Μάλτα, το ταξίδι στο χρόνο είναι ανέφικτο

 

Η Μάλτα αποτελείται από ένα αρχιπέλαγος νησιών στην κεντρική Μεσόγειο, ανάμεσα στη Σικελία και την Τυνησία. Είναι μια από τις μικρότερες και πιο πυκνοκατοικημένες χώρες. 

Το Αρχιπέλαγος της Μάλτας καταλαμβάνει μια έκταση 316 τ. χλμ. και περιλαμβάνει τα νησιά Μάλτα, Γκότζο, Κομίνο και τις ακατοίκητες βραχονησίδες Κομινόττο, Φίφλα και Σαν Πάολο. Τα πετρώματα των νησιών χρονολογούνται μεταξύ 7 έως 30 εκατομμυρίων ετών. Υψηλότερη κορυφή είναι ο λόφος Ta Zuta (253 μ.) και το Ta Dbiegi (190 μ.) στο Γκότζο.

Η βλάστηση είναι μεσογειακή με ελαιόδεντρα, ροδοδάφνες, θυμάρι, δεντρολίβανο, κάπαρη και βάτους. Εθνικό πουλί του νησιού είναι η μπλε πετρότσιχλα, ενώ υπάρχουν πάνω από 12 είδη πουλιών και 150 αποδημητικά το χειμώνα.

Τα ψάρια υπάρχουν σε αφθονία, αλλά οι ντόπιοι τρελαίνονται όταν έχουν στο τραπέζι τους το νόστιμο λαμπούκα, ένα είδος δελφινόψαρου.

Πρώτοι οι Φοίνικες κατάλαβαν τη στρατηγική σημασία των νησιών (8ος π.Χ. αιώνας).. Ακολουθούν οι Καρθαγένιοι και όλοι οι ισχυροί της εποχής: Ρωμαίοι, Άραβες, Νορμανδοί, Σικελοί και τέλος οι Ισπανοί. Η σημερινή ονομασία προήλθε από τη λέξη Μάλετ (που σημαίνει καταφύγιο).

Ανάμεσα στα μεγάλα έργα που έγιναν την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν ένα προοδευτικό σύστημα ύδρευσης και μέθοδοι καλλιέργειας σε μεγάλη κλίμακα. Τα συχνότερα ευρήματα της εποχής είναι μηχανές που βγάζουν το κουκούτσι από τις ελιές.

Σπουδαίο γεγονός κατά την ρωμαϊκή κυριαρχία είναι το ναυάγιο του Αποστόλου Παύλου το 60 μ.Χ. Η παράδοση αναφέρει ότι όλος ο πληθυσμός προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό και ο Απόστολος θεράπευσε ακόμα και ανίατες ασθένειες της εποχής. Στη σπηλιά κάτω από την εκκλησία του στη Ραμπάτ, υπάρχει ένα ασημένιο πλοίο, δώρο από τους Ιππότες το 1960, σε ανάμνηση της επετείου των 1.900 χρόνων από το ναυάγιο.

Δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία «Νησί των Ιπποτών». Το 1530 ο βασιλιάς της Ισπανίας Κάρολος ο 4ος «δώρισε» τη Μάλτα στους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, που φεύγοντας από τη Ρόδο τριγυρνούσαν για επτά χρόνια στην Κρήτη και την Ιταλία. Εγκαταστάθηκαν στο  νησί με ετήσιο ενοίκιο έναν αετό, στολισμένο με κοσμήματα και χρυσάφι, που έπρεπε να πληρώνουν στον Αντιβασιλέα της Σικελίας. Σήμερα το περίφημο «Γεράκι της Μάλτας», που έκλεψαν οι πειρατές το 1539, μας το θυμίζει το μυθιστόρημα του Ντάσιελ Χάμετ, αλλά και η ομώνυμη ταινία.

Το 1565 όλη η Ευρώπη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την αναμέτρηση του Τάγματος με τα στρατεύματα του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Αν τότε η Μάλτα έπεφτε, θα γινόταν εύκολα το προγεφύρωμα για την κατάκτηση του δυτικού χριστιανικού κόσμου. Έπαινοι και βοήθεια έφτασαν τότε από τους χριστιανούς πρίγκιπες της Ευρώπης. Για τρεις ολόκληρους αιώνες οι Ιππότες κυρίαρχοι στο μικρό νησί έγραψαν τη δική τους ιστορία, που από πολλούς χαρακτηρίζεται και ως «χρυσή εποχή». Έκαναν τη Μάλτα απόρθητη, αντιμετώπισαν με επιτυχία κάθε εισβολέα, ενώ δεν παραμέλησαν και την πνευματική ανάπτυξη της, δημιουργώντας πανεπιστήμια (το πρώτο ιδρύθηκε το 1769) και μουσεία.

Το 1798 ο γαλλικός στρατός του Ναπολέοντα εισβάλει και καταλαμβάνει τη Μάλτα, για δυο χρόνια. Το σφάλμα που έκανε ήταν ότι τόλμησε πολλά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Οι κάτοικοι ζητούν τη βοήθεια των Βρετανών και την παίρνουν με αντάλλαγμα την κυριαρχία τους στο νησί, που ξεκινάει το 1814 και τελειώνει το 1964. Ο δρόμος προς την ανεξαρτησία άνοιξε το 1921, όταν δόθηκε στη Μάλτα το δικαίωμα της αυτοκυβέρνησης.

Από την 21η Σεπτεμβρίου 1964, η Μάλτα γίνεται ανεξάρτητο κράτος μέσα στη Βρετανική Κοινοπολιτεία και η Βασίλισσα της Αγγλίας ονομάστηκε Βασίλισσα της Μάλτας. Τελικά η πλήρης ανεξαρτησία έρχεται το 1974 όταν γεννήθηκε η Δημοκρατία της Μάλτας. Σημειωτέον ότι προηγουμένως είχε επιχειρήσει το Εργατικό Κόμμα ενσωμάτωση με την Αγγλία, οι Εθνικιστές ήθελαν ενσωμάτωση με την Ιταλία, ενώ αργότερα υπήρξε κι ένα επικίνδυνο φλερτ με το ανατολικό μπλοκ. Σήμερα η Μάλτα είναι πια πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους οι Ιωαννίτες ιππότες φαίνεται από την πρώτη ματιά. Στην εθνική αεροπορική εταιρία, στη σημαία, στα κτίρια, στα μπλουζάκια, παντού. Πρόκειται για τον σταυρό με τις οκτώ μύτες, που αποτελούνταν από ένα άσπρο στέμμα πάνω στο μαύρο ρούχο που φορούσαν οι Βενεδικτίνοι μοναχοί. Ένας τεράστιος σιδηρόφρακτος ιππότης μας υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο, αλλά και σε κάθε βήμα οι ιππότες είναι μπροστά μας. Μέχρι και θεατρική παράσταση γίνονται μέσα στο φρούριο του Αγίου Έλμου.

Ντυμένοι με παραδοσιακές στολές αναβιώνουν τη τελετή επιθεώρησης των στρατευμάτων, όπως ακριβώς γινόταν τον 16ο αιώνα. Όλα αυτά για χάρη των τουριστών, που είχαν συγκεντρωθεί από ώρα και περίμεναν. Αν λοιπόν δεν δείτε τους Ιππότες ζωντανούς, μπορείτε να τους απολαύσετε σε οπτικοαουστική παρουσίαση σε όλες τις γλώσσες (καθημερινά στη Βαλέτα, St. Elmon Bastion, Mediterranean str.).

Βέβαια καθόλου αμελητέα δεν ήταν και η αγγλική επιρροή, που άφησε παντού έντονα το στίγμα της στο νησί. Εκτός από την οδήγηση στα αριστερά των δρόμων και τους βρετανικής έμπνευσης τηλεφωνικούς θαλάμους, τα αγγλικά στρατεύματα φεύγοντας, το 1979, εγκατέλειψαν τέσσερα στρατιωτικά νοσοκομεία πλήρως εξοπλισμένα και ένα πανεπιστήμιο. Θυμίζω ότι κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Μάλτα ήταν η «Νοσοκόμα της Μεσογείου» με 25.000 κρεβάτια. Σήμερα φιλοδοξεί να αναπτύξει και νοσοκομειακό τουρισμό, προσελκύοντας κόσμο κυρίως από τη Σικελία και τη Β. Αφρική.

Μελίτα αποκαλούσαν τη Μάλτα οι αρχαίοι Έλληνες – από το μέλι. Οι νόμοι τους έμοιαζαν με τους ελληνικούς και βρέθηκαν ελληνικά κεραμικά και νομίσματα στο νησί. Επίσης οι ανασκαφές έφεραν στο φως πολλές ελληνικές επιγραφές - η πιο ενδιαφέρουσα βρέθηκε στη Μελκάρτ, γραμμένη στα Φοινικικά με ελληνική μετάφραση. Η πέτρα αυτή χαρακτηρίζεται σαν η Ροζέτα της Μάλτας, γιατί χρησιμοποιήθηκε για την αποκρυπτογράφηση της φοινικικής γλώσσας τον 18ο αιώνα.

Η Μντίνα (Μεδίνα), παλιά πρωτεύουσα -πριν χτίσουν οι Ιωαννίτες το οχυρό τους κοντά στη θάλασσα- είναι γνωστή και ως «Σιωπηλή Πόλη», υποδηλώνοντας τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα που την περιβάλλει. Βρίσκεται στο εσωτερικό του νησιού, 250 μέτρα πάνω από την πεδιάδα. Καταστράφηκε ολοσχερώς το 1693 από ένα φονικό σεισμό.

Εδώ αποσύρθηκε η παλιά μαλτέζικη αριστοκρατία, όταν κατέλαβαν οι Ιππότες το νησί. Σήμερα, χάρη στην άριστη ανοικοδόμηση, διατηρεί τη θαυμάσια μπαρόκ αρχιτεκτονική της, συνδυασμένη με χαρακτηριστικά αραβικά στοιχεία. Με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 300 άτομα είναι η πιο ακριβή περιοχή της Μάλτας. Σπάνια ανοίγει κάποια από τις βαριές ξύλινες πόρτες, δεν υπάρχει δημόσια ζωή, σούπερ μάρκετ, περίπτερα, φωτεινές επιγραφές και γενικά η περιοχή αυτή αποστρέφεται το παρόν.

Χιλιάδες οι τουρίστες που συρρέουν κι όμως δεν έχει αλλοιωθεί η μαγική της ατμόσφαιρα. Σπίτια με φαναράκια, μοναστήρια, νορμανδικά παλάτια μπορείτε να τα δείτε αν δεχθείτε την πρόταση του αμαξά να σας κάνει βόλτα με τα άλογα στους στενούς δρόμους. Ανάμεσα τους και ο καθεδρικός ναός ο αφιερωμένος στη Μετάνοια του Αγίου Παύλου. Μέσα στο Μουσείο της Ραμπάτ εκτίθενται τμήματα από πολύχρωμα μωσαϊκά δάπεδα και μερικές πρωτότυπες αρχιτεκτονικές διακοσμήσεις.

Περπατήστε άφοβα στα σοκάκια, εμπλουτίστε τις γνώσεις σας, ανακαλύψτε κάθε γωνιά, ρίξτε μια κλεφτή ματιά στις σκιερές αυλές με τη βρύση, τα λουλούδια , τις συκιές και μη φοβηθείτε που δεν κυκλοφορούν άνθρωποι. Εξ άλλου είναι πολύ μικρή η Παλιά Πόλη για να χαθείτε.

Πρωτεύουσα της Μάλτας είναι η Βαλέτα. Τα μεσαιωνικά κάστρα, οι υπέροχες ακτές, τα αναγεννησιακά αγάλματα, το έντονο τοπικό χρώμα θα σας εντυπωσιάσουν. Η πρωτεύουσα είναι μικρή πόλη - μόλις ενός χιλιομέτρου επί 600 μέτρα. Το όνομά της το οφείλει στον ιδρυτή της Μεγάλο Μάγιστρο Λα Βαλλέτ. Σπουδαιότερα αξιοθέατα της είναι ο καθεδρικός του Αγίου Ιωάννη, το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου (ένα κτίριο του 1580 με πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, σήμερα έδρα του προέδρου της Δημοκρατίας και της Βουλής), ο ξενώνας των Ιταλών, όπου βρίσκεται το ταχυδρομείο και το Εθνικό Μουσείο (με πλούσια συλλογή προϊστορικής εποχής και το άγαλμα της Αφροδίτης της Μάλτας), το πρώην Παλάτι των Προβηγκιανών Ιπποτών με την αίθουσα τελετών (που ξεπερνάει σε λαμπρότητα ακόμα και το Μέγαρο των Μεδίκων).

Αρκεί μια βόλτα στα στενά γραφικά δρομάκια και θα απολαύσετε τα στοιχεία μιας άλλη εποχής. Θα θαυμάσετε τους κήπους Μπαράκα, απ’ όπου θα δείτε την πανοραμική θέα των δύο φυσικών λιμανιών της Μάλτας και των τριών ιστορικών πόλεων. Αν και το ταξίδι στον χρόνο είναι κάτι ανέφικτο, αυτή η βόλτα στις καστροπολιτείες του νησιού, είναι ένα αληθινό βύθισμα στο παρελθόν. 

Οι luzzas, οι περίφημες βάρκες είναι βαμμένες στο κόκκινο της φωτιάς, το έντονο πράσινο, το βαθύ μπλε, το κροκί και χορεύουν στα νερά του λιμανιού Σπινόλα. Τα ίδια «μάτια» που βλέπεις σήμερα ζωγραφισμένα στις πλώρες των πλεούμενων, τα Ghajn ζωγράφιζαν και οι Φοίνικες για να τους προστατεύουν από τους κινδύνους της θάλασσας. Πρόκειται για το μάτι του Όσιρη. 

Στο παλιό λιμάνι της Vittoriosa στις μέρες η περιοχή σφύζει από ζωή, αφού ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού εργάζεται στα ναυπηγεία. Οι τοπικές φορεσιές είναι το κάτι άλλο. Και τα λεωφορεία; Ευχάριστη πινελιά ζωντάνιας. Αληθινά, είναι εντυπωσιακό πως χώρεσαν τόσα χρώματα σε τόσο μικρό χώρο.

Ο καθεδρικός ναός του Αγ. Ιωάννη, έργο του 1573, εξωτερικά δεν έχει να παρουσιάσει αρχιτεκτονικά στολίδια. Πάνω από την πύλη κρέμεται ένας εξώστης, ο οποίος στηρίζεται σε δύο κίονες. Από εκεί απευθυνόταν στα πλήθη ο Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος με την ιδιότητα του Διοικητή της πόλης.

Εσωτερικά η πολυτέλεια ξαφνιάζει. Χρυσές μπαρόκ οροφές και τα 1.000 τετραγωνικά στο δάπεδο είναι από μωσαϊκό. Με κόκκινα, κυανά, κίτρινα, μαύρα, γκρίζα και λευκά κομμάτια μαρμάρου απεικονίζονται τα οικόσημα των 400 Ιπποτών που έχουν θαφτεί στο ναό, με διακοσμητικά στοιχεία όπως ανεμίζοντες χιτώνες, αγγέλους, λιοντάρια κι ό,τι άλλο ταιριάζει σε μια νεκρόπολη. Κάθε Ιούνιο εκτίθεται στην εκκλησία ένα υπέροχο σύνολο από 14 μεγάλους φλαμανδικούς τάπητες κι άλλους τόσους μικρούς, που είναι εμπνευσμένοι από έργα των Ρούμπενς, Πουσέν και Πρέτι. Μπροστά από τον καθεδρικό περνά η Merchant St. που φιλοξενεί την ανοιχτή αγορά, όπου έμποροι απλώνουν σε πάγκους τις πραμάτειες τους.

Η Βαλέτα με τα 320 μνημεία της είναι η μόνη πρωτεύουσα στον κόσμο που έχει κηρυχθεί, στο σύνολό της, διατηρητέα. Είναι χτισμένη πάνω σε υψώματα, επειδή οι Ιππότες δεν είχαν καιρό να ισοπεδώσουν τη χερσόνησο που μπαίνει 4 χιλιόμετρα μέσα στο μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου. Ακολουθώντας το πολεοδομικό σχέδιο ενός παπικού αρχιτέκτονα- 9 κάθετοι δρόμοι και 12 οριζόντιοι- γεννήθηκε ένα πολεοδομικό αριστούργημα. 

Το νοτιότερο κράτος στη Γηραιά Ήπειρο έχει ίδια έκταση με τη Νάξο κι αν θέλετε να δείτε ένα γνήσιο νησί με τοπικό χρώμα δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε, το Γκότζο. Απέχει 6 χιλιόμετρα από τη Μάλτα και η διαφορά του έγκειται στο ότι είναι πιο εύφορο και πιο γραφικό. Όταν φθάσετε θα νομίσετε ότι βρίσκεστε στο Μαρόκο. Βοσκοί με κραυγές καθοδηγούν τα πρόβατα και τις κατσίκες, άντρες στο δρόμο παίζουν με μεταλλικές μπάλες-μια παραλλαγή της Boccia- γυναίκες κάθονται στο πεζούλι μπροστά στην πόρτα πλέκοντας δαντέλες. Οι παραδόσεις αναφέρουν ότι το νησί αυτό είναι η αρχαία Ωγυγία, όπου ο Όμηρος έγραψε ότι κατοικούσε η νύφη Καλυψώ και σύμφωνα με την Οδύσσεια «αιχμαλώτισε» εκεί τον Οδυσσέα για 7 χρόνια. Για να εξερευνήσετε τη σπηλιά  κατεβαίνετε σκαλοπάτια σε πυκνό σκοτάδι. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Βικτώρια, όνομα που δόθηκε προς τιμή της Βασίλισσας το 1897. Οι ντόπιοι προτιμούν το αραβικό όνομα της πόλης, Ραμπάτ.

Νυχτερινή ζωή σχεδόν δεν υπάρχει- λίγα τα μπαρ- αλλά σας συνιστώ να κάντε νυχτερινούς περιπάτους. Θα σας αποζημιώσει το θέαμα των κατάλληλα φωταγωγημένων κτιρίων. Ο ναός της Gigantija αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα αινιγματικά μνημεία του αρχαίου κόσμου. Κτίστηκε το 3.500 π.Χ. από ένα προφανώς ευλαβή, αλλά άγνωστο λαό τη Νεολιθική Εποχή. Μερικά από τα δομικά του στοιχεία ζυγίζουν γύρω στους 50 τόνους. Οι ογκόλιθοι αυτοί τοποθετούνται κατά τέτοιο τρόπο ώστε σχηματίζουν ένα γυναικείο σχήμα με μεγάλη έμφαση στους γοφούς. Σε ανάλογο σχήμα είναι και τα αγαλματίδια που βρέθηκαν και εικονίζουν μια παχουλή κυρία, τη θεά της γονιμότητας, ενώ βρέθηκαν και φαλλικά αγαλματίδια, ένδειξη αναγνώρισης της συμβολής του ανδρικού οργάνου στην αναπαραγωγή.

Τον καθεδρικό ναό της Βικτώρια με τον εντυπωσιακό τρούλο, το αρχαιολογικό μουσείο και το μουσείο λαϊκής τέχνης πρέπει να τα δείτε οπωσδήποτε. Και φυσικά να πάτε στην περιοχή Ggantija, με τους μεγαλιθικούς ναούς.

Επίσης μη παραλείψετε να δείτε το Γαλάζιο Παράθυρο, μια μοναδική σπηλιά, με απόκρημνα βράχια. Η επίσκεψη στο εσωτερικό της γίνεται με βάρκες και τα νερά είναι εντυπωσιακά τιρκουάζ και τόσο καθαρά που φαίνονται τα ψάρια. Αρκετοί υποκύπτουν στον πειρασμό και κάνουν τις βουτιές τους στην παγωμένη θάλασσα. Για το νόστιμο και ποιοτικό φαγητό σας συστήνουμε το ψαροχώρι Xlendi. Οι παραλίες έχουν άμμο με πετραδάκια από πωρόλιθο και αλυκές στις οποίες οι ντόπιοι μαζεύουν αλάτι.

Είναι τυχαίο που ο Οδυσσέας απαρνήθηκε για 7 ολόκληρα χρόνια την Ιθάκη του; Ούτε είναι σύμπτωση που οι παραγωγοί του Χόλυγουντ εδώ γύρισαν σκηνές από το «Εξπρές του Μεσονυκτίου», το μιούζικαλ «Ποπάϊ» με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς και άλλες υπερπαραγωγές.

Έφυγα από το Γκότσο παίρνοντας στις αποσκευές μου: Τραγανό νόστιμο ψωμί – το σιτάρι καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις πριν από περίπου 1.000 χρόνια-, μέλι, διάφορα τουρσιά, κάπαρη, λιαστές ντομάτες, αλάτι από τις τοπικές αλυκές, τοπικό τυρί gbejniet, ένα μπουκάλι κρασί, γλυκιές σπεσιαλιτέ (μαντολάτο και πάστι τας σαλίμ) χειροποίητα κεντήματα κι ένα πουλόβερ καμωμένο με το βελονάκι.

Το νησί Κομίνο, ανάμεσα στη Μάλτα και το Γκότζο, είναι μικροσκοπικό (2,5 χλμ. επί 1,5). Όσοι ζηλεύουν τη μοίρα του Ροβινσώνα Κρούσσου πρέπει να το προτιμήσουν ανεπιφύλακτα. Η γαλάζια λιμνοθάλασσα είναι από τις πιο όμορφες της περιοχής και ίσως από τις ωραιότερες της Μεσογείου. Αξιοθέατα του νησιού ο Φάρος της Παναγίας, που έκτισαν οι Ιππότες το 1618 και το εκκλησάκι της Παναγίας στον κόλπο Σάντα Μαρίγια. Στο νησάκι λειτουργεί ένα ξενοδοχείο.

Εναλλακτικά, σας προτείνω και μια άλλη εκδρομή για να γνωρίσετε τις περιοχές των 3 πόλεων την Κοσπίκουα, την Βιτοριόζα και την Σέγκλια, έδρα των Ιωαννιτών Ιπποτών κατά την μεγάλη πολιορκία του 1565. Ένα μοναδικό σύμπλεγμα αρχιτεκτονικών κατασκευών κάστρων και σημαντικών κτιρίων, τα οποία είναι κτισμένα σε μια υπέροχη θέση στο Μεγάλο Λιμάνι και έχουν έντονες επιρροές από τους Φοίνικες, Ρωμαίους, Άραβες, Νορμανδούς, Ιωαννίτες Ιππότες και τους Βρετανούς. 

Θα απολαύσετε την μαγική θέα της Βαλέττας και θα περιπλανηθείτε στα Μεσαιωνικά στενά, με τα κτίρια της Ιερής εξέτασης, των Μοναστηριών, την πλατεία των εκτελέσεων, το σπίτι του δήμιου.

Γενικά οι Μαλτέζοι είναι άνθρωποι χωρίς άγχος γιατί λείπει από το λεξιλόγιο τους η λέξη ανεργία. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ανοιχτοί άνθρωποι. Όταν όμως αποκτήσουν την εμπιστοσύνη σου, διαπιστώνεις ότι είναι ευγενικοί και αληθινοί. Κι από τη στιγμή που δημιουργήσουν φιλία την διατηρούν για όλη τους τη ζωή. Είναι περισσότερο τοπικιστές παρά πατριώτες. Η έννοια της εθνικής ταυτότητας έφτασε αργά. Οι επιμιξίες που έγιναν στη διάρκεια των αιώνων ανάμεσα στους Σημίτες, τους Λατίνους και τους Έλληνες της Ρόδου, σε συνδυασμό με μια σταλιά αγγλοσαξωνικό αίμα δημιούργησαν πολλούς διαφορετικούς μαλτέζικους τύπους.

Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι πολύ έντονο στη Μάλτα. Το 98% είναι καθολικοί. Στις γωνιές των δρόμων υπάρχει ένα εικονοστάσι με το άγαλμα στολισμένο με φώτα, λουλούδια και τάματα.

Αν θέλετε να κυκλοφορήσετε άνετα στους δρόμους προτιμήστε το πρωϊνό της Κυριακής που η Βαλέτα είναι έρημη πόλη, γιατί όλοι οι κάτοικοι μέχρι τις 12.15΄εκκλησιάζονται. Ακολουθεί η συνάντηση της οικογένειας στο σπίτι για το μεσημβρινό φαγητό. (Αυτό που συνέβαινε στην Ελλάδα πριν μερικά χρόνια).

Οι γονείς περιορίζουν τα κορίτσια, γι αυτό παντρεύονται σχετικά νωρίς. Τα διαζύγια απαγορεύονται και οι γυναίκες ασχολούνται αποκλειστικά με τη φροντίδα της οικογένειας. 

Οι Μαλτέζοι είναι φημισμένοι λάτρεις του ωραίου φύλλου, αλλά μη ξαφνιαστείτε αν δείτε παππούδες στην αυλή η και στο πάρκο να κεντούν το εργόχειρό τους . Τα παιδιά από την αρχή της εκπαίδευσης μαθαίνουν μαλτέζικα και αγγλικά και συνεχίζουν υποχρεωτικά μια τρίτη ευρωπαϊκή γλώσσα.

Θα ήταν παράλειψη αν δε σας ενημέρωνα για μια από τις πιο σπουδαίες ατραξιόν στη Μάλτα. Είναι τα λεωφορεία, σήμα κατατεθέν του νησιού και αγαπημένο θέμα σε μπλουζάκια, ποδιές, πιατάκια, μινιατούρες κι άλλα τουριστικά προϊόντα. Χρώματος κροκί, παμπάλαια, στρογγυλεμένα, θορυβώδη, με μόνιμα ανοιχτή την πόρτα τους και το τιμόνι στα δεξιά. Για ανάρτηση ούτε λόγος να γίνεται. Κι όταν ο επιβάτης θέλει να κατέβει, πριν τη στάση τραβάει ένα κορδόνι που υπάρχει στην οροφή και χτυπάει το κουδούνι. Σίγουρα τα λεωφορεία δίνουν κι αυτά μια γραφική νότα άλλων εποχών.

Αν αγαπάτε τις καταδύσεις οι πλούσιοι και διαυγείς βυθοί του  νησιού είναι μεγάλη πρόκληση. Ανάμεσα στα άλλα μπορείτε να δείτε το φημισμένο ναυάγιο του Αγγλικού Πολεμικού Maori, που βυθίστηκε από τους Γερμανούς κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπροστά στο φρούριo St. Elmo.Αν ψάχνετε για σημείο για καλές φωτογραφήσεις να πάτε στη Βιττοριόζα και στη Σενγλέα. Το τοπίο θα σας ανταμείψει. Η θέα του Φόρτε Σαν Άντζελο και του Φόρτε Σαν Μικέλε είναι φανταστική. Το Μάρσαξλοκκ, είναι μικρό γραφικό λιμάνι στο ανατολικοδυτικό τμήμα του νησιού, που επισκέπτονται πολλοί Εγγλέζοι τουρίστες για το παζάρι του.

Η Μόστα είναι ένα από τα 65 χωριά, στο κέντρο του νησιού και αξίζει να την επισκεφθείτε μόνο και μόνο για να δείτε την εκκλησία με τον πανύψηλο τρούλο. Το σχέδιο της είναι εμπνευσμένο από το Πάνθεον της Ρώμης, το εσωτερικό της εντυπωσιακό και στο μουσείο της υπάρχει η βόμβα που έπεσε πάνω στο καθεδρικό ναό κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς να εκραγεί. Η Μπάϊα σαν Πάολο είναι το μέρος που ο Απόστολος Παύλος μετά το ναυάγιο ήπιε νερό για να ξεδιψάσει. Υπάρχει επίσης η εκκλησία της Πυράς (Ταλ Χουγκιέγκα), όπου ο Απόστολος έριξε το φίδι στη φωτιά και η εκκλησία Σαν Πάουλ Μίλγκι, όπου ο Ρωμαίος κυβερνήτης τον είχε δεχτεί.

Εν κατακλείδι: Περπατήστε στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, με τα παλιά κτίρια και τα «κλειστά» μπαλκόνια, πάτε στο παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου και τον καθεδρικό Ναό του Αγ. Ιωάννη, τον πιο εντυπωσιακό ναός της Μάλτας, μπείτε στο μουσείο για να θαυμάσετε δύο από τα πιο φημισμένα έργα του Καραβάτζιο, τον «Αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαπτιστή» και τον « Άγιο Ιερώνυμο» και το βράδυ σας προτείνουμε passeggiata, δηλαδή βόλτα στον παραλιακό δρόμο,  στη Sliema και τη St. Julian’s, που σφύζουν από ζωή, διαθέτοντας μεγάλα ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ. 

….Έφυγα από τη Μάλτα κι ακόμα θυμάμαι τον ήλιο να χάνεται πίσω από τα κάστρα και να πέφτει στη θάλασσα βάφοντας τα νερά με πορφύρα. Αυτή η σκηνή θα μου μείνει αξέχαστη κι είναι ένας από τους λόγους που αναπολώ αυτό το ταξίδι.