Το Μπουτάν είναι μια χώρα της Ν. Ασίας με έκταση 47km² και πληθυσμό 672,425. Βρίσκεται στις παρυφές των Ανατολικών Ιμαλαΐων και συνορεύει προς Β. με την Κίνα, και προς όλες τις άλλες κατευθύνσεις με την Ινδία. Μέγιστο μήκος της χώρας από Α. προς Δ. είναι 190 μίλια και το μέγιστο πλάτος της 90. Αποτελεί μια έκταση περίπου 46.500 τ. χλμ.
Οι ντόπιοι ονομάζουν το Μπουτάν Ντρουκ Ζουλ, που σημαίνει χώρα του Δράκου.
Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς Γίγκμε Κεσάρ Ναμγκιάλ Βανγκτσούκ , τέταρτος κατά σειρά από ανεξαρτησίας της Χώρας. Πρωθυπουργός από το 2007 είναι ο Λιόνπο Κινζάνγκ Ντορζί. Η Κυβέρνηση στη τοπική γλώσσα λέγεται Dzongda και απαρτίζεται από 18 Υπουργεία.
Τον 9ο αι. το Θιβέτ προσαρτά το Μπουτάν. Ο πρώτος αντιβασιλέας του Μπουτάν ανακηρύχτηκε τον 12ο αι. Το 1557 το Μπουτάν έγινε κράτος, όταν ο Λάμα Σαμπντουγκ Λα Φα ίδρυσε μια κοσμική και συγχρόνως πνευματική εξουσία και διαίρεσε τη χώρα σε οκτώ επαρχίες με περιφερειακούς κυβερνήτες.
Όταν το 17ο αι. χωρίστηκε η κοσμική από την πνευματική εξουσία κυριάρχησε για 300 χρόνια σχεδόν μια δυαδική εξουσία του ιερέα Λάμα και του πρωθυπουργού και αργότερα βασιλιά. Με μια συμφωνία μάλιστα που υπογράφτηκε το 1910 η Αγγλία ανέλαβε τον έλεγχο του Μπουτάν, έλεγχος ο οποίος το 1949 πέρασε στην Ινδία.
Στη χώρα οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές για την Εθνοσυνέλευση, που απαρτίζεται από 47 έδρες, έγιναν στις 24 Μαρτίου του 2008, στις οποίες έλαβαν μέρος δύο πολιτικά κόμματα: το Κόμμα για την Ειρήνη και την Ευημερία στο Μπουτάν (DPT για το Druk Phuensum Tshogpa), το οποίο προήλθε από τη συγχώνευση του Ενωμένου Λαϊκού Κόμματος του Μπουτάν και το Κόμμα Όλου του Λαού, υπό την ηγεσία του πρώην Πρωθυπουργού Γίγκμε Τίνλεϊ και το Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (PDP). Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 80%.
Η Πάρο, χτισμένη σε υψόμετρο 2.200 μ. είναι δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Μπουτάν με 20.000 κατοίκους. Η πρωτεύουσα Θιμπού, βρίσκεται σε απόσταση σαράντα χιλιομέτρων, φωλιασμένη κι αυτή σε κοιλάδα. Ο πληθυσμός της είναι 30.000 κι εδώ έχουν την έδρα του ο βασιλιάς και οι τρεις βασίλισσες που είναι αδελφές, αλλά κατοικούν σε ξεχωριστά παλάτια.
Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία με το γειτονικό Νεπάλ, αλλά και πολλές διαφορές, όπως ότι τα 2/3 του Μπουτάν καλύπτονται από δάση. Το Μπουτάν είναι το μόνο μέρος στα νότια των Ιμαλαίων στο οποίο μακροχρόνια έχουν εγκατασταθεί Θιβετιανοί.
Μέχρι το 1960 δεν υπήρχαν επίσημα σχολεία, εκτός από τις θρησκευτικές σχολές. Σήμερα μόλις το 20% των είναι εγγράμματοι, ενώ σπουδές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνεχίζουν μόλις το 2% των παιδιών. Τα υπόλοιπα εργάζονται. Παρ’ ότι η χώρα έχει ηλεκτρισμό παντού και εξάγει ενέργεια στην Ινδία, ο αναλφαβητισμός, ο μέσος όρος ζωής και η παιδική θνησιμότητα είναι το χειρότερο σημείο μετά το Αφγανιστάν.
Το 90% των κατοίκων ζει από τη γεωργία. Παράγονται ρύζι, καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι και πατάτες. Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη είναι η κτηνοτροφία κυρίως βοοειδών, ενώ η βιομηχανία είναι υποτυπώδης.
Όσον αφορά τη θρησκεία επικρατεί μια λαμαϊστική μορφή του Βουδισμού Μαχαγιάνα. Πίσω από το κάθε τι βρίσκεται η θρησκεία. Πάντως μη νομίσετε πως σ’ αυτό το βουδιστικό κράτος θα συναντήσετε ασκητικούς μοναχούς. Στο Μπουτάν κυριαρχεί η χαρά της ζωής και οι μοναχοί συμμετέχουν στις μουσικές και τους χορούς σε όλες τις γιορτές.
Συνήθως οι θρησκευτικές γιορτές διαρκούν πέντε μέρες, είναι αφιερωμένες στον Guru Rinpoche και σε άλλες θεότητες. Ονομάζονται tsechus, γίνονται στα τζονγκ και περιλαμβάνουν τελετουργικούς χορούς μεταμφιεσμένων, που φοράνε κίτρινα ρούχα και μάσκες ζώων. Οι γιορτές είναι η μοναδική περίπτωση που επιτρέπεται στους ξένους να μπουν στα ιερά κτίρια.
Η Πουνάκα είναι από τα πιο όμορφα χωριά στο Μπουτάν και παλιότερα ήταν η «χειμερινή πρωτεύουσα» λόγω του ήπιου κλίματος της περιοχής. Το τζονγκ του χωριού κτίστηκε το 1637 σε στρατηγική θέση, στο σημείο που ενώνονται οι ποταμοί Phochhu και Mochhu. Καταστράφηκε τέσσερις φορές από πυρκαγιά και μια από σεισμό το 1897, ενώ συχνές ήταν και οι καταστροφές από πλημμύρες.
Εκείνο που όλοι οι τουριστικοί οδηγοί συνιστούν είναι η επίσκεψη στη «Φωλιά του Τίγρη», ένα μοναστήρι που κρέμεται σ’ ένα γκρεμό. Λέγεται ότι στο σημείο αυτό έφτασε πριν από χίλια χρόνια ο Guru Rinpoche, ο Μεγάλος Δάσκαλος, καβαλώντας μια ιπτάμενη τίγρη και έμεινε για τρεις μήνες σε μια σπηλιά. Στο σημείο αυτό χτίστηκε αργότερα το μοναστήρι, που έχει εκπληκτική η θέα γι αυτό και οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά. Και κάτι σχετικό: Πουθενά στον κόσμο δεν είδα να ευχαριστούν τον φωτογράφο όταν τους φωτογραφίζει, αυτό συμβαίνει μόνο στο Μπουτάν.
Μη χάσετε να παρευρεθείτε στις τοπικές γιορτές στο τζονγκ Βανγκτού, όπου οι ντόπιοι φορούν έντονα χρωματιστά μεταξωτά ενδύματα, ενώ όλοι οι θεατές κάθονται οκλαδόν.
Υφαντά υφάσματα, σκαλιστές μάσκες, υφαντά καλάθια, ξύλινα μπολ, χειροποίητα προϊόντα από χαρτί, λεπτά μεταλλικά χειροποίητα αντικείμενα και πίνακες είναι τα πιο συνηθισμένα είδη που αγοράζονται από τους ταξιδιώτες στο Μπουτάν.
Οι επίσημες ομιλούμενες γλώσσες στο Μπουτάν είναι η τοπική Ντζόνγκα (dzongha), η Λόχτσαμ (Lohtsam) (διάλεκτος του Νεπάλ) και βεβαίως η Αγγλική.
Η ώρα είναι 6 ώρες μπροστά από την GMT.
Τοπικό νόμισμα είναι το Νγκούλτρουμ (Nu.). Οι πιστωτικές κάρτες γίνονται δεκτές καθώς και το δολάριο Αμερικής.
Στο Μπουτάν, η ηλεκτρική ενέργεια τρέχει σε 220/240 volts, με στρογγυλή τρύπα δύο και τρία pin-pin στις πρίζες.
Όπως και οι Ινδίες, έτσι και το Μπουτάν εξαρτάται από τους μουσώνες. Οι περισσότερες βροχές πέφτουν από Ιούνιο μέχρι και Οκτώβριο. Η καλύτερη περίοδος γι αυτό το ταξίδι είναι από το Μάρτιο ως το Μάϊο κι από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο.
Δεν απαιτούνται εμβολιασμοί, συνιστάται όμως εμβόλιο κατά της χολέρας και της ελονοσίας.
Η επίσκεψη για τους τουρίστες επιτράπηκε μόλις το 1974. Μπορείτε να πάτε μέσω Δελχί και μέσω Μπανγκόγκ. Αν με το καλό πάτε σας συνιστώ στο αεροπλάνο να διαλέξετε θέση προς το παράθυρο. Τα Ιμαλάϊα διαγράφονται μαγευτικά πίσω από τα σύννεφα των μουσώνων.
Το μοναδικό αεροδρόμιο στη χώρα βρίσκεται στην κοιλάδα Πάρο.
