μάηδες, τις Λαζαρίνες κ.α. παρέχεται η ευκαιρία για γνήσια διασκέδαση με το πηγαίο κέφι που ξέρουν να δημιουργούν οι φιλόξενοι κάτοικοι του Πηλίου.

Το καλοκαίρι το δροσερό κλίμα, η πυκνή βλάστηση, τα κρύα τρεχούμενα νερά, σε συνδυασμό με τις πανέμορφες παραλίες στο Αιγαίο και στον Παγασητικό κόλπο, όπου το πράσινο της αιώνιας βλάστησης του Πηλίου κυριολεκτικά σμίγει με το γαλάζιο της απέραντης θάλασσας, δημιουργούν ιδανικές προϋποθέσεις για διακοπές μακριά από τον καύσωνα των πόλεων και παράλληλα η τουριστική υποδομή προσφέρει όλες τις σύγχρονες ανέσεις διατηρώντας τον παραδοσιακό και γραφικό χαρακτήρα του τόπου.

Ο επισκέπτης 12 μήνες το χρόνο έχει την ευκαιρία να χαρεί την πεζοπορία στα μονοπάτια η στα καλντερίμια των χωριών, να δοκιμάσει την πολύ νόστιμη τοπική κουζίνα με τους πολλούς μεζέδες, να πιή τσίπουρο, το ποτό των θεών και να απολαύσει τα περίφημα σπιτικά γλυκά του κουταλιού

Το βουνό έχει καλό οδικό δίκτυο με συχνή οδική σύνδεση με το Βόλο και φιλόξενους κατοίκους να σας υποδεχτούν.

Οι Αγριόλευκες
Το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου "Αγριόλευκες" απέχει 27 χλμ. από το Βόλο και βρίσκεται σε υψόμετρο 1.471 μέτρων στο βουνό του Πηλίου.
Διαθέτει 6 πίστες, συνολικού μήκους 12.500 μέτρων.
1 πίστα 250 μέτρων ιδανική για αρχάριους, 4 πίστες μέτριας έως μεγάλης δυσκολίας και 1 πίστα «αντοχής» μήκους 5.000 μ.
Για τη μετάβαση στις πίστες διατίθενται 2 συρόμενοι αναβατήρες, 2 εναέριοι μονοθέσιοι και 1 εναέριος διθέσιος.
Υπάρχει επίσης, χώρος στάθμευσης, καφετέρια-εστιατόριο, κέντρο Α’ βοηθειών, ελικοδρόμιο, καταφύγιο, καταστήματα ενοικίασης εξοπλισμού ski και snowboard.

Χιονοδρομικό Κέντρο: 24280-73719

Καταφύγιο: 24280-73702

Αναπτυξιακή εταιρεία Μαγνησίας: 24210-92600

Η Μακρινίτσα

Το «μπαλκόνι του Πηλίου», όπως αποκάλεσε ο Βενιζέλος τη Μακρινίτσα, πρωτοστατεί στον τουρισμό, όπως κάποτε πρωτοστάτησε στους αγώνες του ΄21. Είναι από τα ωραιότερα χωριά του Πηλίου και από τα πιο πολυσύχναστα.

Απέχει 16 χλμ. από το Βόλο και 3 χλμ. από την Πορταριά. Η Μακρινίτσα είναι χτισμένη κλιμακωτά στην πλαγιά του βουνού, όπου το χαμηλότερο σημείο έχει 350 μ. υψόμετρο και το υψηλότερο σημείο της 700μ. Διατήρησε αναλλοίωτο το χρώμα της στο πέρασμα του χρόνου με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της τα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια που προσφέρονται για περιπάτους ανάμεσα σε παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια και αρχοντικά δείγματα παραδοσιακής Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, που θα ικανοποιήσουν ακόμα και τον πιό απαιτητικό περιηγητή.

Στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού με τα αιωνόβια πλατάνια, απολαύστε τον καφέ σας। Η θέα είναι καταπληκτική, αφού από εδώ έχετε όλο το Βόλο στα πόδια σας। Επίσης παίρνοντας τον καφέ σας στο καφενείο της πλατείας και πίσω από την εκκλησία του Άϊ-Γιάννη θαυμάστε την τοιχογραφία του ζωγράφου Θεόφιλου που στέκει εκεί από το 1910.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το Αρχοντικό Τοπάλη (1844) όπου στεγάζεται το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας. Πρόκειται για ενα εξαιρετικά πλούσιο Λαογραφικό Μουσείο με αναπαραστάσεις από την καθημερινή Πηλιορείτικη ζωή, με πλήρη οικιακό Εξοπλισμό, βιβλία, ενδυμασίες, εργαλεία, κοσμήματα, λάβαρα και όπλα. Λειτουργεί καθημερινά (10.00 - 17.00).
Θα επισκεφθείτε αξιόλογες αγιογραφημένες εκκλησίες, όπως της Παναγίας (1767), του Αγίου Αθανασίου (1792),του Αγίου Νικολάου (1787), του Αγίου Γεωργίου (1795), στην πλατεία του χωριού του Άϊ- Γιάννη του Προδρόμου και πολλές άλλες. Δίπλα στο Εκκλησάκι του Άϊ-Γιάννη του Προδρόμου (1806) στην πλατεία θαυμάστε την περίφημη κρήνη με τις τέσσερις χάλκινες λεοντοκεφαλές “ Το Αθάνατο Νερό” που χρονολογείται από το 1809.

Πολλές οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται κατά τους θερινούς μήνες. Τον Ιούλιο διοργανώνονται “Οι Μάϊδες” που έχουν ρίζες στη Διονυσιακή λατρεία και αναφέρονται στην αναγεν- νηση της φύσης και της ζωής. Στην περιοχή λειτουργούν πολλά καταλύματα, ταβέρνες, εστιατόρια και μπάρ.

Στην Κουκουράβα, που είναι η κάτω συνοικία της Μακρινίτσας, θα δείτε το Μεσαιωνικό Πύργο του Σκοτεινιώτη, παλιά υδροτριβεία και βυρσοδεψεία θαμένα μέσα στην καταπράσινη ρεματιά.

Επίσης, επισκεφθείτε την εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής που χρονολογείται από το 1737 με πολλές παλιές εικόνες και αγιογραφίες.Η Μακρινίτσα είναι ένα από τα πιό γοητευτικά και δημοφιλή χωριά του Πηλίου που θα σας μείνει αξέχαστη.

Η πυκνοκτισμένη Μακρινίτσα, η κρεμασμένη στην πλαγιά ανάμεσα στον λόφο Σαρακηνό και το Μέγα Ρέμα από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, με την απίθανη θέα στον Παγασητικό σχεδόν από κάθε σημείο της, παραμένει από τα ομορφότερα χωριά στο Πήλιο.
Στη Μακρινίτσα γυρίστηκε η ταινία «Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά». Κινηματογραφικό σπίτι της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Νότη Περγιάλη ήταν το αρχοντικό Καραβέργου.

Μηλιές
Οι Μηλιές, ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά του Πηλίου, βρίσκεται σε απόσταση 28 χλμ. από τον Βόλο και είναι χτισμένο σε υψόμετρο 400μ. μέσα σε γέρικα πλατάνια και πλούσιους ελαιώνες.
O κεντρικός δρόμος διατρέχει το χωριό και περνάει δίπλα από την πολυσύχναστη πλατεία με την περίφημη εκκλησία των Ταξιαρχών . Χτίστηκε το 1741 με στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής και αποτέλεσε την «Αγία Λαύρα του Πηλίου», καθώς εδώ αποφασίστηκε η εξέγερση κατά των Τούρκων. Η τοιχογραφία στα αριστερά της εισόδου του ναού που αναπαριστά τον Άγιο Χριστόφορο με πρόσωπο προβάτου και ολόγυρα άλλους 300 αγίους, είναι εικονογραφημένη από αγιορείτες μοναχούς. Άλλο αξιοθαύμαστο του ναού είναι η ακουστική του, που δεν δημιουργεί αντίλαλο. Στη στέγη του έχουν τοποθετηθεί πήλινα αγγεία, τα οποία σε συνδυασμό με τις μικρές τρύπες στους τοίχους και τα ρηχά πηγάδια που υπάρχουν στο κέντρο και τις γωνίες του ναού εξαλείφουν τα φαινόμενα αντήχησης. Τέλος, έχει θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο με το ζωικό βασίλειο.

Το χωριό αποτελεί σημαντικό εμπορικό, οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής του Πηλίου ενώ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αρχιτεκτονική των αρχοντικών του και η πλούσια ιστορία του.

Άγρυπνοι μάρτυρες της πλούσιας ιστορίας του και της σπουδαίας Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής τα εντυπωσιακά πανέμορφα αρχοντικά των Μηλέων.
Οι Μηλιές, το ορεινό, παραδοσιακό κεφαλοχώρι του Πηλίου, κατέχει σπουδαία θέση στη νεοελληνική ιστορία. Διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Μαγνησίας και κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Εδώ, τον Μάιο του 1821 κηρύχθηκε η επανάσταση της Θεσσαλίας κατά των Τούρκων, από τον Άνθιμο Γαζή.

Μεγάλα ονόματα του διαφωτισμού γεννήθηκαν στις Μηλιές, όπως ο Άνθιμος Γαζής, ο Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, οι οποίοι ίδρυσαν την σχολή “ΨΥΧΗΣ ΑΚΟΣ” (θεραπεία ψυχής) το 1814, καθώς και άλλοι διδάσκαλοι του Γένους.

Η σχολή των Μηλέων αποτέλεσε πολύτιμη πνευματική εστία της εποχής και κέντρο του απελευθερωτικού αγώνα του 1821. Σήμερα λειτουργεί ως Βιβλιοθήκη με μεγάλη και σπάνια συλλογή από εκθέματα όπως παλιά έγγραφα της Ελληνικής Επανάστασης, βιβλία, χάρτες κ.α.

Στις Μηλιές το τοπίο αλλάζει μορφή, το βουνό αγριεύει και γεμίζει από απύθμενες χαράδρες. Καλντερίμια, παλιά αρχοντικά φτιαγμένα με την Πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, τρεχούμενα νερά πλαισιωμένα από την γκριζοπράσινη γαλήνη του πηλιορείτικου ελαιώνα, συνθέτουν μια εικόνα σπάνιας αρμονίας και εκφραστικότητας. Μέσα από κρυστάλλινες πηγές, καταπράσινα τοπία και πλακόστρωτα καλντερίμια θα οδηγηθείτε σε όμορφες αυλές, ζεστούς ανθρώπους ενώ θα περάσετε όμορφες βραδιές στα παραδοσιακά καφενεία και μπαράκια της υπέροχης πλατείας των Μηλέων.

Για αυτούς που αγαπούν την πεζοπορία, οι Μηλιές προσφέρονται για πεζοπορία με αρκετές κοντινές και μακρινές διαδρομές. Ο Φυσιολατρικός όμιλος Βόλου διοργανώνει οργανωμένους περιπάτους στο Πήλιο.

Δεν θα πρέπει να παραλείψετε μια βόλτα με το θρυλικό τρενάκι του Πηλίου τον «Μουτζούρη», που κατασκεύασε ο Ιταλός μηχανικός Εβάριστο Ντε Κίρικο, πατέρας του διάσημου ζωγράφου Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο.

Το αργοκίνητο τρενάκι «Μουτζούρης», από το καλοκαίρι του 1996, κινείται ξανά μετά από 15 ολόκληρα χρόνια στη διαδρομή Βόλος-Μηλιές. Εκτελεί καθημερινά ένα δρομολόγιο την θερινή περίοδο μέχρι 31 Οκτωβρίου, με αναχώρηση στις 11 π.μ. από τα Άνω Λεχώνια και επιστροφή στις 4 μ.μ. από τις Μηλιές. Η βόλτα με το τρενάκι θα σας μείνει αξέχαστη, αφού η διαδρομή του είναι υπέροχη και θα σας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο βιώνοντας το παρελθόν.

Τους καλοκαιρινούς μήνες μπορείτε να επισκεφθείτε τα Καλά Νερά, ένα πανέμορφο παραλιακό, τουριστικό θέρετρο όπου λειτουργούν εστιατόρια, ψαροταβέρνες και καφετέριες. Μια πανέμορφη κατάφυτη περιοχή με πλατάνια, λεύκες και ευκάλυπτους που καταλήγουν στην κατάξανθη αμμουδιά και μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας.

Για να κολυμπήσετε προσφέρεται και η αμμουδερή παραλία Μπούφα, στην Κορώπη που είναι η μεγαλύτερη στον Παγασητικό κόλπο καθώς και η Κάτω Γατζέα.
Θα δείτε:
Λιθόκτιστες κρήνες, πηλιορείτικα και νεοκλασσικά αρχοντικά, κάποια από τα οποία έχουν ανακαινιστεί και λειτουργούν ως καταλύματα
Επισκεφθείτε:
Το μουσείο του γλύπτη Νικόλα, τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου που στεγάζει το εκκλησιαστικό μουσείο, του Αγίου Αθανασίου και της Παναγίας, τα μοναστήρια των Ταξιαρχών, του Μέγα Σωτήρα και της Αγίας Τριάδας, το ξωκλήσι του Αη Λια, τις θέσεις "Ράχη" και "Κρεμμύδα". Επισκεφθείτε ακόμα τα κοντινά ορεινά χωριά Πινακάτες, Βυζίτσα, Μηλιές, Αγιο Βλάσσιο, Παλαιόκαστρο.

Άγιος Γεώργιος
Σε απόσταση 22 χιλιομέτρων από το Βόλο και σε υψόμετρο 620μ. βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα κεφαλοχώρια του Πηλίου, ο Άγιος Γεώργιος. Πλήθος από καλοσυντηρημένα καλντερίμια και αγροτικές οδούς, δίνουν προσβάσεις προς όλες τις "γειτονιές" του Αγίου Γεωργίου και τα γύρω δάση από οξιές, καστανιές, πλατάνια και άλλα πλατύφυλλα που βρίσκονται κάτω από την κορυφή Σχιτζουραύλι, μία από τις ψηλότερες του Πηλίου.
Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας τυπικά είναι το χωριό του Πηλίου με το μεγαλύτερο υψόμετρο, αφού η πλατεία του βρίσκεται στα 630 μ. ενώ υπάρχουν σπίτια του χωριού και στα 700 μ. Λέγεται Νηλείας διότι κάποτε ανήκε στο Δήμο Νηλείας, ο οποίος διαλύθηκε το 1914.

Πως θα πάτε:
Αθήνα-Βόλος 319χλμ. Θεσσαλονίκη- Βόλος 216 χλμ. και μέχρι την Πορταριά επιπλέον 14χλμ.

Που θα μείνετε:
Ζαγορά (0426): Αρχοντικό Κωνσταντινίδη (23391), Αρχοντικό Πρίγκου (23627), Χαραυγή (22550), Ρούσης (23407)
Μακρινίτσα (0428): Αρχοντικό Μουσλή (99250), Αρχοντικό Καραμαρλή (99570), Αρχοντικό Ξηραδάκη (99250), Αρχοντικό Διομήδη (99430), Θεοδώρα (99179), Πηλιορίτικο Σπίτι (99432)
Πορταριά (0428): Δεσποτικό (99046), Αρχοντικό Αθανασάκη (99235), Αρχοντικό Κανταρτζή (99388), Ξενία Πορταριάς (99158), Φιλοξενία (99160), Αλκηστις (99175), Μούσλη (99228), Πανδώρα (99404)
Τσαγκαράδα (0426): Αλκυόνη (49720), Καστανιές (49135), Κένταυρος (49233), Παράδεισος (49209), Τσαγκαράδα (49014), Φακίστρα (49166), Αμάλθεια (49400), Βίλα Νικολάου (49165), Αλέκα (49380), Θυμέλη (49595)
Μηλιές (0423): Αρχοντικό Φιλιππίδη (86714), Παλιός Σταθμός (86425), Αρχοντικό Ευαγγελινάκη (86714)
Βυζίτσα (0423): Glorius Peleys Castle Hotel (86671), Αρχοντικό Βαφειάδη (86765)
Αφέτες (0423) : Αρχοντούλα Ηouse (210 9653128)

Που θα φάτε:
Ζαγορά: Πέτρος
Μακρινίτσα: Στις ταβέρνες Πάνθεον, Γαλήνη, Δροσιά
Πορταριά: Διακουμής
Τσαγκαράδα: Δειπνοσοφιστής, Αγγέλικας, Αλέκα, Παράδεισος
Μηλιές: Παλιός Σταθμός

Τι θα δείτε:
Στη Ζαγορά, που είναι και το μεγαλύτερο χωριό του Πηλίου, την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, τη βιβλιοθήκη, με περισσότερα από 15.000 βιβλία, και τα αρχοντικά του Κωνσταντινίδη, του Φρόνιμου, του Πρίγκου και του Ρέτσου, καθώς και το μοναστήρι των Ταξιαρχών.
Στην Πορταριά τα αρχοντικά, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και τον καταρράκτη που πηγάζει από την πηγή Μάνα.
Στην Τσαγκαράδα την Αγία Παρασκευή, τον Αγιο Ταξιάρχη, την Αγία Κυριακή και τον Αγιο Στέφανο.
Στη Βυζίτσα τη λαογραφική συλλογή, το μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη του Προδρόμου και το σπήλαιο του κενταύρου Χείρωνα.

Τι θα ψωνίσετε:
Βότανα, κάππαρη και κρίταμα, γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες, ζυμαρικά, λουλούδια (γαρδένιες, καμέλιες, ορτανσίες), είδη λαϊκής τέχνης, κρασί, τσίπουρο και φρούτα εποχής.

Το Πήλιο στο Διαδίκτυο:
Τουριστικός οδηγός
Το Χιονοδρομικό Κέντρο

Ο (ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ) ΒΟΛΟΣ

«Όποιος δεν είδε το Βόλο, να πάει να τον δει και αν τον είδε, να πάει να τον ξαναδεί. Γιατί η πολιτεία τούτη είναι μία από τις μεγάλες απλοχεριές της ζωής που, αν έρθεις στον κόσμο και ξεχάσεις να τις χαρείς, είναι σαν να ξέχασες γιατί ήρθες», προτρέπει ο Μενέλαος Λουντέμης.

Η αλήθεια είναι πως ο Βόλος αδικείται. Οι περισσότεροι περνούν από την πόλη με προορισμό τα ορεινά χωριά του Πηλίου. Κι όμως μία από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας έχει πολλά να προσφέρει στον ταξιδιώτη.

Ο Βόλος, η πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας, είναι η μεγαλύτερη πόλη της Θεσσαλίας και μια από τις μεγαλύτερες επαρχιακές μεγαλουπόλεις της χώρας. Χάρη στο πανεπιστήμιο, τη ζωντανή καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή, ο Βόλος έχει εξελιχθεί σε μια πόλη με σημαντική δυναμική.

Βρίσκεται σε μια προνομιακή γεωγραφική θέση ανάμεσα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα απέχει 325 χλμ. από την Αθήνα και 216 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη.

Είναι κτισμένη στο μυχό του Παγασητικού κόλπου, στους πρόποδες του Πηλίου και κοντά στη θέση της αρχαίας πόλης Ιωλκού.

Η αρχιτεκτονική μορφή της πόλης δέχτηκε ισχυρό πλήγμα μετά τους σεισμούς του 1955. Ωστόσο οι κάτοικοί του δεν το έβαλαν κάτω. Σεργιανίζοντας στους δρόμους του Βόλου θα διαπιστώσετε την αρμονική συνύπαρξη της παραδοσιακής με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική.

Ένα χαρακτηριστικό δείγμα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής αποτελεί το κτίριο του Δημαρχείου. Στον ίδιο χώρο στεγάζονται οι δύο Δημοτικές Πινακοθήκες που φιλοξενούν έργα Ελλήνων καλλιτεχνών. Ένα ακόμη κτίριο που ξεχωρίζει είναι το κτίριο Παπαστράτου, το οποίο είναι και η έδρα του Παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Το Κέντρο Τέχνης Τζόρτζιο ντε Κίρικο είναι ένα πραγματικό στολίδι για την πολιτιστική ζωή της πόλης. Έχει ονομαστεί έτσι προς τιμήν του μεγάλου Ιταλού ζωγράφου Giorgio de Chirico, ιδρυτή της σχολής μεταφυσικής ζωγραφικής, ο οποίος γεννήθηκε στο Βόλο το 1888. Φιλοξενεί μόνιμα την Πινακοθήκη του Αλέξανδρου Δάμτσα, που περιλαμβάνει πάνω από 500 πίνακες του ιδίου αλλά και έργα διάφορων Βολιωτών, Μαγνησιωτών και Θεσσαλών ζωγράφων και καλλιτεχνών. Εδώ, πραγματοποιούνται επίσης αρκετές περιστασιακές εκθέσεις και πολιτιστικές δράσεις.

Η παλιά καπναποθήκη που χτίστηκε το 1926 σε σχέδια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας του Βιλάνιτς για τις ανάγκες αποθήκευσης καπνού της εταιρείας του μεγάλου Μικρασιάτη καπνεμπόρου Χέρμαν Σπίρερ, σήμερα ανήκει στο Δήμο Βόλου και φιλοξενεί το Δημοτικό Κέντρο Ιστορικής Τεκμηρίωσης με πλούσια βιβλιογραφία και φωτογραφικό υλικό για την ιστορία της πόλης. Εδώ γίνονται τακτικά εκθέσεις.
Το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο στεγάζεται σε κτίριο του 1909 (δωρεά του Αλέξιου Αθανασάκη), είναι ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μουσεία και με πρωτότυπη χωροθέτηση. Στις αίθουσές του εκτίθενται αντικείμενα από τους νεολιθικούς οικισμούς του Σέσκλου και του Διμηνίου, πήλινα ειδώλια και σκεύη της γεωμετρικής εποχής από το κάστρο του Βόλου, τα Πευκάκια, τη Νεάπολη αλλά και από περιοχές του ευρύτερου θεσσαλικού χώρου. Επίσης εκτίθενται οι σπάνιες γραπτές στήλες του 3ου π.Χ. αι., που διασώζουν στοιχεία ζωγραφικής των αρχαίων Ελλήνων σε μαρμάρινα έργα τέχνης. Το μουσείο βρίσκεται στις οδούς Αθανασάκη και Πολυμέρη (τηλ. 24210 25285-76278).

Βόλτες στην πόλη
Κατά την παραμονή σας στην πόλη αξίζει να επισκεφθείτε και τις αξιόλογες εκκλησίες που ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική του και τον πλούσιο εσωτερικό τους διάκοσμο. Όπως, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, έργο του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου και η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου με τις χαρακτηριστικές καμάρες.

Επίσης αξίζει να δείτε το πάρκο του Άναυρου που είναι διακοσμημένο με γλυπτά Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και να επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό μουσείο του Βόλου που φιλοξενεί σημαντικά εκθέματα όπως τις «επιτάφιες στήλες της Δημητριάδος», ζωγραφικές παραστάσεις του 3ου αιώνα π.Χ. και μια σπάνια συλλογή προϊστορικών ευρημάτων.

To Λαογραφικό Κέντρο του Κίτσου Μακρή στεγάζεται στο σπίτι του λαογράφου που βρίσκεται στην περιοχή Αναύρου στο Βόλο. Περιλαμβάνει τη λαογραφική συλλογή του, τη βιβλιοθήκη του, που αποτελείται από 4.000 τόμους βιβλίων και το αρχείο του, με 2.500 διαφάνειες και 4.000 φωτογραφίες, σε πολλές από τις οποίες απεικονίζονται θησαυροί της λαϊκής μας παράδοσης που δεν σώζονται σήμερα.
Η λαογραφική συλλογή περιλαμβάνει περί τα 560 αντικείμενα λαϊκής τέχνης τα οποία προέρχονται κυρίως από την περιοχή του Πηλίου και χρονολογούνται στον 18ο και τον 19ο αιώνα.
Ο Κίτσος Μακρής (Λάρισα, 1917 – Βόλος, 1988) ήταν έλληνας λαογράφος.Το 1926 εγκαταστάθηκε στο Βόλο, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του. Το 1939 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Ο ζωγράφος Θεόφιλος, ήταν από τους πρώτους μελετητές του μεγάλου αυτού ζωγράφου. Την ίδια χρονιά, ξεκίνησε προσπάθεια για την διάσωση των έργων του Θεόφιλου, με αποτέλεσμα στην συλλογή του Κίτσου Μακρή να βρίσκονται σήμερα ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα του ζωγράφου. Φωτογράφισε επίσης πάμπολλα μνημεία λαϊκής τέχνης του Πηλίου και έτσι στη λαογραφική συλλογή του αφησε πάνω από 5.000 φωτογραφίες και διαφάνειες. Στη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Αργότερα, εκλέχτηκε τρεις φορές δημοτικός σύμβουλος Βόλου.
Η προσφορά του στην ανάδειξη και διάσωση της ελληνικής λαϊκής τέχνης ήταν σημαντικότατη. Με διαλέξεις και μαθήματα σε όλη την Ελλάδα, με άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά, και με ταξίδια στο εξωτερικό για εκθέσεις και μελέτη, απέκτησε αλλά και διέδωσε τις τεράστιες γνώσεις του πάνω στη λαϊκή τέχνη. Για τον λόγο αυτό, τιμήθηκε και από την Ακαδημία Αθηνών.
Πριν από τον θάνατό του, δώρισε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας το σπίτι του για να χρησιμοποιείται ως κέντρο ερευνών και μουσείο (σημερινό Λαογραφικό Κέντρο Κίτσου Μακρή.

Γνωριμία με την πρωτεύουσα
Ένας καλός τρόπος να αρχίσετε τη γνωριμία σας με την πόλη των Αργοναυτών είναι σίγουρα μια βόλτα στην Ερμού, τον εμπορικό πεζόδρομο που διασχίζει όλο το κέντρο και σφύζει σε τέτοιο βαθμό από ζωή όταν τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, που συναγωνίζεται ακόμη και τους από κάθε άποψη διασημότερους ομώνυμους πεζόδρομους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η Ερμού καταλήγει στην επιβλητική εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Και η γύρω περιοχή είναι αναμφισβήτητα το πιο «in» μέρος της πόλης. Με δεκάδες μοντέρνες καφετέριες και μπαρ με minimal αισθητική, το... «Κολωνάκι» του Βόλου αποτελεί κεντρικό σημείο συνάντησης, χαλάρωσης αλλά και ξεφαντώματος μέχρι πρωίας για ντόπιους και επισκέπτες.

Προχωρώντας όμως ανατολικά και αφήνοντας πίσω την πολύβουη πλατεία του Αγίου Νικολάου, θα «αντικρίσετε» έναν άλλο Βόλο, εκείνον των γειτονιών του Αγίου Κωνσταντίνου και της Νέας Δημητριάδας. Περιπλανηθείτε στα στενά τους, για να ανακαλύψετε εικόνες και μυρωδιές που παραπέμπουν σε μια Ελλάδα άλλων εποχών. Χαμηλά σπίτια με ανθισμένες αυλές, μικρά παραδοσιακά καφενεία, απλοί, φιλόξενοι άνθρωποι και στο βάθος ο καταπράσινος λόφος της Γόριτσας, ο οποίος, αν κάνετε τον κόπο να τον ανεβείτε, θα σας ανταμείψει με μια αξέχαστη θέα του Παγασητικού και των Σποράδων.

Το εντυπωσιακότερο σημείο της πόλης είναι, κατά γενική ομολογία, η παραλία της, που εκτείνεται από το καταπράσινο πάρκο του Αναύρου, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, μέχρι τη συνοικία των Παλαιών. Η πάντα ήρεμη θάλασσα, ο ήλιος που με το φως του λούζει κάθε σημείο του λιμανιού, οι μικρές ψαρόβαρκες που περνούν δίπλα από τα πανέμορφα ιστιοπλοϊκά και οι εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών που πίνουν τον καφέ τους ή γευματίζουν στις καφετέριες και στα τσιπουράδικα συνθέτουν ένα σκηνικό ομορφιάς και γαλήνης που θα σας μείνει αξέχαστο. Ξεχωριστή θέση στην προκυμαία -την οποία αξίζει να περπατήσετε μέχρις εξαντλήσεως- κατέχει το πανέμορφο κτίριο Παπαστράτου, η πρώην καπναποθήκη, χτισμένη το 1926, που σήμερα φιλοξενεί υπηρεσίες και σχολές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η οποία ξεχωρίζει όχι μόνο για την πρωτοποριακή για την εποχή της ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, αλλά και ως σύμβολο της διάδρασης μεταξύ της ιστορικής κληρονομιάς και του εκσυγχρονισμού που χαρακτηρίζει την πόλη.

Τα παραδοσιακά μεζεδοπωλεία, όπου με κάθε 25άρι τσίπουρο σερβίρεται και διαφορετικός μεζές, είναι σίγουρα το σήμα κατατεθέν του Βόλου. Εδώ, ο μεσημεριανός μεζές είναι μια πραγματική ιεροτελεστία, που έχει τις ρίζες της στα βάθη του χρόνου. Τα πρώτα συνοικιακά τσιπουράδικα άνοιξαν Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην πόλη μετά το 1922. Φέρνοντας μαζί τους τις παραδόσεις και τον πλούσιο πολιτισμό τους, άνοιξαν μικρά μεζεδοπωλεία που πρόσφεραν στους ντόπιους εργάτες κυρίως ψαρομεζέδες, συνοδευόμενους πάντα από θεσσαλικό τσίπουρο. Από τότε το τσίπουρο δεν έπαψε στιγμή να συνοδεύει τους πιο διαφορετικούς μεζέδες προς τέρψιν ντόπιων και επισκεπτών.

Θαλασσινά και ψάρια από τον Παγασητικό και ολόκληρο το Αιγαίο σερβίρονται σε μια μοναδική εναλλαγή γεύσεων και γαστρονομικών παραδόσεων: από τους αιγαιοπελαγίτικους ψαρομεζέδες μέχρι τις σκοπελίτικες πίτες και τα θεσπέσια πηλιορείτικα γλυκά του κουταλιού. Σχεδόν σε όλα τα τσιπουράδικα θα βρείτε προσεγμένη κουζίνα με ντόπια προϊόντα, μια καλή ιδέα όμως είναι να αναζητήσετε, εκτός από τα κεντρικά, και τα μικρότερα συνοικιακά, όπως αυτά της Νέας Ιωνίας, της εργατικής συνοικίας στη δυτική πλευρά της πόλης, λίγο έξω από το κέντρο της.

Εκδρομή στο Διμήνι
Σε μικρή απόσταση από την πόλη του Βόλου, βρίσκεται το Σέσκλο, ένας από τους σπουδαιότερους νεολιθικούς οικισμούς της Ελλάδας και της Ευρώπης. Υπολογίζεται ότι κατοικήθηκε γύρω στην 7η χιλιετία π.Χ.
Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως τα ερείπια ενός ανακτόρου και ενός παλαιόκαστρου. Η κεραμική που βρέθηκε στον οικισμό αποτέλεσε τη βάση της χρονολόγησης των υποπεριόδων κυρίως της Μέσης Νεολιθικής για ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Ο οικισμός αποκτά στη Μέση Νεολιθική μεγάλη έκταση. Η περίοδος αυτή ταυτίζεται με το γνωστό "πολιτισμό του Σέσκλου" και χαρακτηρίζεται από την αύξηση της κεραμικής και από τη βελτίωση της τεχνικής ψησίματος των κεραμικών. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη χρήση των λίθινων εργαλείων και η αφθονότερη χρήση οψιανού που προέρχεται από τη Μήλο.

Επίσης, λίγο έξω από την πόλη, 5 χλμ. Νοτιοδυτικά, στο Διμήνι, θα δείτε τα ερείπια ενός ακόμη προϊστορικού οικισμού. Η περίοδος ακμής του Διμηνίου τοποθετείται από το 5250 μέχρι το 4400 π.Χ. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως εκτός από τα ερείπια κατοικιών και πολλά σκεύη και εργαλεία καθημερινής χρήσης που προδίδουν την πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής.

Τα αρχιτεκτονικά λείψανα που εκτείνονται πάνω στο λόφο σε έκταση όχι μεγαλύτερη από 30 στρέμματα, μας δίνουν την εικόνα μιας οργανωμένης νεολιθικής κοινότητας που παρουσιάζει στο Διμήνι ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό στοιχείο: τους έξι λιθόκτιστους περιβόλους, που είχαν κατασκευαστεί γύρω γύρω από τον οικισμό κατά ζεύγη.

Όλα τα σπίτια βρίσκονται γύρω από την κεντρική αυλή ή το χώρο που δημιουργείται ανάμεσα από τα ζεύγη των περιβόλων. Τα σπίτια του οικισμού είναι μεγάλα και έχουν βοηθητικά παράπλευρα κτίσματα που αφήνουν ανάμεσα τους αστέγαστο χώρο για κοινόχρηστη αυλή.Στα ευρήματα των ανασκαφών περιλαμβάνονται πολλά λίθινα και οστέινα εργαλεία, άφθονη κεραμική καθώς επίσης ειδώλια και κοσμήματα. Η κεραμική έδωσε διακοσμημένα αγγεία που έχουν συνήθως ανοιχτόχρωμη επιφάνεια και διακόσμηση με σκούρο χρώμα που καλύπτει όλη την επιφάνεια του αγγείου μέσα και έξω.

Πλούσια σε αριθμό και ποικιλία τύπων είναι τα εργαλεία, που είχαν κατασκευαστεί από πέτρα, κόκαλο ή πηλό, τα ειδώλια και τα κοσμήματα.

Στην αρχή της 3ης χιλιετίας το Διμήνι εγκαταλείπεται και μόνο μία αγροικία - το μέγαρο της κεντρικής αυλής - ήταν σε χρήση από μια μεγάλη γεωργοκτηνοτροφική οικογένεια.

Το 1980 στα Ν.Α. του λόφου με τα νεολιθικά λείψανα στην πεδιάδα προς τη μεριά της θάλασσας, σε μία έκταση μεγαλύτερη από 100 στρέμματα αποκαλύφθηκε σημαντικός μυκηναϊκός οικισμός. Η πόλη αυτή σύμφωνα με νεότερες απόψεις ταυτίζεται με τη μυκηναϊκή Ιωλκό.

Από τον οικισμό αυτό μέχρι σήμερα έχουν αποκαλυφθεί πέντε ανεξάρτητες ιδιωτικές μυκηναϊκές οικίες, στον τύπο του μεγάρου, δεξιά και αριστερά από ένα φαρδύ δρόμο, με ενιαίο προσανατολισμό, καθώς και τρεις άλλες παρόμοιες οικίες λίγο μακρύτερα από τις πρώτες. Στα όρια του οικισμού αποκαλύφθηκε ένας ιδιαίτερα μεγάλος κεραμικός κλίβανος και ένα άλλο εργαστήριο. Το κέντρο του οικισμού ασφαλώς βρίσκεται πάνω στο λόφο με τα νεολιθικά λείψανα, όπου σώζονται τα θεμέλια ενός μεγάλου μυκηναϊκού μεγάρου, στη νοτιοδυτική άκρη της κεντρικής αυλής, σε θέση ηγεμονική με πλήρη εποπτεία του Παγασητικού κόλπου.

Στους βασιλείς της Ιωλκού μπορούν σήμερα να αποδοθούν χωρίς καμία αμφιβολία οι δύο θολωτοί τάφοι που βρέθηκαν στο Διμήνι στις αρχές του αιώνα μας. Οι πρόσφατες ανασκαφές έδειξαν ότι το Διμήνι δεν εγκαταλείφθηκε το τέλος της Νεότερης Νεολιθικής, αλλά κατοικήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεχώς και μέχρι το τέλος της Χαλκοκρατίας. Στο 14ο και 13ο π.Χ. η Ιωλκός οργανώθηκε και έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή της, ενώ στο 12ο αιώνα π.Χ. η πόλη ερημώθηκε από άγνωστη αιτία, εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της και η θέση ξανακατοικήθηκε στα νεότερα χρόνια.


Ο Βόλος είναι μια πόλη που μπορείτε να την επισκεφθείτε καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και σε κάθε εποχή να σας εντυπωσιάσει για τις επιλογές που προσφέρει και για τις δραστηριότητες που μπορείτε να αναπτύξετε.

Πατριδογνωσία
Η μυθολογία αφηγείται ότι η ευρύτερη περιοχή πήρε το όνομά της από τους απογόνους του Μάγνη, γιου του Αιόλου, ενώ από την αρχαία πόλη της Ιωλκού, στους πρόποδες του Πηλίου, ξεκίνησαν και οι μυθικοί Αργοναύτες το ταξίδι τους για την Κολχίδα προς αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος.

Τον 3ο αιώνα π.Χ. δέσποζε στην περιοχή η πόλη της Δημητριάδας, την οποία είχε ιδρύσει ο βασιλιάς της Μακεδονίας και η οποία αποτέλεσε για καιρό σημαντικό εμπορικό σταυροδρόμι της εποχής.

Η περιοχή του Βόλου θα κατοικηθεί αδιάκοπα και θα αποτελέσει σημαντικό κέντρο καθ' όλη τη διάρκεια των πρωτοχριστιανικών και βυζαντινών χρόνων. Κατά την τουρκοκρατία, η ζωή της πόλης θα μεταφερθεί στα χωριά του Πηλίου, ενώ η πόλη με τη σημερινή της γεωγραφική θέση θα αρχίσει να αναπτύσσεται το 1830, εξελισσόμενη με ταχείς ρυθμούς σε σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Το 1883, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, θα ιδρυθεί ο Δήμος Παγασών και ο Βόλος θα γνωρίσει αδιάκοπη οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη μέχρι τα νεότερα χρόνια.

Πως θα πάτε:
Οδικώς, είτε με το δικό σας Ι.Χ. αυτοκίνητο είτε με το ΚΤΕΛ Ν. Μαγνησίας. Επίσης, με το τρένο.
Διαμονή:
Κυψέλη. Όμορφο ξενοδοχείο μπροστά στην παραλία με καταπληκτική θέα από το roof garden του.
Αίγλη. Βρίσκεται σ΄ ένα νεοκλασικό κτίριο στην καρδιά της παραλίας.
Volos Palace Hotel. Ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων, σε πολύ κεντρικό σημείο της πόλης, με ωραία θέα στον Παγασητικό.
Xenia Volou. Πολυτελές ξενοδοχείο πάνω στο κύμα!
Εναλλακτικά, μπορείτε να επιλέξετε για τη διαμονή σας κάποιο από τα πολύ κοντινά χωριά του Πηλίου και συγκεκριμένα την Πορταριά (5 χλμ.) και τη Μακρινίτσα (7 χλμ.), με περισσότερες επιλογές για όλα σχεδόν τα βαλάντια.
Εδώ, η ηλεκτρονική πύλη του Δήμου Βόλου.