H Manisa, πόλη της δυτικής Τουρκίας, δεν είναι παρά η Μαγνησία των Ελλήνων.
Η Μανίσα με πληθυσμό 292.000 κατοίκους, βρίσκεται στην θέση της Μαγνησίας του Σιπύλου, της αρχαίας πόλης, μίας από τις δύο αποικίες των Μαγνητών στην Μικρά Ασία.
Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία Μαγνησία του Σιπύλου, πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της Θεσσαλικής Μαγνησίας. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη μάχη της Μαγνησίας τον Μέγα Αντίοχο, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη συνθήκη της Απάμειας το 188 π. Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος Γ΄, περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους τον 11ο μ. Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την Α΄ Σταυροφορία και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας τον 13ο αιώνα.
Μετά τη λεγόμενη επανάσταση των Νεότουρκων (1908) η ελληνική κοινότητα της Μαγνησίας ήταν αντικείμενο εκτεταμένου οικονομικού αποκλεισμού (μποϊκοτάρισμα) από τις τοπικές αρχές. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη συνθήκη των Σεβρών η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930.
Η σημερινή πόλη γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980.
Αξίζει να την επισκεφτείς, καθώς βρίσκεται σε μια εύφορη πεδιάδα, στους πρόποδες του βουνού του αρχαίου Σίπυλου και η ιστορική πόλη δονείται ακόμα από μύθους που συνδέονται με τον τερατόμορφο Τάνταλο, την καταδίκη του και την κόρη του Νιόβη.
Αξιοθέατα της πόλης: Το τζαμί Μουραντιγιέ (η ζωγραφική διακόσμηση του θόλου είναι του 1819), το Αρχαιολογικό Μουσείο (με ευρήματα από τις Σάρδεις), το Σουλτάν Τζαμί, το Σπίτι του Λαού, ο Βράχος της Νιόβης, ο Ναός της Άρτεμης και ένας λαξευτός τάφος, 1,5 χλμ. από το Akpinar, που κατά την ελληνική παράδοση είναι ο τάφος του Αγίου Χαραλάμπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου