Κλικ στη Σκόπελο - Άγιος Ιωάννης, το απόλυτο hotspot

Κλικ στη Σκόπελο - Άγιος Ιωάννης στο Καστρί, το απόλυτο hotspot!

Βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του νησιού, 30 χλμ. νοτιοδυτικά της Χώρας, πολύ κοντά στο χωριό Γλώσσα. 

Η προσέγγιση της εκκλησίας απαιτεί να ανεβείτε γύρω στα 100 σκαλοπάτια, αλλά αξίζει τον κόπο. Θα σας αποζημιώσουν δυο  μικρές παραλίες και τα καταπράσινα, πεντακάθαρα νερά. Το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη έγινε παγκοσμίως διάσημο γιατί σε αυτό γυρίστηκαν σκηνές του "Mamma Mia" και πιο συγκεκριμένα εδώ τελέσθηκε ο γάμος της Sophie. 

Σύμφωνα με την παράδοση, ένας ψαράς είδε στον ύπνο του μία γυναίκα που του εξομολογήθηκε πως στο σημείο υπάρχει μια εικόνα. Ο ψαράς ανέβηκε στο βράχο και όντως βρήκε την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Το εκκλησάκι γιορτάζει στις 29 Αυγούστου και είναι ένας τόπος που αρκετοί επιλέγουν να τελέσουν το μυστήριο του γάμου τους. 

Πάντως, η Σκόπελος είναι πολλά περισσότερα από ένα όμορφο κινηματογραφικό σκηνικό. Είναι ένα καταπράσινο νησί που τα πεύκα σχεδόν αγγίζουν τα γαλαζοπράσινα νερά της θάλασσας, μια εξαιρετική επιλογή για ήσυχες διακοπές μακριά από τους θορύβους της πόλης. 

Ασουρέ, το γλυκό του Νώε

Το ασουρέ στην Βόρεια Ελλάδα λέγεται Βαρβάρα, (παρασκευάζεται την ημέρα ή την παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας, 4 Δεκεμβρίου) και στα νησιά λέγεται χυλός. Θεωρείται το παλαιότερο γλυκό στην ιστορία της ανθρωπότητας, σύμβολο της αλληλεγγύης, της αγάπης, του πλούτου και πάνω από όλα της κοινής ζωής.

Το γλυκό, όπως και τα υλικά από τα οποία αποτελούνταν, σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, προσφέρθηκαν ως δώρο στο θεό για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Από την άλλη πλευρά, στη μουσουλμανική παράδοση, η δέκατη ημέρα του πρώτου μήνα του μουσουλμανικού ημερολογίου, του Μουχαρέμ, ονομάζεται «Ημέρα του Ασουρέ».

Οι μουσουλμάνοι, ανακαλώντας προ-ισλαμικές δοξασίες, μαγειρεύουν το γλυκό σε μεγάλα καζάνια χρησιμοποιώντας συμβολικά εφτά ή δέκα υλικά και το μοιράζουν σε γείτονες και διαβάτες, ακόμη και αλλόθρησκους, ως ένδειξη αλληλεγγύης και ειρηνικής συμβίωσης.

Η γεύση του είναι ακαταμάχητη και η ιστορία του ξεκινάει από την ημέρα που το πλοίο του Προφήτη Νώε και οι πιστοί του, σώζονται από την πλημμύρα. Μόλις το πλοίο προσεγγίζει την ακτή, όσα τρόφιμα απέμειναν συλλέγονται στο πλοίο για το γεύμα. Αυτό το γεύμα ονομάζεται Ασουρέ.

Η λέξη Ασουρέ προέρχεται από την αραβική λέξη “Ασάρα”, που σημαίνει δέκα, δέκατη. Στην περσική γλώσσα η λέξη “Ashur” σημαίνει ανάμειξη.

Το Ασουρέ είναι γεμάτο βιταμίνες γιατί φτιάχνεται με σιτάρι, ρεβίθια, φασόλια, αποξηραμένα βερίκοκα, πορτοκάλι, μήλα, σταφίδες, ζάχαρη, ρύζι, γάλα, ξύσμα λεμονιού, ρόδι, καρύδι, φουντούκι, φραγκοστάφυλλα, κανέλα, σύκο, φιστίκια. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι πολύ υγιεινό, πηγή ενέργειας και βοηθάει το ανοσοποιητικό.

Ελληνικής προέλευσης το όνομα Μονακό

Το ήξερες;  Το όνομα Μονακό, προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μονόικος», η οποία είναι σύνθετη από τις λέξεις «μόνος» και «οίκος». Τον 6ο αιώνα π.Χ. οι Φωκαείς είχαν ιδρύσει αποικία στην περιοχή την οποία είχαν ονομάσει«Μονόικο», προς τιμήν του ημίθεου ήρωα Ηρακλή.

Σύμφωνα με το μύθο, ο Ηρακλής πέρασε από την περιοχή αυτή και εξεδίωξε όλους τους τοπικούς θεούς από εκεί. Για να τιμηθεί το γεγονός αυτό, χτίστηκε ένας ναός, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός (ο μόνος οίκος θεού) στην περιοχή και αφιερώθηκε στον «Ηρακλή το Μονόικο». Με το πέρασμα των χρόνων και την επικράτηση της γαλλικής γλώσσας, η ονομασία «Μονόικος» έγινε «Μονακό».
Σήμερα, το κύριο λιμάνι του πριγκιπάτου, ονομάζεται «λιμένας του Ηρακλη» (Port Hercule).

Τσεσκύ Κρούμλοβ, μαγεύει τους πάντες

Τσεσκύ Κρούμλοβ, στην όχθη του Μολδάβα. Ό,τι και να φανταστείτε,  είναι λίγο μπροστά σε αυτό που θα ζήσετε στην πραγματικότητα. Είναι η πιο γοητευτική πόλη της Τσεχίας που φημίζεται για την ιστορική γοτθική αρχιτεκτονική της. Προστέθηκε το 1992 στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. 

Το Τσεσκύ Κρούμλοβ, κρυμμένο στη νότια Βοημία, σε μαγεύει με την πρώτη ματιά για τη μεσαιωνική του ατμόσφαιρα και τα ρομαντικά σοκάκια ιδανικά για ατελείωτες βόλτες. 

Στην πόλη δεσπόζει το κάστρο του Κρουμλόβ, που είναι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κάστρο της Τσεχίας μετά το Κάστρο της Πράγας, και αποτελεί μέρος ενός μεσαιωνικού οχυρού. Ο πύργος του κάστρου προσφέρει εκπληκτική θέα, αρκεί όμως να ανεβείτε τα 162 σκαλιά. Άλλα σημαντικά αξιοθέατα είναι το μοναστήρι των Μινοριτών του 14ου αιώνα και το παραδοσιακό ζυθοποιείο Έγκενμπεργκ που ακόμα κάνει τις παραδόσεις του με άλογο και άμαξα.

Υπάρχει πληθώρα μουσείων για τους τουρίστες, όπως το μουσείο των κέρινων ομοιωμάτων, το μουσείο των βασανιστηρίων,  το τοπικό μουσείο με ιστορικά ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Βοημίας και το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον ζωγράφο Egon Schiele, ο οποίος θεωρείται ιδιοφυία της αρ νουβώ ζωγραφικής και είναι παγκοσμίως διάσημος για τα όλο ένταση πορτραίτα του – αγαπημένα θέματά του ήταν οι εταίρες των αρχών του 20ού αιώνα.

Το Τσεσκύ Κρούμλοβ απέχει 170 χιλιόμετρα από την Πράγα.

Νείλος, ο ποταμός δώρο

«Αυτό το μακρύ ποτάμι ήταν κάποτε Θεός κι έπειτα γένηκε δρόμος και δωρητής και δικαστής και δέλτα που δεν είναι ποτέ το ίδιο», έγραψε ο Σεφέρης για τον Νείλο.

To Kάϊρο, η μεγαλύτερη πόλη της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, εκτείνεται στις όχθες του. 

Από την αρχαιότητα τον Νείλο τον λάτρευαν όχι μόνο ως Θεό αλλά και ως καλό δαίμονα. Τον απεικόνιζαν ως άνδρα γυμνό, με τη ζώνη των βαρκάρηδων, ενώ στο κεφάλι του είχε μια δέσμη από παπύρους.

Ο ποταμός πηγάζει από την τροπική Αφρική, από την περιοχή της Αβησσυνίας, λεγόμενος «Κυανούς Νείλος» και από την Ταγκανίκα ο «Λευκός». Οι δύο ποταμοί συναντιούνται στο Χαρτούμ και γίνονται ένας μέχρι το Κάϊρο. Ο Νείλος εκβάλλει στη Μεσόγειο σχηματίζοντας το περίφημο Δέλτα. Κατά την περίοδο της ανόδου της στάθμης των νερών (Ιούνιος- Οκτώβριος) παρασέρνει τεράστιες ποσότητες λάσπης. Η λάσπη επικάθεται στην καλλιεργήσιμη γη και την πλουτίζει με άφθονο φυσικό λίπασμα. Ο Νείλος είναι πλωτός και διευκολύνει σημαντικά τη συγκοινωνία της Αιγύπτου. Το πλάτος του κυμαίνεται από 400 μέχρι 2.000 μ. και είναι σε μήκος ο μεγαλύτερος ποταμός της γης διασχίζοντας έκταση 6.600 περίπου χιλιομέτρων.

Στο Κάϊρο, εκεί που το ποτάμι ευρύνεται σχηματίζει τα νησάκια Γκεζίρα και Ρότα. Στην ανατολική πλευρά του ανθεί μέχρι και σήμερα ο ισλαμικός, ο χριστιανικός και ο εβραϊκός πολιτισμός. Η Γκεζίρα σχηματίσθηκε τον 14ο αι., αλλά δεν μπορούσε να κατοικηθεί από τις λάσπες που δημιουργούσαν οι πλημμύρες. Το 1830 ο Μωχάμετ Άλι έχτισε ένα ανάκτορο κι έναν καταυλισμό για τη φρουρά του που ονομάστηκε Ζαμάλεκ, που σημαίνει πρόχειρη κατοικία. Αργότερα, γύρω από το ανάκτορο δημιουργήθηκε ένας εξωτικός βοτανικός κήπος, ένας ζωολογικός και συντριβάνια με ψάρια της Ερυθράς Θάλασσας. Το 1872 χτίστηκε η γέφυρα Κασρ ελ Νιλ, συνδέθηκε με την πόλη κι έγινε η αγαπημένη κατοικία του Χαδίφη, αλλά και η πιο ακριβή συνοικία της πόλης. 

Στη Γκεζίρα αξίζει να δείτε τον Πύργο, την Όπερα (δώρο της Ιαπωνίας), το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Μουσείο Μουχτάρ με έργα του πιο διάσημου Αιγύπτιου γλύπτη.

Προσανατολίστηκα στο Νείλο γρήγορα. Τον είδα από τις όχθες του αφήνοντας απ' έξω την έρημο να ζει τη μεγαλειώδη της σιωπή. Τον είδα και από ψηλά, ξημερώματα, μ' ένα λειψό φεγγάρι που δεν ήθελε να δύσει. Ο ήλιος ανεβαίνοντας χρύσωνε κιόλας τα νερά του θεσπέσιου ποταμού, ο οποίος σέρνει τεμπέλικα τα λασπωμένα νερά του από τη Μεσόγειο μέχρι τα βάθη της Αφρικής. 

Μόνο αν επισκεφθεί κανείς την Αίγυπτο μπορεί να καταλάβει την σημασία που έχει το νερό στη γη.  Ο Ηρόδοτος από τον 5ο αι. π.Χ. ισχυρίζεται ότι «η Αίγυπτος είναι το δώρο του Νείλου» και ότι «πουθενά αλλού δεν υπάρχουν τόσα θαυμάσια πράγματα και τόση μεγαλοπρέπεια».

Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Aνέβασες το δικό σου βίντεο ή φωτογραφία στα κοινωνικά  δίκτυα κάνοντας χρήση των hashtag #WhatILoveAboutRhodes  και #Rhodes;  Γράψε τι αγαπάς στη Ρόδο και παρακίνησε και άλλους να επισκεφθούν το νησί.

#WhatILoveAboutRhodes

#Rhodes

Η ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Ο αντιδήμαρχος Τουριστικής Ανάπτυξης, Πολιτισμού και Διεθνών Σχέσεων του Δήμου Ρόδου Κώστας Ταρασλιάς και ο Ραφαήλ Κουδούνης, Διευθύνων Σύμβουλος της Dingo Marketing Team. παρουσίασαν την ψηφιακή καμπάνια του σμαραγδένιου νησιού. Το διαφημιστικό μέρος της καμπάνιας αποτελείται από μια σειρά βίντεο τα οποία, παρουσιάζουν αυθεντικές «ιστορίες» επισκεπτών που περιγράφουν τι αγαπούν περισσότερο από τη Ρόδο (“what I love about Rhodes”).

#WhatILoveAboutRhodes
#Rhodes

Μελεκούνι, η υπερτροφή της Ρόδου

Το μελεκούνι το κερνάνε στους γάμους, στα βαφτίσια και στις γιορτές. Είναι ένα υγιεινό γλύκισμα με υπέροχη γεύση και υψηλή διατροφική αξία. Φτιαγμένο από μυρωδάτο μέλι, σουσάμι, αμύγδαλα, ξύσμα πορτοκάλι, κανέλλα και μοσχοκάρυδο οφείλει το όνομά του στο μέλι και το κουνί - όπως λέγεται ο σπόρος στη Ρόδο.

Πράγα, ακόμα την ανακαλύπτω

Πράγα! Εξαιρετική αρχιτεκτονική, ανακαινισμένα μπαρόκ και ροκοκό κτίσματα, ελικοειδή δρομάκια για περπάτημα, μοναδική ατμόσφαιρα. Η πρώτη από τις οκτώ φορές που ταξίδεψα στην Τσεχία κι ακόμα συνεχίζω να την εξερευνώ και να την ανακαλύπτω.

Βίτοσα, ο πνεύμονας της Σόφιας

Το όρος είναι πολύ γνωστό και δέχεται επισκέπτες είτε για αθλητικό τουρισμό, π.χ. για αναρρίχηση ή σκι, είτε για να θαυμάσουν το Εθνικό Πάρκο Vitosha. 

Tο βουνό Βίτοσα είναι το μεγαλύτερο φυσικό πάρκο στη Βουλγαρία, με έκταση πάνω από 100 τετραγωνικά μίλια. Eίναι το παλαιότερο πάρκο στα Βαλκάνια, αφού υπάρχει από το 1934 και δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες να ανακαλύψουν ποτάμια, καταρράκτες, σπήλαια και μοναστήρια. Απέχει μόνο 15 χλμ. από τη Σόφια.

Στο βουνό φωλιάζουν πάνω από 100 είδη πτηνών, ζει επίσης απίστευτη ποικιλομορφία εντόμων και άγριων ζώων. Στη Βίτοσα συναντάται και το 50% των φυτικών ειδών της Βουλγαρίας. Στις πλαγιές του βουνού είναι και η εκκλησία της Μπογιάνα χτισμένη στα τέλη του 10ου αιώνα, η οποία, για τις τοιχογραφίες της του 13ου αιώνα, έχει περιληφθεί στον Κατάλογο της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Άλλα αξιοθέατα του όρους είναι το μοναστήρι Dragalevtzi και η μεγαλύτερη σε μήκος σπηλιά της χώρας, η Duhlata. Η πρόσβαση στο βουνό γίνεται εύκολα με αστικά λεωφορεία που ξεκινούν από το κέντρο της πόλης και με το τελεφερίκ.

Πόρος, νεοκλασική γοητεία

Πλησιάζοντας τον Πόρο με το καράβι, από μακριά δεσπόζει στην ψηλότερη κορυφή του λόφου το ιστορικό Ρολόι του. Κτίστηκε το 1927, είναι ορατό από παντού και αποτελεί το στολίδι της πόλης. Από εδώ η θέα στο λιμάνι και τις απέναντι ακτές είναι εξαιρετική.

O Πόρος αποτελείται από δυο νησιά τη Σφαιρία και την Καλαυρία. «Πόρος» σημαίνει στενό θαλάσσιο πέρασμα και εδώ πρόκειται για τη θαλάσσια λωρίδα που χωρίζει τα δυο νησιά από το Γαλατά. Κάποτε αυτό το πέρασμα ήταν τόσο ρηχό που το 200 μ.Χ. ο Παυσανίας το πέρασε περπατώντας στο βυθό.

Σε αντίθεση με την πευκόφυτη Καλαυρία που κατοικούνταν από την αρχαιότητα, η Σφαιρία κατοικήθηκε τον 15ο αιώνα από Αρβανίτες που έφτασαν στον πόρο κυνηγημένοι από τους Τούρκους.

Τα σπίτια στην παραλία είναι μεγάλα νεοκλασικού ρυθμού, ενώ είναι απλά διώροφα στη Μπρίνια, στο Μύλο, στην Πούντα και στο Καστέλι. Οι πρώτες κατοικίες κτίσθηκαν το 1463 στην περιοχή γύρω από το Ρολόι.

Στο κέντρο βρίσκονται το Δημαρχείο το Αρχαιολογικό Μουσείο, η Δημοτική βιβλιοθήκη και η Αίθουσα Εκθέσεων - Πολιτιστικών εκδηλώσεων. Αξίζει ένας περίπατος ψηλά στις γειτονιές και μια επίσκεψη στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου για το θόλο του, τον οποίο έχει αγιογραφήσει ο Κώστας Παρθένης. Το νησί διατηρεί ακόμα κάτι από την ρετρό ατμόσφαιρα του παρελθόντος. Άλλωστε στον Πόρο έχουν γυριστεί κλασικές ελληνικές ταινίες, όπως οι: «Μια ζωή την έχουμε» με τον Δημήτρη Χορν και την Υβόν Σανσόν, «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Τύφλα να ’χει ο Μάρλον Μπράντο» με τον Θανάση Βέγγο κ.ά.

Αξίζει να δείτε τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, από τον οποίο σώζονται δομικοί λίθοι της βάσης του, που αποκαλύφθηκαν το 1854. Ο ναός είχε κτισθεί πριν από 2.600 χρόνια και ήταν το κέντρο της Αμφικτιονίας της Καλαυρίας. Επίσης ήταν ένα παραδοσιακό άσυλο για τους ναυαγούς ναυτικούς και τους πρόσφυγες, στο οποίο ο αρχαίος ρήτορας των Αθηνών Δημοσθένης βρήκε καταφύγιο και στη συνέχεια αυτοκτόνησε πίνοντας δηλητήριο, το έτος 322 π.X.

H είσοδος στο λιμάνι αποκαλύπτει μια δραστήρια προκυμαία που είναι γεμάτη με τα καφέ και τα εστιατόρια και ένα πλήθος μικρών σκαφών, καθώς και τα επιβατηγά πλοία αλλά και το πορθμείο, που μεταφέρει απέναντι στο Γαλατά όπου βρίσκεται το Λεμονοδάσος. Από εκεί κανείς μπορεί να πάει στο Μοναστήρι και στις παραλίες Ασκέλι ή και το Νεώριο.

Από το Γαλατά κάποιος μπορεί να πάει στην κωμόπολη της Τροιζίνας κοντά στην οποίο βρίσκονται τα υπολείμματα της αρχαίας Τροιζίνας, θρυλικού τόπου γεννήσεως του Θησέα.

Επίσης από τον Γαλατά πολύ καλοί οδικοί άξονες οδηγούν στην Επίδαυρο και το Ναύπλιο.

Αυτό το νησί έχει κάτι το ξεχωριστό. Ο Πόρος είναι ο ιδανικός κοντινός προορισμός για μια διήμερη ρομαντική απόδραση αλλά και για οικογενειακές διακοπές - όπως τις κάναμε όταν ήμασταν παιδιά.

Μήλος, ένα ατελείωτο φυσικό γλυπτό

H Mήλος έχει μπει στη λίστα και με τα ομορφότερα νησιά του κόσμου, σύμφωνα με το CNN travel. Το νησί μοιάζει βγαλμένο από παραμύθια. Αυτά που μιλάνε για πειρατές κρυμμένους σε θαλασσινές σπηλιές, για κατακόμβες και μισοκοιμισμένα ηφαίστεια. Η Μήλος για πολλούς αποτελεί ένα φυσικό γεωλογικό μουσείο, που χάρη στο ηφαιστιογενές της έδαφος είναι πλούσιο σε ορυκτά των οποίων η εξόρυξη, επεξεργασία και εμπορία αποτελούσαν για δεκαετίες την κυριότερη πηγή πλούτου για το νησί.

Παντού εδάφη φαγωμένα. Μια ιστορία τριάντα αιώνων. Ένα τοπίο σαν εξωγήϊνο. Μια πανδαισία χρωμάτων. Ορυχεία και μεταλλεία. Άλλα σε πλήρη δραστηριότητα και άλλα εγκαταλειμμένα από χρόνια η κι από αιώνες ακόμη. Εκεί όμως που οι λατόμοι της Μήλου έδιναν ρέστα ήταν στην παραγωγή της περιζήτητης μυλόπετρας, που την εξήγαγαν από την Τεργέστη μέχρι και την Αίγυπτο!
Οψιδιανός, κατακόμβες, χριστιανικά μνημεία, πολλαπλές στοές, αρχαία μνημεία, εξωτερικά σπήλαια, υπέροχα γαλανά νερά, καταπράσινη φύση, γραφικά κτίσματα μάς περιμένουν και φυσικά οι μνήμες αιώνων. Με τη λαμπερή ομορφιά της Αφροδίτης που για αιώνες έκρυβε στη γη της, τη μυστηριώδη γοητεία που αποπνέουν οι φυσικές καλλονές του τόπου και τα σημαντικά μνημεία που υπάρχουν σε όλο τη νησί, έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη και αποτελεί ιδανικό προορισμό για κάθε μορφή τουρισμού.
Στην Πλάκα μπορείς να δεις το ενετικό κάστρο του 13ου αι. και την εκκλησία της Παναγίας της Σχοινιώτισσας η Μέσα Παναγιά που βρίσκεται μέσα στα τείχη. Η μητρόπολη του 19ου αι. είναι αφιερωμένη στην Παναγία την Κορφιάτισσα, όπου κυριαρχούν οι φορητές εικόνες κρητοβυζαντινής τέχνης. Αξίζει να παρατηρήσεις το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο και τον επιχρυσωμένο επιτάφιο του ναού που κατασκευάστηκε στη Σμύρνη περίπου το 1600.
Χωρίς αμφιβολία η Μήλος φημίζεται για τις πανέμορφες παραλίες της, που είναι περισσότερες από 75. Έχει ακτογραμμή 125 τετρ. χλμ. με πολυσχιδή διαμελισμό. Για να ευχαριστηθείς μπάνιο πρέπει να επιλέξεις παραλία με βάση τη κατεύθυνση του αέρα. Έτσι λοιπόν την περίοδο του Αυγούστου με τους δυνατούς βοριάδες ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει στις νότιες παραλίες του νησιού, ενώ αντίθετα σε περίοδο νοτίων ανέμων οι δυτικές και βορινές παραλίες αποτελούν ιδανική λύση. Oι πιο γνωστές παραλίες στο νότο είναι ο Προβατάς με ρηχά τυρκουάζ νερά, οι δύο παραλίες του Παλαιοχωρίου, το Tσιγκράδο και η Φυρίπλακα. Mέσα στον Kόλπο είναι η παραλία της Aλυκής, όπου σε κάποια σημεία βγαίνουν καυτά θειούχα νερά, η Xιβαδόλιμνη που ο βυθός της στολίζεται από αχιβάδες και το Pιβάρι.
Στα βόρεια βρίσκονται η Φυλακωπή και οι τρεις θαλάσσιες σπηλιές του Παπάφραγκα, όπου το θαλασσινό νερό σε κάποια σημεία είναι πόσιμο! Η αρχαία πόλη Φυλακωπή θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους των Κυκλάδων, μολονότι δεν υπάρχουν εντυπωσιακά εκθέματα.
Συνεχίζοντας συναντάς τον Άγιο Kωνσταντίνο, το Σαρακήνικο και το Φιροπόταμο. Στα ανατολικά, ο Aη Γιάννης, οι Tριάδες, το Aμμουδαράκι και οι Kαλόγριες. Tέλος, δυτικά τα Bουδιά, η Aγία Bαρβάρα και τα Θειωρυχεία. Οι βορινές παραλίες συνδέονται με ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο, οι Νότιες σε μεγάλο βαθμό με άσφαλτο (έως Χιβαδολίμνη και Προβατά), ενώ στη συνέχεια ο δρόμος είναι χωμάτινος. Οι παραλίες οι οποίες στερούνται ασφαλτόστρωσης, από την Αχιβαδολίμνη και μετά, είναι οι δυτικές παραλίες Αγ. Ιωάννης και Τριάδες. Τέλος στο νησί υπάρχουν επιπλέον 15 παραλίες οι οποίες είναι προσβάσιμες μόνο με θαλάσσιο μέσο.
Η περιοχή της Αχιβαδολίμνης βρίσκεται σε έναν πανέμορφο κόλπο, στη δυτική πλευρά της Μήλου και διαθέτει παραλία με γκρι-μπλε άμμο και καταγάλανα νερά, ιδανικά για windsurfing. Η περιοχή πήρε το όνομά της από τη λίμνη που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, στο βυθό της οποίας ζουν αχιβάδες.
Για τους φανατικούς φυσιολάτρες υπάρχουν το κάμπινγκ και τα μπανγκαλόου Milos Achivadolimni, 6 χλμ από το λιμάνι και 2 από το αεροδρόμιο. Το κάμπινγκ απλώνεται πάνω στην παραλία της Αχιβαδολίμνης και προσφέρει ξεκούραστες διακοπές μέσα σ' ένα περιβάλλον απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς. Παρέχει οργανωμένες εγκαταστάσεις για άνετη και ξεκούραστη διαμονή. Το κάμπινγκ Milos Achivadolimni λειτουργεί από 15 Μαΐου έως 30 Σεπτεμβρίου.
Από τα πιο πολυφωτογραφημένα τοπία στο νησί είναι οι τεράστιοι ογκόλιθοι στο Κλέφτικο που λέγονται και «Θαλασσινά Μετέωρα» και η Συκιά γνωστή και ως «Σμαραγδένια Σπηλιά». Θα πάτε με καϊκι που ξεκινά από τον Αδάμαντα.
Και αν προλάβεις και δεις όλα τα παραπάνω να ξέρεις ότι ουσιαστικά δεν θα έχεις χορτάσει το νησί ακόμα. Θα θες να το ξαναεπισκεφτείς και θα το σκέφτεσαι συνέχεια.

Σκύρος, στο περιγιάλι το κρυφό

Η Σκύρος, έχει σχεδόν όλα όσα χρειάζεται κάποιος για να περάσει καλά: ήσυχες διακοπές, πλούσια παράδοση και ανέγγιχτα τοπία. Ήθη, έθιμα και παραδόσεις παντρεύονται με τη γραφικότητα του νησιού και μαζί με τις όμορφες καθαρές παραλίες συνθέτουν το τέλειο παζλ.

To βόρειο τμήμα του νησιού, δασώδες, πευκόφυτο και εύφορο, λέγεται «Μερόη», «ήμερο» δηλαδή. Το νότιο, ορεινό, πετρώδες και δροσερό από τις πηγές Νύφι, Μάμας, Δχούνια.

Στεφανωμένη απ’ το μεσαιωνικό κάστρο, η Χώρα της Σκύρου αγναντεύει αμφιθεατρικά το Αιγαίο στα ανατολικά του νησιού. Λίγο πιο κάτω, σκαρφαλωμένο στον βράχο, στέκει και το βυζαντινό μοναστήρι του Άη Γιώργη. Από το 960 μ.Χ., που το ίδρυσε ο Νικηφόρος Φωκάς, υπήρξε τόπος προσκυνήματος σ’ ένα νησί που για αιώνες έστεκε έρμαιο στις διαθέσεις πειρατών.

Λόγοι για να πας στη Σκύρο:

- Για να κάνεις βόλτα στα αβανταδόρικα σοκάκια της Χώρας και να χαζέψεις μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα και σουβενίρ του νησιού.

- Για επισκεφτείς το Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χώρα. Υπάρχει και το μουσείο Μάνου Φαλτάιτς, ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενημερωμένα λαογραφικά μουσεία όπου εκτίθενται πολλά παλιά έγγραφα, ντοκουμέντα της επανάστασης, λάβαρα, καθώς και εργαλεία οικιακής και καθημερινής χρήσης στην αγροτική αλλά και παραδοσιακή ζωή της Σκύρου.

- Για να βγεις φωτογραφία στο ορειχάλκινο άγαλμα του Ρούμπερτ Μπρουκ, ενός Άγγλου ρομαντικού ποιητή που πέθανε εν πλω στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τάφηκε στη Σκύρο.

- Για να θαυμάσεις ντόπιους τεχνίτες και νοικοκυρές που δημιουργούν ακόμα έργα λαϊκής τέχνης, αγγειοπλαστικής, ξυλογλυπτικής και κεντήματα.

- Για να προσευχηθείς στο εκκλησάκι της Θεοτόκου που λέγεται ότι ενέπνευσε τον Γιώργο Σεφέρη, να γράψει το ποίημα «Αρνηση» («Στο περιγιάλι το κρυφό»). Βρίσκεται στον κολπίσκο Μαρκέσι ή Λιμανάκι.

- Για να δοκιμάσεις σκυριανή φέτα καθώς και κεφαλοτύρι. Αξίζει να προστεθεί πως η Σκύρος θεωρείται πως είναι το νησί που ...εφηύρε την αστακομακαρονάδα, λόγω της αφθονίας των αστακών στις θάλασσές της.

- Για να κάνεις μια κρουαζιέρα στο ακατοίκητο νησάκι Σαρακήνικο και να δεις θαλασσινές σπηλιές με σμαραγδένια νερά και σταλακτίτες.

- Για να πας στην περιοχή του Μώλου, στα Πουριά. Εδώ λειτουργούσε κάποτε το παραθαλάσσιο Αρχαίο Λατομείο, ενώ την παράσταση κλέβει το γιγάντιο βραχώδες “μανιτάρι” που σμίλεψε η φύση.

Τα τυρκουάζ νερά στις παραλίες της συναντούν τα πεύκα που φτάνουν στη θάλασσα, και τα τοπία της δημιουργούν το τέλειο σκηνικό για αξέχαστες διακοπές.

Γυρίσματα, οικισμός κοντά στην θάλασσα με μια μεγάλη αμμώδη παραλία.

Καρεφλού, μια παραλία για όσους αγαπούν την πέτρα, την άμμο και το άγριο φυσικό περιβάλλον.

Αχερούνες, η πρώτη παραλία που συναντάμε με το που φτάνουμε στο λιμάνι της Σκύρου, την Λιναριά.

Ο Πεύκος, με τη μεγάλη αμμώδη παραλία του, είναι περικυκλωμένος από πευκόφυτες πλαγιές.

Ασπούς, οικισμός ο οποίος έχει αμμώδη παραλία.

Άγιος Φωκάς, μια απάνεμη και αρκετά μακρινή παραλία με άμμο και βότσαλο.

Ατσίτσα, ένα γραφικό χωριουδάκι, που έχει πολλούς μικρούς κόλπους και παραλίες με βότσαλο.

Κυρά Παναγιά, παραλία με βότσαλο που έχει εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία.

Καλογριά, μια αμμώδης παραλία λίγο πριν την Κυρά Πανάγια.

Πετρίτσα, σχετικά ερημική παραλία με βότσαλα και πολύ όμορφο τοπίο.

Κολυμπάδα, παραλία με βότσαλα και αρκετά δύσκολη πρόσβαση.

Άγιος Πέτρος, αμμουδερή παραλία, αρκετά μακριά από το χωριό, με σμαραγδένια νερά.

Ρένες, παραλία με δύσκολη πρόσβαση που έχει βότσαλα.

Θεοτόκος, μια πανέμορφη μικρή παραλία με άμμο.

Η Καλαμίτσα, είναι από τις μεγαλύτερες και πιο δημοφιλείς στο νησί και αγαπημένος προορισμός των wind-surfers, αφού την πιάνει γερά ο βοριάς.

Λινώ, παραλία με βότσαλα.

Παπά το χούμα, αμμώδη παραλία.

Παλαμάρι, παραλία με άμμο και βότσαλο κοντά σε αρχαιολογικό χώρο.

Αγαλίπα, αμμώδης παραλία, προσιτή κυρίως με σκάφος.

Αξίζει να επισκεφτείς μια φάρμα ώστε να γνωρίσεις από κοντά το σπάνιο και μοναδικό στον κόσμο αλογάκι της Σκύρου. Είναι πλέον προστατευόμενο είδος και ζουν σε κάποιες φάρμες που έχουν αναλάβει τη φροντίδα τους.

Πέντε ώρες μακριά από την πρωτεύουσα βρίσκεται η Σκύρος, ένα νησί με πολλές μοναδικότητες. Θα εκπλαγείτε γιατί, παρότι βρίσκεστε στις Βόρειες Σποράδες, τα πάντα θυμίζουν χωριό των Κυκλάδων με την εξής διαφορά: Χωρίς πολυπληθή χωριά και φασαριόζικα στέκια, όπως έχουν εξελιχθεί κάποια νησιά, η Σκύρος έχει διατηρήσει τη γραφικότητα της, χωρίς όμως να στερείται τίποτα σε ανέσεις και παροχές.

Το Νησί του Πάσχα ζητά από τους Βρετανούς το κλεμμένο άγαλμα

Το νησί του Πάσχα, με έκταση μόλις 64 τετραγωνικά μίλια, είναι το πιο απομονωμένο κατοικημένο νησί του κόσμου με 2.270 κατοίκους. Βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, 2.000 μίλια δυτικά από την κοντινότερη ήπειρο (τη Νότια Αμερική) και 1.400 μίλια από το πλησιέστερο κατοικημένο νησί. Το όνομα «Νησί του Πάσχα» οφείλεται στον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ο οποίος έφτασε εκεί το Πάσχα του 1722.

Το νησί παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, εξαιτίας της ύπαρξης των μνημειακών διαστάσεων λαξευμένων μορφών, των ταφικών της μνημείων, κτηρίων και μνημείων που αποδίδονται σε γηγενείς αρχαιότερων εποχών. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν τα γιγάντια λίθινα αγάλματα ή Μοάι, τα οποία πολλές φορές απεικονίζουν αρχαίους θεούς των αρχαίων κατοίκων του νησιού, ύψους και 10 μέτρων, πολλά από τα οποία είναι ημιτελή. Τα αρχαιότερα αγάλματα χρονολογούνται στον 8ο αιώνα π.Χ. και κατασκευάστηκαν από τους προγόνους των ιθαγενών Πολυνησίων που ζουν σήμερα στο νησί.

Οι ...εξωγήινοι, η Ατλαντίδα κι άλλα πολλά φανταστικά και περίεργα έχουν κατά καιρούς επιστρατευτεί για να εξηγήσουν το μυστήριο των τεράστιων μεγαλιθικών μνημείων ή Μοάι, στο νησί του Πάσχα.

Σύντομα η απογοήτευση των εξερευνητών μετατράπηκε σε έκπληξη και απορία, όταν αντιλήφθηκαν τις σειρές των τεράστιων μονολιθικών αγαλμάτων, που σήμερα αποτελούν το σήμα κατατεθέν του νησιού του Πάσχα.

Πάνω από 200 τέτοια αγάλματα έστεκαν κάποτε σε τεράστιες πέτρινες πλατφόρμες κατά μήκος της παραλίας. Τουλάχιστον 700 άλλα, σε διάφορα στάδια κατασκευής, κείτονται παρατημένα σε λατομεία ή σε αρχαίους δρόμους μεταξύ των λατομείων και της ακτής.

Τα περισσότερα από τα στημένα αγάλματα ήταν μονολιθικά, είχαν κατασκευαστεί απευθείας πάνω στο βράχο και ύστερα είχαν με κάποιο τρόπο μεταφερθεί και στηθεί στα βάθρα στην παραλία, σε απόσταση συχνά έξη μιλίων από τη θέση κατασκευής, παρόλο που είχαν ύψος 10 μέτρα και βάρος μέχρι 82 τόνους! Μάλιστα, κάποια από τα πεσμένα αγάλματα, έφταναν τα 20 μέτρα ύψος και τους 270 τόνους!

Από την πρώτη στιγμή που ανακαλύφθηκε το νησί του Πάσχα από Ολλανδούς θαλασσοπόρους τον 18ο αιώνα μέχρι και σήμερα, κανείς δεν μπόρεσε να βρει πειστικές εξηγήσεις για την ύπαρξη των γιγάντιων πέτρινων αγαλμάτων που βρίσκονται στο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού.

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, τους πρώτους αιώνες οι κάτοικοι ζούσαν στο νησί ειρηνικά και χωρίς προβλήματα. Όμως κάποια στιγμή αναπτύχθηκαν εμφύλιες έριδες οι οποίες οδήγησαν στην ταχεία αποψίλωση των δασών για την κατασκευή αυτών των αγαλμάτων. Μέσα σε λίγους μόλις αιώνες, οι κάτοικοι του νησιού κατέστρεψαν τα δάση, εξαφάνισαν τα ζώα και τα φυτά, ώσπου τελικά είδαν την πολύπλοκη κοινωνία τους να οδηγείται στο χάος και στον κανιβαλισμό!

Το νησί παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον και το 1995 η UNESCO χαρακτήρισε την περιοχή (Εθνικό Πάρκο Ράπα Νούι) ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, κοντά στην οποία βρίσκεται και η τοποθεσία του Άχου Τονγκαρίκι με την μεγαλύτερη συγκέντρωση Μοάι στο νησί.

Το πιο εντυπωσιακό από αυτά τα αγάλματα εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο! Είναι χιλίων ετών και το αγαπημένο των τουριστών. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Τζο Αν Βαν Τιλμπουργκ το πήραν (όπως τα γλυπτά του Παρθενώνα) από το νησί του Πάσχα Βρετανοί ναυτικοί το 1868. Τώρα, η κυβέρνηση της Χιλής προσπαθεί να ανακτήσει το άγαλμα εκ μέρους του αυτόχθονα λαού του νησιού του Πάσχα. Να σημειωθεί πως η Χιλή προσάρτησε το νησί που απέχει περισσότερο από 2.200 μίλια από τις ακτές της, το 1888.

To Σκυριανό αλογάκι

Εκτός από την άγρια ομορφιά της και το έντονο παραδοσιακό της χρώμα, που πλέον το συναντά κανείς σε ελάχιστα νησιά, η Σκύρος φημίζεται και για κάτι ακόμη: Τα αλογάκια της.

Η Σκύρος αν και ανήκει στις Σποράδες, είναι σχετικά απομακρυσμένη από το σύνολο αυτών των νησιών. Η απομόνωση της αυτή, βοήθησε στη διατήρηση της ράτσας του Σκυριανού αλόγου, το οποίο βρίσκεται στο νησί από την αρχαιότητα.

Καθώς τα αλογάκια της Σκύρου, δεν αναμίχθηκαν με άλλες ράτσες αλόγων, έχουν διατηρήσει αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά που τα ξεχωρίζουν από άλλα πόνυ και τα κάνουν μοναδικά στον κόσμο. Το ύψος τους φτάνει τα 116 εκατοστά. Τα πόδια τους είναι λεπτά, γερά και νευρώδη με δυνατές κλειδώσεις. Η ουρά είναι τοποθετημένη χαμηλά, θυσανωτή και μακριά. Συχνά φθάνει ως τις οπλές οι οποίες είναι μικρές, σκληρές, συνήθως μαύρες και δεν χρειάζονται πετάλωμα. Χαρακτηριστικό τους οι τρίχες στις οπλές, τα λεγόμενα «φτερά». Το χρώμα των αλόγων είναι συνήθως στις αποχρώσεις του καφεκόκκινου και του καστανού (ορφνό) πιο σπάνια του λευκού ή γκριζόφαιου (φαιά) και σπανιότερα του ξανθού. Κάποια έχουν λευκό σημάδι στο πρόσωπο (αστεράτα ή ρεμπά). Το σκυριανό αλογάκι ανήκει στο είδος Equus Cabalus αλλά λόγω του μικρού του μεγέθους θεωρείται ως ξεχωριστή φυλή η οποία ονομάζεται Equus Cabalus Skyros Poni ή Equus Cabalus Skyriano, στην ελληνική: σκυριανό αλογάκι.

Κατά την αρχαιότητα η ράτσα του Σκυριανού αλόγου υπήρχε παντού στην τότε Ελλάδα. Αυτό συμπεραίνεται από διάφορα αγάλματα εκείνης της εποχής και κυρίως από τα άλογα που αναπαριστώνται στο αέτωμα του ναού του Παρθενώνα στην ακρόπολη της Αθήνας.

Ο αριθμός των αλόγων μειώνεται δραματικά, καθώς η συντήρηση και διαβίωση τους είναι ιδιαίτερα ακριβή. Αξίζει να αναφερθεί ότι έχουν γίνει κινητοποιήσεις για τη διατήρηση και σωστή διαβίωση του Σκυριανού αλόγου και η Ε.Ε. έχει εγκρίνει κονδύλια για τις ανάγκες επιβίωσης και φυσιολογικής διαβίωσης του, σε ειδικούς φυσικούς χώρους.

Κατά την παραμονή σας στη Σκύρο μπορείτε να επισκεφθείτε τα Σκυριανά αλογάκια στο κέντρο ελεγχόμενης αναπαραγωγής του Σκυριανού Αλόγου το οποίο βρίσκεται στο Κτήμα Μουριές. Σήμερα ο αριθμός τους φτάνει τα 300, με τα 170 από αυτά να είναι στη Σκύρο και τα υπόλοιπα σε άλλες φάρμες στην Ελλάδα, ενώ περίπου 30 σκυριανά άλογα βρίσκονται σε μια φάρμα στη Σκοτία.