Σαγαλασσός, η πόλη των λιμνών

Στη φωτογραφία, το ρωμαϊκό θέατρο, το επιβλητικότερο και καλύτερα διατηρημένο μνημείο στη Σαγαλασσό, αρχαιολογική τοποθεσία στην νοτιοδυτική Τουρκία, περίπου 100 χιλιόμετρα βόρεια της Αττάλειας και 30 χιλιόμετρα από την Ισπάρτα (την αρχαία Σπάρτη της Μικράς Ασίας). 

Η Σαγαλασσός εκτιμάται ότι ιδρύθηκε περί τα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα και εγκαταλήφθηκε περί τις αρχές του 13ου αιώνα. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους η πόλη ήταν γνωστή ως η «πρώτη πόλη της Πισιδίας», μια περιοχ
ή της δυτικής μεριάς του Ταύρου σήμερα γνωστή ως η Περιοχή των Τουρκικών Λιμνών. Υπήρξε από τις σημαντικότερες πόλεις της Πισιδίας ήδη από τους ελληνιστικούς χρόνους.

Η αστική περιοχή ήταν απλωμένη σε διάφορα επίπεδα σε ένα υψόμετρο μεταξύ 1400 και 1600 μέτρων. Η πόλη κατάφερε να ανακάμψει μετά από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ. , αλλά επιδημίες, έλλειψη νερού, έλλειψη ασφάλειας και σταθερότητας, ασταθής οικονομία και τελικά ένας δεύτερος καταστροφικός σεισμός περίπου στα μέσα του 7ου αιώνα μ.Χ., ανάγκασαν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν την πόλη τους.

Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή χρονολογείται από το 8000 π.Χ., πριν κατοικηθεί κανονικά.

Η Σαγαλασσός ήταν μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Πισιδία όταν την κατέκτησε ο Μέγας Αλέξανδρος το 333 π.Χ. στην πορεία του προς την Περσία. Είχε πληθυσμό που αριθμούσε τις μερικές χιλιάδες. Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, η περιοχή περιήλθε διαδοχικά στα εδάφη του Αντίγονου, ίσως του Λυσίμαχου, των Σελευκιδών της Συρίας, και στη Δυναστεία των Ατταλιδών της Περγάμου. Τα αρχαιολογικό ιστορικό φανερώνει ότι ο ντόπιος πληθυσμός υιοθέτησε γρήγορα την ελληνιστική κουλτούρα. 

Το θέατρο της φωτογραφίας είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.574 μ., σε επικλινές σημείο και θεμελιώθηκε στα νοτιοδυτικά με ένα πολύπλοκο σύστημα διαδρόμων με θολωτή στέγαση. Ο αρχιτέκτονας του θεάτρου σχεδίασε τη σκηνή με ένα μόνο όροφο, με στόχο να προσφέρει στους θεατές εξαιρετική θέα προς το τοπίο, όπου δέσποζε ο λόφος του Μεγ. Αλεξάνδρου. Ανάμεσα στην αγορά και το θέατρο, βρίσκονται τα ερείπια της δωρικής κρήνης, εν μέρει λαξευμένης σε πλαγιά, η οποία χτίστηκε τον 1ο αι. π.Χ. Το μνημείο ήταν προσανατολισμένο προς τα νοτιοανατολικά και αποτελούνταν από 3 δωρικές στοές που περιέβαλλαν μια αυλή. 

Καθοριστικά στοιχεία στη γεωμορφολογία της περιοχής αποτελούν οι λίμνες Burdur, Eğridir και Beyşehir, καθώς και οι ποταμοί Κέστρος, Μέλας και Ευρυμέδων - για το λόγο αυτό αποκαλείται σήμερα περιοχή των λιμνών.