Τόπος μικρός μεγεθυμένος μονάχα από το φως του, τη θάλασσα και τους υπέροχους απάτητους γκρεμούς του. Σίκινος, μια κουκίδα σκόνης ή αλμύρας των Κυκλάδων. Ο τόπος δεν είναι τουριστικός προορισμός για τους πολλούς, αλλά τόπος για εκείνους που θέλουν να νιώσουν τη μαγεία του απόκοσμου, ανάμεσα σε ζεστούς ανθρώπους.
Κατοικημένη από τη Μυκηναϊκή εποχή, οφείλει το όνομά της στο Σίκινο, το γιο του Θόα, μυθικού βασιλιά της Λήμνου. Λεγόταν και Οινόη χάρη στα πολλά της αμπέλια. Σε όλες τις εποχές ακολούθησε την τύχη των Κυκλαδίτικων νησιών και δέχτηκε επανειλημμένα πειρατικές επιδρομές με μεγαλύτερη αυτή του 1774.
Ύστερα από μακρύ ταξίδι φτάσαμε στο λιμανάκι της Άνω Πρόνοιας ή Αλοπρόνοιας. Ο απάνεμος όρμος φιλοξενεί ψαροκάικα και τα βαρκάκια που ξεκινούν για Φολέγανδρο, αλλά και για τις παραλίες του Αγίου Νικολάου, το Διαλισκάρι καιτον Αγιο Ιωάννη. Πολλοί κολυμπούν στην απαλή αμμουδιά του λιμανιού κοντά στα καφέ - ουζερί που σερβίρουν φρέσκο χταπόδι. Ένας ανηφορικός δρόμος 3,5 χιλιομέτρων ενώνει το λιμάνι με τη Χώρα ή Κάστρο. Από τους δυο συνοικισμούς που συγκροτούν τη Χώρα, ο παλαιότερος είναι το κάστρο που λέγεται και Σίκινος, ενώ το Χωριό είναι δημιούργημα των νεώτερων χρόνων.
Περισσότερα γι αυτό το θέμα στο enlefkotv.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου