Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Πόθοι και νοσταλγίες για την Κερύνεια

Ας μιλήσω για πόθους και νοσταλγίες.
Αλλά, όλα αυτά δεν αρκούν για να αγγίξουν την κατεχόμενη Κερύνεια.
Οι πίκρες της τραγωδίας της, δεν είναι δυνατόν να με αφήσουν αδιάφορο.
-"Αισθάνομαι εξόριστος όταν τη σκέπτομαι -εξόριστος από μια πατρίδα που ο ίδιος διάλεξα" - μου εξομολογήθηκε σήμερα στη Λάρνακα ένας πρόσφυγας.
"Βλέπω τις φωτογραφίες τις πρό του 1974 και κάθε λεπτομέρεια, κάθε πέτρα, κάθε αγκάθι είναι τυπωμένο στη μνήμη μου" - μου είπε.
Γι αυτό κι εγώ το πήρα απόφαση να πάω για πρώτη φορά στην πληγωμένη Κερύνεια.
Τώρα, που οι συνθήκες είναι καλύτερες θα είμαι αδικαιολόγητος να τη ξεχάσω.
Θα λιγοστέψω σαν Έλληνας, θα φτωχύνω σαν άνθρωπος, θα μικρύνω, θα μαραθώ- αν δεν πάω.
Τα λόγια του Σεφέρη μου δίνουν κουράγιο και δύναμη, γιατί «η γη δεν έχει κρικέλια να την πάρουν και να φύγουν…».

Δεν υπάρχουν σχόλια: