Σαν σήμερα, 13 Αυγούστου το 1961, οι αρχές της Ανατολικής Γερμανίας αρχίζουν να κατασκευάζουν το τείχος του Βερολίνου. Το «τοίχος του αίσχους», όπως ονομάστηκε, θα διατηρηθεί έως τις 9 Νοεμβρίου του 1989, οπότε θα γκρεμιστεί κατά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί κατάφεραν να διαφύγουν προς τη Δυτική Γερμανία μεταξύ 1945 και 1961, οι περισσότεροι μέσω Βερολίνου, την ώρα που η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) ενίσχυε όλο και περισσότερο τα σύνορα της.
50.000 Βερολινέζοι - γνωστοί ως Graenzgenger - διέσχιζαν καθημερινά το τείχος για να εργαστούν στη Δύση. Το ιστορικό Τείχος, λίγο προτού γκρεμιστεί είχε συνολική περίμετρο 155 χλμ., ηλεκτρική περίφραξη 127,5 χλμ. 302 φυλάκια επιτήρησης και στρατιώτες σε επιφυλακή 11.000.
Παρ’ όλα αυτά, συνολικά, περίπου 5.000 άνθρωποι πιστεύεται ότι διέφυγαν μέσω του Τείχους του Βερολίνου κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του, ενώ επιχείρησαν να διαφύγουν περίπου 10.000 ακόμη.
Με την πτώση του τείχους, αποκαλύφθηκε σε όλη του την έκταση το μέγεθος του εγκλήματος. Ακόμα και οι πλέον καχύποπτοι, πείστηκαν για τα εγκλήματα που έγιναν. Τα αρχεία τις Στάζι και της KGB έστεκαν αδιάψευστοι μάρτυρες. Οι μισοί πολίτες κατέδιδαν τους άλλους μισούς, για να επιβιώσουν.
Με την πτώση του τείχους, οι εξαθλιωμένοι Ανατολικογερμανοί αντίκρισαν την άλλη πλευρά του τείχους και το επίπεδο ζωής των δυτικών.
Το μεγαλύτερο σωζόμενο κομμάτι τείχους, μήκους περίπου 1,5 χλμ., είναι καλυμμένο από γκράφιτι με σύγχρονα, αλλά και με προ της πτώσης έργα. Επίσης υπάρχουν το πολύ μικρότερο σωζόμενο τμήμα στο μνημείο του τείχους ή αυτό κοντά στο διάσημο Checkpoint Charlie (Tσεκ Πόιντ Τσάρλι), που μας θυμίζει εκτός από σημείο ελέγχου που ήταν, και σκοτεινές ιστορίες κατασκόπων.
Σε όλο το Βερολίνο υπάρχουν μνημεία, μουσεία και επιγραφές που θυμίζουν αυτές τις σημαντικές σελίδες της γερμανικής ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου