ΕΝ ΛΕΥΚΩ - enlefko

Οι χοχλιοί, μπουμπουριστοί, βραστοί, “ξεκουπιστοί" συνοδευόμενοι από πατάτες και κολοκυθάκια, σιτάρι, χόρτα τσιγαριστά ή μάραθο, αποτελούν αγαπημένο έδεσμα για τους Κρητικούς.  Η κλινική διατροφολόγος και διαιτολόγος Μαρία Μπονατάκη τονίζει ότι «η κατανάλωσή τους γίνεται συχνότερη κατά τη διάρκεια της νηστείας και ιδιαίτερα αυτή της Μεγάλης Σαρακοστής, λόγω αποχής από την κατανάλωση κρέατος και ψαρικών.  Η συχνή κατανάλωση χοχλιών στην Κρήτη - η οποία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο- έχει συσχετιστεί με το υψηλό προσδόκιμο ζωής των κατοίκων της». Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι «οι χοχλιοί ως όστρακα της ξηράς περιέχουν ω-3 λιπαρά οξέα και μάλιστα ο λόγος ω-3 προς ω-6 κυμαίνεται από 0,2 έως 2, εν συγκρίσει με αυτόν των ψαριών (από 0,5 έως 8). Επίσης, τα άγρια σαλιγκάρια, που τρέφονται με χορταρικά και βότανα, περιέχουν σημαντικές ποσότητες α-λινολενικού οξέος. Τόσο τα ω3 όσο και το α-λινολενικό οξύ μειώνουν αισθητά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών και χρόνιων νοσημάτων. Τέλος, το κ...

Όλη η μαγεία του καρναβαλιού της Βενετίας βασίζεται στα πολυτελή κοστούμια και τις μυστηριώδεις μάσκες. Η Μανουέλα Ματεράτσι ειδικεύεται σε αποκριάτικες στολές του 18ου αιώνα. Παλιά τις φορούσαν όλο το χρόνο για να μην αναγνωρίζονται. Στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια, στις περίτεχνες γέφυρες και τις αριστοκρατικές πλατείες μπορεί κανείς να δει κολομπίνες με φορέματα από πανάκριβη δαντέλα και εντυπωσιακούς Καζανόβες. Πρόκειται για ένα Καρναβάλι χαμηλών τόνων. Όλη του η μαγεία βασίζεται στα πολυτελή κοστούμια και τις μυστηριώδεις μάσκες. Την εποχή της ακμής συνήθιζαν να μασκαρεύονται όλη τη διάρκεια του χρόνου για να κρατάνε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά από τις ιδιωτικές τους στιγμές (χαρτοπαιξία, παράνομες ερωτικές σχέσεις, κλοπές, βιασμούς, ακόμα και φόνους). Πέρασαν σχεδόν 200 χρόνια, που το 1979 το Συμβούλιο της πόλης, το La Fenice Theater, η La Biennale di Venezia και άλλοι τουριστικοί οργανισμοί το επανέφεραν στη ζωή, οδηγώντας το στη συνέχεια να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ ...

Αν και υπάρχουν ευρήματα που αποδεικνύουν ότι η περιοχή της Γέρασας, 50 χλμ. βόρεια του Αμάν στην Ιορδανία, κατοικούνταν από τους νεολιθικούς χρόνους, η πόλη άνθησε την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο πλούτος της έμεινε στην ιστορία, ώστε να ονομάζεται "Πομπηία της Μέσης Ανατολής". Η Γέρασα έφθασε στο αποκορύφωμα της ακμής της τον 3ο αιώνα μ. Χ., όταν της απονεμήθηκε ο τίτλος της αποικίας. Από εκεί και ύστερα, με το μαρασμό των καραβανιών λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του θαλάσσιου εμπορίου και την καταστροφή της Παλμύρας, το 272 μ. Χ., η παρακμή ήταν αναπόφευκτη. Το 1806 ανακαλύφθηκαν τα αρχαία της πόλης, το 1925 άρχισε η συντήρηση των ερειπίων και τρία χρόνια αργότερα ξεκινούν οι ανασκαφές. Συνεχίζονται μέχρι σήμερα και αποκάλυψαν δύο θέατρα, αγορά και ρωμαϊκά λουτρά. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν ηλικιωμένοι Μακεδόνες, ενώ τα ρωμαϊκά χρόνια ο πληθυσμός αυξήθηκε και αριθμούσε 20.000 κατοίκους. Θεωρείται η πιο ωραία ρωμαϊκή πόλη της Ανατολής. Σύμφωνα με τον Πολύβιο, μια μεγ...