Μπορεί στο Καστελλόριζο οι κάτοικοι σήμερα μόλις και μετά βίας να ξεπερνούν τα τριακόσια άτομα, αλλά στην Αυστραλία οι Καστελλοριζιοί στην καταγωγή φτάνουν περίπου τις 30.000!Το εντυπωσιακό δεν είναι ο αριθμός τους, αλλά κυρίως τα επιτεύγματά τους:
Ο πρώην κυβερνήτης της Δυτικής Αυστραλίας Κομηνός Μιχαήλ είναι Καστελλοριζιός, που υπηρέτησε και πρύτανης στο πανεπιστήμιο του Περθ, όπως και ο πρώτος ομογενής Ομοσπονδιακός υπουργός της Αυστραλίας, ο Νίκος Μπόλκας.
Οι πρώτοι Καστελλορίζιοι έφτασαν στη Δυτική Αυστραλία το 1890, η μεγάλη όμως φουρνιά έφτασε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και όλη τη δεκαετία του 1920.
Με την ευκαιρία του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου Καστελλοριζίων Δυτικής Αυστραλίας, ο ακαδημαϊκός δρ Γιάννης Γιαννάκης -τρίτη γενιά Καστελλοριός- δίνει μια εικόνα της πορείας των συμπατριωτών του στη δυτική Πολιτεία της χώρας και του οργανισμού που προσέφερε όντως πάρα πολλά, όχι μόνο στα μέλη του, αλλά και στην ευρύτερη ελληνική και αυστραλιανή κοινωνία.
«Είναι μια πορεία που μας κάνει, εμάς τους νεότερους, περήφανους. Ο λόγος ότι οι πρόγονοί μας, παππούδες και προπαππούδες μας, εργάστηκαν σκληρά, κάτω από απίστευτα τραχιές συνθήκες για να μπορέσουν να ορθοποδήσουν σ' αυτήν τη γη. Οι πρωτοπόροι, όπως είναι γνωστό, έκοβαν κορμούς δέντρων, μέσα στα δάση της Δυτ. Αυστραλίας γιατί δεν υπήρχαν άλλες δουλειές. Δεν έπαυσαν, όμως, στιγμή να στοχεύουν ψηλά. Με την πρώτη ευκαιρία ήλθαν στις πόλεις, άνοιξαν επιχειρήσεις, μανάβικα και ψαράδικα στην αρχή, προχωρώντας στο χώρο των επενδύσεων αργότερα και πασχίζοντας με όλες τους τις δυνάμεις να δώσουν την καλύτερη μόρφωση που γινόταν στα παιδιά τους. Δεν είναι τυχαίο που στην ελληνική παροικία υπάρχει μεγάλο ποσοστό επιστημόνων, υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων και μεγάλων επιχειρηματιών», δηλώνει ο δρ Γιαννάκης.
Ο δρ Γιαννάκης αναφερόμενος στο ρατσισμό που είχαν να αντιμετωπίσουν οι πρωτοπόροι της πατριάς του, όπως άλλωστε και όλοι οι μετανάστες, μέχρι και πριν από λίγες δεκαετίες, λέει:
«Δεν τολμούσαν να μιλήσουν ελληνικά, και σίγουρα η προκατάληψη εναντίον τους ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους. Αυτό δεν τους έκανε να παρεκκλίνουν όμως ούτε στο ελάχιστο από το στόχο τους, να ανεβούν κοινωνικά και να διακριθούν».
Για τη σκληρή περίοδο των ξυλοκόπων μιλά και ο γνωστός διακεκριμένος γλύπτης και ζωγράφος, από το Περθ, Λεωνίδας Καλαμάρας, μεταφέροντας εικόνες που του έδωσε πολύ παραστατικά ο πατέρας του, Θανάσης Καλαμάρας, ο οποίος ήλθε στην Αυστραλία το 1924.
«Ξυλοκόποι ήταν τότε, στην πλειονότητά τους Καστελλορίζιοι. Μόλις έβγαιναν από τα καράβια, τους έδιναν ένα φτυάρι κι' ένα πριόνι και τους έστελναν μέσα στα πυκνά δάση της Δυτ. Αυστραλίας να κόβουν κορμούς δέντρων για τις ράγες των σιδηροδρόμων. Έμεναν σε αντίσκηνα, κοντά στα ποτάμια και η τροφοδοσία γινόταν κάθε δύο με τρεις μήνες. Αλεύρι, μακαρόνια, λίπος και αυγά, που έπρεπε να κρύβουν από τα καγκουρό και τα κοάλα, που έβρισκαν τον τρόπο να τα ξετρυπώνουν και να τους αφήνουν νηστικούς.
Σωστή κόλαση το καλοκαίρι από τους καύσωνες και παγωνιά το χειμώνα, μέσα στο αντίσκηνο που έβαζε από παντού. Δεν βαρυγκωμούσαν όμως. Τα βράδια μαζεύονταν στα αντίσκηνα και έλεγαν παλιές ιστορίες. Διάβαζαν και ξαναδιάβαζαν εφημερίδες δύο και τριών μηνών και σχολίαζαν την ...επικαιρότητα! Φοβερό σκαρί ανθρώπων».
Το πρόγραμμα του εορτασμού των εκατό χρόνων του Συλλόγου Καστελλοριζίων περιλαμβάνει και Συνέδριο με ομιλητές και εκτός Πέρθης. Οι εκδηλώσεις θα γίνουν από τις 20 έως τις 26 Μαΐου. Μεταξύ των θεμάτων είναι:
* "Φεύγοντας από τον βράχο - Μετανάστευση από το Καστελλόριζο 1880-1939", από τον δρ. Νικ Πάπας.
* "Καστελλοριζιακή κουλτούρα - νερωμένη ή διαλυμένη", από τον δημοσιογράφο Τζον Μάγγο.
* "Θεώρηση και Αναθεώρηση" από την Μέριλιν Τζολάκη.
* "Φλερτ με την πρόκληση", ομιλία για τους Καστελλοριζιούς του Πέρθ με τον δρ. Γιαννάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου