Σαν σήμερα, οι Ιταλοί υπό τον αντιστράτηγο Τζοβάνι Αμέλιο αποβιβάζονται στη Ρόδο!!!
Ήταν 4 Μαΐου 1912, όταν νικούν τον τουρκικό στρατό και τον αιχμαλωτίζουν.
(Στη φωτό, απεικονίζονται Τούρκοι, αιχμάλωτοι των Ιταλών).
Ο Ρόδιος δικηγόρος, δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεώργιος Θ. Γεωργιάδης, στο παρακάτω απόσπασμα, περιγράφει πώς οι Ρόδιοι υποδέχονται με ενθουσιασμό τον ιταλικό στρατό (Νικολάου Ν. και Αγγελή Α., «Η Ρόδος του εικοστού αιώνα», εκδόσεις «Δέντρο»).
«... Αφού, ως αναφέρεται εν τη λεπτομερεστάτη εκθέσει τον αντιστρατήγου Αμέλιο, παρεδόθησαν οι Τούρκοι ηττηθέντες καθ’ ολοκληρίαν, ο ιταλικός στρατός εξεκίνησε διά την πρωτεύουσαν συνοδεύων ολόκληρον τον αιχμαλωτισθέντα τουρκικόν στρατόν.
Κατά την διάβασιν δε της λαμπράς ταύτης στρατιάς των Ιταλών εκ των χωριών Μαριτσά, Κρεμαστή και Τριάντα, οι κάτοικοι αυτών εν ακρατήτω ενθουσιασμώ και διά ζητωκραυγών και επευφημιών υπεδέχοντο τους απαλλάξαντας αυτούς εκ του φοβερωτάτου τουρκικού ζυγού αδελφούς αυτών Ιταλούς.
Ενώ δε ταύτα συνέβαινον εν τοις χωρίοις, δι’ ων τροπαιούχος διήρχετο ο Ιταλικός στρατός συνοδεύων τους αιχμαλώτους Τούρκους, εν τη πρωτευούση, ευθύς ως εγνώσθη η ολοσχερής ήττα του τουρκικού στρατού και η συνοδεία απάντων των αιχμαλωτισθέντων παλικαράδων (οι οποίοι είχον την αυθάδειαν και μετά την ήτταν των πρώτων μαχών να προκαλώσι τους Ιταλούς εις Ψίνθον όπου ήλπιζον, ως φαίνεται, να διαπεράσωσι διά μαχαίρας ολόκληρον τον ιταλικόν στρατόν), κόσμος πολύς συνεπυκνούτο εις την πλατείαν Μανδρακίου, εις τας διαφόρους παρόδους αυτής και ιδία ενώπιον του Διοικητηρίου οπόθεν αφεύκτως θα διήρχοντο οι Ιταλοί μετά των αιχμαλώτων Τούρκων.
Τοσούτος δε ήτο ο συνωστισμός τον εναγωνίως προσδοκώντων, ώστε πολλάκις διεσπάτο εκ τούτου η ισχυρότατη στρατιωτική ζώνη, η οποία ετοποθετήθη προς τήρησιν της τάξεως. Η αγωνία του πλήθους επί πολλάς ώρας περιμένοντος είχε φθάσει εις το κατακόρυφον, ότε περί την 3ην μ.μ. ώραν απόσπασμα ιππέων εφάνη μακρόθεν ερχόμενον. 1Εν τω μέσω του αποσπάσματος τούτου ήτο ο αντιστράτηγος Αμέλιο, παραπλεύρως του οποίου ευρίσκετο ο αιχμαλωτισθείς διοικητής του τουρκικού στρατού. Μόλις το πλήθος αντελήφθη τον αντιστράτηγον συνοδεύοντα τον χιλίαρχον αιχμάλωτον εξέσπασεν εις ουρανομήκεις ζητωκραυγάς και παρατεταμένα χειροκροτήματα, εκδηλούντα βεβαίως τον ενθουσιασμόν του ελληνικού στοιχείου διά την ένδοξον νίκην των Ιταλικών όπλων, αλλά κυρίως και την αγανάκτησίν του κατά των μυσαρών και αποτρόπαιων τυράννων αυτού, των οποίων η τυραννία και ο δεσποτισμός επί της ελληνικότατης Ρόδου, κατελύετο τοσούτον εξευτελιστικώς και αισχρώς.
Και ο ενθουσιασμός ούτος του παρισταμένου πλήθους εξεδηλώθη ζωηρότερον όταν μετ’ ολίγας στιγμάς ο αντιστράτηγος Αμέλιο, εξελθών εις τον εξώστην του Διοικητηρίου, ηυχαρίστησε θερμώς το διαρκώς χειροκροτούν και επευφημούν πλήθος διά την υποδοχήν και διεβεβαίωσεν ότι η ιταλική κυβέρνησις σκοπεί να μεταφέρει εις Ρόδον τον πολιτισμόν, την δικαιοσύνην και την πρόοδον.
Δύο ώρας μετά ταύτα έφθασεν ο ιταλικός στρατός, ο οποίος συνώδευε τους εξευτελισθέντας Τούρκους στρατιώτας και εθελοντάς. Μόλις το πλήθος είδε τους πρώτους στοίχους των ερχομένων στρατιωτών εξεδήλωσε δι’ ουρανομήκων ζητωκραυγών την καταπλημμυρούσαν την καρδίαν του αγανάκτησιν εναντίον των εξευτελισθέντων αγάδων, οίτινες πλην των κακών, άτινα διά της φαυλοκρατίας αυτών επεσώρευσαν επί των κεφαλών των δυστυχών Ελλήνων της Ρόδου, ηπείλουν, προ της ελεύσεως των Ιταλών, ότι θα έσφαζον πάντας τους χριστιανούς της Ρόδου.
Εις τας ζητωκραυγάς και επευφημίας ταύτας του πλήθους οι Βερσαλιέροι και οι άλλοι Ιταλοί απήντων ενθουσιωδώς διά των λέξεων: Viva la Grecia! Viva i Greci! Και το πανδαιμόνιον τούτο των επευφημιών και των χειροκροτημάτων διήρκεσε περίπου μίαν ώραν, εφόσον δηλονότι παρήλασεν ο τροπαιούχος ιταλικός στρατός μετά των αιχμαλωτισθέντων αγάδων και λοιπών, τους οποίους ωδήγησαν κατά πρώτον εις το Διοικητήριον και εκείθεν εις μεταγωγικόν ατμόπλοιον, το οποίον θα μετέφερεν αυτούς εις την Ιταλίαν».
Ήταν 4 Μαΐου 1912, όταν νικούν τον τουρκικό στρατό και τον αιχμαλωτίζουν.
(Στη φωτό, απεικονίζονται Τούρκοι, αιχμάλωτοι των Ιταλών).
Ο Ρόδιος δικηγόρος, δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεώργιος Θ. Γεωργιάδης, στο παρακάτω απόσπασμα, περιγράφει πώς οι Ρόδιοι υποδέχονται με ενθουσιασμό τον ιταλικό στρατό (Νικολάου Ν. και Αγγελή Α., «Η Ρόδος του εικοστού αιώνα», εκδόσεις «Δέντρο»).
«... Αφού, ως αναφέρεται εν τη λεπτομερεστάτη εκθέσει τον αντιστρατήγου Αμέλιο, παρεδόθησαν οι Τούρκοι ηττηθέντες καθ’ ολοκληρίαν, ο ιταλικός στρατός εξεκίνησε διά την πρωτεύουσαν συνοδεύων ολόκληρον τον αιχμαλωτισθέντα τουρκικόν στρατόν.
Κατά την διάβασιν δε της λαμπράς ταύτης στρατιάς των Ιταλών εκ των χωριών Μαριτσά, Κρεμαστή και Τριάντα, οι κάτοικοι αυτών εν ακρατήτω ενθουσιασμώ και διά ζητωκραυγών και επευφημιών υπεδέχοντο τους απαλλάξαντας αυτούς εκ του φοβερωτάτου τουρκικού ζυγού αδελφούς αυτών Ιταλούς.
Ενώ δε ταύτα συνέβαινον εν τοις χωρίοις, δι’ ων τροπαιούχος διήρχετο ο Ιταλικός στρατός συνοδεύων τους αιχμαλώτους Τούρκους, εν τη πρωτευούση, ευθύς ως εγνώσθη η ολοσχερής ήττα του τουρκικού στρατού και η συνοδεία απάντων των αιχμαλωτισθέντων παλικαράδων (οι οποίοι είχον την αυθάδειαν και μετά την ήτταν των πρώτων μαχών να προκαλώσι τους Ιταλούς εις Ψίνθον όπου ήλπιζον, ως φαίνεται, να διαπεράσωσι διά μαχαίρας ολόκληρον τον ιταλικόν στρατόν), κόσμος πολύς συνεπυκνούτο εις την πλατείαν Μανδρακίου, εις τας διαφόρους παρόδους αυτής και ιδία ενώπιον του Διοικητηρίου οπόθεν αφεύκτως θα διήρχοντο οι Ιταλοί μετά των αιχμαλώτων Τούρκων.
Τοσούτος δε ήτο ο συνωστισμός τον εναγωνίως προσδοκώντων, ώστε πολλάκις διεσπάτο εκ τούτου η ισχυρότατη στρατιωτική ζώνη, η οποία ετοποθετήθη προς τήρησιν της τάξεως. Η αγωνία του πλήθους επί πολλάς ώρας περιμένοντος είχε φθάσει εις το κατακόρυφον, ότε περί την 3ην μ.μ. ώραν απόσπασμα ιππέων εφάνη μακρόθεν ερχόμενον. 1Εν τω μέσω του αποσπάσματος τούτου ήτο ο αντιστράτηγος Αμέλιο, παραπλεύρως του οποίου ευρίσκετο ο αιχμαλωτισθείς διοικητής του τουρκικού στρατού. Μόλις το πλήθος αντελήφθη τον αντιστράτηγον συνοδεύοντα τον χιλίαρχον αιχμάλωτον εξέσπασεν εις ουρανομήκεις ζητωκραυγάς και παρατεταμένα χειροκροτήματα, εκδηλούντα βεβαίως τον ενθουσιασμόν του ελληνικού στοιχείου διά την ένδοξον νίκην των Ιταλικών όπλων, αλλά κυρίως και την αγανάκτησίν του κατά των μυσαρών και αποτρόπαιων τυράννων αυτού, των οποίων η τυραννία και ο δεσποτισμός επί της ελληνικότατης Ρόδου, κατελύετο τοσούτον εξευτελιστικώς και αισχρώς.
Και ο ενθουσιασμός ούτος του παρισταμένου πλήθους εξεδηλώθη ζωηρότερον όταν μετ’ ολίγας στιγμάς ο αντιστράτηγος Αμέλιο, εξελθών εις τον εξώστην του Διοικητηρίου, ηυχαρίστησε θερμώς το διαρκώς χειροκροτούν και επευφημούν πλήθος διά την υποδοχήν και διεβεβαίωσεν ότι η ιταλική κυβέρνησις σκοπεί να μεταφέρει εις Ρόδον τον πολιτισμόν, την δικαιοσύνην και την πρόοδον.
Δύο ώρας μετά ταύτα έφθασεν ο ιταλικός στρατός, ο οποίος συνώδευε τους εξευτελισθέντας Τούρκους στρατιώτας και εθελοντάς. Μόλις το πλήθος είδε τους πρώτους στοίχους των ερχομένων στρατιωτών εξεδήλωσε δι’ ουρανομήκων ζητωκραυγών την καταπλημμυρούσαν την καρδίαν του αγανάκτησιν εναντίον των εξευτελισθέντων αγάδων, οίτινες πλην των κακών, άτινα διά της φαυλοκρατίας αυτών επεσώρευσαν επί των κεφαλών των δυστυχών Ελλήνων της Ρόδου, ηπείλουν, προ της ελεύσεως των Ιταλών, ότι θα έσφαζον πάντας τους χριστιανούς της Ρόδου.
Εις τας ζητωκραυγάς και επευφημίας ταύτας του πλήθους οι Βερσαλιέροι και οι άλλοι Ιταλοί απήντων ενθουσιωδώς διά των λέξεων: Viva la Grecia! Viva i Greci! Και το πανδαιμόνιον τούτο των επευφημιών και των χειροκροτημάτων διήρκεσε περίπου μίαν ώραν, εφόσον δηλονότι παρήλασεν ο τροπαιούχος ιταλικός στρατός μετά των αιχμαλωτισθέντων αγάδων και λοιπών, τους οποίους ωδήγησαν κατά πρώτον εις το Διοικητήριον και εκείθεν εις μεταγωγικόν ατμόπλοιον, το οποίον θα μετέφερεν αυτούς εις την Ιταλίαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου