Η Σπιναλόγκα δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αν αναρωτιέστε πως ζούσαν οι ασθενείς στο νησί μπορείτε να το καταλάβετε αν ποτέ το επισκεφθείτε.
Μπαίνοντας από την μεγάλη πέτρινη είσοδο θα περπατήσετε προς την κατεύθυνση των καταστημάτων και των μικρών σπιτιών που βρίσκονται στο κάτω μέρος των λόφων, κατά μήκος της ακτής και κοντά στην κύρια πύλη.
Σε συγκεκριμένες ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας πρέπει να υπήρχε ζωή ακόμα και εκεί. Άνθρωποι κυκλοφορούσαν στα σοκάκια συζητώντας και γελώντας, όλα θα ήταν φυσιολογικά εκτός από το γεγονός ότι υπήρχε η θανατηφόρα ασθένεια της λέπρας. Μερικοί από τους λεπρούς ήταν και παντρεμένοι μεταξύ τους (20 μωρά γεννήθηκαν στη Σπιναλόγκα) και ζούσαν μαζί, σε μικρά σπίτια έχοντας μερικές φορές και κήπο, μέχρι και κάποια οικόσιτα ζώα (κότες, σκύλο, γάτα).
Το νησί απέχει μια ανάσα από την Πλάκα της Ελούντας, μόλις 800 μέτρα από τη στεριά και αποτελεί τουριστική ατραξιόν όλο το χρόνο.
