Έλληνας, έγινε ήρωας και θρύλος των Αβοριγίνων

Έλληνας από το Καστελλόριζο έγινε στην Αυστραλία ήρωας και θρύλος των Αβοριγίνων. Πρόκειται για τον Αλικ Τζάκομος (φωτό αριστερά), που τιμήθηκε από την πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτώριας ανάμεσα σε 20 διακεκριμένους Αβοριγίνες. Την τιμητική διάκριση παρέλαβε η Μέρλε Τζάκομος, σύζυγος του, η οποία ακολουθώντας τα χνάρια του Αλικ, τιμήθηκε κι αυτή γιατί προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην φυλή Γιόρτα – Γιόρτα των Αβοριγίνων.

Σε ένα βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει με τίτλο “Ο ανθρωπος Όλων των Φυλών” καταγράφεται η συναρπαστική ζωή του Αλικ Τζάκομος - συγγραφείς είναι οι ιστορικοί Dr Richard Broome και Dr Corinne Manning από το La Trobe University.

Ο Τζάκομος αν και γεννήθηκε και πέθανε Έλληνας, εντούτοις αφιέρωσε τη ζωή του υπηρετώντας τους Αβοριγίνες, οι οποίοι τον τίμησαν δεόντως και όχι μόνο τον δέχτηκαν ως "δικό τους", αλλά, ουσιαστικά, τον ανακήρυξαν ηγέτη τους και για τους Αυστραλούς ιθαγενείς εξακολουθεί να είναι ένας “θρύλος”.

Ο Τζάκομος γεννήθηκε στο Collingwood της Μελβούρνης. Οι γονείς του κατάγονταν από το Καστελλόριζο και μετανάστευσαν στην Αυστραλία αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το ’22. Παντρεύτηκαν στον ελληνορθόδοξο ναό του Ευαγγελισμού, στη Μελβούρνη και το 1924 έφεραν στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, ένα αγόρι, το οποίο ονόμασαν Αλέξιο και αργότερα έγινε Αλικ Τζάκομος. Μεγάλωσε μέσα σε ελληνικό περιβάλλον, αλλά στην Αυστραλία επικρατούσε, τότε, κλίμα ξενοφοβικό και ρατσιστικό.

Φοίτησε στο ελληνικό σχολείο και βοηθούσε την οικογένειά του στα εστιατόρια που άνοιγε σε διάφορες περιοχές της Μελβούρνης. Έζησε την μεγάλη κρίση του ’30 και υπηρέτησε στις αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πήγαινε στην ελληνική εκκλησία και συνεργάστηκε στενά με τον πάστορα Doug Nicholls που ήταν υπεύθυνος για τη μέριμνα των Αβοριγίνων στη λίμνη Tyers στη Βικτώρια. Το 1964 ο Τζάκομος έγινε Υφυπουργός του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου για την Προώθηση των Αβοριγίνων στη Βικτώρια. Κατείχε τη θέση αυτή μέχρι το 1967.

Όταν τέλειωσε ο πόλεμος έγινε …παλαιστής! Έτσι περιόδευε στην Αυστραλία και έδινε αγώνες μαζί με τον θρυλικό Τζίμι Σάρμαν. Το πρόγραμμα περιελάμβανε και αγώνες πυγμαχίας, όπου οι Αβοριγίνες είναι ιδιαίτερα καλοί. Ήταν ένα άθλημα που τους άρεσε όμως κιόλας.

Σε μία εποχή που ο ρατσισμός ήταν ιδιαίτερα διακριτός στην κοινωνική ζωή και οι “λευκοί” Αυστραλοί δεν είχαν πάρε-δώσε με τους Αβοριγίνες ο Τζάκομος πήγε κοντά τους, τους γνώρισε, τους αγάπησε και τους αφιέρωσε την ζωή του.

Παντρεύτηκε, το 1951, την Merle Robertha (Αβοριγίνα στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1929 στη Cummeragunja, της Νέας Νότιας Ουαλίας) και μαζί ξεκίνησαν την εκστρατεία τους για να αποδοθεί δικαιοσύνη στους Αυστραλούς ιθαγενείς.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Τζακόμος, άλλαξε το όνομά του σε Doug Nicholls και αναδείχθηκε υπέρμαχος των δικαιωμάτων των Αβοριγίνων, για τα οποία πάλεψε αμείλικτα και διακρίθηκε για τη μεγάλη του ανθρωπιά.

Oργάνωσε χορούς και συνέδρια, κυρίως στην Καμπέρρα και στη Μελβούρνη και ίδρυσε συλλόγους για τα δικαιώματα των Αβοριγίνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη της δεκαετίας του '50 με αρχές του '60, υπήρχαν 28 τέτοιοι σύλλογοι, εκ των οποίων το ένα υποκατάστημα στο Devonport.

Όλες οι φυλές των Αβοριγίνων με τις 2.000 περίπου γλώσσες που ομιλούνταν ανάμεσά τους, παρέμειναν αυστηρά πατριαρχικές. Μόνο οι άνδρες συμμετέχουν στις ιεροτελεστίες και τα μυστήρια, σε αυτούς ανήκουν οι δοξασίες, σ’ αυτούς μόνον αποκαλύπτονται τα μελλούμενα και δρώμενα. Προπορεύονται οι άνδρες σε πομπή μέσα στην αχανή έρημο με τα αποθέματα τροφίμων και νερού σε τροχοφόρα. Οι γυναίκες μένουν πίσω. Μέσα από τη μύηση θα αναδυθεί η ωριμότητα του άντρα, οι ευθύνες που θα προκύψουν, θα υπάρξει η αναγέννηση του ανθρώπου, αλλά και η αποδοχή. Για να γίνεις αποδεκτός πρέπει να δοκιμαστείς. Η μύηση περνά μέσα από επίσημες διαδικασίες, από αδιαπραγμάτευτες επισημότητες, όπως και τότε με τους Έλληνες στη μυκηναϊκή περίοδο και στη συνέχεια με τα Ελευσίνια Μυστήρια.

Ο Αλικ Τζάκομος, ήταν ο μοναδικός μη ιθαγενής, με δική του οικογένεια Αβοριγίνων που ζούσε μαζί τους και εργαζόταν για εκείνους. Εργάστηκε για την κοινωνική τους πρόνοια, για την απόκτηση δικαιωμάτων, για την ανάπτυξή τους, την υγεία τους, την μόρφωσή τους και τον αθλητισμό τους. Κατέγραψε την ιστορία τους και τους μύθους τους, συγκέντρωσε πολύτιμο φωτογραφικό υλικό, τα τραγούδια τους, τις τέχνες τους.

Ο Τζάκομος δεν μπορούσε να αποδεχτεί ότι οι λευκοί μόλις και θεωρούσαν ανθρώπινα όντα τους ιθαγενείς και, ουσιαστικά τους εξόντωσαν. Αγωνίστηκε για να τους αποδοθεί δικαιοσύνη και να πάψουν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Στις επαφές που είχε με την εξουσία τόνιζε, πολλές φορές, ότι η δυστυχία πολλών ιθαγενών ίσως οφείλεται και στο γεγονός ότι τα μέρη όπου ζούσαν είχαν πλούσια εδάφη σε ορυκτά και πλουτοπαραγωγικούς πόρους και εκδιώχθηκαν κακήν κακώς.
Ακόμα και σήμερα όσοι επέζησαν ζουν εξαθλιωμένοι στο περιθώριο (με ελάχιστες εξαιρέσεις), παρά το γεγονός ότι η Αυστραλία ευημερεί- όπως αναγράφει χαρακτηριστικά η Encyclopaedia of Aboriginal Australia.

Ο Τζάκομος, εκτός των άλλων, αναγνώρισε νωρίς ότι οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας έχουν μια πολιτισμική ιστορία που προηγείται ή είναι παράλληλη με αυτή των Ευρωπαίων και προσπάθησε να διασώσει ότι είναι δυνατόν. Για τον λόγο αυτό είναι και στις μέρες μας διεθνώς αναγνωρισμένος ως μια σημαντική προσωπικότητα της ανθρωπότητας.

Είναι αξιοσημείωτο πως ο Αλικ Τζάκομος ποτέ δεν ξέχασε και την ελληνική καταγωγή του, για την οποία ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος και την πρόβαλε σε κάθε ευκαιρία.

Ο Τζάκομος πέθανε στις αρχές του 1999, αφήνοντας πίσω του πλούσιο υλικό για τους Αβοριγίνες στους οποίους αφιέρωσε όλη του τη ζωή, όπως πολλές εφημερίδες, τεράστιο φωτογραφικό αρχείο, βιογραφία με την περιπέτεια της ζωής και ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις με διάφορους ανθρώπους.