Ανατρέχοντας στα αρχεία των εφημερίδων "ΡΟΔΙΑΚΗ" του Καλαμπίχη και "ΝΕΑ ΡΟΔΟΣ" των Πολεμικού και Κοκκίδη, αλιεύω περιγραφές για "την λαμπρότητα της μεγαλοπρεπούς τελετής των Επιφανείων και της καταδύσεως του Σταυρού εις τον υπήνεμον λιμέναν του Μανδρακίου και το κατόρθωμα του γυμνού δύτου, όστις ανέσυρεν εκ του βυθού το Τιμιόξυλον" κ.τ.λ. Την εποχή εκείνη μεγάλη ήταν η περηφάνεια της παροικίας στην οποία ανήκε ο άξιος βουτηχτής, που τις περισσότερες φορές ήταν Συμιακός. Κι εκείνος, όλο κόρδα και καμάρι, στη μέση της κομπανίας του, με στραβά βαλμένο το ναυτικό κασκέτο και το ρουλό του μαύρου μαλλιού του γυρισμένο προς τα πάνω, θα περιφερόταν θριαμβευτής και δαχτυλοδειχτούμενος πρώτα στο Μανδράκι και τα καφενεία της Σκάλας να τον καμαρώσει ο κόσμος, ύστερα στα Μαράσια κι αργότερα θ' άρχιζε η μεγάλη περιοδεία στα χωριά. Τότε, το πιάσιμο του Σταυρού ήταν ολόκληρη κερδοσκοπική επιχείρηση και ο δίσκος με το Τιμιόξυλο έκανε το γύρο του νησιού επί μήνες, σ...