Στη φωτο, ασιστερά: Γυναίκες κυκλοφορούν στο παγωμένο Αφγανιστάν φορώντας την παραδοσιακή μπούρκα.Θυμίζω την δήλωση της ακτιβίστριας Ραχίλα Γκούπτα:
«Η μπούρκα είναι ρούχο βουτηγμένο στο αίμα των γυναικών του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Σαουδικής Αραβίας».
Η μπούρκα και το νιχάμπ, το οποίο καλύπτει όλο το πρόσωπο ενώ μόλις διακρίνονται τα μάτια της γυναίκας, είναι απομεινάρια μιας στείρας, απάνθρωπης και προσβλητικής για τη γυναίκα «κουλτούρας» που απαντάται σε όλα τα μουσουλμανικά κράτη.
Ακόμη και κοριτσάκια ηλικίας τεσσάρων ετών στη Σαουδική Αραβία φορούν μπούρκα, ενώ οι γυναίκες απαγορεύεται μέχρι σήμερα σε δημόσια μέρη ή σε μέσα συγκοινωνίας να καθίσουν δίπλα σε άντρες ή να συνομιλήσουν μαζί τους. Αν συμβεί αυτό, ο πατέρας, ή εάν αυτός δεν βρίσκεται εν ζωή, ο αδερφός έχει κάθε δικαίωμα να τιμωρήσει με τον πιο βάναυσο τρόπο την κοπέλα ή τη γυναίκα –μαστίγωμα, κλείδωμα στο σπίτι χωρίς φαγητό, οξύ στο πρόσωπο ή κάψιμο με καυτό σίδερο–, αλλά και να την καταδικάσει σε θάνατο διά λιθοβολισμού και δημόσιου εξευτελισμού, αφού θεωρηθεί ότι η ατιμία για την οικογένειά τους είναι τόσο μεγάλη, που δεν ξεπλένεται διαφορετικά.
Μια από τις «αόρατες» γυναίκες του Αφγανιστάν, μία από εκείνες τις σιωπηλές φιγούρες τις καλυμμένες με την ολόσωμη καλύπτρα, όταν επιτέλους απελευθερώθηκε από την φυλακή της μπούρκας, δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Όσο φορούσα τη μπούρκα έχανα τον προσανατολισμό μου, δεν έβρισκα λέξεις να επικοινωνήσω με το περιβάλλον μου, ένιωθα να με κυριεύει η κατάθλιψη, κάποιες φορές δεν γνώριζα τον σύζυγό μου. Γενικά, αισθανόμουν ότι ήμουν τελειωμένη ως άνθρωπος. Τώρα γελώ, τραγουδώ, δεν αγχώνομαι. Θέλω να ζήσω και αισθάνομαι τη δύναμη να το πετύχω…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου