Οι σταθερές αξίες των Χριστουγέννων

Βασικά συστατικά των Χριστούγεννων είναι η χαρμόσυνη μουσική, οι ευφάνταστες λιχουδιές και τα γιορτινά δώρα. Κι αν τα τελευταία περιορίστηκαν λόγω κρίσης, τα κάλαντα, τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες παραμένουν σταθερές αξίες.
Στη φωτο, στα Ιεροσόλυμα στην Βασιλική της Γεννήσεως, στο σημείο στο οποίο, σύμφωνα με τη χριστιανική λαϊκή παράδοση, γεννήθηκε ο Ιησούς.

Μπούρκα βουτηγμένη στο αίμα

Στη φωτο, ασιστερά: Γυναίκες κυκλοφορούν στο παγωμένο Αφγανιστάν φορώντας την παραδοσιακή μπούρκα.
Θυμίζω την δήλωση της ακτιβίστριας Ραχίλα Γκούπτα: 
«Η μπούρκα είναι ρούχο βουτηγμένο στο αίμα των γυναικών του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Σαουδικής Αραβίας». 

Η μπούρκα και το νιχάμπ, το οποίο καλύπτει όλο το πρόσωπο ενώ μόλις διακρίνονται τα μάτια της γυναίκας, είναι απομεινάρια μιας στείρας, απάνθρωπης και προσβλητικής για τη γυναίκα «κουλτούρας» που απαντάται σε όλα τα μουσουλμανικά κράτη.

Ακόμη και κοριτσάκια ηλικίας τεσσάρων ετών στη Σαουδική Αραβία φορούν μπούρκα, ενώ οι γυναίκες απαγορεύεται μέχρι σήμερα σε δημόσια μέρη ή σε μέσα συγκοινωνίας να καθίσουν δίπλα σε άντρες ή να συνομιλήσουν μαζί τους. Αν συμβεί αυτό, ο πατέρας, ή εάν αυτός δεν βρίσκεται εν ζωή, ο αδερφός έχει κάθε δικαίωμα να τιμωρήσει με τον πιο βάναυσο τρόπο την κοπέλα ή τη γυναίκα –μαστίγωμα, κλείδωμα στο σπίτι χωρίς φαγητό, οξύ στο πρόσωπο ή κάψιμο με καυτό σίδερο–, αλλά και να την καταδικάσει σε θάνατο διά λιθοβολισμού και δημόσιου εξευτελισμού, αφού θεωρηθεί ότι η ατιμία για την οικογένειά τους είναι τόσο μεγάλη, που δεν ξεπλένεται διαφορετικά.  

Μια από τις «αόρατες» γυναίκες του Αφγανιστάν, μία από εκείνες τις σιωπηλές φιγούρες τις καλυμμένες με την ολόσωμη καλύπτρα, όταν επιτέλους απελευθερώθηκε από την φυλακή της μπούρκας, δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Όσο φορούσα τη μπούρκα έχανα τον προσανατολισμό μου, δεν έβρισκα λέξεις να επικοινωνήσω με το περιβάλλον μου, ένιωθα να με κυριεύει η κατάθλιψη, κάποιες φορές δεν γνώριζα τον σύζυγό μου. Γενικά, αισθανόμουν ότι ήμουν τελειωμένη ως άνθρωπος. Τώρα γελώ, τραγουδώ, δεν αγχώνομαι. Θέλω να ζήσω και αισθάνομαι τη δύναμη να το πετύχω…»

Προσκυνητής στην Αγιά Σοφιά

Σαν σήμερα το 537, τελούνται τα θυρανοίξια της Αγια-Σοφιάς από τον Πατριάρχη Ευτύχιο.
Ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός αναφωνεί θριαμβευτικά: «Νενίκηκά σε Σολομών».
Πολλά τα ενδιαφέροντα σημεία μέσα στον Ναό που όλοι όσοι πήγαμε τα θαυμάσαμε, όμως θα σταθώ σε δύο από τα πιο ασυνήθιστα και πιο αγνοημένα:  τον ομφαλό και την δακρύζουσα κολώνα.
Ο ομφαλός θεωρείτο το ιερότερο σημείο του ναού, διότι εκεί γινόταν η στέψη του Αυτοκράτορα.
Η δακρύζουσα κολώνα ειναι ενας τετράγωνος μαρμάρινος κίονας στην ΒΔ γωνία, ο οποίος ιδρώνει εδώ και πολλούς αιώνες. Το μέταλλο με το οποίο ειναι επενδεδυμένος, έχει λειανθεί από τα χέρια των τουριστών, αφού ολοι ακουμπούν και θαυμάζουν το περίεργο αυτό συμβάν.
ΕΔΩ, σχετικό video: Προσκυνητής στην Αγιά Σοφιά με την κάμερα του enlefkotv.

Μαρλένε Ντίτριχ, σύμβολο του σεξ

Σαν σήμερα το 1901, γεννήθηκε ο "Γαλάζιος Άγγελος", η Γερμανίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός Μαρλένε Ντίτριχ, ντίβα του Χόλυγουντ και των ταινιών της εποχής του γερμανικού εξπρεσιονισμού.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Μαγδαληνή.

Η Μαρλένε Ντίτριχ, τραγουδώντας το «Falling in love again» με καπέλο και ζαρτιέρες, έγινε αμέσως σύμβολο του σεξ.

Τολμηρή για την εποχή της, αισθησιακή και προκλητική, η ταινία καταπιάνεται με την ιστορία ενός ηλικιωμένου, αυστηρού καθηγητή, του Ρατ, που αντιστρέφει τους όρους της άχαρης, μίζερης και άδειας ζωής του αφήνοντας τον εαυτό του να παρασυρθεί από τη Λόλα, μια σαγηνευτική καμπαρετζού που τον ξανανιώνει, αλλά συγχρόνως τον βυθίζει στην παρακμή και την πλήρη κοινωνική απαξία. ΕΔΩ, το σχετικό video.

Νησί των Χριστουγέννων και των μεταναστών

Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς μπορεί να έχουν ταυτιστεί στη συνείδηση όλων μας με το κρύο, τα χιόνια και τις βόρειες χώρες του πλανήτη, υπάρχει όμως το «Νησί των Χριστουγέννων» όπου όλα είναι ηλιόλουστα και καλοκαιρινά!
Βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό, είναι πρώην βρετανική κτήση, τώρα ανήκει στην Αυστραλία, έχει έκταση 135 km² και πληθυσμό 1.402 κατοίκους.
Μπανάνα, Λονδίνο, Παρίσι, Πολωνία, Τενεσί και Ταπακέια είναι ασυνήθιστα ονόματα χωριών, τα οποία υποδηλώνουν την καταγωγή μερικών από τους πρώτους επισκέπτες αυτού του νησιού- ατόλη.

Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά την ημέρα των Χριστουγέννων του 1643, γι αυτό και ονομάστηκε Νησί των Χριστουγέννων.
Επί πολλά χρόνια η τοποθεσία του νησιού παρέμενε προφανώς μυστικό που ήξεραν μόνο τα πουλιά.  Όταν φτάνουν, πετούν μέρα νύχτα επί εβδομάδες στριφογυρίζοντας και φωνάζοντας όλα μαζί πάνω από τις αναπαραγωγικές τους εστίες, περιμένοντας να φτάσουν όλα τα πουλιά για να εγκατασταθούν τελικά στη φωλιά τους στο γυμνό έδαφος.

Μάθαμε ότι ένα μικρό καφετί πουλί που είδαμε νωρίτερα ήταν χρυσός χαραδριός του Ειρηνικού. Είναι ένα από τα πολλά αποδημητικά πουλιά τα οποία κάνουν μια ζωτικής σημασίας στάση στο Νησί των Χριστουγέννων για να ανεφοδιαστούν και να διαχειμάσουν έπειτα από μια μεγάλη πτήση από την αναπαραγωγική τους εστία που βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο. Εξαιρετικές ικανότητες προσανατολισμού οδηγούν αυτούς τους μαραθωνοδρόμους σε τούτο το άσυλο πουλιών, περίπου 2.100 χιλιόμετρα νότια της Χονολουλού.

Το Νησί των Χριστουγέννων ταν ακατοίκητο πριν έναν αιώνα μέχρι που εισήχθησαν εργάτες από τη Μαλαισία και την Κίνα για να εργαστούν στις εξορύξεις (σήμερα, το 60% του πληθυσμού είναι κινεζικής καταγωγής, ενώ το 20% από τη Μαλαισία).
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε στόχος της ιαπωνικής αεροπορίας και του ναυτικού, με αποτέλεσμα να παραδοθεί στις δυνάμεις του Άξονα.

Οι επισκέπτες του εντυπωσιάζονται από τις εκπληκτικές αμμουδιές, τα γαλαζοπράσινα νερά του και τη σημαντική βιοπικοιλότητα.
Το νησί φημίζεται για τα κόκκινα καβούρια τα οποία  κατακλύζουν τους δρόμους και τις ακτές σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.

Πιο φημισμένο όμως είναι το καζίνο του, όπου Ινδονήσιοι καταφθάνουν με τα προσωπικά τους τζετ για να παίξουν.  Ένας 70χρονος σήμερα πρώην υπάλληλος του καζίνο θυμάται ότι οι πελάτες «ήταν τόσο πλούσιοι που περηφανευόταν για τα ποσά που έχαναν. Μια μέρα, ένας τύπος έχασε 12 εκατομμύρια δολάρια στο καζίνο και απλά γέλαγε».

Για κάποιους είναι Νησί της Επαγγελίας και για κάποιους άλλους "Νησί των Καταραμένων".
Στο "Νησί των Χριστουγέννων"  2.650 χλμ. βόρεια του Περθ και 380 χλμ. νότια της νήσου Ιάβας της Ινδονησίας, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα προσωρινής κράτησης μεταναστών.
Στο κέντρο οι κρατούμενοι είναι περισσότεροι από τους κατοίκους και συνήθως προέρχονται από τη Σρι Λάνκα, το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Τα νερά ανάμεσα στην Ινδονησία και το Νησί των Χριστουγέννων είναι μια συνηθισμένη, αλλά επικίνδυνη πορεία για τους μετανάστες που σκοπεύουν να ζητήσουν άσυλο στην Αυστραλία.
Μέσα στην χρονιά αυτή, τουλάχιστον 50 πλοία που μετέφεραν 5.000 μετανάστες εντοπίστηκαν από τις αυστραλιανές αρχές.

Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε χρόνο αρκετοί από τους αιτούντες άσυλο χάνουν τη ζωή τους στα ανοικτά των ακτών του νησιού των Χριστουγέννων, αφού η βάρκα με την οποία ταξίδευαν προσέκρουσε στα βράχια από κάποιο διερχόμενο Flying Fish Cove. 

Τακτικά διάφορα πλοιάρια - σαπιοκάραβα προσκρούουν, βουλιάζουν ή εξαφανίζονται πριν καν προλάβουν να φτάσουν στην Αυστραλία οι πονεμένες ψυχές που επιβαίνουν σ' αυτά.
Στο κέντρο κράτησης σημειώνονται συχνά επεισόδια, είτε μεταξύ ομάδων μεταναστών από διαφορετικές εθνικές ομάδες, είτε λόγω της απελπισίας των μεταναστών λόγω της χρονοβόρας διαδικασίας επεξεργασίας των αιτήσεών τους.

Η Βασιλική της Γεννήσεως στην Βηθλεέμ

Η Βασιλική της Γεννήσεως είναι ένας χριστιανικός ναός που βρίσκεται στην Αγία πόλη της Βηθλεέμ στην Παλαιστίνη.
Ο ναός αυτός είναι ο δεύτερος κατά σειρά τόπος προσκυνήματος του
Χριστιανισμού, μετά από εκείνον της Αναστάσεως.
Κατά τη βυζαντινή εποχή, η Αγία Ελένη ξεκίνησε την ανέγερση της χριστιανικής εκκλησίας και ο γιος της, Κωνσταντίνος την ολοκλήρωσε.
Τον 11ο αιώνα μ.Χ., όλες οι εκκλησίες των Αγίων Τόπων καταστράφηκαν από τον Χακίμ ιμπν Αμρ-ιλλάχ, εκτός από αυτήν της Βηθλεέμ.
Σύμφωνα με το Γάλλο χρονογράφο Αντεμάρ, οι Σαρακηνοί χτυπήθηκαν ως εκ θαύματος από φως, με τη μορφή αστραπής και ο ναός έμεινε άθικτος.
Το 1099 μ.Χ., που οι Σταυροφόροι έφθασαν στα Ιεροσόλυμα, βρήκαν την εκκλησία της Βηθλεέμ ανέγγιχτη.
Ο ναός βρίσκεται 10 χιλιόμετρα νότια από τα Ιεροσόλυμα.

Abetone, όλα κινούνται γύρω από τα σπορ

Το Abetone είναι από τα πιο παραδοσιακά χιονοδρομικά κέντρα της Ιταλίας.
Βρίσκεται 80 χιλιόμετρα από την Φλωρεντία.
Σχετικό video από το enlefkotv ΕΔΩ!

Νύφη, ετών 8

Ο Faiz είναι 40 ετών και η Ghulam 11.
Φωτογραφίζονται στο χωριό Damarda στο Αφγανιστάν.
Είναι παντρεμένοι από τον Σεπτέμβριο του 2005, όταν η νύφη ήταν 8 ετών! 

Αξίζει να σημειωθεί πως ανήλικες νύφες υπάρχουν σε περισσότερες από 50 χώρες στον κόσμο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις 1 στα 7 κορίτσια του ανεπτυγμένου κόσμου (με εξαίρεση την Κίνα), παντρεύονται πριν συμπληρώσουν το 15ο έτος της ηλικίας τους!
Στην Ινδία το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 36%, στο Μπαγκλαντές στο 37%, στην Βόρεια Νιγηρία στο 48% και στην Αιθιοπία στο 50%.

Εκατομμύρια κορίτσια φέρνουν στον κόσμο παιδιά, πριν ακόμη ωριμάσει το σώμα τους.
Έτσι τερματίζονται οι όποιες ευκαιρίες είχαν για να φοιτήσουν στο σχολείο ή αργότερα να δουλέψουν.

Gentoos, οι πιο γρήγοροι πιγκουίνοι

Φωτό από την Ανταρκτική Χερσόνησο (30 Νοεμβρίου 2012)!
Στιγμιότυπο μ' ένα κοπάδι πιγκουίνους gentoo, ένα από τα 17 είδη πιγκουίνων που υπάρχουν.
Οι Gentoos είναι το τρίτο μεγαλύτερο είδος πιγκουίνων κι εκτός από την Ανταρκτική βρίσκονται και στα νησιά Falkland.
Οι Gentoos ξεχωρίζουν από τις λευκές λωρίδες στο κεφάλι και από τα έντονα πορτοκαλί πόδια τους.
Φτάνουν μέχρι τους 90 πόντους ύψος.
Είναι ο πιο γρήγορος πιγκουίνος στο πλανήτη και τρέχει με 36Km/h στο νερό.
Το βέβαιο είναι πως δεν κρυώνει παρ' όλο που οι θερμοκρασίες εκεί που ζούν είναι πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν.
Τα πούπουλα του πιγκουΐνου Gentoos προσφέρουν θερμοκρασιακή σταθερότητα ακόμη και για διαφορά θερμοκρασίας 60οC.
Είναι χαρακτηριστικό πως πιγκουΐνος έχει θερμοκρασία σώματος 38οC και μπορεί να επιβιώσει σε θερμοκρασίες μεταξύ -30 και -60°C.

Hindu Saddhus, οι ζωντανοί άγιοι της Ινδίας

Φωτό από την Ινδία, όπου οι Hindu Saddhus συμμετέχουν σε μια πομπή στο Allahabad, 18 Δεκεμβρίου 2012.
Οι Shadus υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια στην Ινδία.
Σήμερα στο σύνολο τους πρέπει να είναι γύρω στα πέντε εκατομμύρια , αποτελώντας έτσι το μισό τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού.
Οργανωμένοι στις διάφορες αιρέσεις, έδωσαν τη φρόνηση και τη αίσθηση του παλαιού, ασκούμενοι στη μέθοδο της γιόγκα και φρονούν για αυτήν ότι «ζεύει» την ψυχή.
Συνήθως ζουν μόνοι τους, στα περιθώριο της κοινωνίας και περνούν τις ημέρες τους αφοσιωμένοι στην επιλεγμένη θεότητά τους.
Μερικοί εκτελούν μαγικά τελετουργικά για να έρθουν σε επαφή με τους Θεούς κι άλλοι έντονες μορφές πρακτικής γιόγκα και περισυλλογής για να αυξήσουν τις πνευματικές δυνάμεις τους και να αποκτήσουν τη μυστική γνώση.
Βεβαίως, όλοι οι Sadhus δε θεωρούνται φωτισμένοι.
Οι οπαδοί τους τους θεωρούν Άγιους!
Οι «επιτυχημένοι» Sadhus λατρεύονται ακόμη και ως «Θεοί στη γη», κάτι σαν ζωντανά είδωλα.
Οι πιστοί δίνουν δωρεές σε αυτούς και τις θεωρούν ως προσφορές στους Θεούς παίρνοντας απ τους Shadus την ευλογία τους ως αντάλλαγμα.
Είναι χαρακτηριστικό πως η αγιοσύνη υπάρχει ακόμη ζωντανή στην Ινδία.
Εκεί οι άγιοι δεν είναι απλά κάποιοι ενάρετοι και αγνοί άνθρωποι που έζησαν στο παρελθόν, αλλά ζουν και κυκλοφορούν ανάμεσα στο κόσμο.
Στις περισσότερες ινδικές οικογενειακές εστίες, στα καταστήματα και τις επιχειρήσεις υπάρχουν ενεργοί βωμοί και λάρνακες και η ημέρα αρχίζει συνήθως με τη λατρεία των Θεών και των γκουρού.
Πολλοί βουνά, ποταμοί, πέτρες και δέντρα είναι ιερά.
Οι δωδεκάδες των πόλεων είναι ιερές και, φυσικά, τα εκατομμύρια των ναών και των ειδώλων.
Κάμποσα ζώα είναι ιερά - η αγελάδα, αλλά και ο ταύρος, ο πίθηκος, ο ελέφαντας, το φίδι, ο αρουραίος….

Περλ Χάρµπορ, το πρώτο βήµα της Αµερικής στον παγκόσµιο στίβο

Λαμπρός ήταν ο χθεσινός εορτασμός για τα 71 χρόνια από την ιαπωνική επίθεση στον ναύσταθµο Περλ Χάρµπορ.
Στη φωτό από την βάση της Χαβάης, ο τρομπετίστας παιανίζει το θρυλικό εμβατήριο "Echo Taps", στη μνήμη των θυμάτων.
Το ότι για το Περλ Χάρµπορ γράφτηκαν και εκδόθηκαν, ως το 2010, 631 βιβλία στην Αµερική και 226 στην Ιαπωνία είναι ίσως ενδιαφέρον. Αλλά πιο ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό είναι ότι τρία ντοκυµαντέρ στην Αµερική και πέντε στην Ιαπωνία δεν προβλήθηκαν ποτέ ως σήµερα. Ο ναύαρχος Χάρα Ταντάιτσι του ιαπωνικού Ναυτικού Επιτελείου σχολιάζει: «Κερδίσαµε µία σπουδαία νίκη τακτικής στο Περλ Χάρµπορ, αλλά έτσι χάσαµε τον πόλεµο». Πραγµατικά, το πλήγµα που κατάφερε η ιαπωνική Αεροπορία ήταν συγκλονιστικό.

Τσάϊ από τα χέρια γκέϊσας

Φωτό από την Ιαπωνία!
Ένας άνδρας (αριστερά) και μια γκέϊσα συνεχίζουν την παράδοση, προσφέροντας θέαμα και διασκέδαση στον κόσμο.
Γκέισα ονομάζεται στην Ιαπωνία η μορφωμένη γυναίκα, η οποία έχει παρακολουθήσει ειδικές σπουδές, φοράει τα κιμονό με εντυπωσιακά χρώματα και σχέδια και χτενίζεται με το χαρακτηριστικό χτένισμα, γνωρίζει καλά την πατροπαράδοτη «τελετουργία του τσαγιού» και χορεύει τους παραδοσιακούς χορούς της Ιαπωνίας ή παίζει το μουσικό όργανο σαμισέν.

Διευκρίνηση:
Οι γκέισες δεν είναι ιερόδουλες, παρά τη λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί κυρίως στον δυτικό κόσμο.

Οι σύγχρονες γκέισες διαμένουν ακόμη στα παραδοσιακά σπίτια οκίγια στις περιοχές χαναμάτσι, ειδικά κατά τη διάρκεια της μαθητείας τους.

Οι νέες κοπέλες που επιθυμούν να γίνουν γκέισες πλέον ξεκινούν την εκπαίδευσή τους μετά το λύκειο ή ακόμα και το πανεπιστήμιο. Μαθαίνουν  να παίζουν παραδοσιακά μουσικά όργανα, όπως το σαμισέν, το σακουχάτσι (φλάουτο από μπαμπού) και τύμπανα, παραδοσιακό χορό και τραγούδια της Ιαπωνίας, την "τελετουργία του τσαγιού", λογοτεχνία και ποίηση. Παρατηρώντας τις άλλες γκέισες και με τη βοήθεια της ιδιοκτήτριας του οίκου, οι μαθητευόμενες μαθαίνουν να επιλέγουν και να φορούν κιμονό και να συνδιαλέγονται με τους πελάτες.

Το πρoβλεπόμενο για τις γκέισες είναι η αγαμία. Όσες επιλέγουν το γάμο πρέπει να αποσύρονται από το επάγγελμα. Στο παρελθόν, η παράδοση προέβλεπε για μια καθιερωμένη γκέισα να έχει έναν danna, έναν πάτρωνα. Ο ντάνα ήταν συνήθως ένας πλούσιος άνδρας, κάποιες φορές παντρεμένος, που είχε την ευχέρεια να διαχειριστεί τα πολύ μεγάλα έξοδα που σχετίζονταν με την παραδοσιακή εκπαίδευση της γκέισας και άλλα έξοδα.

Μπελογιάννης, το ελληνικό χωριό στην Ουγγαρία

To Μπελογιάννης είναι ένα μικρό χωριό στην Ουγγαρία, που έλκει το όνομά του από τον Νίκο Μπελογιάννη.
Ο Μπελογιάννης ήταν Έλληνας ηγέτης της αντίστασης κατά των Γερμανών και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που εκτελέστηκε το 1952 ως κομμουνιστής με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Έμεινε γνωστός ως «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», από ένα φρέσκο κόκκινο γαρύφαλλο που κρατούσε καθημερινά.
Ο Πάμπλο Πικάσο εμπνεύστηκε ένα διάσημο σκίτσο από την εικόνα του ανθρώπου με το γαρύφαλλο.
Λίγες μέρες μετά την εκτέλεση το όνομά του δόθηκε σε ένα χωριό στην Ουγγαρία που στέγαζε Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες.
Το συγκεκριμένο χωριό κατοικήθηκε από Έλληνες μετανάστες το 1950 και σήμερα έχει μόλις 4.000 κατοίκους.

Μετά το 1974 και κυρίως μετά το 1982 αρκετοί κάτοικοι επέστρεψαν στην Ελλάδα, όταν τους επιτράπηκε η επιστροφή. Όμως αρκετοί, ιδίως οι νεότεροι, έμειναν στην Ουγγαρία. Σήμερα η πλειονότητα των κατοίκων εργάζεται στις κοντινές πόλεις Százhalombatta και Dunaújváros. Πολλοί διατηρούν ακόμα την ελληνική ιθαγένεια.

Το 1996 κτίστηκε ελληνορθόδοξη εκκλησία. Στην επέτειο των 50 ετών από την ίδρυση του χωριού, το επισκέφτηκε και λειτούργησε στην εκκλησία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι δήλωσαν τις εξής εθνικότητες:
 Έλληνες: 23,4%
 Ούγγροι: 81,4%
 Ρουμάνοι: 0,3%
 Δεν απάντησαν: 15,9%

Το χωριό Μπελογιάννης βρίσκεται στην επαρχία Fejér, κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Iváncsa, ο οποίος κείται στη σιδηροδρομική γραμμή Βουδαπέστης - Pusztaszabolcs. Ένας στενός ασφάλτινος
δρόμος ενώνει τον σταθμό τρένων Ivansca με το χωριό. Έξω από το Δημαρχείο προβάλλουν οι σημαίες της Ουγγαρίας και της Ελλάδος, ενώ το σήμα του Δήμου υπάρχει γραμμένο τόσο στα Ουγγρικά όσο και στα Ελληνικά..
Εδώ γίνεται και η μεγάλη γιορτή της ίδρυσης του χωριού την 20η Αυγούστου κάθε χρόνο, με ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια και χορούς.

Hotel Kiruna Ice, στη Σουδία

Το πρώτο ice hotel δημιουργήθηκε πριν από 18 χρόνια στη Λαπωνία.
Σήμερα, τα ice hotels αυξάνονται και πληθαίνουν, παραμένοντας μία ακραία επιλογή σε έναν κόσμο που αναζητά διαρκώς νέες ταξιδιωτικές εμπειρίες.
Στη φωτό το Hotel Kiruna Ice, στη Σουδία.
Περισσότερα για το θέμα εδώ!

Στη Σερβία βρικόλακας πίνει το αίμα των χωρικών

Στο χωριό Ζάροζε στη Σερβία, οι κάτοικοι πιστεύουν ότι ζει ο πιο θρυλικός βρικόλακας των Βαλκανίων, ο Σάβα Σαβάνοβιτς.
Σύμφωνα με το θρύλο τους, ο βρικόλακας πίνει το αίμα όσων πηγαίνουν σε έναν συγκεκριμένο μύλο έξω από το χωριό τους.
Όπως λένε οι χωρικοί, πέντε άνθρωποι πέθαναν μεσα σε λίγους μήνες και ένας από αυτούς βρέθηκε κρεμασμένος. 

ΠΗΓΗ: Εδώ!