Από τους 672 υγρoτόπους που κατέγραψε το πρόγραμμα του WWF Ελλάς «Προστασία των Νησιωτικών Υγροτόπων της Ελλάδας» σε 65 νησιά του Αιγαίου, μόνο δύο προστατεύονται επαρκώς. Και αυτό, παρά το γεγονός πως πολλοί εξ αυτών βρίσκονται εντός των ορίων προστατευταίων ή προστατευόμενων περιοχών.
Τα μπαζώματα, οι επιχωματώσεις, οι εκχερσώσεις, η δόμηση και η ρύπανση με στερεά απορρίμματα είναι οι κυριότερες παράνομες δραστηριότητες που υποβαθμίζουν και συρρικνώνουν τους νησιωτικούς υγροτόπους της Ελλάδας.
Η διατήρηση όμως των υγροτόπων είναι αποφασιστικής σημασίας και για την επιβίωση των δεκάδων υδρόβιων ειδών που υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο στα νησιά μας. Κάποια από τα σημαντικότερα ενδημικά είδη υπάρχουν στα Δωδεκάνησα, όπως το γκιζάνι της Ρόδου και ο βάτραχος της Καρπάθου.
Το ενδημικό ψάρι της Ρόδου (γκιζάνι, Ladigesocypris ghigii), που αν και καταφέρνει να ζει στο εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον των ρεμάτων του νησιού, θεωρείται ένα από τα πλέον απειλούμενα με εξαφάνιση είδη ψαριών των γλυκών νερών στην Ευρώπη, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια ένας από τους πληθυσμούς του έχει ήδη εξαφανιστεί (στη λίμνη των Νάνων), ενώ αυτοί που απομένουν έχουν τάσεις μείωσης.
Ο ενδημικός βάτραχος της Καρπάθου (Pelophylax cerigensis) είναι γνωστός μόνο από μια τοποθεσία του νησιού. Το είδος απειλείται κυρίως λόγω της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων του - μόνιμα ή εποχικά τέλματα και λιμνούλες γλυκού νερού, και ρύακες.
Αν και αρκετοί υγρότοποι στα νησιά του Αιγαίου είναι τόσο υποβαθμισμένοι που σίγουρα θα εξαφανιστούν στο άμεσο μέλλον, μπορούμε τουλάχιστο να συμβάλλουμε και εμείς στη διάσωση εκατοντάδων άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου