Δειπνήσετε με άνδρα για να χάσετε κιλά

Με άνδρα θα τα ...χάσετε!
Θέλετε στο επόμενο γεύμα σας να πάρετε λιγότερες θερμίδες χωρίς καν να το καταλάβετε; 

Αρκεί να δειπνήσετε με έναν άνδρα και θα τα καταφέρετε, σύμφωνα με μελέτη από Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα στην Πενσυλβάνια.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που ακολουθούσαν δίαιτα αδυνατίσματος προσλάμβαναν 833 θερμίδες όταν πήγαιναν για φαγητό σε κάποιο εστιατόριο με μια γυναίκα, αλλά μόνο 721 θερμίδες, όταν έτρωγαν μαζί με άνδρα.
Γιατί, συμβαίνει αυτό;
Οι γυναίκες πιστεύουν ότι όταν τρώνε λιγότερο είναι περισσότερο αξιοπρεπείς και ελκυστικές για το αντίθετο φύλο.
Η αντίληψη αυτή είναι τόσο ισχυρή στο υποσυνείδητο τους, ώστε επηρεάζει τη συμπεριφορά τους, ακόμη και αν δεν έχουν κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον για τον άνδρα με τον οποίο τρώνε στο ίδιο τραπέζι.

Μοζαμβίκη, ο ορισμός του… «εξωτικού και τροπικού»

Η Μοζαμβίκη χωρίζεται από τον ποταμό Ζαμβέζη σε δύο ευρύτερες περιοχές:
Τα νότια βαθύπεδα και τα βόρεια υψίπεδα.
Στα βόρεια της χώρας εκτείνεται η οροσειρά Ναμούλι (2.419 μ.)
Εκτός από τον Ζαμβέζη, στη νότια πεδιάδα ρέουν και οι ποταμοί Σάβε και Λιμπόπο.
Tο μήκος των ακτών της είναι 2.800 χιλιόμετρα.
Η χώρα έχει έκταση 801.590km² και πληθυσμό που ξεπερνά τα 22 εκατομμύρια κατοίκους.
Η Μοζαμβίκη συνορεύει βόρεια με την Τανζανία, δυτικά με το Μαλάουι, τη Ζάμπια και τη Ζιμπάμπουε, νοτιοδυτικά με τη Νότια Αφρική και τη Σουαζιλάνδη και ανατολικά με το Δίαυλο της Μοζαμβίκης (Ινδικός Ωκεανός).
Για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια -μέχρι το 1992- η όμορφη αυτή χώρα της νοτιοανατολικής Αφρικής υπέφερε στη δίνη ενός θανάσιμου εμφύλιου πολέμου, που χάραξε βαθιές πληγές στις πόλεις, στα χωριά και τους κατοίκους της.
Ενα πλήθος επιρροών συνυπάρχουν αρμονικά η μία δίπλα στην άλλη. Οι κάτοικοι στα νότια της χώρας δηλώνουν ρωμαιοκαθολικοί χριστιανοί (23,8%).
Στα βόρεια υπάρχουν αρκετοί μουσουλμάνοι (17,8%), ενώ πολλοί δηλώνουν άλλες μορφές χριστιανικής πίστης (30,2%) και οι υπόλοιποι ακολουθούν παραδοσιακές αφρικανικές λατρείες (15,5%).
Ποσοστό άνω του 23% δηλώνουν άθεοι ή άθρησκοι.

 Η Μοζαμβίκη διαθέτει μεγάλο ορυκτό πλούτο, όπως π.χ. γαιάνθρακα, σιδηρομετάλλευμα, τανταλίτη (τα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο), φυσικό αέριο, μαγγάνιο, ουράνιο, διαμάντια και αμίαντο, όμως μικρό μέρος του βρίσκεται υπό εκμετάλλευση.
Σημαντικότερο λιμάνι της χώρας είναι η πρωτεύουσα, Μαπούτο, με διεθνές αεροδρόμιο που παρουσιάζει μεγάλη κίνηση και σιδηροδρομικό σταθμό, που κτίστηκε το 1910 από το διάσημο Γάλλο μηχανικό Αλέξανδρο-Γουσταύο Άιφελ.
Άλλα λιμάνια είναι η Μπέιρα, η Κελιμάνε, η Νακάλα και η Πέμπα.
Το νησί της Μοζαμβίκης, περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και βρίσκεται 180 χλμ. μακριά από την πόλη Ναμπούλα. Είναι ένα νησί περίπου 3 χλμ. μακρύ, που το χωρίζει από την ξηρά μια παλιά τσιμεντένια γέφυρα μιας λωρίδας κυκλοφορίας, που κατασκευάστηκε από τους Πορτογάλους τη δεκαετία του 1960.
Υπήρξε παλιός εμπορικός σταθμός της Πορτογαλίας στο δρόμο προς την Ινδία, αλλά και μεγάλο αραβικό λιμάνι και ναυπηγικό κέντρο πολύ πριν το επισκεφτεί ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βάσκο ντε Γκάμα το 1498.
Σημαντικότερο μνημείο στη χώρα είναι το φρούριο Σάο Σεμπαστιάο, ενώ σπουδαίος είναι και ο καθεδρικός ναός στην πόλη της Μοζαμβίκης.
Στην πρωτεύουσα , Μαπούτο, βρίσκονται αρκετά μνημεία που θυμίζουν το πορτογαλικό παρελθόν, όπως το παλαιό φρούριο του 1787 (Νόσα Σενιόρα ντε Κονσεϊσάο), η εκκλησία της Νόσα Σενιόρα ντα Φάτιμα και ο σιδηροδρομικός σταθμός.
Στη Μαπούτο συναντά κανείς και σύγχρονα κτήρια, πλατείες και μουσεία (Ιστορικό, Στρατιωτικό, Φυσικής Ιστορίας κ.λ.π.).
Ο επισκέπτης μπορεί να δει το Εθνικό Μουσείο Εθνογραφίας στη Ναμπούλα, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών στην πόλη της Μοζαμβίκης και να επισκεφθεί ναούς από την αποικιακή περίοδο.
Στη Μοζαμβίκη κατοικούν 150 περίπου ομογενείς, κυρίως στην πρωτεύουσα Μαπούτο, ενώ από το 2006 έχει συσταθεί Ιερά Επισκοπή Μοζαμβίκης.

Έλληνας ο νέος αρχηγός του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού

Ένας Έλληνας αναλαμβάνει εντός του μήνα τα ηνία του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού. Ο λόγος για τον ναύαρχο σερ Τζορτζ Ζαμπέλλα, ο οποίος είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ζιμπάμπουε, αλλά με ρίζες από τα Δωδεκάνησα.

Πατέρας τριών παιδιών σήμερα, γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1958 στη Νότια Ροδεσία (Ζιμπάμπουε) από βρετανίδα μητέρα και έλληνα πατέρα, τον Μιχάλη Ζαμπέλλα.

Κατετάγη το 1980 στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό με τον βαθμό του ανθυποπλοιάρχου και στην αρχή υπηρέτησε ως πιλότος ελικοπτέρων.
Συμμετείχε στη χάραξη των επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ και το 2005 ανέλαβε την διοίκηση των αμφίβιων δυνάμεων του Βρετανικού Ναυτικού.

Το 2011, η βασίλισσα Ελισάβετ τον έχρισε ιππότη-διοικητή του Τάγματος του Λουτρού κι έγινε σερ.
Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικής καταγωγής ναύαρχος υπηρετούσε ως διοικητής της Ναυτικής Δύναμης του ΝΑΤΟ στη βάση Νόργουντ της Αγγλίας.

Ένα από τα πρώτα θέματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Δωδεκανήσιος ναύαρχος θα είναι το ζήτημα των νησιών Φόκλαντ, καθώς η κυβέρνηση της Αργεντινής επαναφέρει συχνά το ζήτημα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους και αναμένεται να το κάνει με μεγαλύτερη ένταση μετά και τον θάνατο της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η Πηγή με το διάσημο αγίασμα στην Κωνσταντινούπολη

Μια μέρα σαν κι αυτή το 1821, Κυριακή των Βαίων, ο τουρκικός όχλος της Κωνσταντινούπολης σφάζει ανηλεώς τους Έλληνες στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.
Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκεται έξω από τα μεσαιωνικά τείχη της Κωνσταντινούπολης, απέναντι από τη λεγόμενη Πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών" στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη.

Στις μέρες μας είναι ευρύτερα γνωστό ως Μπαλουκλί, ή Παναγία η Βαλουκλιώτισσα.
Στο εσωτερικό της υπάρχει η ομώνυμη πηγή που θεωρείται από τα σημαντικότερα αγιάσματα της ορθοδοξίας και η ιστορία της ταυτίστηκε με την τύχη της Κωνσταντινούπολης.
Καταστράφηκε πολλές φορές από σεισμούς και πολέμους, αλλά κάθε φορά ξαναχτιζόταν από αυτοκράτορες και πατριάρχες.
Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας ήταν τελείως ερειπωμένη. Ο σημερινός ναός της μονής χτίστηκε το 1833 από τον πατριάρχη Κωνστάντιο Α’.
Για την αποκάλυψη του Αγιάσματος υπάρχουν δυο εκδοχές:

Η πρώτη, που εξιστορεί ο Νικηφόρος Κάλλιστος αναφέρει ότι: Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ο Θράξ ή Λέων ο Μέγας (457-474 μ.Χ.), όταν ερχόταν ως απλός στρατιώτης στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε στη Χρυσή Πύλη έναν τυφλό που του ζήτησε νερό. Ψάχνοντας γιά νερό, μιά φωνή του υπέδειξε την πηγή. Πίνοντας ο τυφλός και ερχόμενο το λασπώδες νερό στα μάτια του θεραπεύτηκε. Όταν αργότερα έγινε Αυτοκράτορας, του είπε η προφητική φωνή, πως θα έπρεπε να χτίσει δίπλα στην πηγή μια Εκκλησία. Πράγματι ο Λέων έκτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία προς τιμή της Θεοτόκου στο χώρο εκείνο, τον οποίο και ονόμασε "Πηγή".

Η δεύτερη, που εξιστορεί ο ιστορικός Προκόπιος, τοποθετείται στις αρχές του 6ου αιώνα και αναφέρεται στον Ιουστινιανό. Ο Ιουστινιανός κυνηγούσε σ' ένα θαυμάσιο τοπίο με πολύ πράσινο, νερά καί δένδρα. Εκεί, σαν σε όραμα, είδε ένα μικρό παρεκκλήσι, πλήθος λαού και έναν ιερέα μπροστά σέ μιά πηγή. "Είναι η πηγή των θαυμάτων" του είπαν. Και έχτισε εκεί μοναστήρι με υλικά που περίσσεψαν από την Αγιά Σοφιά.
Η δεύτερη αυτή εκδοχή ανάγεται στην ανακαίνιση του ναού το 559.

Από τότε, σύμφωνα με τον θρύλο, η Μονή πήρε την ονομασία Μπαλουκλί (στα τουρκικά μπαλούκ = ψάρι).
Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών.
"Ονόματα ρωμαίικα, φωτογραφίες ξεθωριασμένες από τη μνήμη των ζωντανών, θροΐσματα ψυχών. Σε ετούτη εδώ τη γη, αναπαύτηκαν άνθρωποι που ζήσανε την Πόλη μαζί με τη Λωξάντρα κι ύστερα από αυτήν", γράφει χαρακτηριστικά η Μαρία Ιορδανίδου στο διάσημο έργο της. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι ψηφιδωτή παράσταση της εικόνας σώζεται στον εσωνάρθηκα της Μονής της Χώρας.
Για τη μονή του Μπαλουκλί υπάρχει θρύλος για την Άλωση της Πόλης, ο οποίος περιγράφεται ποιητικά από τον Γεώργιο Βιζυηνό:

Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη

την Πόλη την μεγάλη.

Σαράντα μέρες έκαμεν ο 'γούμενος το ψάρι

στα χείλη του να βάλη.

Απ' τες σαράντα κι ύστερα, πεθύμησε να φάγη

τηγανισμένο ψάρι.

–Αν μας φυλάγ' η Παναγιά καθώς μας'ε φυλάγει,

την Πόλη ποιος θα πάρη;

Ρίχτει τα δίχτυα στον γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει,

–Θεός να τα βλογήση!

Το λάδι βάλλει στην φωτιά μες στ' αργυρό τηγάνι,

για να τα τηγανίση.

Τα τηγανίζ' από την μια, και πά' να τα γυρίση

κι από το άλλο μέρος.

Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,

και τάχασεν ο γέρος!

–Μην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι

στην Πόλη την μεγάλη!

Την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει,

μας κόβουν το κεφάλι!

–Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν κι Αγαρηνού ποδάρια!

Με φαίνεται σαν ψεύμα!

Μ' αν είν' αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια

να πέσουν μες στο ρεύμα!

Ακόμ' ο λόγος βάσταγε, τα ψάρι' απ' το τηγάνι,

την μια μεριά ψημένα,

πηδήξανε κι επέσανε στης λίμνης την λεκάνη,

γερά, ζωντανεμένα.

Ακόμ' ώς τώρα πλέουνε, κόκκιν' από το μέρος,

όπου τα είχε ψήσει.

Φυλάγουν το Βυζάντιο ν' αναστηθή κι ο γέρος

να τ' αποτηγανίση.