Έτσι άρχισε η Κυπριακή τραγωδία...Ήταν ημέρα Δευτέρα και ώρα 8:15 π.μ. Σαν σήμερα το 1974 ξεσπά στην Κύπρο το αιματηρό πραξικόπημα της Χούντας, αμερικανονατοϊκής έμπνευσης, κατά του Προέδρου Μακαρίου, το οποίο υπήρξε μοιραία ο προπομπός της Τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου 1974.
Ο Μακάριος ανατρέπεται και μόλις διαφεύγει τη δολοφονία, ενώ η χούντα διορίζει νέο "Πρόεδρο" τον δημοσιογράφο Νίκο Σαμψών.
Το Κυπριακό ραδιόφωνο μεταδίδει ότι ο Μακάριος είναι ΝΕΚΡΟΣ. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος πρόλαβε και διέφυγε με τους τρεις σωματοφύλακες του από την πίσω πόρτα του προεδρικού μεγάρου. Έτσι γλύτωσε από τους διώκτες του και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Κύκκου.
Από εκεί μετέβη στην Πάφο, απ’ όπου εξεφώνησε το παρακάτω μήνυμα:
«Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ, γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος, τον οποίο σε εξέλεξες δια να είναι ο ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός όπως η Χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποι της θα ήθελαν. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου. Συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπημα της Χούντας απέτυχε. Εγώ ήμουν ο στόχος της Χούντας. Και εφ’ όσον εγώ ζω, η Χούντα στην Κύπρο δεν θα περάσει. Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν ανέχεται πραξικοπήματα και δικτατορίες. Η Χούντα εχρησιμοποίησε τεθωρακισμένα και τανκς δια να κάμη πραξικόπημα. Αλλ’ η αντίστασις των ανδρών της προεδρικής φρουράς, η αντίστασις του λαού μας εσταμάτησε τα τεθωρακισμένα, εσταμάτησε τα τανκς. Μόνον κατόρθωμα της Χούντας ήτο η κατάληψις του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος, δια να μεταδίδει από ραδιοφώνου ψευδολογίες και να ομιλή δήθεν περί κυβερνητικής αλλαγής. Μην υπακούης εις οιασδήποτε οδηγίας ή διαταγάς της Χούντας, τας οποίας μεταδίδει από του Ρ.Ι.Κ. Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ, η Χούντα απεφάσισε να καταστρέψει την Κύπρον, να την διχοτομήση. Αλλά δεν θα το κατορθώση. Πρόβαλε παντοιοτρόπως αντίστασιν εις την Χούνταν. Μη φοβηθής. Διαδήλωσε την θέλησιν να αγωνισθής. Ενταχθείτε όλοι εις τας νομίμους δυνάμεις του Κράτους. Η Χούντα δεν πρέπει να περάσει. Και δεν θα περάση. Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Και ο αγών, τον οποίον αυτή την στιγμήν ο Κυπριακός Ελληνισμός διεξάγει, είναι αγών ιερός και η νίκη θα είναι δική μας. Ζήτω η Ελευθερία. Ζήτω ο Ελληνικός Κυπριακός λαός. Ζήτω το Έθνος». Δυστυχώς, η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου του 1974, ήταν γεγονός και η κραυγή του εθνάρχου έφθανε σε όλον τον κόσμο : «…νεκροί και αγνοούμενοι, πρόσφυγες και εγκλωβισμένοι, ερείπια, καταστροφές και βεβηλώσεις συνιστούν την τραγωδίαν σου και το μαρτύριον σου, λαέ προδωμένε και βασανισμένε…».
Το μήνυμα όμως ήταν δύσκολο να ακουστεί σε όλη τηνΚύπρο κι ακόμα πιο δύσκολο να μεταδοθεί από τα ξένα πρακτορεία ειδήσεων. Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες λόγω της έκκρυθμης κατάστασης στην Κύπρο ήταν ελεγχόμενες και προβληματικές.
Ευτυχώς βρέθηκε τρόπος και το μήνυμα της Ελπίδας έφυγε στο εξωτερικό μέσω Ρόδου.
Ημουν ο άνθρω
πος που μόλις άκουσα το μήνυμα του Μακάριου το ηχογράφησα και το έστειλα στο Ρόϊτερ για να μεταδοθεί στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Αυτή η δημοσιογραφική μου επιτυχία έγινε αντικείμενο σχολιασμού από πολλά ΜΜΕ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ όταν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Κύπρο ο Πάτροκλος Σταύρου, Υφυπουργός παρά τω Προέδρω της Κυπριακής Δημοκρατίας, με δέχτηκε στη Λευκωσία (απουσίαζε ο Μακάριος στο εξωτερικό) και με ξενάγησε για να δω από κοντά τα "τραύματα" του βομβαρισμού στο Προεδρικό Μέγαρο.
Σχόλια