Βαρκελώνη, η πόλη των θαυμάτων

Μια πόλη παθιασμένη με τη ζωή, το στυλ, τις αντιθέσεις. Δεν σε ρωτάει σε κατακτάει και σε μεθάει …όχι μόνο με Κάβα, την γνωστή ισπανική σαμπάνια.

Όλοι οι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί ρομανικός, καταλανικός, γοτθικός, επιβλητικό μπαρόκ και φυσικά ο μοντερνισμός με εκφραστή τον Αντόνιο Γκαουντί είναι από μόνος του ένας λόγος να επισκεφτεί κανείς τη πόλη.

Η αρχική εντύπωση για τη Βαρκελώνη, καθώς ρίχνεις τις πρώτες παρθενικές ματιές μέσα από το παράθυρο του λεωφορείου, είναι η σχεδόν κραυγαλέα διαφάνειά της. Όλα σε αυτή την πόλη συμβαίνουν μπροστά σου, ούτε καν δίπλα σου. Δεν χρειάζεται να την ανιχνεύσεις γιατί σου παρουσιάζεται από μόνη της, ανάγλυφη.

Η πρώτη μας στάση γίνεται στο γήπεδο της Barcelona. Πρόκειται για σύλλογο με μοναδική ιστορία, που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1899 από μία αγγελία του Ελβετού ιδρυτή της.

Μια ιστορία με κοινωνικοπολιτικές πτυχές, όσο και αθλητικές. Το 1929 η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα Ισπανίας. Τους πανηγυρισμούς διαδέχεται το βαρύ πένθος, όταν το 1930 στο οικονομικό κραχ της Wall Street καταστρέφεται οικονομικά ο ιδρυτής της Χουάν Γκάμπερ και αυτοκτονεί.

Με την έναρξη του ισπανικού εμφυλίου, που κόστισε τη ζωή σε 1.000.000 ανθρώπους, έρχεται και το άλλο ισχυρό πλήγμα για την Μπαρτσελόνα. Ο πρόεδρος της ομάδας Τζουσέπ Σουνιόλ Ι Γκαρίγα συλλαμβάνεται και οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τα επόμενα χρόνια ο σύλλογος αντιμετωπίζεται από το καθεστώς του Φράνκο ως η ομάδα των ηττημένων του εμφυλίου. Κορυφαίο παράδειγμα της εύνοιας του καθεστώτος προς την άλλη μεγάλη ομάδα της Ισπανίας τη Ρεάλ Μαδρίτης αποτελεί η υπόθεση του Αλφρέντο ντι Στέφανο.

Το 1953 μια επιτροπή θεώρησε τη μεταγραφή του στη Μπαρτσελόνα παράνομη και αποφάσισε ο τρομερός Αργεντινός να αγωνίζεται εκ περιτροπής μια χρονιά στη Μπαρτσελόνα και μια στη Ρεάλ. Τελικά κατέληξε στη Ρεάλ, η οποία με τον κλεμμένο Ντι Στέφανο αναδείχθηκε «Βασίλισσα της Ευρώπης». Έως ότου τη δεκαετία του ’70 ήρθε η εκδίκηση της Μπαρτσελόνα. Αγόρασε τον Γιόχαν Κρόϊφ από τον Άγιαξ το 1974 και κατακτά το πρωτάθλημα ύστερα από 14 χρόνια. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν η Μπαρσελόνα αναδεικνύεται παντοκράτορας της Ισπανίας. Πανίσχυρη (η ομάδα που νίκησε τον Φράνκο) γιορτάζει με τον καλύτερο τρόπο τα 100 χρόνια της.

Το τελεφερίκ στη Μπαρτσελονέτα είναι ο θεαματικότερος τρόπος για μια ανάβαση στο λόφο Μόντζιουϊκ. Οι φίλοι του κινηματογράφου θα θυμηθούν τον Τζακ Νίκολσον στο «Επάγγελμα Ρεπόρτερ» του Αντονιόνι.

Στην Καταλονία οι κάτοικοι, αντίθετα με τους υπόλοιπους Ισπανούς, μιλάνε τη γλώσσα της μάνας τους, «καστιλιάνο», κάτι ανάμεσα σε ισπανικά και γαλλικά. Η πολυτάραχη ιστορία της Βαρκελώνης, που αρχίζει γύρω στον 1ο μ.Χ. αιώνα, γνώρισε περιόδους έντονης ακμής και εξ' ίσου έντονης παρακμής. Τα εντυπωσιακά μεσαιωνικά παλάτια της γοτθικής γειτονιάς είναι δείγματα της παλιάς της αίγλης.

Στα μέσα του 19ου αι., μετά την πτώση των Βουρβόνων από των ισπανικό θρόνο, η άρχουσα τάξη της πόλης αποφάσισε πως χρειαζόταν ένα δραστικό και μεγαλειώδες σχέδιο, για την επέκταση της πόλης πέρα από τα στενά μεσαιωνικά της όρια. Έτσι δημιουργήθηκε η επέκταση με τις φαρδιές λεωφόρους.

Ο ξεναγός μάς ενημερώνει ότι σε λίγο θα επισκεφθούμε το πιο διάσημο γιαπί της Ευρώπης. Είναι η Sagrata Familia ο μεγαλειώδης μισοτελειωμένος καθεδρικός ναός του Gaudi, ο οποίος αφιέρωσε στο έργο αυτό τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής του. Από το 1925, τη χρονιά που πέθανε μέχρι σήμερα, οι εργασίες συνεχίζονται.

Όσοι πάτε στη Βαρκελώνη να επισκεφθείτε το Μουσείο Πικάσσο η έστω το μπάρ-εστιατόριο Els Quatre Gats, το οποίο είχε φιλοξενήσει την πρώτη έκθεση του διάσημου ζωγράφου εν έτει 1901. Πίνοντας ένα ποτήρι σανγκρία και λίγο συνοδευτικό χαμόν, τα γκαρσόνια δεν θα σας αρνηθούν μια φωτογράφηση με φόντο τους πίνακες του Πικάσο.

Στη Βαρκελώνη μη παραλείψετε να δείτε το πάρκο Γκουέλ, που σχεδίασε ο Γκάουντι, σαν μέρος μιας ολόκληρης συνοικίας. Καθώς ήταν το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιό του, βρίθει από δείγματα της παραμορφωτικής τέχνης του, όπως μια γιγάντια σαύρα κι ένα πέτρινο δάσος. Η επιχείρηση φαλίρισε, αλλά έμεινε το υπέροχο πάρκο, με τις πλατείες και τα ζωόμορφα αγάλματα (φωτογραφία).

Χρειάζεται τουλάχιστον μια ημέρα για να επισκεφθείς το Πουέμπλο Εσπανιόλ, ένα γνήσιο χωριό στημένο με αντιπροσωπευτικά κτίσματα της παραδοσιακής ισπανικής αρχιτεκτονικής.

Η Βοgueria είναι η πιο καλή αγορά τροφίμων από όσες έχω επισκεφθεί. Παντού κυριαρχεί η καλαισθησία και η καθαριότητα. Τα ψαρικά είναι άφθονα και χαζεύοντας τα περίεργα όστρακα και τους μπακαλιάρους καταλαβαίνεις ότι η τοπική μαγειρική τα χρησιμοποιεί πολύ. Εντύπωση μου έκαναν τα πανάκριβα μικρά χταποδάκια (πολπίτος), οι μανάγιας - σωλήνες που μοιάζουν σαν σκουλήκια και τα εσπαρντέγιας, θαλασσινά που μοιάζουν σαν ένα ματσάκι μακαρόνια.

Όμως θα ήταν λάθος να συμπεράνετε ότι στην Καταλονία η κουζίνα βασίζεται μόνο στη θάλασσα. Μέχρι και λουπουνάρια συσκευασμένα, ρεβίθια και φασόλια βρήκα στη Bogueria.
Οι πιπεριές, που ο Κολόμβος έφερε από το Νέο Κόσμο, αφθονούν μαζί με τις ντομάτες. Όπως σε ολόκληρη την Ισπανία, έτσι κι εδώ, το χοιρινό, το υπέροχο χαμόν και τα διάφορα λουκάνικα, βρίσκονται παντού και δίνουν γεύση στα φαγητά της κατσαρόλας.

Η καρδιά της Βαρκελώνης χτυπά στη Ramplas, μια διπλή λεωφόρο με εξαιρετικά φαρδύ πεζόδρομο στη μέση. Ανάλογα με την εποχή και την ώρα, σουλατσάροντας στη ράμπλα, θα παρακολουθήσετε κάθε λογής υπαίθριους αρτίστες. Θα δείτε Καταλανούς να συζητάνε πολιτικά και να τσακώνονται, αναρχικούς ντυμένους στα μαύρα, αλλά και τον πάτερ φαμίλια να βολτάρει συν γυναιξί και τέκνοις. Ξύλινα περίπτερα πουλάνε λουλούδια, πουλιά, εφημερίδες και κάρτες, ενώ σ'αυτό τον δρόμο των θαυμάτων ανακατεύονται πλανόδιοι πωλητές, νοικοκύρηδες, αλλά και μικρολωποδύτες που καραδοκούν για να σας αρπάξουν την τσάντα η το πορτοφόλι.

Πριν φύγετε από τη Βαρκελώνη μη ξεχάσετε την τελευταία απόλαυση. Να πάτε στην παραλία την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος. Είναι οι στιγμές όπου αποκτά ισχύ μια παλιά ισπανική παροιμία: «Ελ σολ ντ’ Εσπάνια κε λο κούρα τόδο»: Ο ήλιος της Ισπανίας θεραπεύει τα πάντα.

Προτείνω προαιρετική εκδρομή στο Figueres, όπου βρίσκεται το μουσείο του διάσημου ζωγράφου Salvador Dali. Αφεθείτε στην σουρελεαστική ατμόσφαιρα που εκπνέουν τα έργα του απ’ τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας έως και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Περιπλανηθείτε επίσης στην πανέμορφη Girona, μια από τις σπουδαιότερες ιστορικές πόλεις της Καταλονίας και θαυμάστε τις δαντελένιες ακρογιαλιές της ξακουστής Costa Brava.