Αλέκος Φασιανός στη Ρόδο

Επίκεντρο η «ελληνικότητα». Όχημα η συλλογή του Στέφανου Ζαχαριάδη. Αποτέλεσμα: «Αλέκος Φασιανός: 45 χρόνια δημιουργίας».
Στη σημαντική αυτή έκθεση παρουσιάζεται ένας μεγάλος αριθμός ζωγραφικών έργων και χαρακτικών του Αλέκου Φασιανού. Τα έργα καλύπτουν 45 χρόνια εμπνευσμένης δημιουργίας του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου και έχουν επιλεγεί από την εξαιρετική συλλογή Ζαχαριάδη, για να σκιαγραφήσουν τον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη και να παρουσιάσουν τα προσωπικά του οράματα, από την εποχή που άρχισαν να σχηματοποιούνται μέχρι τις μέρες μας.
Η έκθεση αυτή παρέχει στο ελληνικό και διεθνές κοινό τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την αισθητική και ιδεολογική πορεία του Αλέκου Φασιανού, μία πορεία που κινείται συχνά παράλληλα με αυτήν της νεότερης Ελλάδας και συνεισφέρει στην ανάγνωση του σύγχρονου πολιτισμού της. Τα περισσότερα έργα που παρουσιάζονται έχουν επαναπατριστεί από πολλές χώρες του εξωτερικού και, επομένως, είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό.
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο κτήριο της Πινακοθήκης, στην Πλατεία Σύμης, στη Μεσαιωνική Πόλη, από τις 30 Ιουλίου έως τις 13 Νοεμβρίου 2009.

Άνοιγμα της Ρόδου στη Σαουδική Αραβία

Τον πρέσβη της Σαουδικής Αραβίας στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία κ. Saleh Moh'd Al-Ghamdi, που βρίσκεται στη Ρόδο, δέχθηκε σήμερα στο γραφείο του ο Δήμαρχος Ροδίων κ. Χατζής Χατζηευθυμίου και είχε συνομιλία μαζί του πάνω σε θέματα κυρίως τουρισμού.

Ο Σαουδάραβας πρέσβης εξέφρασε την ικανοποίησή του που επισκέπτεται το νησί και πρότεινε στον Δήμαρχο Ροδίων να οργανωθεί μία αντιπροσωπεία της Ρόδου που θα επισκεφθεί τη Σαουδική Αραβία, προκειμένου να γνωρίσει αυτή η κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη αγορά το νησί μας, το οποίο εν πολλοίς αγνοεί ως τουριστικό προορισμό.

Ο κ. Αλ-Γκαμντί επεσήμανε ότι είναι κρίμα για τη Ρόδο το γεγονός ότι κάθε χρόνο βγαίνουν από τη χώρα τους για τουρισμό περίπου ένα εκατομμύριο Σαουδάραβες, οι οποίοι μέχρι σήμερα τουλάχιστον επιλέγουν για προορισμούς τους τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, παρόλο που η αραβική νοοτροπία και ο αραβικός πολιτισμός βρίσκεται πολύ πιο κοντά – όπως είπε ο κ. πρέσβης – στον ελληνικό πολιτισμό.

1η η Μαγιόρκα, 3η η Ρόδος

Σαν μελίσσια βουίζουν τα κατάμεστα beach bar στα νησιά της Ευρώπης αυτή την εποχή. Στα πιο δημοφιλή κατά την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών σε όλο το μήκος της παραλίας υπάρχουν καφετέριες. Την ιδια στιγμή ο γαλανός ορίζοντας, στις πλαζ με τη χρυσαφένια άμμο, χρωματίζεται από τα πανιά των surfers και τα δέντρα ρίχνουν τη δροσερή σκιά τους στους επιλεκτικούς επισκέπτες. Μαγευτικά τοπία που προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες διακοπών.

H ιστοσελίδα σύγκρισης ξενοδοχειακών τιμών trivago.gr παρουσίασε τα κορυφαία νησιά της Ευρώπης, και σύμφωνα με τη λίστα που κατάρτισε η Ρόδος είναι τρίτη. Υπενθυμίζεται πως πέρυσι από άλλη, μεγαλύτερη, ταξιιδωτική πύλη είχε αναδειχθεί πρώτη στην Ευρώπη και πέμπτη στον κόσμο.

Η λίστα που κατήρτισε το trivago.gr έχει ως εξής:

1η. Μαγιόρκα. Ανήκει στις Βαλεαρίδες Νήσους και είναι το πιο διάσημο νησί της Ευρώπης. Το νησί και ιδιαίτερα οι περιοχές Playa de Palma και El Arenal είναι γνωστό για την έντονη νυχτερινή ζωή που διαθέτει, καθώς και για τα πολυάριθμα clubs και bars. Η Μαγιόρκα είναι επίσης δημοφιλής για τους υπέροχους τιρκουάζ κόλπους της, τις παρθένες αμμώδεις παραλίες της και τα ιστορικά κτίριά της, όπως για παράδειγμα το Cathedral La Seu και το Palacio Real de la Almudaina στην Palma. Οι επισκέπτες για να καταλάβουν καλύτερα τη μαγεία του νησιού θα πρέπει να τολμήσουν να γνωρίσουν κάθε γωνιά του. Τα ειδυλλιακά χωριουδάκια, οι τοπικές αγορές και η παραδοσιακή ζωή της Μαγιόρκα περιμένουν τους τουρίστες.

2α. Γκραν Κανάρια. Το ισπανικό νησί Γκραν Κανάρια είναι γνωστό ακόμα και ως Μικρή Ήπειρος λόγω των μεγάλων κλιματικών αλλαγών του. Βρίσκεται 125 μίλια μακριά από τις ακτές της δυτικής Αφρικής. Στο νότιο μέρος του νησιού το κλίμα είναι τροπικό και ξηρό, ενώ το βόρειο τμήμα του νησιού έχει κλιμα υποτροπικό. Το βουνό Pozo de las Nieves στο κέντρο του νησιού, το οποίο βρίσκεται στα 2.000 μέτρα, αποτελεί πόλο έλξης για λάτρεις της πεζοπορίας από όλο τον κόσμο. Ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα του νησιού είναι η παραλία Dune κοντα στην πόλη Maspalomas, μια πόλη στο νότιο μέρος του νησιού. Όσοι αγαπούν την τέχνη, θα πρέπει να επισκεφθούν την πρωτεύουσα Las Palmas στο βόρειο τμήμα του νησιού, όπου μπορούν να απολαύσουν καταπληκτικά κτίρια,όπως το Cathedral Santa Ana. Ένα ακόμα highlight είναι το φρούριο Castillo de la Luz, το οποίο χρησιμοποιείται κατά την παρούσα περίοδο ως μουσείο.

3η η Ρόδος. Ανήκει στα Δωδεκάνησα, έχει όλα όσα χρειάζεται για να το χαρακτηρίσει κανείς ειδυλλιακό. Όσοι επισκέπτες επιθυμούν να πραγματοποιήσουν διακοπές ξεκούρασης και χαλάρωσης, θα πρέπει να οπωσδήποτε να επισκεφθούν τις εξωτικές παραλίες της Καλλιθέας. Η Ρόδος προσφέρει καταπληκτικές παραλίες αλλά και έναν ακόμα πιο όμορφο υποβρύχιο κόσμο, ο οποίος είναι ιδιαίτερος γνωστός στους κύκλους των καταδυτών. Ένα πολύ γνωστό αξιοθέατο της Ρόδου είναι οι Πεταλούδες: μια προστατευμένη περιοχή, γνωστή ως η κοιλάδα με τις Πεταλούδες, την οποία επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι αμέτρητες πεταλούδες. Η πόλη της Ρόδου είναι ένα από τα μέρη που κάθε επισκέπτης του νησιού αξίζει να δει: Το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, η Οδός Ιπποτών καθώς και η Μεσαιωνική πόλη αποτελούν ξεχωριστά στολίδια του νησιού.

4η Τενερίφη. Εναι το μεγαλύτερο νησί των Καναρίων Νήσων. Οι επισκέπτες του θα ανακαλύψουν τεράστιες εναλλαγές στα τοπία του: ένα από τα πιο ιδαίτερα αξιοθέατα της Τενερίφης είναι οι απότομες βουνοπλαγίες της και τα υπέροχα πευκοδάση της που προσελκύουν αμέτρητους φυσιολάτρες από όλο τον κόσμο. Από το βουνό Pico del Teide, το οποίο δεσπόζει στα 3718 μέτρα, μπορούν οι επισκέπτες να απολαύσουν τους ανενεργούς, επιβλητικούς κρατήρες του νησιού. Η Τενερίφη είναι πολύ γνωστή και για την πλούσια πανίδα και χλωρίδα της. Μην παραλείψετε λοιπόν να επισκεφθείτε το μοναδικό πάρκο της "Loro Parque".

5η η Ίμπιζα. Είναι γνωστός προορισμός ιδιαίτερα για νεαρούς ταξιδιώτες μιας και θεωρείται παγκοσμίως το νούμερο ένα hotspot της ηλεκτρονική μουσικής σκηνής. Σε clubs όπως το Pacha, το Space ή το Amnesia, διάσημοι DJs παγκοσμίου φήμης δημιουργούν μια άλλη διάσταση τους καλοκαιρινούς μήνες. Η Ίμπιζα φιλοξενεί το μεγαλυτερο club του κόσμου: το Privilege μπορεί να στεγάσει 10.000 κόσμο. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τα μικρά, στενά δρομάκια, να περιηγηθούν στα άφθονα ιδανικά σημεία της πόλης και να απολαύσουν την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του νησιού. Το νησί προσφέρεται και για αυτούς που αναζητούν ρομαντικές διακοπές: μπορεί κανείς να θαυμάσει υπέροχα ηλιοβασιλέματα από το Es Vedra.

6. Φουερτεβεντούρα. Γνωστή για τους δυνατούς ανέμους της και γι’ αυτό αποτελεί ένα παράδεισο για τους λάτρεις των θαλάσσιων σπορ. Στο ηφαιστιογενές αυτό νησί οι surfers και οι windsurfers μπορούν να βρουν ό,τι επιθυμεί η καρδιά τους. Το νησί βρίσκεται περίπου 70 μίλια μακριά από τις ακτές του Μαρόκο και αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού τόσο για τις υπέροχες λευκές παραλίες του, όσο και για τις μαύρες ηφαιστειογενείς εκτάσεις του. Το τουριστικό hotspot είναι το Costa Calma, το οποίο βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού: εκεί οι παραθεριστές μπορούν να απολαύσουν βόλτες στις παραλίες κατα μήκος της περίπου 20 μιλίων χερσονήσου.

7. Κέρκυρα. Ένα από τα πιο διάσημα ελληνικά νησιά, το οποίο χαρακτηρίστηκε και ως παράδεισος από τον ποιητή Όμηρο. Εξαιτίας της πλούσιας βλάστησής της είναι και γνωστή ως «το πράσινο νησί». Το νοτιότερο τμήμα της είναι στολισμένο από ελαιώνες οι οποίοι φτάνουν μέχρι και τα 20 μέτρα. Η Κέρκυρα προσφέρει όλων των ειδών παραλίες και για όλες τις προτιμήσεις. Μια από τις πιο όμορφες και εξωτικές παραλίες είναι αυτή δίπλα από τη λίμνη Κορησσία, στο βορειο-δυτικό μέρος του νησιού. Κόσμημα του νησιού αποτελεί η πρωτεύουσα του, της οποία η αρχιτεκτονική είναι σε βενετσιάνικο ρυθμό. Στην περιοχή της Παλαιοκαστρίτσας οι ειδυλλιακοί θαλάσσιοι κόλποι καθώς και η Ιερά Μονή αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες.

8. Λανζαρότε. Με την πρώτη ματιά η Λανζαρότε φαντάζει να έχει ένα φτωχό τοπίο, το οποίο έχει διαμορφωθεί με τον καιρό μέσα από τις ηφαιστιακές εκρήξεις. Οι επισκέπτες, οι οποίοι εξευρενούν πιο πολύ, ανακαλύπτουν καταπληκτικά αξιοθέατα. Στο εθνικό πάρκο Timanfaya οι ταξιδιώτες μπορούν να ζήσουν μοναδικές εμπειρίες και οι εικόνες εκεί θυμίζουν την ηφαιστιακή καταγωγή του νησιού: στο εστιατόριο El Diablo, το οποίο βρίσκεται μέσα στο εθνικό πάρκο, το φαγητό μαγειρεύεται πάνω σε λάβα. Η Λανζαρότε είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Καναρίων Νήσων και προστατεύεται από την UNESCO ως καταφύγιο της βιόσφαιρας.

9. Μενόρκα (φωτογραφία). Το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Βαλεαρίδων Νήσων. Εκτός από τις συνηθισμένες ανέσεις που προσφέρει στους παραθεριστές το νησί είναι ιδιαίτερα γνωστό και για την ύπαρξη μεγαλιθικών μνημείων: τα αρχαία ερείπια και τα πολυάριθμα μέρη ανασκαφών αποτελούν ιδανικό προορισμό για τους εκδρομείς. Οι επισκέπτες αξίζει να επισκεφτούν το όμορφο λιμάνι Fornells στο βόρειο τμήμα του νησιού και να δοκιμάσουν παραδοσιακούς ψαρομεζέδες στα εστιατόρια της περιοχής. Το βουνό Toro αποτελεί το υψηλότερο σημείο του νησιού στα 357 μέτρα. Από εκεί μπορεί κανείς να απολαύσει μια φανταστική θέα όλου του νησιού.

10. Σαντορίνη. Το ελληνικό νησί που είναι αποτέλεσμα ηφαιστιακών εκρήξεων, έχουν δημιουργηθεί θεαματικά τοπία. Χαρακτηριστικό του κυκλαδίτικου νησιού της Σαντορίνης είναι τα λευκά σπίτια με τα μπλέ παράθυρα, χτισμένα σε απόκρημνες πλαγιές. Ένα από τα πιο θεαματικά αξιοθέατα είναι το κοιμώμενο ηφαίστειο και οι ανασκαφές των ερειπίων στην παλαιά Καμμένη, όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν την αρχαία ελληνική ιστορία. Οι παραθεριστές έχουν τη δυνατότητα να περπατήσουν ανάμεσα στους ανενεργούς κρατήρες και να απολαύσουν τη θέα άλλων κυκλαδίτικών νησιών. Το μαγευτικό αυτό τοπίο κάνει τη Σαντορίνη νούμερο ένα προορισμό για ζευγάρια.

Φόρος στα σκάφη αναψυχής

Η Κυβέρνηση επιδιώκοντας τα “εδώ-και-τώρα” έσοδα, δίνει τη χαριστική βολή στον Θαλάσσιο Τουρισμό, επιβάλλοντας φόρους επί “δικαίων και αδίκων”».

Με αφορμή τα νέα μέτρα για τη φορολόγηση των σκαφών, που περιλαμβάνονται στο νέο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, η πολιτική εκπρόσωπος θεμάτων τουρισμού του ΠΑΣΟΚ κ. Άντζελα Γκερέκου, έκανε (πριν λίγο) την εξής δήλωση:

«Έχουμε ήδη καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή για το θέμα αυτό, όταν ανακοινώθηκε η πρόθεση να φορολογηθούν τα σκάφη αναψυχής, είτε αυτά ήταν επαγγελματικά, είτε ήταν ιδιωτικά. Η Κυβέρνηση, διαστρεβλώνοντας την πραγματική εικόνα, προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το, απολύτως λογικό, αίτημα της κοινής γνώμης για φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, παρουσιάζοντας ως “σκαφάτους” (κατά την έκφραση του κ. Παπαθανασίου) τους πάντες: είτε είναι ιδιώτες, είτε είναι επαγγελματίες του κλάδου του Θαλάσσιου Τουρισμού. Στα επιχειρήματά της όμως, δεν υπάρχει σχεδόν καμία λογική – εκτός από την προφανή του «έχω ανάγκη από ρευστό εδώ-και-τώρα».

Ο Θαλάσσιος Τουρισμός για μια χώρα όπως η Ελλάδα, θα έπρεπε να είναι ίσως ο πιο αναπτυγμένος τουριστικός της κλάδος. Στην πραγματικότητα όμως, μιλάμε για έναν κλάδο ο οποίος δεν έχει στηριχθεί ποτέ στην πράξη από την Πολιτεία, ενώ αντιθέτως οι μαρίνες και οι απαραίτητες υποδομές που χρειάζονται για την ανάπτυξή του, έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Επιπροσθέτως, είναι ο κλάδος ο οποίος έχει πληγεί σε σοβαρότερο βαθμό σε σύγκριση με τους υπόλοιπους από την παγκόσμια οικονομική κρίση, με πτώση των ναυλώσεων που ξεκινά από το 50% και φθάνει μέχρι και πάνω από το 70%. Οι δε γειτονικές ανταγωνίστριες χώρες μας στο συγκεκριμένο τομέα (Τουρκία, Κροατία, κλπ) βλέπουν την ίδια στιγμή τα έσοδα τους από το Θαλάσσιο Τουρισμό, να αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούςΤο προφανές πρόβλημα της Κυβέρνησης, εστιάζεται στο γεγονός ότι αδυνατεί (ή δεν επιθυμεί στην πράξη τελικά…) να θεσμοθετήσει κριτήρια, με βάση τα οποία να διαχωρίζονται αντικειμενικά και αποτελεσματικά, τα επαγγελματικής από τα ιδιωτικής χρήσης σκάφη αναψυχής. Και παρόμοιοι τρόπο υπάρχουν και μάλιστα πολλοί. Όμως, η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών δεν μπήκαν καν στον κόπο να λάβουν υπόψη τους τις προτάσεις που τους κατέθεσαν οι φορείς των επαγγελματιών, δεδομένου ότι ποτέ δεν έκαναν μαζί τους έναν ουσιαστικό διάλογο. Παραβλέποντας λοιπόν όλες τις προτεινόμενες λύσεις, καταφεύγουν σήμερα στην (εξαιρετικά «βολική») λύση του να επιβάλλουν επί «δικαίων και αδίκων» εξοντωτικούς φόρους…με το μέτρο. Επιλέγουν με τον τρόπο αυτό, την προοπτική του να εισπράξουν πρόσκαιρα έσοδα αλλά μεσοπρόθεσμα να εξαφανίσουν στην κυριολεξία, έναν από τους πιο προνομιακούς και δυναμικούς κλάδους του Ελληνικού Τουρισμού, διώχνοντας τους πάντες από τη χώρα.

Είναι άξιο απορίας, εάν το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης συμφωνεί με τη λογική αυτή και θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη και κυρίως όλοι οι εργαζόμενοι και επιχειρηματίες του Τουρισμού και ειδικά του Θαλάσσιου Τουρισμού, εάν είχε ζητηθεί εκ των προτέρων η γνώμη του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης και εάν και αυτός είχε συμφωνήσει με την πρόταση αυτή. Εάν διαφωνεί ή εάν δεν είχε καν ερωτηθεί, ας βγει τουλάχιστον να το δηλώσει ευθέως».

Σε καλό δρόμο το όραμα του πάρκινγκ στη Ρόδο

Ο Δήμαρχος Ρόδου Χατζής Χατζηευθυμίου βρίσκεται πολύ κοντά στην υλοποίηση ενός προσωπικού του οράματος, που δεν είναι άλλο από τη δημιουργία υπόγειου πάρκινγκ.

Όπως ανέφερε, πριν από λίγο σε συνέντευξή του, έγιναν μελέτες και διαγωνισμός για την εξεύρεση ιδιώτη επενδυτή. Επειδή ο διαγωνισμός ήταν άγονος, ο Δήμος μπορεί να προχωρήσει σε απευθείας διαπραγματεύσεις με ενδιαφερόμενους επενδυτές.

Πρόκειται για μια προσπάθεια πρωτόγνωρη για τη Ρόδο και ήδη μπήκε ο θεμέλιος λίθος για άλλες συνήθειες και πρακτικές στην πόλη.

Το όραμα για μια σύγχρονη επίλυση του προβλήματος ξεκίνησε με επιλογή τεσσάρων περιοχών, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν γι’ αυτό το σκοπό:
Είναι η πλατεία Ρίμινι, η πλατεία στο Ενυδρείο, η πλατεία πίσω από τη Νομαρχία (που τελικά κρίθηκε ακατάλληλη) και ο χώρος μπροστά από το παλιό Γηροκομείο.

Στο βίντεο αυτό δείτε με ήχο και εικόνα τι πρόκειται να γίνει στην πλατεία Ρίμινι (μπροστά από το "Ήχος και Φως"), για την οποία ήδη έδειξαν ενδιαφέρον πέντε εταιρίες.

Ισπανικό έθιμο με ρίζες από την ...Κρήτη

Εδώ και χίλια χρόνια στη βασκική πόλη Ιρούνια (Παμπλόνα στα Ισπανικά) στήνεται ένα μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν του πολιούχου της Αγίου Φερμίνου με κυριότερη εκδήλωση το πασίγνωστο πλέον "Κυνηγητό των Ταύρων". Είναι μια παγανιστική τελετουργία που οι ρίζες της χάνονται στη Μινωική Κρήτη.

Το "Εντζιέρο", όπως ονομάζεται η φιέστα στη βασική γλώσσα, προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες απ' όλο τον κόσμο, που αφπήνουν πολύτιμο συνάλλαγμα στην περιοχή. Η χθεσινή όγδοη και προτελευταία ημέρα των εορτών προς τιμήν του πολιούχου της Παμπλόνα Σαν Φερμίν κύλησε πιο ήσυχα για τους ένα εκατομμύριο επισκέπτες της πόλης της Ισπανίας.

Τις προηγούμενες ημέρες οι «ταυροδρομίες» στα στενά σοκάκια της πόλης προκάλεσαν τον θάνατο ενός 27χρονου βρετανού τουρίστα και τον τραυματισμό πολλών που θέλησαν να νιώσουν την αδρεναλίνη τους να ανεβαίνει καταδιωκόμενοι από μαινόμενους ταύρους.

Από το 1924, 14 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 200 έχουν τραυματιστεί σοβαρά. Αυτοί, φαίνεται, δεν είχαν τη ...χάρη του Αγίου!

Ψαροκατάσταση στα Στεγνά

Πρώτο τραπέζι παραλία, πόστο πλάι στο κύμα, ψαροκατάσταση και ούζο Μίνι παρακαλώ...

Αυτή τη φορά, ταξιδέψαμε σε χαλαρά, παραδοσιακά ταβερνάκια με όχημα το πιάτο, στα Στεγνά λίγο πριν τον Αρχάγγελο. Και βέβαια σ ένα τέτοιο περιβάλλον οι θαλασσινοί θησαυροί προτρέπουν σε ιχθυολατρεία -αυτή η «πίστη» δεν ξεθωριάζει.

Πιάσαμε λοιπόν τραπέζι πλάι στο κύμα για άρωμα αλμύρας εις διπλούν, ξεκινήσαμε με παρέλαση καλούδια της θάλασσας (κυδώνια, γυαλιστερές, στρείδια) και μέχρι να προσγειωθούν στο πιάτο τα σωστά ψημένα ροζέτια, δοκιμάσαμε συμιακό γαριδάκι, μελωμένο κρασάτο χταπόδι και άλλα ωραία, όπως το αυθεντικό χωριάτικο σταρένιο ψωμάκι. Μέχρι και το αλάτι στο τραπέζι μας φυσικό προιόν χωρίς καμμία επεξεργασία ,ούτε εμπλουτισμούς. Καθαρό αλάτι της θάλασσας που που έχει συλλεχθεί από τις γύρω βραχώδεις ακτές.

Αδιαμφισβήτητος σταρ του τραπεζιού τα ροζέτια με τη μπόλικη σκορδαλιά από πάνω. Η σάρκα του ψαριού αυτού είναι σαν το …μετάξι. Και μοσχοβολά θάλασσα. Στα αγγλικά λέγεται Pearly razorfish . Στη λοιπή Ελλάδα είναι γνωστά με το όνομα κάτσουλες (Xyrichtys novacula) και αρκετοί τις απολαμβάνουν τηγανισμένες σε βούτυρο! Στο Μικρολίμανο ο Δουράμπεης επιμένει πως «αυτό ψαράκι θέλει το βούτυρό του».

Ο στομαχικός ίλιγγος τέλειωσε με γλυκό κουταλιού από κυδώνι, παραδοσιακό χωρίς χημικά συντηρητικά.

Στα Στεγνά η παραλία είναι ένα κι ένα για αληθινές στιγμές ξεκούρασης και ηρεμίας. Αφήστε το βλέμμα να χαθεί στο βάθος του ορίζοντα, προσπαθώντας να ξεχωρίσετε τη θάλασσα από τον ουρανό. Αφουγκραστείτε το κύμα, γιατί είναι ο μόνος "θόρυβος" που θα σας ενοχλήσει.

Διακοπές στη Χιλή

H μεγαλύτερη πισίνα του κόσμου ανήκει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο, στο San Alfonso del Mar της Χιλής. Το πλάτος της είναι 200 μέτρα, το μήκος ένα χιλιόμετρο, το βάθος της 35 μέτρα και για να γεμίσει χρειάζεται 250 χιλιάδες κυβικά νερό!

Στη Χιλή μπορείτε να επισκεφθείτε το μουσείο Chileno de Arte Precolumbino όπου θα θαυμάσετε απομεινάρια του προκολομβιανού πολιτισμού, 4500 χρόνων πρίν, το μουσείο τέχνης Solidaridad Salvador Allende, που στεγάζεται σε ένα παλαιό μέγαρο, έχοντας εκθέματα της δεκαετίας του 70 από πολύ γνωστούς καλλιτέχνες αλλά και το πάρκο Metropolitano όπου μπορείτε είτε να χαλαρώσετε στους παραδεισένιους κήπους του ή κοντά στις πισίνες ή ακόμα και να επισκεφθείτε το ζωολογικό του κήπο και να κάνετε βόλτα με τελεφερίκ.

Η Χιλή κατακτήθηκε από τους Ισπανούς μετά από ενέργειες του Πέδρο ντε Βαλδιβία, που πολέμησε ενάντια στους Ίνκας και τους Αραουκάνους (1535-1553) και ίδρυσε το Σαντιάγκο (1541). Τα πρώτα επαναστατικά κινήματα έγιναν το 1810 με τη δημιουργία μιας προσωρινής κυβέρνησης, εξαρτημένης από τον ισπανικό θρόνο. Η ανεξαρτησία επιτεύχθηκε με την άφιξη των Αργεντινών κάτω από τις διαταγές του Χ. Ντε Σαν Μαρτίν (1817) μετά τις νίκες στο Κακαμπούκο (1817) και στο Μάϊπο(1818). Η δημοκρατία ανακηρύχθηκε μετά την ήττα του ισπανικού στόλου και την κατάκτηση της Λίμα ( 1821). Από το 1879 μέχρι το 1883 η Χιλή συμμετείχε στον πόλεμο του Ειρηνικού ενάντια στη Βολιβία και το Περού, που επέτρεψε την κατάκτηση των αλυκών της Ατακάμα, Κομπίγια και του Ταραπακά και των εδαφών της Τάκνα (που ξαναδόθηκε στο Περού το 1929) και της Αρίκα. Στην εσωτερική πολιτική καθοριστικό βάρος είχαν πάντα οι ένοπλες δυνάμεις, που υποστήριζαν μια ιδιαίτερα ήπια πολιτική γραμμή. Τη μεταπολεμική περίοδο υπήρξαν νέες προοπτικές με την εκλογή στην προεδρία του χριστιανοδημοκράτη Ε. Φράι (1964). Το 1970 κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ριζοσπάστες και σοσιαλδημοκράτες έθεσαν στις προεδρικές εκλογές ένα μόνο υποψήφιο, το Σαλβαδόρ Αγιέντε, που το Σεπτέμβριο πήρε την πλειοψηφία, ξεκινώντας ένα μεγάλο σχέδιο μεταρρυθμίσεων που σταμάτησε απότομα από το πραξικόπημα του Σεπτεμβρίου του 1973, με το οποίο εδραιώθηκε η στρατιωτική δικτατορία με επικεφαλής τον στρατηγό Α. Πινοσέτ (από το 1974 ανώτατος αρχηγός του έθνους). Τον Ιανουάριο του 1978 ένα λαϊκό δημοψήφισμα διπλής νομιμότητας εδραίωσε τον Πινοσέτ στην κυβέρνηση. Αλλά με ένα νέο δημοψήφισμα του1988 το εκλογικό σώμα τάχθηκε εναντίον του Πινοσέτ και του στρατιωτικού καθεστώτος, και στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1989 εκλέχθηκε πρόεδρος της Δημοκρατίας ο χριστιανοδημοκράτης Πατρίκιος Αϊλουίν, που στην προσπάθειά του για την αποκατάσταση της δημοκρατίας έπρεπε να αντιμετωπίσει την έντονη ανάμειξη των στρατιωτικών. Ο Πινοσέτ παρέμεινε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων ακόμη και μετά τις εκλογές του 1993, στις οποίες νίκησε ο χριστιανοδημοκράτης Ε. Φράι, γιος του προέδρου του ‘ 60.

Εδώ βίντεο με τη μεγαλύτερη πισίνα στον κόσμο.

Περισσότερα για τη Χιλή σ' αυτό το σύνδεσμο

Εδώ, τουριστική περιήγηση στη Χιλή

Το γνωμικό της ημέρας

«Στο σπίτι μου είμαι το αφεντικό. Η γυναίκα μου παίρνει απλώς τις αποφάσεις» - Γούντι Αλεν.

Συναυλίες σε εκκλησία μας στην Κωνσταντινούπολη

Για τον εορτασμό της Κωνσταντινούπολης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2010 διοργανώθηκε λαϊκή μουσική συναυλία σε έναν από τους αγιότερους χώρους, την ιστορική εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη.

Η Αγία Ειρήνη, ήταν η πρώτη εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη. Χτίστηκε από τον Κωνσταντίνο το Μέγα τον 4ο αιώνα και αναστηλώθηκε από τον Ιουστινιανό. Θεωρείται ότι στη θέση της υπήρχε προχριστιανικός ναός. Συνέχισε να λειτουργεί ως χριστιανικός ναός και για μερικές δεκαετίες μετά την Άλωση. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από την φρουρά του ανακτόρου του Τοπ Καπί και, αντίθετα με άλλα μεγάλα κτήρια χριστιανικών ναών, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως τόπος μουσουλμανικής λατρείας. Από τη δεκαετία του 1930, μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, το μεγάλο αυτό αρχιτεκτονικό μνημείο λειτουργεί ως μουσείο και χώρος μουσικών, κυρίως, εκδηλώσεων του ετησίου Φεστιβάλ της Πόλης.

Σήμερα, η είσοδος επιτρέπεται καθημερινά εκτός Δευτέρας, αλλά μόνο με ραντεβού.

Ως εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας “Free Αgia Sophia Council” ως ναού της Ορθοδοξίας, αλλά και όλων των ανθρώπων ανά τον κόσμο που πιστεύουν στον απόλυτο σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας, ο πρόεδρος του Συμβουλίου «Free Αgia Sophia Council of Αmerica» και πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Κρις Σπύρου έκανε χθες δηλώσεις στα «ΝΕΑ» εκφράζοντας την αγανάκτησή του που «το τουρκικό κράτος αποφάσισε το 2009 με τον πιο αισχρό τρόπο να δείξει την πολιτιστική του “ωριμότητα”.

Η χρήση αυτού του ιερού χώρου για σκοπούς ξένους, αντίθετους προς τον προορισμό του, όπως συναυλίες, επιδείξεις μόδας και καλλιστεία (!), τη στιγμή που απαγορεύεται η χρήση της ως χώρου προσευχής και εκκλησιασμού, εκφράζει αναχρονιστική οθωμανική νοοτροπία.

Θα ήθελαν οι γείτονες μας η αυριανή συναυλία του Γιάννη Πλούταρχου, να γίνει στο οθωμανικό τζαμί της Παλιάς Πόλης;

Η επόμενη μέρα μετά την κρίση

(Άρθρο που μας έστειλε η Άντζελα Γκερέκου, Βουλευτής Κέρκυρας, Πολιτική Εκπρόσωπος Θεμάτων Τουρισμού ΠΑΣΟΚ).

Πριν από λίγες μόλις ημέρες ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) με ανακοίνωσή του, επιβεβαίωσε τις δυσοίωνες προβλέψεις για τη φετινή πορεία του Ελληνικού Τουρισμού, παρουσιάζοντας στοιχεία τα οποία δείχνουν συνολική μείωση της τάξης του 10% στις τουριστικές αφίξεις του εξαμήνου Ιανουαρίου-Ιουνίου 2009 (και ειδικά για την Κέρκυρα η μείωση των αεροπορικών τουριστικών αφίξεων στο νησί φθάνει στο -9,24%). Τα στοιχεία αυτά, επιβεβαιώνουν απλά αυτό το οποίο όλοι γνωρίζουμε αλλά και μπορούμε να δούμε με μια απλή ματιά γύρω μας: μειωμένη τουριστική κίνηση, μειωμένα έξοδα των τουριστών, μικρότερος χρόνος παραμονής τους, εργασιακή ανασφάλεια των εργαζομένων στον τουρισμό, δυσκολίες των τουριστικών επιχειρήσεων να ανταπεξέλθουν στις λειτουργικές τους υποχρεώσεις. Και το έχουμε πει ήδη πολλές φορές αλλά οφείλουμε να το επαναλάβουμε: όταν η δραστηριότητα η οποία συνεισφέρει σε ποσοστό πάνω από 18% του ΑΕΠ της χώρας έχει σοβαρό πρόβλημα, τότε ολόκληρη η Εθνική Οικονομία έχει σοβαρό πρόβλημα. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο, ο Τουρισμός πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους, να αντιμετωπισθεί με εξίσου σοβαρό τρόπο από την Κυβέρνηση.

Η κρίση, κατά μία έννοια, λειτουργεί και αποκαλυπτικά, τόσο ως προς τις ανάγκες και τις ελλείψεις του Τουρισμού στη χώρα μας, όσο όμως και ως προς τις δυνατότητες και τις λύσεις που υπάρχουν. Και εδώ είναι σαφές, ότι δεν μπορούμε πια ως χώρα να συνεχίσουμε να «ποντάρουμε» στο μοντέλο του Μαζικού Τουρισμού, το οποίο φθίνει παγκοσμίως με ραγδαίους ρυθμούς. Ένας άλλωστε και από τους λόγους της πτώσης της τουριστικής κίνησης της χώρας μας, είναι και το ότι δεν έχουμε επιδείξει τα αντανακλαστικά που χρειάζονται, ούτως ώστε να προσαρμοσθούμε στις νέες απαιτήσεις της παγκόσμιας τουριστικής αγοράς.

Η συνολική αναπτυξιακή πρόταση του ΠΑΣΟΚ, μέρος της οποίας αποτελεί φυσικά και η αναπτυξιακή πρόταση για τον Τουρισμό, βασίζεται στο μοντέλο της «Πράσινης Οικονομίας» – και ειδικά για τον Τουρισμό, στη Βιώσιμη Τουριστική Ανάπτυξη. Με λίγα λόγια, τι σημαίνει απλά αυτό; Σημαίνει το να προωθήσουμε έναν τρόπο τουριστικής ανάπτυξης, ο οποίος να εξελίσσεται με ισόρροπο τρόπο σε όλα τα επίπεδα της τοπικής αλλά και της Εθνικής οικονομίας (στο κοινωνικό, στο οικονομικό, στο πολιτιστικό, στο περιβαλλοντικό, κλπ) και ταυτόχρονα να δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, για να ανατροφοδοτείται διαρκώς και να μην εξαντλεί τις πηγές πάνω στις οποίες βασίζεται, προδιαγράφοντας το ίδιο το τέλος του, όπως συμβαίνει τη στιγμή αυτή. Και ήδη γνωρίζουμε, τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε για να πετύχουμε το στόχο αυτό, όπως γνωρίζουμε και το τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε.

Δεν πρέπει πρώτα απ’ όλα να ταυτίσουμε τον Τουρισμό με την αγορά ακινήτων, όπως δυστυχώς επιχειρεί να κάνει το Ειδικό Χωροταξικό του Τουρισμού, επιτρέποντας το «τσιμεντάρισμα» όλου του ελεύθερου φυσικού περιβάλλοντος που έχει απομείνει στη χώρα μας, επιχειρώντας να μετατρέψει τον φυσικό, περιβαλλοντικό μας πλούτο, σε «γκέτο εργατικών κατοικιών» για συνταξιούχους αλλοδαπούς παραθεριστές. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πια για κάτι τέτοιο και όπου έχει γίνει ήδη, θεωρείται αποτυχημένη και ολέθρια επιλογή. Δεν πρέπει επίσης να επιτρέψουμε να συνεχιστεί η ασυδοσία του «όποιος θέλει, κάνει ότι θέλει, όπου το θέλει, όπως το θέλει και όποτε το θέλει» χωρίς να ελέγχεται από πουθενά και από κανέναν. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως η κατάσταση αυτή, τελικά ζημιώνει τους πάντες, γιατί απαξιώνει συνολικά τη χώρα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η εισερχόμενη τουριστική κίνηση. Και τέλος, δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε σε μοναδικές και αποκλειστικές αγορές, χωρίς να έχουμε εναλλακτικές λύσεις και επιλογές. Έχουμε δημιουργήσει ένα μοντέλο μαζικού τουρισμού για τη χώρα μας, το οποίο εξαρτάται στο συντριπτικό του ποσοστό από την Μ. Βρετανία και τη Γερμανία. Αυτό που «πληρώνουμε» όμως τη στιγμή αυτή, είναι ότι με τον τρόπο αυτό, έχουμε κάνει τα προβλήματα της Μ. Βρετανίας και τη Γερμανίας και «δικά» μας προβλήματα.

Από το άλλο μέρος, εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε ένα ρυθμιστικό πλαίσιο με κεντρικές αποφάσεις της Πολιτείας, το οποίο να πριμοδοτεί την τουριστική επιχειρηματικότητα η οποία στοχεύει στο να ικανοποιήσει τις νέες τάσεις της παγκόσμιας αγοράς, να δώσει λύσεις στο πρόβλημα της εποχικότητας και ταυτόχρονα να αξιοποιεί τις δυνατότητες του φυσικού μας περιβάλλοντος, αναδεικνύοντάς το αντί καταστρέφοντάς το. Και τέτοιες αναπτυξιακές λύσεις στον τουρισμό, έχουν να κάνουν με τον αγροτουρισμό, με τον πολιτιστικό τουρισμό, τον αθλητικό τουρισμό, τον καταδυτικό τουρισμό, τον ορειβατικό και τον αναρριχητικό τουρισμό, τον τουρισμό προώθησης τοπικών προϊόντων (όπως έχουμε ήδη τα παραδείγματα των «Δρόμων του Κρασιού» και των «Δρόμων της Ελιάς»), τον ιαματικό τουρισμό, τον φυσιολατρικό τουρισμό, κλπ. Υπάρχει ένας τεράστιος ανεκμετάλλευτος πλούτος δυνατοτήτων, που οφείλουμε κάποια στιγμή να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτόν. Πρέπει επίσης κάποια στιγμή επιτέλους, να ασχοληθούμε σοβαρά και με τη σύνδεση του Πολιτισμού με τον Τουρισμό μας. Το φαινόμενο του να αναγράφονται στους ξένους τουριστικούς οδηγούς αρχαιολογικές τοποθεσίες και μνημεία και όταν τα επισκέπτονται οι τουρίστες, είτε να τα βρίσκουν κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού, είτε να τα βλέπουν εγκαταλελειμμένα και σε κατάσταση ντροπής για τη χώρα μας, πρέπει να σταματήσει άμεσα. Και για να μην ξεχνάμε και τα καθ’ ημών, μετά τους πανηγυρισμούς όλων μας για την ένταξη της Παλαιάς Πόλης στην UNESCO, κανένας σοβαρός στρατηγικός σχεδιασμός για την τουριστική εκμετάλλευση του γεγονότος αυτού, δεν έχει παρουσιασθεί από καμία πλευρά. Πρέπει επίσης να ενισχύσουμε και να στηρίξουμε, όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που στοχεύουν στην προστασία του περιβάλλοντος και στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των τοπικών κοινωνιών. Επιλογές όπως οι κατασκευές βιοκλιματικών κτιρίων, οι μονάδες ανακύκλωσης στα ίδια τα τουριστικά συγκροτήματα, η εκμετάλλευση εναλλακτικών πηγών ενέργειας για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων και ο σεβασμός στον τοπικό φυσικό πλούτο, πρέπει όχι μόνο να ενθαρρύνονται από πλευράς Πολιτείας αλλά και να πριμοδοτούνται, ούτως ώστε να δημιουργηθούν τα κίνητρα, για να ακολουθήσουν ολοένα και περισσότεροι παρόμοιες επιλογές. Πρέπει τέλος, να εντάξουμε όλον αυτό τον προγραμματισμό, σε ευρύτερους αναπτυξιακούς άξονες, γιατί τουρισμός χωρίς υποδομές, δεν νοείται όταν έχεις γύρω σου ένα τόσο έντονο ανταγωνιστικό περιβάλλον από τις γειτονικές χώρες. Το μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης που προτείνουμε εμείς, αποτελεί βασικό άξονα των νησιωτικών πολιτικών, οι οποίες πρέπει απαραιτήτως να επεκταθούν αλλά και να εμπλουτιστούν. Είναι τουλάχιστον ακατανόητο, στους σχετικούς πολιτικούς προγραμματισμούς, ως «νησιωτικές περιοχές» να εννοούνται μόνο οι περιοχές των νησιών του Αιγαίου και όχι τα Ιόνια. Η ανάπτυξη – και ειδικά η τουριστική ανάπτυξη – οφείλει και πρέπει να γίνεται με ισόρροπους και ισότιμους όρους για όλες τις περιοχές της χώρας, οι οποίες αν μη τι άλλο, έχουν τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά.

Είναι φυσικά αυτονόητο, ότι αυτές οι νέες προτάσεις για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας, δεν πρόκειται να επιβληθούν δια της βίας σε κανέναν και συνεπώς κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται «απειλημένος» από αυτές. Ο στόχος είναι να δημιουργήσουμε όλοι μαζί ένα καινούργιο, διαφορετικό όραμα για το αύριο του Ελληνικού Τουρισμού, μέσα από την ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική και κυβερνητική προτεραιότητα. Κι αυτό δεν είναι μόνο θέμα επιλογής – είναι αναγκαιότητα. Γιατί η οικονομική κρίση, όπως είχε μια «αρχή», σύντομα θα έχει και ένα «τέλος». Και από εκεί και μετά, οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι για την επόμενη ημέρα, μην επαναλαμβάνοντας τα λάθη του παρελθόντος.

Καθιερώθηκε το Φεστιβάλ γεύσης στην Πάτμο

Με μεγάλη επιτυχία έγινε στην Πάτμο, για 4η χρονιά, τo «Φεστιβάλ Γεύσης και Παράδοσης 2009», που φέτος τελούσε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μονής Πάτμου, της Τουριστικής Επιτροπής Δήμου Πάτμου, της Ένωσης Ξενοδόχων και ήταν αφιερωμένο στην «Πατινιά της δεκαετίας του 60-70» που στήριξε με την παραδοσιακή της φιλοξενία τον τουρισμό τα δύσκολα εκείνα χρόνια .

Στην εκδήλωση τιμήθηκαν 22 γυναίκες αντιπροσωπευτικές της περιόδου εκείνης από τον καθηγούμενο και πατριαρχικό έξαρχο Πάτμου αρχ. Αντίπα και τον τηλεοπτικό σταρ Γρηγόρη Αρνούτογλου, που ήταν προσκεκλημένος ως επίτιμος γευσιγνώστης. Μαζί του και η ομάδα της εκπομπής του στο MEGA CHANNEL «Όμορφος Κόσμος το Πρωί» με επικεφαλής τη Νάντια Μπουλέ.

Επίτιμος γευσιγνώστης και ο Γιώργος Αμυράς από το «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ» της ΝΕΤ . Παρών και ο δημοσιογράφος Χρήστος Μυστιλιάδης, ο οποίος με την συνεργάτιδά του οπερατέρ έκαναν γυρίσματα για την εκπομπή «ΕΝ ΛΕΥΚΩ», που μεταδίδεται από τα Κανάλια SYROS TV1 & RODOS TV4 στο Νότιο Αιγαίο και διαδικτυακά, μέσω της διάσημης βιντεοπύλης Youtube, σε όλο τον κόσμο.

Επίσης γευσιγνώστες του διαγωνισμού για τα καλύτερα και γευστικότερα ήταν και οι:

Ιωσήφ Ζησιάδης, βουλευτής Ελβετικού κοινοβουλίου, πρόεδρος της εβδομάδας γεύσης στην Ελβετία και λάτρης της Πάτμου. Σημειωτέον πως επισκέπτεται την Πάτμο κάθε χρόνο για τις διακοπές του εδώ και 25 χρόνια.

Γεωργία Κοφινά, συγγραφέας Γαστρονομικών βιβλίων. Διδάσκει παραδοσιακή ελληνική κουζίνα στη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων ΑLPIN. Γράφει στο περιοδικό Οlive του Ηλία Μαμαλάκη για παραδοσιακά φαγητά. Επίσης, για παραδοσιακή κουζίνα γράφει στον «Εθνικό Κήρυκα» της Αμερικής. Το τελευταίο της βιβλίο ΤΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΑ που συνέγραψε με την κ. Μαρία Κοκκίνου είναι ένα πρακτικό βιβλίο μαγειρικής που έχει κυκλοφορήσει σε πάνω από 80.000 αντίτυπα και κρίθηκε ως το πιο πλήρες σε αριθμό και ποικιλία νηστίσιμων συνταγών βιβλίο της αγοράς.

H Νταϊάννα Κόχυλα, συντάκτης της γαστρονομίας στις εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ, THE NEW YORK TIMES και συγγραφέας γαστρονομικών βιβλίων, που ήταν η τέταρτη γευσιγνώστρια δεν μπόρεσε τελικά να έρθει, γιατί από την Ικαρία που βρισκόταν δεν είχε συγκοινωνία.

Η οργάνωση γίνεται όπως κάθε χρόνο από την τοπική εφημερίδα «Πατμιακά Χρονικά» και συλλόγους του νησιού. Φέτος συνδιοργανωτής ήταν η «Ένωση Ξενοδόχων Πάτμου» και στηρίχτηκε από τους συλλόγους της Πάτμου, Χωριανών «Ο ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ», Καμπιωτών «Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ», το «Σωματείο Λεμβούχων Πάτμου».
Στο φεστιβάλ από την περιοχή της επαρχίας Καλύμνου συμμετείχαν οι Σύλλογοι:
Εξωραϊστικός και πολιτιστικός σύλλογος Αγαθονησίου (ΥΕΤΟΥΣΑ, ο επιμορφωτικός σύλλογος νέων Λέρου ΑΡΤΕΜΗΣ, ο Δήμος Λειψών και το εστιατόριο «Πάνος ο Μυτιληνιός» της Καλύμνου.

Τέλος για πρώτη φορά συμμετείχε η Ιερά Μονή Πάτμου με την μοναστηριακή κουζίνα. Μια άλλη καινοτομία του 4ου Φεστιβάλ ήταν η συμμετοχή εστιατορίων.

Παρουσιαστής του «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ 2009» ήταν ο Αριστείδης Μιαούλης.

Στους νικητές απονεμήθηκε μικρογραφία από το παραδοσιακό τσουκάλι της Πάτμου και Πιστοποιητικό διάκρισης .

Οι νικητές του διαγωνισμού ανά κατηγορία και βραβείο είναι οι εξής:

Θαλασσινά
Πρώτο βραβείο
Φωφώ Στράτα Γρύλλη Χταπόδι με πατάτες και ελιές

Δεύτερο Βραβείο
Ελένη Γιάνναρου Σκάρος κρασάτος πλακί

Τρίτο βραβείο
Κατερίνα Σκεμπέ Γλυκοπατάτες με χταπόδι

Κρεατικά
Πρώτο βραβείο
Γιαμαίου Θεολογία Ντολμαδάκια με κιμά

Δεύτερο Βραβείο
Κάβουρα Χριστοδούλη Πηχτή με χοιροκεφαλή

Τρίτο Βραβείο
ΥΕΤΟΥΣΑ ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ Κατσικάκι κοκκινιστό στο φούρνο

Λαδερά
Πρώτο βραβείο
Λένα Τσανατζίδου Κρικρή Ρεβύθια με μελιτζάνα

Δεύτερο Βραβείο
Τζίμης Καλαϊτζής Κολοκυφτέδες

Τρίτο Βραβείο
Αγαθονήσι Κοπανιάρης Γιάννης Τυρόπιττα με αμπελόφυλλο (Μαρκάκια)

Γλυκά
Ισοψήφισαν δύο και στα τρία βραβεία

Πρώτο βραβείο
Πουγκιά τηγανητά Αγαθονήσι Μαρίτσας Σάνταλη
Πουγκιά της Σωτηρίας Κούμανη.

Δεύτερο Βραβείο
Μαρουσώ Παραδείση Κέικ Σοκολάτας
Μαρία Σκεμπέ Ντοματάκι γλυκό

Τρίτο βραβείο
Γιάνναρου Ελένη πατινιώτικες Δίπλες
Ευτυχία Ευγενικού Τσαμπαλάκη Ζελέ

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση υπάρχουν στον εξής σύνδεσμο της εκπομπής "ΕΝ ΛΕΥΚΩ".

Συνάντηση για Φανάρι και Μόσχα

«Δεν σας υποδέχθημεν σήμερον εις το μαρτυρικόν, αλλά πάντοτε φωτεινόν Φανάριον, του οποίου η καθημερινή “επισύστασις” είναι η “μέριμνα όλων των Εκκλησιών”, ως ξένον, έστω ως φίλον ιδιαιτέρως αγαπητόν, αλλά σας υποδέχθημεν κυριολεκτικώς ως οστούν εκ των οστέων ημών και σάρκα εκ της σαρκός ημών» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, υποδεχόμενος το μεσημέρι του Σαββάτου τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών στο Φανάρι.

Απέφυγαν τα φλέγοντα ζητήματα κατά τη συνάντηση τους ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο νέος Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος στην Κωνσταντινούπολη.

Μίλησαν μόνον για τα περιφερειακά θέματα, όπως η αντιμετώπιση των ποιμαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι χιλιάδες Ρώσοι που ζουν στη Μικρά Ασία και ιδιαίτερα στην περιοχή της Αττάλειας. Και με το συλλείτουργο που τέλεσαν το πρωί της Κυριακής στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου απέστειλαν μήνυμα ενότητας και συναλληλίας.

Ο Πατριάρχης Μόσχας σε μια συμβολική κίνηση επισκέφθηκε την Αγία Σοφία, όπου σε στάση προσοχής μαζί με τους συνεργάτες του προσευχήθηκε και έκανε τον σταυρό του.

Σ αυτό το συνδεσμό αποκλειστικό βίντεο αρχείου με τους δυο Πατριάρχες.

Οι 44 ελληνικές ταινίες που πρέπει να δείτε

Μια σημαντική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, η «Δάφνις & Χλόη» του Ορέστη Λάσκου, βασισμένη στο ερωτικό ειδύλλιο του Λόγγου (2ος αιώνας) θα προβληθεί στην ομιλούσα εκδοχή της, και μάλιστα σε αποκατεστημένη κόπια, σήμερα στην Μπολόνια στην Ιταλία, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Il cinema ritrovato».

Με την ευκαιρία σας παραθέτω τις 44 ελληνικές ταινίες που πρέπει να δείτε.
(Από το βιβλίο 1001 ταινίες που πρέπει να δείτε πριν πεθάνετε του Steven Jay Schneider: “1001 movies you must see before you die” . Έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες και δεν μπορούσαν φυσικά να λείπουν και τα ελληνικά).

1. Δάφνις και Χλόη (1931) Ορέστης Λάσκος (σελ. 89)
2. Η φωνή της καρδιάς (1943) Δημήτρης Ιωαννόπουλος (σελ. 194)
3. Οι γερμανοί ξανάρχονται (1948) Αλέκος Σακελλάριος (σελ. 237)
4. Ο μεθύστακας (1950) Γιώργος Τζαβέλλας (σελ. 263)
5. Πικρό ψωμί (1951) Γρηγόρης Γρηγορίου (σελ. 266)
6. Νεκρή πολιτεία (1951) Φρίξος Ηλιάδης (σελ. 268)
7. Κάλπικη λίρα (1954) Γιώργος Τζαβέλλας (σελ. 295)
8. Μαγική πόλη (1955) Νίκος Κούνδουρος (σελ. 310)
9. Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955) Αλέκος Σακελλάριος (σελ. 316)
10. Στέλλα (1955) Μιχάλης Κακογιάννης (σελ. 326)
11. Ο δράκος (1956) Νίκος Κούνδουρος (σελ. 330)
12. Ποτέ την Κυριακή (1960) Jules Dassin (σελ. 377)
13. Το ποτάμι (1960) Νίκος Κούνδουρος (σελ. 384)
14. Συνοικία το όνειρο (1961) Αλέκος Αλεξανδράκης (σελ. 396)
15. Ηλέκτρα (1962) Μιχάλης Κακογιάννης (σελ. 405)
16. Τα κόκκινα φανάρια (1963) Βασίλης Γεωργιάδης (σελ. 428)
17. Αλέξης Ζορμπάς (1964) Μιχάλης Κακογιάννης (σελ. 433)
18. Μέχρι το πλοίο (1966) Αλέξης Δαμιανός (σελ. 455)
19. Με τη λάμψη στα μάτια (1966) Πάνος Γλυκοφρύδης (σελ. 460)
20. Οι βοσκοί (1967) Νίκος Παπατάκης (σελ. 483)
21. Αναπαράσταση (1970) Θόδωρος Αγγελόπουλος (σελ. 526)
22. Ευδοκία (1971) Αλέξης Δαμιανός (σελ. 538)
23. Το προξενιό της Άννας (1972) Παντελής Βούλγαρης (σελ. 551)
24. Ο θίασος (1975) Θόδωρος Αγγελόπουλος (σελ. 610 – 611)
25. Η ηλικία της θάλασσας (1978) Τάκης Παπαγιαννίδης (σελ. 640)
26. Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί (1981) Φρίντα Λιάππα (σελ. 679)
27. Οι απέναντι (1981) Γιώργος Πανουσόπουλος (σελ. 681)
28. Το εργοστάσιο (1981) Τάσος Ψαρράς (σελ. 681)
29. Άρπα κόλλα (1982) Νίκος Περάκης (σελ. 686)
30. Ρεμπέτικο (1983) Κώστας Φέρρης (σελ. 695)
31. Γλυκιά συμμορία (1983) Νίκος Νικολαΐδης (σελ. 698)
32. Καρκαλού (1984) Σταύρος Τορνές (σελ. 713)
33. Η τιμή της αγάπης (1984) Τόνια Μαρκετάκη (σελ. 713)
34. Τα πέτρινα χρόνια (1985) Παντελής Βούλγαρης (σελ. 723)
35. Τα παιδιά της Χελιδόνας (1987) Κώστας Βρεττάκος (σελ. 748)
36. Τοπίο στην ομίχλη (1988) Θόδωρος Αγγελόπουλος (σελ. 769)
37. Ακατανίκητοι εραστές (1988) Σταύρος Τσιώλης (σελ. 775)
38. Λευτέρης Δημακόπουλος (1993) Περικλής Χούρσογλου (σελ. 826)
39. Ο εργένης (1997) Νίκος Παναγιωτόπουλος (σελ. 873)
40. Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998) Θόδωρος Αγγελόπουλος (σελ. 884)
41. Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων (1999) Δήμος Αβδελιώδης (σελ. 893)
42. Αγέλαστος πέτρα (2000) Φίλιππος Κουτσαφτής (σελ. 904)
43. Το μόνον της ζωής του ταξείδιον (2001) Λάκης Παπαστάθης (σελ. 922)
44. Νύφες (2003) Παντελής Βούλγαρης (σελ. 942)