Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας (της κρεατινής) του Τριωδίου. Ο εορτασμός αυτής της μέρας είναι ένα έθιμο που δεν γνωρίζουμε από πού προέρχεται. Πάντως η «κνίσα», δηλαδή η τσίκνα, η μυρωδιά του σφαγμένου κρέατος που καίγεται, ήταν το αγαπημένο έδεσμα των… θεών του Ολύμπου. Η λέξη Τσικνοπέµπτη προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» και «Πέµπτη». Γιορτάζεται την Πέµπτη που είναι 11 µέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι µια µέρα χαράς αλλά και προετοιµασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η 40ήµερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Πέρα από το ψήσιμο του κρέατος, κάθε τόπος έχει και τις δικές του συνήθειες εορτασμού της Τσικνοπέμπτης.
Μερικές από αυτές είναι:
Στον Πόρο την Τσικνοπέμπτη «τσίκνιζαν» το ψητό κρέας για να μυρίσει στη γειτονιά γιορτάζοντας την «κρεατινή» Αποκριά, και μετά την «Τυρινή», οι νέοι έκλεβαν ένα μακαρόνι και το έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι τους για να ονειρευτούν ποια θα πάρουν. Εκείνες τις μέρες οι νέοι έφτιαχναν και αερόστατα. Ένα ελαφρύ στεφάνι μια κόλα λεπτό χρωματιστό χαρτί κι ένα στουπί ποτισμένο με πετρέλαιο μέσα σε ένα τενεκεδάκι και ήταν έτοιμα. Τα άφηναν να πάνε ψηλά, και συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο και ποιο θα πάει ψηλότερα.
Στη Σκόπελο την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνονται η πηχτή, οι τσιγαρίδες, τα λουκάνικα, η γουρναλοιφή και το παστό.
Στην Κομοτηνή τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσουν αυτήν την ημέρα βρώσιμα δώρα. Ο άντρας στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον λεγόμενο κούρκο, ενώ εκείνη του στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή.
Στη Ρόδο οι συγγενείς και οι περισσότερες οικογένειες συγκεντρώνονται το βράδυ και όλοι μαζί τρώνε και γλεντούν ως αργά. Από παλιά είναι η μέρα που ο καθένας και ο πιο φτωχός θα τσικνίσει τη γωνιά του, δηλαδή κάτι θα ψήσει στη φωτιά και η τσίκνα από το ψημένο κρέας, χοιρινό η άλλο, θα μοσχοβολήσει τον αέρα. Εκτός από τα φαγητά την Τσικνοπέμπτη έκαναν και παραδοσιακά σπιτίσια γλυκά, που ήταν συνήθως το καταίφι η ο μπακλαβάς.
Πάντως, στη Ρόδο υπήρξαν και εποχές δύσκολες που οι πρόγονοί μας γιόρτασαν την Τσινοπέμπτη με χόρτα ραδίκια και κανένα αυγό τηγανητό για το καλό της ημέρας.
Αξιοσημείωτο είναι πως τα τελευταία χρόνια κάποιοι που φροντίζουν πολύ τη σιλουέτα και προσέχουν την υγεία τους γιορτάζουν την Τσικνοπέμπτη με ευφάνταστα πιάτα από ψητά λαχανικά συνδυασμένα με τυρί, πατάτες στα κάρβουνα, ρεβυθοκεφτέδες, φάβα και (για τους πιο τολμηρούς) κεμπάπ από… σόγια.
Το σημαντικό είναι πως στις μέρες μας τα ωραία έθιμα, τα παραδοσιακά, φεύγουν από το οικογενειακό περιβάλλον και οι πιο πολλοί καταφεύγουν στα εστιατόρια και τις ταβέρνες, όπου αναστενάζουν οι πανσέτες και τα παϊδάκια. Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι ας φροντίσουν για την επιστροφή στη γνήσια παράδοση του τόπου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου